GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Will Tiemeijer, onderzoeker bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Onlangs verscheen zijn boek ‘Wat 93,7 procent van de Nederlanders moet weten over opiniepielingen’.
Nederland doet enthousiast over de ?wiki-democratie?: de massa weet het altijd beter. Een misvatting. Juist in de politiek schuilt hierin een groot gevaar. Er is een nieuw argument in de strijd tegen de politieke elite dat snel aan populariteit wint: ?de wijsheid van de massa?. Met deze kreet wordt gedoeld op een verbazingwekkend fenomeen: vraag een groot aantal mensen om een schatting te maken van hoeveel bonen er in een pot zitten, en zie: het gemiddelde van al deze schattingen blijkt dichter bij het juiste aantal te liggen dan elk van de afzonderlijke schattingen. Ook in andere situaties, bijvoorbeeld de aandelenhandel, is de groep als geheel slimmer dan de afzonderlijke leden.
Dus hoezo, de massa is dom? Het is niet meer nodig dat mensen kennis van zaken hebben. Tel alle meningen bij elkaar op en er komt vanzelf een wijs besluit uit. Is dat niet het ultieme argument voor meer democratie? De elite is ten onrechte bang voor de mening van de massa.
The wisdom of the crowds
Het enthousiasme voor dit nieuwe inzicht begon met het boek ?The wisdom of the crowds? van James Surowiecki uit 2004. Vervolgens werd het naar Nederland geïmporteerd door mensen als politicoloog Herman van Gunsteren en opiniepeiler Maurice de Hond, en nu wordt het genoemd als argument voor de directe ?wiki-democratie? zoals Rita Verdonk die voorstaat.
Het klinkt haast te mooi om waar te zijn: gooi alle meningen van burgers in een hoge hoed en er rolt vanzelf een wijs besluit uit. Welnu, het is ook niet waar. Allereerst werkt het mechanisme alleen onder zeer specifieke omstandigheden. Zo mogen de groepsleden zich bijvoorbeeld niet laten beïnvloeden door de opinie van anderen, maar moeten ze op hun eigen waarneming afgaan. Deze eis tot ongevoeligheid voor andermans mening lijkt me in een democratie niet reëel en ook niet wenselijk. In een democratie draait het toch juist om debat en overtuiging?
In de hele redenering wordt voorbijgegaan aan het belang van correcte informatie. Aan een pot met bonen, kunnen mensen zélf zien hoe groot de pot is en tot hoever die is gevuld. Hoe anders is dit in een democratie. Je zou een grootschalige democratie kunnen vergelijken met een situatie waarin niemand de pot bonen met eigen ogen kan waarnemen. Burgers moeten afgaan op wat politici en ? al dan niet ? deskundige specialisten in de media beweren over die pot. Die hebben uiteraard elk hun eigen perspectief op de zaak en hun eigen belangen. Dus de één roept ?100 bonen?, de tweede roept ?300 bonen?, de derde beweert dat in de pot geen bonen maar augurken zitten, en de vierde dat die hele pot niet bestaat. Wat is nu waar? Wie te geloven? Als veel mensen voor hun oordeel uitgaan van verkeerde ?informatie? over die onzichtbare pot en zijn inhoud, zal het gemiddelde van hun schatting er lelijk naast zitten.
Het argument van de wijsheid van groepen is overigens niet nieuw. Het gaat terug op het zogenaamde jurytheorema van Condorcet, dat al in 1785 werd geformuleerd. Dit theorema stelt ? simpel samengevat ? dat groepen wijzer zijn dan hun afzonderlijke leden, mits de gemiddelde kans dat ieder lid van de groep het correct ziet groter is dan de kans dat hij het verkeerd ziet. Wanneer de gemiddelde kans dat elk lid van de groep het correct ziet kleiner is dan de kans dat hij het verkeerd ziet, werkt het andersom. Dan is de totale groep juist dommer dan zijn afzonderlijke leden.
Een illusie
Kortom, als het gaat om democratie, is het mechanisme van de wijze massa zoals beschreven door Surowiecki in veel gevallen een illusie. Een aantal aardige voorbeelden over potten met bonen en aanverwanten, wordt ten onrechte doorgetrokken naar de oneindig ingewikkelder wereld van de democratie.
In andere situaties zouden mensen nooit zo achteloos met deskundigheid omgaan. Als u een harttransplantatie moet ondergaan, wie hebt u dan liever dat bepaalt hoe de operatie moet verlopen? Een ervaren chirurg of een groep van duizend willekeurige burgers?
Natuurlijk hebben politici en wetenschappers het niet altijd bij het juiste eind. Maar om daarom met een beroep op een veronderstelde ?wijsheid van de massa? het belang van inhoudelijke kennis geheel weg te relativeren, is een postmoderne dwaling die ons alleen maar van de wal in de sloot helpt. Waar we meer aan hebben, is een wijze omgang met kennis en deskundigheid, waarin de gulden middenweg wordt gevonden tussen kritiekloos volgen van ?de elite? enerzijds en kritiekloos volgen van ?de massa? anderzijds.
Reacties (22)
Je kan de huidige politiek het beste vergelijken met een pot met bonen met een steen onzichtbaar in het midden.
Als je dat niet weet is je gok niks waard.
Het lijkt wel een beetje alsof er nu twee soorten mensen zijn in Nederland die de politieke kalender bepalen. De ene helft die gelooft dat er geen steen in de pot zit en blind gaat op een politicus, en de andere helft die denkt dat er alleen maar stenen in de pot zitten.
Tja, als je inderdaad het “wisdom of the crowds” mechanisme loslaat op de democratie volgens het pot-met-bonen-schat-principe heb je een punt.
Maar daarmee is niet gezegd dat het niet mogelijk is om met een grotere groep mensen dan de tweede kamerleden (ook al een crowd trouwens) een betere besluitvormingsproces te krijgen dan dat er nu is. Een grotere groep kan bijvoorbeeld beter factfinding doen en zal onderling meer elkaar kunnen “challengen” op posities.
Echter, om zoiets tot een succes te maken, moet er nog wel het nodige gebeuren. Zowel technisch, organisatorisch als in “opvoeding” van deelnemers.
En het stomste wat je nu kunt doen is ala burgermeestersreferenda laten zien dat het dus niet werkt en dan stoppen met verder experimenteren.
(Maar ik vrees dat het dus eigenlijk al te laat is…..)
Het volgende is wel aardig gesteld”
“Als u een harttransplantatie moet ondergaan, wie hebt u dan liever dat bepaalt hoe de operatie moet verlopen? Een ervaren chirurg of een groep van duizend willekeurige burgers?”
Maar een chirurg heeft een terdege opleiding gehad om dit te doen, maar het gros van de politici hebben geen opleiding gehad om een gemeente, provincie of land te leiden. En volgens mij hebben sommigen helemaal geen opleiding gehad.
“vraag een groot aantal mensen om een schatting te maken van hoeveel bonen er in een pot zitten, en zie: het gemiddelde van al deze schattingen blijkt dichter bij het juiste aantal te liggen dan elk van de afzonderlijke schattingen.”
Dat is erg onwaarschijnlijk.
Ik vind het een goed artikel, maar ik ben met Lampie eens dat de vergelijking met de harttransplantatie ook niet ideaal is. Namelijk politici hebben net zo’n tweede hands ervaring van wat er in het land gebeurt als de bevolking van de de politiek.
Dus de ‘de gemiddelde kans dat ieder lid van de groep het correct ziet’ zal eigenlijk net zo groot zijn als ‘de kans dat hij het verkeerd ziet’ en de hele ‘wiki-democratie’ redelijk zinloos zijn denk ik.
@4: Nee, dat is het niet. Onbevooroordeeld zullen mensen een fout maken bij de schatting. De een zal een fout maken door te veel te schatten, de ander te weinig. Gemiddeld zal het aardig in de buurt komen, en in testen bleek dat het gemiddelde er vaak dichter bij in de buurt zat dan de beste gok.
@6: Heb je daar enige referenties bij? Statistisch is het namelijk wel heel erg onwaarschijnlijk (vooral vanwege dat “groot aantal”, waardoor het heel waarschijnlijk wordt dat er iemand tussen zit die precies het goede aantal geeft, terwijl het gemiddelde vrijwel onmogelijk precies het goede aantal aanduidt, omdat het immers vrijwel zeker een breuk bevat).
Hmmm, niet direct, maar het boek van Surowiecki staat vol met verwijzingen naar zulke experimenten.
Op zich een leuk verhaal, alleen gaat de politiek niet over het bepalen van het aantal bonen in de pot, maar over wat we met die bonen gaan doen. Democratie behelst immers niet het vergaren van kennis, maar het tot uitvoer brengen van plannen/ideeen in situaties waarin niet zonder meer is te bepalen wat nou het beste plan is of zelfs wat de criteria zijn die de kwaliteit van een plan bepalen.
Aangezien er een boel bonen in de pot zitten kun je je afvragen waarom we niet gewoon die bonen verdelen zodat iedereen ermee kan doen wat hij wil. Je kunt je dan ook afvragen waarom die bonen uberhaupt eerst zijn verzameld. En dan kun je eigenlijk alleen maar concluderen dat de democratie, die ooit bedoelt was om onze samenleving te faciliteren bij zaken die we alleen samen kunnen doen, is uitgegroeid tot een doel op zich; het oorspronkelijke doel is geheel uit het oog verloren.
Want, waarom pakken we eerst eenieders bonen af om vervolgens te gaan bedenken wat we ermee gaan doen? Is het niet veel logischer om eerst een goed plan te maken en daarna de bonen al dan niet te verzamelen?
Democratie behelst in essentie natuurlijk altijd een ‘wisdom of the crowds’ constructie, ook zonder de insteek van Rita. En gezien de overduidelijke tekortkomingen van een dergelijke constructie kunnen we denk ik maar een conclusie trekken: democratien hebben een duidelijk vastgelegd machtskader nodig ter bescherming van de crowd die dacht de wijsheid in pacht te hebben. Dat laatste ontbreekt echter in Nederland.
Houdt een Nederlander een microfoon voor de neus en vraag om zijn opvatting: Dan krijg je altijd een opvatting.
Meestal wordt verzuimd om te vragen, wat men eigenlijk weet van het onderwerp. Dat blijkt soms bar weinig.
Van parlementariers en bestuurders mag worden verwacht, dat zij zich verdiepen in alle aspecten van een te nemen besluit. Dat is tenslotte hun job. Een beetje vertrouwen in hen is dus wel gerechtvaardigd. Helaas laten ook parlementariers en bestuurders zich vaak verleiden om een mening in een oneliner te geven. Door de media worden ze daartoe ook verleid / gedwongen. Moderne media zijn vluchtig en oppervlakkig. Iemand, die probeert een genuanceerd beeld te schetsen over een ingewikkeld probleem (b.v. de files in Nederland) wordt onmiddellijk afgekapt.
Dus denkt de gewone man: Zo kan ik ook een opvatting hebben en besluiten nemen.
Voila.
Ik ben zelf een groot voorstander van een democratie, maar ik wil niet zo ver gaan om de ‘massa’ te laten beslissen. In Nederland hebben we in feite een gedelegeerde democratie waarbij de ‘massa’ haar vertegenwoordiging kiest alvorens het democratische proces in gang kan worden gezet.
Persoonlijk geloof ik er daarom ook sterk in dat wanneer een harttransplantatie uitgevoerd moet worden, vooral de hartchirurgen aan het woord moeten zijn over de juiste aanpak. Daarnaast is het vooral belangrijk om een tuinier om advies te vragen op het moment dat je gazon er niet goed bij ligt. Samengevat, het gaat dus om op het juiste moment de juiste mensen aan tafel te zetten.
Het mee mogen/kunnen beslissen moet mijns inziens direct verbonden worden met aantoonbare kennis of ervaring met hetgeen besproken wordt. Dat geldt voor de ‘massa’ (mag je iemand verplichten om zich eerst in te lezen in een onderwerp alvorens deelname aan een referendum is toegestaan?), maar ook voor politici. Het lidmaatschap van de tweede kamer is wat mij betreft geen garantie tot nadrukkelijke kennis over een specifiek onderwerp. Zeker in de huidige partijpolitiek vinden stemmingen ook voor een groot gedeelte plaats op basis van tactiek of conformisme. Leden van de tweede kamer moeten wellicht beperkt worden in hun stemrecht daar waar zij geen aantoonbare kennis hebben opgedaan over het specifieke onderwerp. Het gesouffeleerd worden vanuit een partijbureau is niet de juiste route. Liever 25 specialisten dan 150 opportunisten!
In de huidige samenleving waarbij feiten en meningen nauwelijks van elkaar te scheiden zijn is het erg gevaarlijk om alle kracht bij de ‘massa’ te leggen. Dat druist ogenschijnlijk in tegen de grondbeginselen van een democratie, maar mensen moeten ook tegen elkaar in bescherming worden genomen.
Je vraagt je kind niet of hij/zij op zwemmen wilt, groente wilt eten of wil leren lezen. Als ouder neem je dat soort beslissingen voor je kind.
Als echte Jacobijner is de wisdom of crowds mij uit het hart gegrepen. Het gaat er dan ook niet alleen om of de beslissing de juiste is, maar juist om het vergroten van het draagvlak voor de beslissing, en het delen van de verantwoordelijkheid voor een foute. Als we nu zeggen “het was fout om naar Afghanistan te gaan” dan rekenen we het Balkenende aan. Dat is jammer, het had een collectief gedragen fout moeten zijn.
De auteur moet haast wel een jezuïet zijn, zo quasi-onnozel als hij de lezers op het verkeerde been zet, met de truc van een opzettelijke slimme denkfout.
Hij schiet daarbij door naar twee uitersten: ‘Door wie zou u willen worden geopereerd’ en anderzijds het schatten van het aantal bonen in een pot. Beide voorbeelden zijn hilarisch en raken de kern niet.
Waar hij bijvoorbeeld ook eens naar had kunnen kijken: hoe honderden betrokken burgers via internet – samen met Maurice de Hond – onderzoek hebben gedaan naar de Deventer moordzaak. Alles opgetekend in rapporten die de toets van wetenschappelijke kritiek ruimschoots kunnen doorstaan. En waarin op onthullende wijze duidelijk is geworden op welke fantastische schaal er is geblunderd door z.g. ‘deskundigen’ in alle onderdelen van de rechtsmacht: politie, OM, NFI, rechters. Evenzo in de zaak van Lucia de B.
Dat in deze zaken de waarheid uiteindelijk naar boven komt, is uitsluitend te danken aan deze tomeloze en vasthoudende inzet van burgers. Waar bestuurders, autoriteiten en ‘formele deskundigen’ hun verantwoordlijkheid laten liggen en er een regelrechte puinhoop van maken (om de aantoonbaar gepleegde onderzoeksfraude nog maar buiten beschouwing te laten) – daar is die ‘crowd’ van betrokken burgers onze laatste hoop. Gelukkig maar.
Het is vreemd dat Will Tiemeijer, de massa : 93,7 procent van de Nederlanders nodig heeft om hen iets te leren over opiniepielingen. Dan gaat hij er kennelijk ook van uit dat de massa intelligent genoeg is om zijn lessen te kunnen volgen. Welnu, de opiniepeilers gaan hier ook van uit, maar achten de massa niet meer of minder intelligent dan Will Tiemeijer, zij gaan louter op de massa af immers daar moeten de politiekepartijen en Rita Verdonk en Geert Wilders het nu eenmaal van hebben en destijds ook Hitler : de meeste stemmen gelden nu eenmaal in een democratisch land.
Momenteel zitten wij met een regering die een bepaald aantal bonen vertegenwoordigt.
Wat een domme vergelijkingen.
Natuurlijk vraag ik een deskundig chirurg om zijn oordeel en niet de man/vrouw in de straat. Maar om te stellen dat het zooitje slapers in de tweede kamer – die dat ook nog op onze kosten doen – wel verstandige keuzes maken, daaraan heb ik grote twijfels.
De rechtspraak in Nederland wordt geregeerd door figuren als Donner, Hirsch Ballin, Balkenende – allen CDA – en ik weet bij Jove niet hoe ze het Normen en Waarden nog uit hun strot krijgen. Gesteund door zelfgenoegzame ambtenar(r)en als Harm Brouwer en niet te vergeten Joris Demmink – ja die van de jongetjes in het Eindhovense park en geklooi in Istanbul.
Ik ben blij met mensen als Meta de Nooij die met onverlaten energie Lucia de B. heeft ondersteund en haat broer Ton Derksen. Lees zijn boek : “Het OM in de fout” en Maurice de Hond die zijn opinie ook niet onder stoelen en banken steekt en daarmee (bijna) op de brandstapel beland.
Wat statisch wel een indruk geeft is de peiling van de Telegraaf hoe Nederland denkt over zijn bestuurders. Een dikke onvoldoende voor JP en cornuiten! Volgens de Nederlander zitten er alleen rotte bonen in de regeringspot.
Okay, don’t judge a book by its cover, er zullen best hardwerkende integere mensen zijn die ons – het volk – vertegenwoordigen, en natuurlijk vallen die “rotte” bonen aan de buitenzijde alleen op, maar ik weet dat er 150 in zitten en ik ben niet de enige! Het is wel erreg stil daar in den Haag. Maar hopen dat die bonen flink fermenteren en er een ontplofbaar gas ontstaat, het wordt weer tijd….
En na de Schiedammer Park Moord komen er nog mer onthullingen. Lucia de B. Ina Post . Ernest Luowes, Sweeney, Henk H. Louis H. etc. etc.
Naast politici en functionarissen van politie, justitie en rechterlijke macht blijkt ook Will Tiemeijer enigszins in de bonen te zijn.
Over de massa.
Alleen uit de massa kan men de wijsheid distilleren. Zo ontstond ook de volkswijsheid : spreekwoorden en gezegdes.
Het is toch zo dat een website op naam van algemeen bekende personen zoals : Maurice de Hond, Rita Verdonk, Geert Wilders, of ‘die website op naam van Ernest Louwes’, enz., dat die alleen al door louter de naam heel veel bezoekers trekt’. Men kan rustig stellen dat die massaal worden aangeklikt.
(Als ik een website zou hebben op mijn naam : Coby Stienstra of C. Elisabeth van der Moere-Stienstra of helder, ik denk niet dat die bezoekers trekt).
Ik bedoel hiermee te zeggen dat er onnoemelijk veel (aantal….?) ínternetters’ middels Maurice kennis namen van de DMZ en van het procesdossier dat hij hierbij tot in detail heeft gepubliceerd.
Ik heb het onbevooroordeeld (objectief) bestudeerd en van commentaar voorzien en dit aan Maurice ge-e-maild. Dat kost a – belangstelling (wie had die niet?) en b – veel tijd. Dus de groep mensen die hem in deze zaak ondersteunt is op een natuurlijke manier (dus niet door een selecte groep aangewezen/verkozen) geselecteerd vanuit de massa wat impliceert dat de kwaliteit (niet de kwantiteit) van die natuurlijke selectie niet anders dan uitstekend kan zijn.
In ieder geval zijn het serieuze mensen omdat zij de moeite namen zich zorgvuldig met open vizier in het uitgebreide niet simpele dossier in te lezen en hun bevindingen onderbouwd kenbaar te maken, zich nergens aan zondermeer aannames schuldig maakten.
Het publiek dat blindelings in het vonnis van een rechter gelooft doet dit niet zorgvuldig maar gaat er tegenaan schoppen; hoogswaarschijnlijk om hun angst / hun twijfel te sussen ‘dat er misschien wel misdadigers vrij rondlopen’ er zondebokken voor opdraaien, dat als gevolg en dat willen zij niet hun gevoel van veiligheid aan het wankelen brengt. Dit soort publiek speelt de man (niet de bal).
———
Ik bedoel : als men een select publiek wil bereiken heeft men de massa nodig om die groep daaruit te kunnen ontmoeten die uit een natuurlijke selectie onstond aldus zichzelf onwillekeurig selecteerde. Alleen zo bereikt men kwalitatieve mensen en dat is geenszins de gemiddelde burger.
————
De gemiddelde burger.
Het is algemeen bekend dat de gemiddelde burger niet verder dan het lezen van oneliners komt….. bijvoorbeeld reclameboodschappen. Als men dan ook bij een groot publiek aan de gemiddelde burger informatie wil laten overkomen ‘dat men de boodschap dan kort en kernachtig houdt’ om het verslappen van de aandacht te voorkomen.
Dit impliceert (logisch) dat de DMZ forummers van Maurice de Hond (gezien het veelomvattende procesdossier dat hij heeft overgelegd) geen gemiddelde burgers zijn.
@7 Je verward denk ik twee dingen. Het gemiddelde zal dichter bij het exacte aantal liggen dan wat de meeste mensen gokken. Natuurlijk zal er iemand precies goed gokken bij grote groepen. Maar de kans dat je die persoon er uit haalt als de goede keuze is natuurlijk erg klein terwijl het gemiddelde van de groep bekend is.
Overigens kun je dit fenomeen heel goed zien bij weekend miljonairs. De groep in de zaal heeft het meestal goed. Onderschat deze kracht niet.
Maar ik ben het helemaal eens met het chirurgen verhaal. Onderschat de kracht van de kennis en ervaring van een specialist niet. En dat politiek bedrijven ook een specialiteit is heeft de LPF wel bewezen. Die dachten vanuit hun middenstands jan boerenfluitjes logica even het land op de rit te zetten. Al die ego’s kregen vervolgens hun eigen partij niet eens op de rit.
Dat is ook de kracht van de beweging wilders en rita. Zij zijn geen partij maar 1 persoons dictaturen dat werkt lekker snel en makkelijk maar de vraag is of je een land in handen van 1 persoon wil leggen. Kijk maar wat er dan op lange termijn kan gebeurd ook bij idealisten die het ooit goed bedoelde….. (Moegabe, fidel castro, Mao, Stalin, Hitler, etc)
De heer Tiemeijer is hier onwetenschappelijk bezig, een hoop ondeskundig geleuter eigenlijk.
Wikipedia is het bewijs dat wiki’s werken.
Daar is het leidende principe NPOV, no point of view, en schrijven en corrigeren maar.
Op die manier convergeren de wikipedia artikelen naar betere teksten dan de teksten van wetenschappers alleen.
Ook in de politiek is het wiki effect goed in te zetten, het convergeren van een tekst naar het beste plan of beste beschrijving van een probleem, oplossing of motie, in veel minder tijd dan met vergaderingen. En met veel meer betrokkenen die trots zijn op hun bijdrage.
Er is echter een ander leidend principe nodig dan NPOV, “gedoseerd invloed geven” zou dat kunnen zijn.
Is invloed niet de core business van de politiek?
Er is hier een race gaande naar wie deze interactieve aanpak het snelst leert en succesvol kan inzetten. En de race is al begonnen.
Want het inzetten van een wiki gaat niet vanzelf, de deelnemers moeten redelijk geïnformeerd zijn. Kamerleden en would be politici, die zich alleen maar willen profileren, zijn eigenlijk ongeschikt om een zinvolle bijdrage te leveren.
Zij kunnen wel als initiator van een wiki convergentie proces optreden. En daarbij een beetje invloed effectief weggeven, en bijvoorbeeld de deelnemers selecteren.
En naderhand vertellen wat ze met het resultaat doen.
Dus:
– de scope moet passen bij wat er mee bereikt moet worden
– de deelnemers moeten (soms) geselecteerd worden op voldoende kennis van zaken.
– een redacteur moet het proces nauwgezet volgen, en zelf meedoen.
– en ingrijpen als er ergens een discussie over ontstaat, of editwar, dat onderwerp moet dan apart tot een aanvaardbare conclusie leiden, of set van alternatieven
– die alternatieven kunnen weer op hun eigen wiki pagina worden uitgewerkt.
Deze voorwaarden voor politiek ondersteunt met en wiki, geven aan dat mediawiki als intrument ongeschikt is
Maar google sites is dat wel degelijk
Daarmee kunnen ook besloten wiki’s worden opgezet, en hebben de initiatiefnemers de doelgroep voor het uitkiezen.
Zie hier.
Niet het aantal hyves vrienden is belangrijk, maar het aantal wiki’s achter je naam waar jij invloed hebt, dat telt.
aan : 10 · pjotr
25-04-08 @ 19:51
Aan de gemiddelde Nederlander of aan de de Nederlander in het algemeen wordt nooit iets gevraagd, die krijgt dus nooit een microfoon voor zijn neus, men verneemt van hem derhalve niet en nooit dus 0,0 over zijn opvatting. Of hij bar weinig of veel over een onderwerp weet daar komt men dus nooit achter. De bestuurders van ons/een land daarentegen verdiepen zich net als de gemiddelde landgenoot in een bepaald onderwerp en ik verwacht van hen niet per definitie dat zij zich zullen verdiepen in alle aspecten van een te nemen besluit omdat dit tenslotte hun job is. Dit valt dus te bezien; ik heb dit vertrouwen in het geheel dus niet. Zij- de zogenaamde regeringsleiders, bezitten het kapitaal dat men nodig heeft om radio/tv zendtijd te kopen, met oneliners sturen zij hun propaganda / hun boodschap / ook middels (gratis reclame) : Buitenhof, Den Haag Vandaag, Nova, Netwerk, Pauw en Witteman, Achter het Nieuws en de geschreven dagblad pers, etc. etc. de wereld in.
Waar is dit goed voor en in wiens belang?
Mijn stem klinkt binnen de context van de ruimte die men aan mij in het kader van dit weblog biedt. Wie hoort mijn stem, wat is die waard en in wiens belang staan mijn letters op dit stukje niet eens van papier?
Zo kan ik ook, ter kennisneming van een groot publiek, een opvatting profileren?
Ik schreef mijn mening wel voor enkele eenlingen op, waarom, met welke zin?
Hoe dan ook wil ik mijn (men zijn?) stem laten horen, zelfs als die in een ledige ruimte als een echo klinkt.
Kennis is macht is verleden tijd geworden (kijk naar ons ernstig gedegenereerd onderwijs en de laag betaalde dus laaggewaardeerde onderwijskrachten), geld is macht kwam hiervoor in de plaats.
Voila!
@7: Denk dat men het hier niet heeft over duizenden mensen die een pot met 40 knikkers moesten raken maar in principe komt dit gewoon neer op de normaal verdeling. Gaat dus alleen op bij het zoeken naar een antwoord waar er geen eigenbelang is bij een uitkomst…en is dus niet toepasbaar in de democratie of andere sociale zaken.
Dus voor een ieder die er in gelooft: Nee er bestaat geen god omdat velen er (hier) in geloven en nee GC heeft niet alle GSers in zijn lijsjte opgenomen zoals de meeste GSers aangaven.
Wat wel zo is is dat het politiek handig is. Ja kan geld verdienden door te zeggen dat god bestaat en jij met hem in contact staat. Ja GS scoort punten bij hun achterban doordat de massa denkt dat ze goed bezig waren.
@19: “Op die manier convergeren de wikipedia artikelen naar betere teksten dan de teksten van wetenschappers alleen”. Bij wetenschappers alleen wel, maar bij wetenschappelijke publicaties gaat dat niet op. Die worden pas echt wetenschappelijk genoemd, als ze peer reviewed en door de peers geaccepteerd zijn. Wiki artikelen over wetenschappelijke zaken zullen zich altijd op die peer reviewed kennis baseren en niet op de kennis van de massa.
“het convergeren van een tekst naar het beste plan of beste beschrijving van een probleem, oplossing of motie, in veel minder tijd dan met vergaderingen”. Ik betwijfel of daar heel andere plannen uit zullen komen en denk, dat het juist nog veel meer tijd gaat kosten (meer deelnemers aan een discussie levert doorgaans geen snellere resultaten op). Daarna moet zo´n plan alsnog door de juridische (staatsrechtelijk e.d.) mangel gehaald worden. En waar nu soms partijbelangen (al dan niet door lobbygroepen ingefluisterd) de discussie frustreren, zullen lobbygroepen de wiki discussies kapen.
“met veel meer betrokkenen die trots zijn op hun bijdrage”. Die betrokkenen zijn dan wel trots op hun bijdrage, maar als de uitkomst hetzelfde is, zal ook de acceptatie onder de massa hetzelfde zijn.
“de deelnemers selecteren”? Dan is het geen echt vrije wiki meer en is de selectie van deelnemers door verkiezingen democratischer.
@20: “Waar is dit goed voor en in wiens belang?”. Eh, dat was toch een retorische vraag, hè? ´Geld is macht´ schreef je in je laatste alinea. Daarom krijgen de banken wel hulp, als zij hun ´leningen´ niet meer af kunnen lossen, en de gewone man/vrouw niet.