Boud zingt in zijn onberispelijk Heemsteeds en Haarlems over de woningnood in Nederland. En dat was in 1966. Maar als je naar de tekst luistert, dan is er niet zo veel veranderd. Gisteravond keek ik op NPO 2 naar Danny’s Wereld over een tuindorp in Rotterdam zuid, De Wielewaal, waar de wijk gesaneerd en plat moet en de bewoners dus weg. En die komen niet terug, want wonen op dat stukje grond wordt dan onbetaalbaar voor de huidige bewoners: wijken voor de rijken.
Reacties (11)
Aan de muziek van B. de Groot bewaar ik fijne herinneringen, die muziek hielp me door vrachten huiswerk heen en verwarring in het leven, als tiener middelbare school. Zijn dictie was altijd zó keurig en daardoor goed te verstaan. Inderdaad weinig veranderd qua woningnood. Ik denk nog weleens terug aan de 80-er jaren, toen er volop gebouwd werd en gerenoveerd. Lang geleden.
De Wielewaal is op fietsafstand van mijn huis hier, ik ken de situatie en heb de uitzending gezien.
De harde consequenties waar de gemeenteraad van Rotterdam al jaren geleden op heeft ingezet: de middenklasse willen binnenhalen, ten koste van de minderbedeelden, die er al tientallen jaren wonen. Het is onmenselijk en ook bijzonder hoe sommige bewoners toch nog stand houden, ondanks verpaupering, ongedierte en onzekerheid.
Tja, en tien jaar geleden zakte de huizenmarkt nog door zijn hoeven en kon je overal voor een grijpstuiver terecht. Het kan gewoon verkeren. Er zitten te veel mensen in de huizenmarkt die het doen omdat ze investeringen zoeken. De huizenmarkt is nu net als Startrek: the only move is not to play.
[ De huizenmarkt is nu net als Startrek: the only move is not to play. ]
Dat was 10 jaar geleden ook zo.
Niemand kocht een ander huis als niet eerst het oude huis verkocht was.
Starters wachtten op baanzekerheid. Banken wachtten op risico nul.
Dus die “grijpstuiver” heeft niet echt geholpen, in tegendeel.
Precies. Je moet in de tussenfase kopen; on the way up. Niet op de piek en niet in het dal. Ik woon nu al weer vier jaar heel fijn in een nieuw huis. Geen moment gebrek aan vertrouwen gehad van de bank en geen moment gedacht: ik moet eerst mijn oude huis verkopen.
Biecht eens op: heb je je oude huis verkocht voordat je het nieuwe koopcontract tekende? Of stond het nog een x-tijd te koop?
Ik zal je zeggen wast ik denk: je hebt wel degelijk rekening gehouden met wat je oude huis zou opbrengen, de bank heeft daar ook naar gekeken en daarmee heb jij de grootte van je nieuwe hypotheek bepaald en dat deed de bank ook. Overigens denk ik ook dat jij vier jaar geleden prima hebt geprofiteerd van wat er op de huizenmarkt gaande was. En dat kon vooral omdat je oude huis flink wat heeft opgebracht.
Kortom: wie een koophuis heeft (al dan niet met wat eigen kapitaal) had/heeft nergens last van. Wie dat niet heeft is de pineut. Dus de mensen die van een huurwoning naar een koopwoning zouden willen komen niet weg (=doorstroom in huursector stagneert), starters komen moeilijk of niet aan een huur- of koop woningen, etc., etc.
Maar goed, dat weet jij ook. Je wil het alleen niet serieus nemen, want jij zit wel goed.
Wat een onzin. Ruim tien jaar geleden was er een kredietcrisis en daalden de prijzen even. Heel vervelend voor wie daardoor, in combinatie met andere omstandigheden, met een restschuld kwam te zitten. En best prettig voor wie daardoor wat goedkoper iets kon kopen. Een pittige marktfluctuatie, veel meer was het niet.
Goedkope huurwoningen waren toen ook al niet makkelijk te vinden. Dat de situatie sindsdien alleen maar slechter is geworden, doet daar niks aan af.
Als en regering wil, kunnen ze daar best iets aan doen. Als ze zoiets als een verhuurdersheffing kunnen bedenken, specifiek gericht op verhuurders van goedkope huurwoningen, dan moet een belasting voor huizenverzamelaars ook te regelen zijn, bijvoorbeeld. Als ze dat zouden willen. Daarmee zouden zulke investeringen alweer minder aantrekkelijk worden.
[ daalden de prijzen even ]
Tja, wat is “even”?
Vanaf 2008 daalden de prijzen 5 jaar lang met totaal 22%.
Het duurde tot 2017 voordat het niveau van 2008 weer was bereikt.
Mensen die in 2008 gekocht hadden, zaten 10 jaar in spanning of hun huis onder water zou blijven staan.
Achteraf kan het “even” lijken, maar voor wie er toen 5 of 10 jaar middenin zat voelt dat heel anders.
https://www.wegwijs.nl/verdieping/longreads/1-februari-huizenmarkt/
Zolang je er bleef wonen en je hypotheek kon betalen was er niet zoveel om je druk om te maken. Behalve misschien het idee dat je goedkoper uit was geweest als je later had gekocht.
Het was, zoals ik al zei, vooral heel vervelend voor wie moest verkopen en met een restschuld bleef zitten.
Maar wat is “even” nu voor jou?
Buiten mensen die gedwongen waren te verkopen waren er ook mensen die de hypotheek nog wel konden betalen, maar toch vreesden bijvoorbeeld werkloos te worden (heel terecht in die tijd) of vreesden als werkloze te moeten verhuizen omdat het UWV wel eens een geschikte baan op honderd kilometer verderop kon vinden.
Een hypotheek oversluiten is ook kansloos met een restschuld.
Vrees is ook vervelend.
Als jij liever hebt dat het iets langer was dan even, dan is dat wat mij betreft ook prima.
En natuurlijk is onzekerheid ook vervelend. Maar grote financiële beslissingen zonder onzekerheid bestaan niet. En dan is een waardedaling van 22% in 5 jaar, die na nog eens vijf jaar alweer is verdwenen, eerder een pittige marktfluctuatie dan de catastrofe die #2 ervan probeert te maken.
Tips om een huis te kopen. Maak niet de beginnersfout om als starter de markt op te gaan, dat werkt niet.
https://www.youtube.com/watch?v=Yj5TBaUso5I