Yeps, jb.
Al bijna 2 jaar post ik hier elke vrijdag een tekening. Deze manier -een kleine ’teaser’ en een uiteindelijke ‘klikpleaser’- is toevallig een keertje ontstaan en nu een traditie.
Verhoogt de verrassingsfactor merkelijk, zegt men me.
#3
larieakanarie
Moet gelijk aan een scene uit “In naam van de roos” van Umberto Ecco denken. Soort van stamelende vaag figuur, maar niet gek, die steeds maar “penentiare” mompelde.
Cadeautjes om uit te pakken zijn traditionele verrassingen, waarde Larie.
-naar deze figuur keek ik zelf met stijgende verbazing, tijdens het proces.
#5
Hajime
Is het nou ijskoud – nulpunt – vuurheet of vuurrood ?
Mooie tekening Crachat…..
#6
Hajime
liefde ** METTA ** haat
+
regenboog
=
0
#7
HansR
Excommunicatie?
Indianenpijl?
Gat in de borst?
Religie en dood, moord? Doet me toch in de verte herinneren aan een discussie die we hier zo’n twee weken geleden hadden. Maar misschien zit die gewoon nog te vers in mijn hoofd en bedoel je iets anders.
Prachtige tekening maar toch een beetje een raadsel.
#8
Yevgeny Podorkin
Poppetje-gezien kastje-dicht!
Want ik heb rechtsboven in mijn kladblok een héle interessante en spitse reactie geschreven waarin het mysterie van de asperge, de pijl en de triest kijkende figuur in-één-klap zou kúnnen worden opgelost!
En linksonder staan er nóg 2 !……
#9
jb
Die tweede tekening vindt ik zeer fraai. Ik zal voortaan niet vergeten om de cadeautjes van Crachat uit te pakken, zelfs als de verpakking weinig belovend is, kan er toch nog iets fraais uit komen.
#10
RennieB
Voor mij heel sterk een publiek figuur die braaf zijn voorstelling geeft op een podium, maar zich opgesloten voelt door datzelfde podium en bemerkt dat dat eigenlijk alleen ruimte bood voor zichzelf…
Hah! Jelanilos, HansR!
Dat het leven Taal is. En het essentiële brengen van taal tijdens een Schouwspel plaatsheeft -Shakespeare.
En dat een toneel niet gemaakt is om te communiceren in twee richtingen, bizar genoeg. En dat het enige wat je als monddode ‘publiek’ (ofte jouw gesprekspartner) kan doen, is de schouwspeler (ofte jezelf) niet meer aan het woord te laten komen, niet meer te luisteren.
Pijl is er als Amording, op zak. Of als dodelijk woord.
Dus ook een kogelgat ipv een knopsgat.
De publiekstribune is als een vloeibare massa.
De Nijl, aan het linkse ornament te zien.
Tekentechnisch vind ik de kraag veruit het intrigerendst. Het is eigenlijk niets meer, geen stof of net wel.
(pff. eigenlijk doe ik dit niet graag, maar ja :-)
#14
HansR
Bewonderend Wow…
#15
Manyang
@Crachat
Nochtans zeer de moeite van het lezen waard
#16
mescaline
Maxime de Florival, of de drievoudige moord aan het kasteel (slot)
Maxime doorsteekt nu Spalatrini, bij de woorden: “Verrader, ziedaar uw loon!”. Ook Salviati valt door het wrekend staal van den markies, die der vergiftigde Cherianes laatste zucht opvangt, “Ik heb mij vergiftigd om mijne eed aan U te houden!” – en daarna zichzelven doodt, uitroepende: “Serriane is niet meer! Maksieme volgt haar in den dood!”. Vier lijken liggen op het tooneel.
“Nou motten ze meteen de aanspreker maar halen, dan kan die het hele zooitje ineens buurten. ’t Is toch niet veel geld, meheer, vier dooien voor één dubbeltje.”
Uit ‘Een avond vol kunstgenot.’ In: Justus van Maurik Jr., Van allerlei slag, novellen en schetsen, Van Holkema en Warendorff, Amsterdam 1907.
De kleis, de toneel-R, een geur van zoute bokking, pauzes van drie kwartier, verontwaardigd publiek (‘Ik sal jou dalijk krijgen, jij valsche salsmander’), een vals spelend orkest, een gluipende tred en rollende oogen.
Machtige respons Mesc, maar ik ben meer, Belg zijnde, van de en/en ipv of/of.
Maw: Toneel is OOK het summum van spraak, zoals het de essentie van het uitgebeelde bestaan is.
#18
larie
Machtig interessante uitspraak @Crachat, en/en of/of, daar ga ik vanavond starend naar de sterren en dennenbomenhars lucht opsnuivende over nadenken.
Dank U.
#19
mescaline
Ouch/ouch.
Daar luisde die ouwe Maurik me er toch nog in. Niks gedaan, dat nette “aanspreker” in de volkstaal. “KRAAI”.
@Crachat, terecht gezegd, het modelmatige, en taal in toneel moest daar ook aan geloven… Van Maurik over Maxime: ‘Hij spreekt, zooals men dat aan het tooneel technisch uitdrukt, “met de kleis” d.w.z. op galmenden, soms eenigszins zingenden toon, door het publiek vooral toegedicht aan de “eerste speler”.’
Een leuk detail is dat volgens van Maurik de hoofdpersoon zijn -R- sterk brouwt. Voor mij een heerlijke aanwijzing dat hij joods was. In het nogal week* uitgesproken Amsterdams wat joden in 1900 spraken hoorde je vaak -w- in plaats van -r-. Een variant op een keel-r dus. En een variant de andere kant op, een overdreven keel-r, geeft een brouw-r.
* karakteristiek is van Siegried van Praag, die het nog gehoord en gesproken heeft
#20
Blabboraz
@#13 slotzin : aub toch doen, op deze manier, ofzo – zolang het maar niet te expliciet uitleggen is à la Greenaway, maar lekker warrig
#21
Yevgeny Podorkin
Jaja,..die Crachàt. Sloeg onder het tekenen vast hikkend de knieën dubbel. Probeert nog de kinderen te redden in # 13 maar vertikt te zeggen wié die persoon in de poppenkast nu éigenlijk voorstelt. *niet zeggen natuurlijk* Maarreh,..wie zou het zijn hè denk je? Zelf? Net cluedo die tekening!,…potdomme het is warempel….,ja hoor het is…..
Was er persoonlijk zelf altijd wel goed in,..in cluedo…dus….
Reacties (21)
Is het de bedoeling dat ik een andere afbeelding zie als ik op de afbeelding klik?
Yeps, jb.
Al bijna 2 jaar post ik hier elke vrijdag een tekening. Deze manier -een kleine ’teaser’ en een uiteindelijke ‘klikpleaser’- is toevallig een keertje ontstaan en nu een traditie.
Verhoogt de verrassingsfactor merkelijk, zegt men me.
Moet gelijk aan een scene uit “In naam van de roos” van Umberto Ecco denken. Soort van stamelende vaag figuur, maar niet gek, die steeds maar “penentiare” mompelde.
Verrassen tradities ?;
Cadeautjes om uit te pakken zijn traditionele verrassingen, waarde Larie.
-naar deze figuur keek ik zelf met stijgende verbazing, tijdens het proces.
Is het nou ijskoud – nulpunt – vuurheet of vuurrood ?
Mooie tekening Crachat…..
liefde ** METTA ** haat
+
regenboog
=
0
Excommunicatie?
Indianenpijl?
Gat in de borst?
Religie en dood, moord? Doet me toch in de verte herinneren aan een discussie die we hier zo’n twee weken geleden hadden. Maar misschien zit die gewoon nog te vers in mijn hoofd en bedoel je iets anders.
Prachtige tekening maar toch een beetje een raadsel.
Poppetje-gezien kastje-dicht!
Want ik heb rechtsboven in mijn kladblok een héle interessante en spitse reactie geschreven waarin het mysterie van de asperge, de pijl en de triest kijkende figuur in-één-klap zou kúnnen worden opgelost!
En linksonder staan er nóg 2 !……
Die tweede tekening vindt ik zeer fraai. Ik zal voortaan niet vergeten om de cadeautjes van Crachat uit te pakken, zelfs als de verpakking weinig belovend is, kan er toch nog iets fraais uit komen.
Voor mij heel sterk een publiek figuur die braaf zijn voorstelling geeft op een podium, maar zich opgesloten voelt door datzelfde podium en bemerkt dat dat eigenlijk alleen ruimte bood voor zichzelf…
erg mooi!
Oprechte dank aan allen. En Sargasso. Wat een heerlijk medium is dit toch.
@Crachàt
Alsjeblieft. Maar wat is nou je eigen associatie met die tekening ;)
Hah! Jelanilos, HansR!
Dat het leven Taal is. En het essentiële brengen van taal tijdens een Schouwspel plaatsheeft -Shakespeare.
En dat een toneel niet gemaakt is om te communiceren in twee richtingen, bizar genoeg. En dat het enige wat je als monddode ‘publiek’ (ofte jouw gesprekspartner) kan doen, is de schouwspeler (ofte jezelf) niet meer aan het woord te laten komen, niet meer te luisteren.
Pijl is er als Amording, op zak. Of als dodelijk woord.
Dus ook een kogelgat ipv een knopsgat.
De publiekstribune is als een vloeibare massa.
De Nijl, aan het linkse ornament te zien.
Tekentechnisch vind ik de kraag veruit het intrigerendst. Het is eigenlijk niets meer, geen stof of net wel.
(pff. eigenlijk doe ik dit niet graag, maar ja :-)
Bewonderend Wow…
@Crachat
Nochtans zeer de moeite van het lezen waard
Maxime de Florival, of de drievoudige moord aan het kasteel (slot)
Maxime doorsteekt nu Spalatrini, bij de woorden: “Verrader, ziedaar uw loon!”. Ook Salviati valt door het wrekend staal van den markies, die der vergiftigde Cherianes laatste zucht opvangt, “Ik heb mij vergiftigd om mijne eed aan U te houden!” – en daarna zichzelven doodt, uitroepende: “Serriane is niet meer! Maksieme volgt haar in den dood!”. Vier lijken liggen op het tooneel.
“Nou motten ze meteen de aanspreker maar halen, dan kan die het hele zooitje ineens buurten. ’t Is toch niet veel geld, meheer, vier dooien voor één dubbeltje.”
Uit ‘Een avond vol kunstgenot.’ In: Justus van Maurik Jr., Van allerlei slag, novellen en schetsen, Van Holkema en Warendorff, Amsterdam 1907.
De kleis, de toneel-R, een geur van zoute bokking, pauzes van drie kwartier, verontwaardigd publiek (‘Ik sal jou dalijk krijgen, jij valsche salsmander’), een vals spelend orkest, een gluipende tred en rollende oogen.
Wat nou toneel = Spraak ?
Machtige respons Mesc, maar ik ben meer, Belg zijnde, van de en/en ipv of/of.
Maw: Toneel is OOK het summum van spraak, zoals het de essentie van het uitgebeelde bestaan is.
Machtig interessante uitspraak @Crachat, en/en of/of, daar ga ik vanavond starend naar de sterren en dennenbomenhars lucht opsnuivende over nadenken.
Dank U.
Ouch/ouch.
Daar luisde die ouwe Maurik me er toch nog in. Niks gedaan, dat nette “aanspreker” in de volkstaal. “KRAAI”.
@Crachat, terecht gezegd, het modelmatige, en taal in toneel moest daar ook aan geloven… Van Maurik over Maxime: ‘Hij spreekt, zooals men dat aan het tooneel technisch uitdrukt, “met de kleis” d.w.z. op galmenden, soms eenigszins zingenden toon, door het publiek vooral toegedicht aan de “eerste speler”.’
Een leuk detail is dat volgens van Maurik de hoofdpersoon zijn -R- sterk brouwt. Voor mij een heerlijke aanwijzing dat hij joods was. In het nogal week* uitgesproken Amsterdams wat joden in 1900 spraken hoorde je vaak -w- in plaats van -r-. Een variant op een keel-r dus. En een variant de andere kant op, een overdreven keel-r, geeft een brouw-r.
* karakteristiek is van Siegried van Praag, die het nog gehoord en gesproken heeft
@#13 slotzin : aub toch doen, op deze manier, ofzo – zolang het maar niet te expliciet uitleggen is à la Greenaway, maar lekker warrig
Jaja,..die Crachàt. Sloeg onder het tekenen vast hikkend de knieën dubbel. Probeert nog de kinderen te redden in # 13 maar vertikt te zeggen wié die persoon in de poppenkast nu éigenlijk voorstelt. *niet zeggen natuurlijk* Maarreh,..wie zou het zijn hè denk je? Zelf? Net cluedo die tekening!,…potdomme het is warempel….,ja hoor het is…..
Was er persoonlijk zelf altijd wel goed in,..in cluedo…dus….