#Dezeweek | Een pleidooi voor de poepgrap

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Serie: ,

COLUMN - Wanneer is een grap grappig, en wanneer is-ie kwetsend? Voor de zekerheid kun je het maar beter bij poepgrappen houden.

Gisteren was het een magische datum, als we de cijferfetisjisten mogen geloven. Sommigen dachten dat de maya-kalender afliep, maar dat is pas de 21e. Anderen hielden van repeterende cijfers en gaven elkaar het ja-woord op deze dag. Normaal gesproken doen dit soort data mij niet zoveel, maar gisteren wel, want het was mijn twintigste verjaardag.

Twintig. Ik verkondig vaak dat leeftijd maar een getal is, maar nu is het anders. Als iemand mij vraagt: ‘Hoe oud ben je nu eigenlijk?’ en ik zeg ’twintig jaar,’ dan voel ik wel iets. Ik voel dat mijn onbezonnen tienerjaren nu echt achter me liggen. Ik voel het volwassen verantwoordelijkheidsjuk op mijn schouders drukken. Ik voel me daadwerkelijk ouder.

Onzin natuurlijk. Ik maak nog dagelijks poepgrappen, maak lange ochtenden in bed en lange nachten in de kroeg. Ik mag dan wel twintig geworden zijn, volwassen ben ik waarschijnlijk nog lang niet. Kinderachtigheid moet je koesteren, maar zo gauw het buiten de perken van de poepgrappen gaat treden, kan het uit de hand lopen.

Australische radio-DJ’s haalden een grapje uit met een Britse zuster. Ze deden zich voor als mensen die namens Kate Middleton informatie wilden opvragen bij het ziekenhuis. Dat lukte nog ook. Hoewel deze prank minder kinderachtig was dan de meeste radio-grappen, bleek hij fataal. Enkele dagen later werd de zuster dood gevonden. Ze was al tijden overspannen en het telefoontje was de druppel die de emmer deed overlopen. Een nepdrol op haar bureau was waarschijnlijk net zo grappig geweest, maar minder fataal.

Wat minder erg nieuws, maar misschien wel wat kinderachtiger: rechtbankverslaggever Chris Klomp heeft zich laten wegpesten van Twitter. Klomp kwam onder de Geenstijl-radar toen hij overdreven verslag deed van het Project-X feest en wist daar vervolgens niet meer weg te geraken. Nadat hij quasi-sarcastisch verkondigde dat hij geweld tegen PowNed aanmoedigde waren de rapen pas echt gaar. Geenstijl opende het herkenbare treitervuur. Met in hun gevolg, zoals altijd, de zogeheten reaguurders. Voor Chris Klomp was de maat al vrij snel vol. Hij had er genoeg van een mikpunt te zijn en stopte daarom met twitteren, getuige een verwijderd twitteraccount en een interview op radio 1.

Ik ben er nog niet helemaal uit wie ik in de zaak Klomp de kinderachtigste vind. Geenstijl dat zich in de slachtofferrol plaatst omdat het hen zo uitkomt, of Chris Klomp omdat hij zich zo snel gewonnen geeft juist als hij een statement kan maken. Het viel me vooral op hoe gemakkelijk het eigenlijk is. Klomp die gewoon zijn account verwijderd. Hopsa. Daarmee was het ook snel klaar.

Een verwijderd twitteraccount staat natuurlijk in schril contrast met een zelfmoord, maar dat kinderachtigheid soms een grote impact kan hebben staat vast. Ik hou het daarom, zelfs op mijn twintigste, nog maar lekker bij de poepgrap. Daar doe ik, behalve mijn moeder, niemand pijn mee.

Reacties (13)

#1 Amateur Commenter

‘Wat is er mis met een kwetsende grap?
http://www.liveleak.com/view?i=b48_1305790944

  • Volgende discussie
#2 T

Waarom zou “Een nepdrol op haar bureau” niet de druppel kunnen zijn die de emmer doet overlopen?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 PeterB

@2: Slimme vraag. Ik ken de betreffende zuster misschien wat dat betreft ook niet goed genoeg. Natuurlijk zou dat kunnen. Maar moet ik in deze reactie nou het verschil in ernst tussen beide ‘grappen’ uitleggen?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Paul Teule

ik ken moeders doe poepgrappen juist heel leuk vinden!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Wouter

Liggen twee nepdrollen naast elkaar op een bureau. Zegt de een tegen de ander:

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Joost

Ach, al dat GS-gelul valt wel mee. Als je tegen een doodsbedreiging of wat van anonieme flapdrollen kan, that is. Been there, done that, got no t-shirt.

Maar de hypocrisie van de vleesgeworden virtuele pestkop* GS kent wederom geen grenzen. Vandaag nog een artikel over een gepest meisje. DAT MOET NIET MOGEN, JOH! http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2012/12/gepest_meisje_gooit_zichzelf_v.html

*jaja, ik weet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Roelof

Ik denk dat humor pas als kwetsend ervaren kan worden, wanneer mensen de juiste snaar raken. Niet iedereen is in staat om zich te verweren.

Het verschil tussen de humor van GS en de Australische prank, is dat GS iets voor mensen probeert te rationaliseren. Tussen humor en humor zit een verschil. De Australische DJ’s wilden slechts een onschuldige grap uithalen.

Op zich deed ze haar werk goed, want ze probeerden hen door te verbinden. Iets waar ze voor was aangenomen. De DJ’s wisten niet dat zij overspannen was. Ik neem aan dat wanneer het ziekenhuis daarvan op de hoogte was, zij haar niet met de verantwoordelijkheid van een publiekelijk persoon als Kate op hadden gescheept.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Joost

”Het verschil tussen de humor van GS en de Australische prank, is dat GS iets voor mensen probeert te rationaliseren.”

Wat is iets?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 warumbel

What’s brown and sticky ?

A stick.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Inkwith Barubador

Wat is dit nou weer voor heen en weer zwabberend stuk? Schrijver probeert een punt te maken, of misschien wel meer dan 1, maar ik zie niet welk precies.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Krekel

What’s also brown and sticky ?

My finger.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Klokwerk

Lange ochtenden in bed is op zich een slecht tegen maar ik zou me pas zorgen gaan maken als je lange dagen op de WC aan het doorbrengen bent.

GeenStijl is ooit begonnen als parodie, maar de geparodieerden hebben dat nooit begrepen, ontvingen het met gejuich en maken nu kleutertelevisie voor volwassenen. In dit tijdperk wordt weglopen gezien als laf maar soms is het gewoon verstandig.

(Jammer overigens dat er steeds meer lezers zijn die denken dat ieder stuk maar 1 punt mag hebben, dat zelfs voor de geenstijlreageerder direct herkenbaar moet zijn… )

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Peter P

Inkwith,
Niet haten!

  • Vorige discussie