GC heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag doet onze maandelijkse gast, P.J. Cokema, een poging ‘geschiedenis te schrijven’.
GC-redacteur Ger vroeg zich begin deze maand af waarom een week eigenlijk geen acht dagen heeft. Zelf denk ik dat historische gebeurtenissen best in vier dagen volbracht kunnen worden. De Nederlandse geschiedenis van land en water, kun je blijkbaar in een week van negen dagen afdoen.
Van 16 tot en met 24 oktober woedt de Week van de Geschiedenis weer door het land. Net nou Rutte geschiedenis schrijft als eerste liberale premier sinds mensenheugenis, een historisch feit dat gedoogd wordt door een man die een bloedhekel aan tsunami’s heeft, willen de organisatoren ons er aan herinneren hoe onze identiteit verbonden is met het thema land en water.
Wist je dat de eerste vorm van democratisch bestuur in Nederland rond de beheersing van water werd georganiseerd? Rond 1200 ontstonden de waterschappen, zo deelt de organisatie mee in de rubriek ‘land en waterweetjes’.
Zo is het maar net. Nederlands democratie begon heel praktisch en is in acht eeuwen tijd verworden tot een bestuurlijk gedrocht dat van voren niet weet hoe het van achter leeft. Anders kan ik de huidige politieke situatie niet duiden.
Het is wel interessant even op de website van de Week rond te banjeren. Neerlands binding met het water wordt bijvoorbeeld gerelateerd aan het zeemansvolk dat in de Gouden Eeuw uitvoer en ontdekte dat er prima handel ver buiten onze grenzen lag. Tot op vandaag trekken Nederlanders er nog steeds op uit, om aan alles wat maar met water te maken heeft, een graantje mee te pikken. Tijdens de Week van de Geschiedenis gaan Nederlanders in Portugal watermanagement promoten, gaat men in Turkije een lesje afvalwaterzuivering geven en probeert men in de Arabische Golf schepen te slijten. Met onze historische handelsgeest is niets mis.
Dat ligt een tikkeltje anders met onze democratische geschiedenis. Op de slotmanifestatie, de Nacht van de Geschiedenis, wordt ook de Libris Geschiedenis Prijs uitgereikt. Onder de genomineerden treffen we Robin te Slaa en Edwin Klijn aan. Zij beschreven de geschiedenis van een waterstaatingenieur, die “een politiek voorstond die diametraal tegengesteld was aan de rechtsstaat en de democratie.”
Die ingenieur was eerst lid van de Liberale Staatspartij, maar stapte eruit omdat hij vond dat Nederland haar eigen belangen erg slecht behartigde. Hij begon dus een eigen beweging, maar het liep slecht met hem af. Hij werd gearresteerd als landverrader. De man verdedigde zijn activiteiten met: “Ons volk moest weer leren nationaal te zijn” en had het over nationaal zelfrespect en de nationale geest.
Hebben de organisatoren van de Week van de Geschiedenis in ieder geval het visionaire inzicht gehad, dat de geschiedenis zich herhaalt?
Reacties (8)
Ik zag eerdaags een docu over buitenlandse investeerders.
Het ging daarbij om de “derde wereld” die in de “derde wereld” investeert. Een Indier heeft in Ethiopie de grootste rozenkwekerij ter wereld opgezet en gaat exporteren naar de Europese supermarkten. Hebben de Nederlanders de slag gemist, denk ik dan?
Dat van die hoeveel dagen de week heeft hebben ze ooit tijdens de Franse Revolutie (uitwassen) geprobeerd. Is dat erg dat dat niet is gelukt? 9 dagen werken, 1 dag vrij. Alle heiligen en feestdagen een streep doorheen. Hogere productie per persoon. Hadden we dan een beter leven?
Voor waarlijk historische gebeurtenissen trek je minimaal 127 dagen uit: http://nl.wikipedia.org/wiki/Kabinetsformatie_Nederland_2010
@Ger:
@2: Je laat wel weg dat er nieuwe feestdagen voor in de plaats kwamen (zelfs jaarlijks 5-6 feestdagen op rij, destijds een ongekende luxe). Daarnaast had je wel kunnen bedenken dat de vakbonden in Nederland minstens de 5e dag en de 9e dag ook vrij hadden bedongen (en misschien wel ook de 4e, wie weet).
Jammer trouwens dat die week van de geschiedenis zo gefocust is op water. In mijn omgeving leidt dat tot nogal irrelevante activiteiten in die week, terwijl er zoveel interessantere dingen over de geschiedenis van Maastricht en Zuid-Limburg zijn te vertellen.
@6: Is ’t niet de Maas die Limburg bindt? Sowieso lijkt me de Maas erg belangrijk in de geschiedenis van Maastricht. Dan heb je nog de verschillende pogingen de Maas en de Rijn via een kanaal te verbinden (romeins, spaans en Napoleon), de Peel (hoogveen heeft water nodig om te ontstaan). In een wat jonger verleden heb je de maasplassen bij Roermond of de overstromingen van de jaren 90.
Maar ik moet zeggen in mijn omgeving (Drente) halen ze ook niet uit ’t thema wat erin zit.
In Den Haag blijft het ook erg aan de oppervlakte. Veel verder dan de Hofvijver komt men niet. Nu is dat toevallig wel een historische plek van enig belang. en benuewd welke inhoud men aan de thema’s van 2011 (Ik en wij) en 2012 (Rijk en arm) gaat geven, als we een jaar of twee de gedoogde Rutte-Verhagen achter de rug hebben.