dossier

Israël/Palestina conflict

Alle artikelen die de afgelopen jaren op Sargasso verschenen zijn en betrekking hebben op het Israël-Palestina conflict.


‘Protective Edge is een bewuste Israëlische escalatie om de verzoening tussen Fatah en Hamas te saboteren’

Want de gebeurtenissen van afgelopen weken hebben we eerder gezien:

In January 2011 the winds of the Arab Spring blew through Gaza and the West Bank, and the four-year rift between the Palestinian Authority and Hamas came to an end. Reconciliation talks took three months, and were boosted by mass demonstrations of Palestinians in Gaza and Ramallah in favor of a unity government. Abu Mazen declared his willingness to travel to Gaza and sign an agreement. […]

The day after Abu Mazen’s declaration, the IDF killed two Hamas activists in Gaza, in an action authorized by the highest levels – the minister of defense and the IDF chief of staff. The killing was portrayed as a response to the launching of a single Qassam rocket, which hit no one, but some, like Yedioth’s Alex Fishman, understood that this had been a “premeditated escalation” by Israel. The following day, March 17, Netanyahu came “full circle”, clarifying to those who had not yet understood: Palestinian unity is a red line, as far as Israel is concerned. […]

Back to the present. Palestinian reconciliation has not made the transition from paper to implementation. Fatah and Hamas have remained split and primarily committed to contrasting interests: The Palestinian Authority kept arresting Hamas activists in the West Bank to continue receiving donor support and maintain its survival. And Hamas kept resisting the Israeli siege of Gaza. Six weeks ago, on April 23, the gaps were bridged and the Fatah-Hamas reconciliation agreement was signed for a second time.

As usual, all those who are threatened by Palestinian unity were alarmed. The entire Israeli leadership denounced the unity government, and the Americans were also “disappointed.” Netanyahu declared: “We regard this move as a return to the well-known Palestinian pattern: whenever they have to make a decision, they run away.”

Strijd in Gaza breidt zich uit

The Guardian:

The fiercest fighting of the 13-day war in Gaza erupted on Sunday as Israel dramatically widened its ground offensive, sending tanks and troops into urban areas and causing thousands of panicked civilians to flee.

Images of the corpses of women and children lying in streets were posted on Facebook as hospitals were overwhelmed with the dead, injured and those seeking sanctuary from the onslaught.

Tegelijkertijd lijkt ook Israëlisch oorlogstoerisme populairder te worden:

Foto: Enric Borràs (cc)

Hamas

Het handvest van Hamas zegt dat de beweging tot doel heeft Palestina – bedoeld wordt heel Israël en de door het land bezette gebieden – te bevrijden. Maar wil het dat ook? Eerlijk gezegd blijkt daar weinig van. Het handboek Hoe voer ik een guerrilla-oorlog tegen een moderne en machtige vijand, en daarmee bedoel ik de militaire geschiedenis van de oorlog in Vietnam, heeft de beweging bar slecht gelezen. Ze hebben tunnels en ze plegen aanslagen, en daarmee houdt de vergelijking op.

Qassams

De meeste Qassam-raketten zijn gebaseerd op de raketten van de Sovjet-Russische BM-21 Grad, die zelf afstamt van de beruchte Katyusha’s of ‘Stalinorgels’ uit de Tweede Wereldoorlog. Een ongericht wapen dat, in grote aantallen (veertig lanceerbuizen per vrachtwagen) vrijwel tegelijkertijd afgevuurd, effectief kan zijn tegen troepenconcentraties of stedelijke centra. Het is gebaseerd op het principe dat je altijd wat raakt als je het maar raketten laat hagelen – ‘град’ (grad) betekent dan ook ‘hagel’.

Hamas vuurt de dingen – bij gebrek aan meervoudige lanceerinstallaties – één voor één af, en niet op vijandelijke troepenconcentraties maar min of meer gericht op nabij Gaza gelegen Israëlische plaatsjes zoals Sderot. Ze zijn dan ook volstrekt ineffectief; zeker sinds de meeste van die dingen door het Israëlische Iron Dome-afweersysteem, vergelijkbaar met ‘onze’ Amerikaanse Patriots die ooit in Israël tegen Irakese Scud-raketten werden ingezet, met gemak worden onderschept. De vraag is of het Iron Dome een groot aantal vlak achter elkaar gelanceerde Qassams aan zou kunnen; ik denk echter dat we het niet gaan ontdekken.

Foto: Enric Borràs (cc)

Niets menselijks

COLUMN - ‘Jij weet niet wat een oorlog is.’ zei mijn moeder afgelopen weekeinde tegen me. Ik sprak met haar over de Tweede Wereldoorlog, die ze als kleuter heeft meegemaakt in Maastricht. Eén van de verhalen die ik me van haar kon herinneren, ging over het bombardement van de geallieerden op Keulen (30 mei 1942) waarbij de inwoners van Maastricht de grond onder hun voeten konden voelen trillen.

Mijn moeder was toen twee. Ik vermoed dat ze het bombardement op Aken bedoelde op 11 april 1944. Aken is dichterbij en mijn moeder had toen de leeftijd om zich er nog iets van te herinneren. Heel belangrijk is die kwestie echter niet. Maastrichtenaren voelden de grond onder hun voeten trillen en ik had mijn moeder gevraagd hoe daar op gereageerd werd.

‘Hoopvol,’ was het eerste woord dat ze als antwoord gaf, ‘mensen kregen voor het eerst het gevoel dat de geallieerden er echt aan kwamen, dat de bevrijding niet ver meer was.’ Ik vroeg haar of er ook mensen waren die beseften dat dat getril onder hun voeten betekende dat ergens anders burgers zoals zij door een hel gingen en of ze daar medelijden mee konden hebben. ‘Daar was helemaal geen ruimte voor,’ antwoordde zij.

Daarop volgden de verhalen over onmenselijkheid die ik vaker gehoord heb. Over de huisarts die een zender had om daarmee met de geallieerden te communiceren en die door zijn eigen vrouw verraden werd. Over de NSB-er in de straat. Over dat je in een oorlog niemand meer kunt vertrouwen. Over de man die Joden verborgen hield en bij een razzia standrechtelijk werd gefusilleerd. Over de buurtbewoners die prompt een zoekactie in de stad opzetten om zijn winkelende vrouw en kinderen te vinden, daarin slaagden en ze veilig in Zeeland op een onderduikadres wisten onder te brengen. Dat laatste verhaal speelde weliswaar in het Eindhoven van mijn vader, maar het illustreert wel het leed en de angst waaronder de bevolking tijdens de bezetting leefde.

Quote du jour | Empathie

Terecht zei je in het interview dat Israël het recht heeft zichzelf te verdedigen. Dat lijdt geen twijfel. Maar even onbetwistbaar is het dat die zelfverdediging proportioneel behoort te zijn. Tot dusver meer dan 100 doden in Gaza, merkte de interviewer van de NOS op, in Israël geen enkele. Is dat proportioneel? Het is ontluisterend dat je die vraag bevestigend hebt beantwoord – meer dan 100 Palestijnse doden vind jij “niet disproportioneel”. Dat is schokkend. […]

Wat me in je televisieoptreden bovenal heeft verontrust is het ontbreken van enige empathie met het immense leed van de weerloze Palestijnen.

Foto: Enric Borràs (cc)

Gaza: een welbewuste, door Israël uitgelokte moordpartij

OPINIE - Israël heeft de Palestijnse raketaanvallen vanuit Gaza welbewust uitgelokt om de verzoening tussen Fatah en Hamas in de kiem te smoren.

Ik doe meestal mijn best niet al te emotioneel te worden over de dingen waarover ik schrijf, maar deze keer keer heb ik moeite mijn boosheid in bedwang te houden. Bij de Israëlische aanvallen op de Gazastrook (onder de naam ‘Protective Edge’) worden hele families, inclusief oma’s en baby’s, onder het puin van hun huizen bedolven. En dat niet één keer, maar intussen vaker dan ik heb kunnen bijhouden.

Eergisteravond was een café doelwit, waar mensen naar Nederland-Argentinië zaten te kijken. Je zou zeggen dat de gestaalde pro-Israëlkaders nu wel ophouden met de leugen te verspreiden dat ‘Hamas op burgers mikt, terwijl Israël zoveel mogelijk de burgers spaart,’ zoals ik EO-coryfee Andries Knevel afgelopen maandag nog zag twitteren. Maar Israël zal wel met de verklaring komen dat Hamas of de Islamitische Jihad raketlanceerinstallaties onder woonhuizen en cafés had verstopt. En dan zijn deze Israël-gelovigen ook weer gerustgesteld.

Wat natuurlijk volstrekt ontbreekt in elke verklaring of duiding van het nieuws alhier in Nederland, is hoe het allemaal zo gekomen is. Van NRC tot RTL krijgen we te horen dat Hamas op Israël schoot met raketten en dat vervolgens sprake was van een betreurenswaardige escalatie. En intussen horen we – ook uit het kamp van ‘progressieve Israëli’s’ en het zogenoemde ‘vredeskamp’ – dat ‘Israël natuurlijk het recht heeft zich te verdedigen,’ maar ‘dat geweld niets oplost.’

Foto: Enric Borràs (cc)

Ook Bedoeïenen in opstand, nu rellen in heel Israël

NIEUWS - De rellen die begonnen als gevolg van de moord, donderdag, op de 16-jarige Mohammed Abu Khdeir [waarvoor inmiddels enkele verdachten zijn opgepakt en waarvan één een bekentenis heeft afgelegd – red] hebben zich nu ook uitgebreid naar het zuiden. In de Negev sloten enkele honderden rebellerende Bedoeïenen Weg nr 60 naar Beer Sheva af, evenals Weg nr 80 bij Tel Arad.

In Tel Sheva, een Bedoeïnen stadje bij Beersheba, gooiden gemaskerde demonstranten molotovcocktails en stenen naar auto’s bij de ingang van de Joodse plaats Omer. Verschillende auto’s raakten beschadigd. Ook in Oost-Jeruzalem en de Arabische steden en dorpen in Galilea waren zondagmiddag en avond opnieuw uitgebreide botsingen met de politie.

Nooit eerder is de Palestijnse bevolking van Israël zo massaal in opstand gekomen. En wie zich afvraagt waarom de Westoever niet meedoet, dient te bedenken dat daar de door de VS en Europa op de been geholpen speciale ME van Mahmoud Abbas de eigen bevolking onder de duim houdt. Zonder deze troepen en de wil van Abbas en zijnen om koste wat het kost in het zadel te blijven, was nu waarschijnlijk al een soort derde intifada uitgebroken.

In Oost-Jeruzalem waren er opnieuw rellen in Shu’afat en At-Tur de Hizmeh, waarbij honderden, respectievelijk tientallen jongeren die de politie met stenen bekogelden.

Foto: Enric Borràs (cc)

Ontvoerde Palestijnse tiener levend verbrand

NIEUWS - De voorlopige uitslag van de sectie op het lichaam van de vermoorde zestienjarige Muhammad Abu Khdeir heeft uitgewezen dat zijn ontvoerders hem levend hebben verbrand. Dat heeft een Palestijnse functionaris vrijdag laat bekendgemaakt.

Procureur generaal Muhammad Abd al-Ghani Uweili vertelde het persbureau Ma’an dat sectie van Abu Khdeir’s lichaam heeft uitgewezen dat er roet in zijn longen en luchtpijp, wat erop wijst dat hij nog leefde en ademhaalde toen hij werd verbrand. De jongen had ook een hoofdwond, maar hij stierf als gevolg van de complicaties van het verbanden, aldus Uweili. De autopsie werd uitgevoerd in het Israëlische Abu Kebir instituut in het bijzijn van de Palestijnse lijkschouwer dr. Sabir al-Aloul, de directeur van het Instituut voor Forensische Geneeskunde van de al-Quds Universiteit. De einduitslag van de sectie wordt later bekendgemaakt, aldus Uweili.

Ondertussen heeft ook Haaretz de video gepubliceerd van de werkelijk onvoorstelbaar brute wijze waarop de politie in Shu’afat donderdagavond een tiener in elkaar sloeg. Haaretz meldt niet om wie het gaat. Maar inmiddels is duidelijk dat het de vijftienjarige Tariq Abu Khdeir is, een neef van de vermoorde Muhammad Abu Khdeir. Tariq heeft de Amerikaanse nationaliteit. Hij woont in Tampa (Florida) en was op vakantie in Jeruzalem.

Vorige Volgende