Australië haat het internet, wil een uniek geval gebruiken om kinderen op de lagere school uit te leggen dat het internet slecht is.
Ik ben cynisch, en jij?
#2
Bismarck
Als ze hadden kunnen bellen, hadden ze dan niet vriendje gebeld ipv. te facebook-updaten? Ik vermoed dat er toch iets van slecht bereik gespeeld heeft.
Btw. Ik vergeet mijn telefoon veel vaker dan mijn laptop, dus als ik maar ergens terecht kom waar wel een open (of mij bekend) wifi is, gaat mijn noodkreet ook eerder uit naar MSN dan 112. Of kun je 112 ook via Skype bellen?
#3
zmc
Zo te horen heeft niemand die er in het artikel een mening over heeft de dames ook daadwerkelijk gesproken. Bovendien staat er niet wat ze nou precies op facebook hadden gezet. Voor hetzelfde geld wilden ze zichzelf nog even proberen te redden. Ze waren immers slechts verdwaald, niet in levensgevaar ofzo. Het is me wat!
#4
Chinaman
Vraag me af hoe dat in het begin van het telefoontijdperk ging…
Klaagde de brandweer, “Verdulleme, in plaats van direct naar ons toe te rennen, belde mevrouw eerst een kennis om te vertellen dat het huis in brand stond. Die kennis is toen naar ons toe gerend. Als mevrouw zelf direct begonnen was met lopen….”
Wanneer krijgen msn, skype en dergelijke eens een 112 knop? Wanneer kun je je geogecodeerde foto van een slachtoffer naar 112 mailen van je mobiel?
Het is immers toch de 21ste eeuw?
#5
Dr Banner
mouseover: “lastig voor te stellen voor mensen die nog een tijd zonder internet kennen” = onzin.
voorstellingsvermogen t.a.v. situatie vandaag-de-dag heeft met ‘op de hoogte zijn van actualiteit’ te maken — je je daarnaast al dan niet zaken van vroeger herinneren heeft er in principe niets mee te maken (tenzij mensen aan alzheimer-achtige ziektes leiden, maar daar zal niet op gedoeld zijn).
#6
Nausea van Dungel
Broodje Primaat?
#7
JW
De mouse-over gaat inderdaad wel gezellig mee in de hype dat sociale netwerken heet.
#8
Bismarck
@7: Je kan het ook anders bekijken: De Australiërs nemen het redelijk vijandig op en negeren de werkelijkheid, want ze concentreren zich op hoe te voorkomen dat de kids in noodsituaties toch de voor hun niet gangbare middelen gebruiken.
Je kunt ook uitgaan van de aanpak van #4: Als gegeven nemen dat ze andere kanalen gebruiken om te communiceren (en juist in noodsituaties niet als eerste aan ongebruikelijke kanalen denken) en daarop inspelen.
#9
pr
Ik denk dat ze wel gebeld hebben, maar het keuzemenu gaf tussen “U wenst ondersteuning in het japans”, en ” de kat van de buren komt niet uit uw boom”, niet de mogelijkheid “U bevindt zich in een ondergronds riool en wenst onmiddelijk gered te worden” tuut-tuut-tuut.
Sinds telefooncentrales met keuzemenus werken heb ik ook het liefst de virtuele wereld, veel grotere kans dat je daar een echt mens tegenkomt.
#10
zmc
Los van alle blabla denk ik dat er in Australie wel ietwat anders wordt aangekeken tegen het alarmnummer. Wat je daar al niet hebt aan enge spinnen, kwallen, eindeloze droge vlakten, levensgevaarlijke kliffen, bosbranden en weet ik veel wat, daar kunnen wij alleen maar van dromen. Tel daarbij op dat het halve land aanmerkelijk meer aan buitensport (surfen etc.) doet dan wij Hollandertjes met ons koude klimaat, en ik kan me voorstellen dat de gemiddelde Australier aanmerkelijk vaker een beroep moet doen op de hulpdiensten dan wij alhier.
#11
The Q Contunium
Heel vreemd verhaal. Is dit niet gewoon een broodje aap verhaal? Immers zoals 2 zegt, als ze hadden kunnen bellen hadden ze toch ook hun vriendje gebeld zelfs al wisten ze niets van hulpnummers af.
#12
GoedeMorgenDezeMorgen
10 en 12 tieners? hmmm… kinderen…
#13
Branko Collin
Volgens een reaguurder op de gelinkte site wilden de meisjes 000 niet bellen, omdat ze niet wilden dat hun ouders het te weten zouden komen.
Reacties (13)
Australië haat het internet, wil een uniek geval gebruiken om kinderen op de lagere school uit te leggen dat het internet slecht is.
Ik ben cynisch, en jij?
Als ze hadden kunnen bellen, hadden ze dan niet vriendje gebeld ipv. te facebook-updaten? Ik vermoed dat er toch iets van slecht bereik gespeeld heeft.
Btw. Ik vergeet mijn telefoon veel vaker dan mijn laptop, dus als ik maar ergens terecht kom waar wel een open (of mij bekend) wifi is, gaat mijn noodkreet ook eerder uit naar MSN dan 112. Of kun je 112 ook via Skype bellen?
Zo te horen heeft niemand die er in het artikel een mening over heeft de dames ook daadwerkelijk gesproken. Bovendien staat er niet wat ze nou precies op facebook hadden gezet. Voor hetzelfde geld wilden ze zichzelf nog even proberen te redden. Ze waren immers slechts verdwaald, niet in levensgevaar ofzo. Het is me wat!
Vraag me af hoe dat in het begin van het telefoontijdperk ging…
Klaagde de brandweer, “Verdulleme, in plaats van direct naar ons toe te rennen, belde mevrouw eerst een kennis om te vertellen dat het huis in brand stond. Die kennis is toen naar ons toe gerend. Als mevrouw zelf direct begonnen was met lopen….”
Wanneer krijgen msn, skype en dergelijke eens een 112 knop? Wanneer kun je je geogecodeerde foto van een slachtoffer naar 112 mailen van je mobiel?
Het is immers toch de 21ste eeuw?
mouseover: “lastig voor te stellen voor mensen die nog een tijd zonder internet kennen” = onzin.
voorstellingsvermogen t.a.v. situatie vandaag-de-dag heeft met ‘op de hoogte zijn van actualiteit’ te maken — je je daarnaast al dan niet zaken van vroeger herinneren heeft er in principe niets mee te maken (tenzij mensen aan alzheimer-achtige ziektes leiden, maar daar zal niet op gedoeld zijn).
Broodje Primaat?
De mouse-over gaat inderdaad wel gezellig mee in de hype dat sociale netwerken heet.
@7: Je kan het ook anders bekijken: De Australiërs nemen het redelijk vijandig op en negeren de werkelijkheid, want ze concentreren zich op hoe te voorkomen dat de kids in noodsituaties toch de voor hun niet gangbare middelen gebruiken.
Je kunt ook uitgaan van de aanpak van #4: Als gegeven nemen dat ze andere kanalen gebruiken om te communiceren (en juist in noodsituaties niet als eerste aan ongebruikelijke kanalen denken) en daarop inspelen.
Ik denk dat ze wel gebeld hebben, maar het keuzemenu gaf tussen “U wenst ondersteuning in het japans”, en ” de kat van de buren komt niet uit uw boom”, niet de mogelijkheid “U bevindt zich in een ondergronds riool en wenst onmiddelijk gered te worden” tuut-tuut-tuut.
Sinds telefooncentrales met keuzemenus werken heb ik ook het liefst de virtuele wereld, veel grotere kans dat je daar een echt mens tegenkomt.
Los van alle blabla denk ik dat er in Australie wel ietwat anders wordt aangekeken tegen het alarmnummer. Wat je daar al niet hebt aan enge spinnen, kwallen, eindeloze droge vlakten, levensgevaarlijke kliffen, bosbranden en weet ik veel wat, daar kunnen wij alleen maar van dromen. Tel daarbij op dat het halve land aanmerkelijk meer aan buitensport (surfen etc.) doet dan wij Hollandertjes met ons koude klimaat, en ik kan me voorstellen dat de gemiddelde Australier aanmerkelijk vaker een beroep moet doen op de hulpdiensten dan wij alhier.
Heel vreemd verhaal. Is dit niet gewoon een broodje aap verhaal? Immers zoals 2 zegt, als ze hadden kunnen bellen hadden ze toch ook hun vriendje gebeld zelfs al wisten ze niets van hulpnummers af.
10 en 12 tieners? hmmm… kinderen…
Volgens een reaguurder op de gelinkte site wilden de meisjes 000 niet bellen, omdat ze niet wilden dat hun ouders het te weten zouden komen.