Flexinist

COLUMN - Ik ben er een geworden. Ondanks dat ze eigenlijk niet bestaan. Maar toch.

Maar laten we bij het begin beginnen: de vleesconsumptie, bij ons in het westen maar ook in het algemeen, ligt veel te hoog. Dat is dramatisch voor het klimaat. Slecht voor de gezondheid. Er is allerlei gerotzooi in de vleessector. En last but not least is het ook heel zielig voor de dieren. Hoewel ‘zielig’ niet helemaal de lading dekt, als het gaat om het in erbarmelijke omstandigheden gevangenhouden van miljarden levende wezens.

Een deel van de lezers ben ik nu al kwijt, die zitten, al het bewijs ten spijt, al schuimbekkend een commentje te tikken. Want zo gaat dat, als het gaat over minder vlees eten, dat roept heftige emoties op. Ook al zijn er eigenlijk wel belangrijkere dingen, zoals in dit geval het milieu en onze gezondheid. Zo zij het, ik schrijf dit stuk niet voor hen die nu al een rood waas voor ogen hebben.

De termen voor mensen die geen of minder vlees eten zijn grotendeels wel bekend, al betekenen ze niet voor iedereen hetzelfde. De vegetariër, die geen dode dieren eet (maar soms dan wel weer vis, gevogelte, of insecten). De flexitarier, een uitvinding van Natuur en Milieu, die af en toe het vlees achterwege laat.* En de veganist, de in de beeldvorming wat militante radicalo die alle dierproducten rücksichtslos afzweert. Ook als het gaat om die leren bank of schoenen, die lepel honing in de thee, of iets met kleurstof gewonnen uit geperste rode luizen.

Het gelijk van de veganist

Het is niet zo gek dat er geen ‘light’ variant is van de veganist. Veganist worden is namelijk een best heftige stap. Je ontzegt jezelf ontzettend veel lekkere dingen, in veel grotere mate dan vegetariërs dat doen. Je legt jezelf op dat je tijd en energie moet steken in het zorgen voor een evenwichtig en gezond voedingspatroon. En in het vinden van vervangende producten, niet alleen voor voedsel, maar ook qua kleding en voor huishoudelijk gebruik. Iets buiten de deur eten verzandt al gauw in een speurtocht naar iets dat / ergens waar je überhaupt wat kan eten.

De ellende is: die veganisten hebben eigenlijk best een punt. Want wie op bovenstaande linkjes heeft geklikt, heeft bijvoorbeeld kunnen zien dat ook het eten van kaas een behoorlijk grote impact heeft op milieu en klimaat. En gruwelen van de bio-industrie zijn net zo goed van toepassing op een melkkoe als op een koe die wordt opgegeten. Natuurlijk kun je dat deels ondervangen door biologisch eten, beter-leven keurmerken en al wat dies meer zij. Maar ook voor biologische eieren gaan de 1 dag oude mannetjeskuikens ‘gewoon’ in de versnipperaar of naar de gaskamer.

Oer-Hollands

Ik probeer te letten op wat ik eet. Fulltime veganisme gaat ‘em echter om meerdere redenen niet worden. Maar, vroeg ik me af: hoe moeilijk zou het zijn om deels over te stappen op een veganistisch dieet? Als soort van flexitarier, alleen dan veganistisch. Bijvoorbeeld bij een of twee maaltijden per dag, een paar dagen in de week? Het korte antwoord is: dat kost aan nietsheid grenzend weinig moeite.

Voor het avondeten is er een heel scala aan alternatieven beschikbaar. Van noten en gedroogde vruchten, tot peulvruchten, tot allerhande vleesvervangers op (onder andere) soja-basis. Als je een beetje kan koken, kom je er echt wel uit.

Bij het ontbijt en de lunch word ik in mijn flexinistisch bestaan gesteund wordt door verschillende oer-Hollandse producten. Pindakaas**. Jam. Appelstroop. Niet dat het me wat interesseert, of iets traditioneel Hollands is, maar sommige mensen schijnen het belangrijk te vinden. Ook die kunnen dus prima aan hun trekken komen, als ze willen. En vooruit, de duizenden soorten niet-Hollandse hummus helpen ook bij de nodige variatie.

Conclusie: ik ben een contente flexinist. Geen moeite, wel een gezonder, milieubewuster en diervriendelijker leefpatroon. Zijn er meer gegadigden, wellicht?

* Wel slim verzonnen, want het effect van heel veel mensen die af en toe een lapje vlees laten staan is natuurlijk groter dan een handvol mensen die helemaal niets eten.

**al dan niet met wat minder Hollandse sambal.