Er is flink wat commotie over de steunadvertentie voor het linkse aksieblaadje Bluf!, twintig jaar geleden, maar wie weet nog precies waar het over ging? GeenCommentaar bespreekt de publicaties om het geheugen op te frissen. Vandaag deel drie in de serie, met een samenvatting van de vijfde tot en met zevende publicatie.
Publicatie 5 in Bluf! 190, 3 oktober 1985:
‘Wat is met het gezag?’
Sinds 1982 profiteerden de grootste Nederlandse bedrijven van de zogenaamde “gigantenkorting”, een korting die afgedwongen was door het bedrijfsleven, omdat de stroom in het buitenland goedkoper was. Deze kortingen waren slechts haalbaar (en houdbaar) met het idee dat er ook in Nederland goedkope stroom zou komen, opgewekt uit kernenergie. Bluf! betoogde dat deze energie alleen maar goedkoop was omdat geen rekening werd gehouden met de opslag en verwerking van het radioactieve afval.
In een notitie staat dat als er geen kerncentrales komen er slechts een paar opties zijn, waaronder “het extra verhogen van de tarieven van kleinverbruikers zodat op die wijze a.h.w. een subsidiëring van de grootverbruikers en de giganten wordt gerealiseerd.”
Publicatie 6 in Bluf! 194, 7 november 1985:
‘Zeer geheim’
In deze publicatie wordt verder ingegaan op de onthulling dat de overheid, terwijl ze flink aan het bezuinigen is, wél extra geld overheeft voor de grote bedrijven. Sociale en openbare voorzieningen moeten het vooral ontgelden en het “profijtbeginsel” wordt steeds meer ingevoerd, wat betekent dat wie profiteert, ook betaalt. Onder anderen zwembaden zouden zwaar de dupe worden.
Indien er sprake is van vraaguitval, wordt de dienstverlening minder, waardoor ook de kosten worden gedrukt. Daarmee zou in ieder geval het beoogde effect (=bezuinigingen, wr.) worden bereikt.
Hier lezen we dus dat het toepassen van het profijtbeginsel zelfs tot dubbele kostenbesparingen kunnen leiden.
Voorbeelden van de gevolgen worden door de Minister zelf ook al aangedragen: “het opzeggen van het abonnement op een centraal antennesysteem, het teruglopen van het ledental van sportorganisaties, de vermindering van het bezoek aan bibliotheken”.
En dat alles terwijl er extra geld naar het bedrijfsleven gaat.
Document 7: Bluf! 196, 21 november 1985
‘De wraak van jhr. mr. De Brauw prijst af’
Dit keer staat de prijs van aardgas ter discussie. Hoe kwam die tot stand en wie profiteerden ervan? Het moge duidelijk zijn dat dit volgens Bluf! de verkeerde mensen waren.
Allereerst betoogt het blad dat Nederland theoretisch gezien genoeg aardgas heeft. Er is dus strikt genomen geen noodzaak over te stappen op kernenergie.
Maar in de praktijk blijkt dat iets anders te liggen. In de jaren voor de publicatie zijn er diverse exportcontracten afgesloten van een hoeveelheid gas die voldoende zou zijn om de elektriciteitsproductie van 10 kerncentrales 20 jaar te kunnen ondervangen.
Op deze manier wordt kernenergie vanzelf noodzakelijk, betoogt Bluf!, verkoop gewoon ons gas. De noodzakelijkheid van kernenergie wordt verder benadrukt door het noemen van de term “energy security”. Ook toen al maakte onze regering zich zorgen om “fout aardgas”. Europa moest niet afhankelijk worden van Russisch gas en daarom moest Nederland meer gas exporteren en zelf overgaan op kernenergie.
Daarbij is nog iets geks aan de hand. De prijs van het binnen Nederland gebruikte Nederlandse aardgas blijkt gekoppeld aan de prijs van ons geëxporteerde aardgas. Officieel was dat niet zo, en een ambtenaar (Dhr. Spierenburg) heeft in het buitenland een hogere gasprijs weten te bedingen, daarmee indirect de inwoners van Nederland zelf op extra kosten jagend.
Lees ook de overige delen!
Deel 1 (publicatie 1)
Deel 2 (publicatie 2-4)
Deel 4 (publicatie 8-10)