OPINIE - Tel Aviv stond vol met protesterende Israëli’s die roepen dat de oorlog in Gaza moet stoppen. Niet omdat er dagelijks dode kinderen vanonder het puin worden opgegraven. Niet omdat hele families zonder water, elektriciteit of medische zorg proberen te overleven. Niet omdat hun land een strak geregisseerde hongersnood creëert. Niet omdat een volk van de kaart wordt geveegd. Nee: omdat hun eigen gijzelaars bevrijd moeten worden, en omdat hun soldaten misschien niet heel blijven tijdens het uitvoeren van een genocide.
Het is de ultieme pervertering van slachtofferschap. De doden in Gaza worden niet herdacht, hun namen niet genoemd. De eigen soldaten als slachtoffer, terwijl deze over een ander volk razen als een bulldozer en rapport na rapport verschijnt over wandaden en oorlogsmisdaden van individuele soldaten die niet meer incidenteel zijn maar institutioneel.
En die gijzelaars, natuurlijk is het verschrikkelijk dat die vastzitten, maar de eenkennige ‘solidariteit’ van de Israëlische bevolking met hen is, gezien de slachting die mede in hun naam wordt aangericht, meer dan ongemakkelijk.
Wat deze protesten zo misselijkmakend maakt, is dat ze de illusie wekken van verzet, van moreel ontwaken. Maar het is een protest dat de dader tot slachtoffer verheft. Het is een huilbui van de kolonisator die zich even ongemakkelijk voelt bij het eigen geweld, maar alleen omdat de prijs in eigen land zichtbaar wordt.
Het laat tegelijk zien hoe diep de Israëlische bevolking is gehersenspoeld en hoe ontmenselijkt de Palestijn is in dat land: men gelooft werkelijk dat men moreel juist handelt en dat het lijden van de Palestijnen een voetnoot is in hun verhaal, terwijl het eigen leger men met de vanzelfsprekendheid van een beul het mes hanteert.
Als het protest de genocide doet stoppen is dat natuurlijk goed, maar de reden waarom blijft walgelijk. Het is alsof Auschwitz na Duits protest wordt gesloten, niet om de slachtoffers te redden, maar wegens de arbeidsomstandigheden van de bewakers die hun werk niet meer aankunnen. Een massamoord die niet wordt beëindigd omwille van de mensen die eraan ten ondergaan, maar omdat het politiek te ongemakkelijk wordt en de machthebbers hun positie beginnen te voelen wankelen.
Het neigt naar wat Hannah Arendt ooit samenvatte met het begrip banaliteit van het kwaad: het huiveringwekkende besef dat het mogelijk maken van een massamoord niet per se het werk is van krankzinnige sadisten, maar van keurige burgers die gedachteloos – of gehersenspoeld – meedraaien in een systeem. Geen wroeging, geen gewetensstrijd, enkel routine, gehoorzaamheid en eigenbelang. Precies dat zie je terug in de Israëlische protesten. Niet een collectief dat tot moreel inzicht komt, maar een menigte die zich moreel rechtvaardig waant terwijl ze tegelijk bijna achteloos de machine van vernietiging draaiende houdt.
Reacties (6)
jammer dat de doorgaans goed ingelichte vaste schrijver op deze site Joost ook meedoet aan roddel en achterklap om het drama in Israël nog erger te laten voorkomen dan het al is. de protesten van de Israëli zijn een belangrijk en hopelijk doorslaggevend onderdeel om te komen tot een oplossing en hebben als eis en uitgangspunt: EINDE AAN DE OORLOG en vrijlating van de gijzelaars.
Heb je het stuk uitgelezen? En denk je dat een einde van de genocide een einde maakt aan het lijden? Daarna is Gaza nog steeds onbewoonbaar en dat interesseert deze demonstranten niets.
Maar geef gerust aan op welk vlak ík ongeïnformeerd ben.
First things first
heb ík van mijn moeder geleerd
Dat is ook wat ik in dit stuk zeg. Maar ik zie hier totaal geen licht aan de horizon, want als het doden stopt gaat de genocide waarschijnlijk gewoon door
mijn hoop en vertrouwen in de burgers die nu demonstreren is gevestigd op het feit dat de meest Israëli’s het voor oktober 2023 niet meer zagen zitten met Netanyahu als president. hij is en blijft de grote schuldige en moet zo snel mogelijk uitgeschakeld worden. hopelijk hebben alle betrokkenen daarna iets geleerd. na schade en schande wordt men wijs. Joost kan de schuld beter zoeken bij de politiek verantwoordelijken, wat mij betreft.
Ik denk dat het compleet naïef is om te zeggen dat het alleen de politiek is die dit mogelijk maakt.
Israël als geheel maakt dit mogelijk en is er verantwoordelijk voor.