De toekomst van content

De overname van the Huffington Post door AOL vorige week voor maar liefst 315 miljoen dollar was groot nieuws. 315 miljoen! Voor een site met echte originele artikelen nog wel! Dat is veel meer dan Van Thillo neertelde voor alle kranten van PCM. In een tijd waarin bijna ieder journalistiek bedrijf op internet zoekt naar een verdienmodel wordt zoiets dan ook met argusogen bekeken. Is dit goed nieuws? Kan het dus toch, geld verdienen met gratis online journalistiek?

AOL is een moloch uit het internetverleden. Een 1.0-bedrijf dat groot werd met het aanbieden van ouderwetse inbelverbindingen. Maar het aantal mensen dat een internetaansluiting had via AOL daalde en daarmee de winst. Onlangs deed een voormalige CEO een bizarre onthulling: De inkomsten zijn nog steeds voor het overgrote deel afkomstig van mensen die denken dat ze nog internetten via AOL, maar dat al lang niet meer doen; mensen die niet snappen dat ze geen modem meer hebben en niet weten dat ze AOL helemaal niet hoeven te betalen om hun webmail te lezen.

Los van deze twijfelachtige ethiek, kan je je afvragen of een bedrijf met een dergelijk bedrijfsplan ook de juiste strategie heeft om te overleven op internet. Op zoek naar een nieuwe inkomstenbron wil AOL een content-bedrijf worden. Het wil zoveel mogelijk mensen naar eigen websites lokken die daar op advertenties klikken, zoals bij de Huffington Post. Is dat zoveel geld waard?

Waarschijnlijk wel. De HuffPo is een van de grootste nieuwssites op internet. Op de mix van nieuws, opinie en entertainment komen maandelijks 25 miljoen bezoekers af. De reclameopbrengsten waren vorig jaar dertig miljoen en groeien nog steeds. Daarmee is de site een succes, en dan vooral voor de oprichter ervan. Arianna Huffington staat er om bekend dat ze weinig tot niets betaald voor de stukjes die ze publiceert. De site werkt met maar liefst 6000 vrijwilligers, die volgens haar blij mogen zijn dat ze hun werk mogen tentoonstellen. Bovendien leunen veel van die verhalen op journalistieke bronnen van andere (traditionele) nieuwssites en wordt de HuffPo daarom verweten te parasiteren op de oude media (klinkt bekend?).

Dat sluit dus redelijk goed aan bij de bedrijfsfilosofie van AOL. Maar het kan nog straffer. Huffpo’s succes schuilt vooral in de entertainment en roddelstukjes die ervoor zorgen dat de site altijd hoog in de resultaten van populaire zoektermen eindigt. Wat nou als je de zoektermen zelf laat bepalen wat er op je site komt?

Dat is precies wat Seed – een nieuw project van AOL – probeert te doen. Seed is een online platform voor ‘crowd sourced journalism.’ Het produceert artikelen voor de verschillende sites van AOL op basis van actuele data van zoekmachines. Een algoritme rekent uit welke onderwerpen op het moment populair zijn en bedenkt daar verhalen bij die door ‘burgerjournalisten’ uitgewerkt worden, tegen een kleine vergoeding. Het levert artikelen op die meer geschreven zijn voor de zoekmachines dan voor lezers. De titels klinken alsof ze automatisch gegenereerd zijn, wat ook zo is: “confessions of a greeting card writer”, “your personal DIY tips!”, “Curvy girls can wear sexy lingerie,” stuk voor stuk een gegarandeerd succes.

AOL is niet de enige die hier brood in ziet. Demand Media is een andere grote content farm en Yahoo! doet hetzelfde met Associated Content. Allemaal bedrijven die in de groeiende online advertentiemarkt zoveel mogelijk mensen naar hun sites proberen te lokken.

De toekomst van journalistiek op internet ligt niet achter een Paywall, beweert Arianna Huffington. Maar als reclame de enige inkomsten zijn en bezoekersaantallen dus allesbepalend zijn doemt er een somber vergezicht op, zoals ook Farhad Manjoo van Slate opmerkte een recensie van dit soort sites: It is a wasteland of bad writing, uninformed commentary, and the sort of comically dull recitation of the news you’d get from a second grader.

Dat is het toekomstscenario. Half-automatisch gegenereerde content als vulling om de reclames heen. Een soort infinite loop van naar zichzelf verwijzende onzin, nauwelijks nog te onderscheiden van Spam.