Toen ik vorige week mijn katje moest laten inslapen schreef ik een emotionele Closing Time. Niet lang daarna pleurde ik die de prullenbak in. Ik vond het te cliché. Want ik trek me natuurlijk heus wel iets aan van de reacties, en de “afgelikte boterham” die Gerry Rafferty werd genoemd was ik niet vergeten. Ik probeer in mijn Closing Times sindsdien de geijkte nummers te vermijden. Dat is op zich ook niet zo moeilijk.
Maar vanavond werd ik weer geëmotioneerd door de muziek die langskwam. En enigszins gesterkt door reageerder Lutine doe ik nu toch lekker dat ontzettende clichénummer van Otis Redding. Voor mijn dierenkindje. Omdat ik hem nog steeds zo mis en inderdaad soms wat wezenloos over de plas zit te kijken naar de boten. Sittin’ on the dock of a bay. Fuck it people, muziek is emotie. En vanaf nu ga ik mezelf ook niet meer in bochten wringen om origineel te zijn. Afgelikte boterham of niet, deal with it. Or not. Je kunt het ook gewoon aan je voorbij laten gaan. Dus.
Reacties (16)
Altijd een verschrikkelijk als je afscheid moet nemen. Gecondoleerd
Muziek is emotie, auto’s zijn emotie, gedichten zijn emotie, koken is emotie (o nee, dat is passie), schilderen is emotie, mode is emotie – alles is tegenwoordig emotie.
Emoties verschijnen en verdwijnen. Muziek roept soms die emoties op en persoonlijk vind ik dat fijn. Ook al zijn het emoties welke mij tot tranen brengen. Voorbij de tranen is een plaats waar alles heelt. Nee, orgineel is het niet, maar het is wel wat mij mens maakt. Ik wens je dan ook geen sterkte toe, Karin, maar zwakte. In de mens ligt zwakte verborgen als een onzichtbare kracht. Bereikbaar via emoties. Dus verwelkom de lach, de traan, de depressie, de schaamte en het venijn. Ze zijn je raadsheren! (Of dames in jouw geval)
https://www.youtube.com/watch?v=5ll8cKiudDA
Hier wordt ik dan weer vrolijk van (van het kijken er naar). Dansen is ook een emotie. Ook als je als een zak aardappelen danst zoals ik;-)
Sterkte en waar het de muziek:
vind ik dit.
Trek je niet teveel van reacties uit. Ik ken bloggers die ze nooit lezen.
@4:
Oeps:
Ik zie nu, dat ik in #4 het woord “betreft” aan het eind v.d. 1e regel ben vergeten.
@5: terwijl sommige kritische reacties zeker voor een hogere kwaliteit bij bepaalde bloggers op Sargasso zou kunnen leiden.
@7
Je hecht te veel aan de kwaliteit van een blog. Een blog is niet meer dan een mening. Voor het zelfvertrouwen van een blogger is het soms beter om reacties helemaal niet te lezen. Voor ons als ‘consument’ ligt het anders. Wij reageren meestal alleen als we het ergens mee oneens zijn. Dan twijfelen we op dat punt. Terwijl een blogger toch een beetje ongenaakbaar dient te blijven.
@3: Dude, wat poëtisch! Zwakte heb ik genoeg, tranen ook, maar gelukkig ook kracht en plezier. Ik werd ook erg vrolijk van je clipje. Dansen is heerlijk, om te doen en om naar te kijken. Dank je wel.
@4: Thanx!
@5: @5: Dat zal best, maar ik vind de reacties juist interessant. Ik heb met lede ogen aangezien hoe opinie- en nieuwssites die een tijdje geleden massaal uitzetten, op een paar na. Al snap ik het ook, moderatie kost veel tijd en ergernis, nou ja daar weet je alles van. Maar ik vind het verrijkend om andere meningen te horen/lezen. Het doet me meestal niet van mening veranderen, maar het scherpt wel mijn eigen vermogen om de mijne over te brengen aan.
@7: Dat zeg ik.
@8: Ik wacht soms wel even met het lezen van reacties, inderdaad omdat het confronterend kan zijn. Een schrijfsel is toch altijd een beetje een bevalling, daarna heb je even nodig om bij te komen en dan wil je niet direct een shitload kritiek over je heen krijgen. Maar het blijft toch interessant om die kritiek te lezen, en nog leuker is het als die kritiek door andere reageerders wordt weerlegd. Ik zou hier niet schrijven als ik daar geen lol aan zou beleven. En zoals ik al zei, het scherpt de geest. Die momenteel nog altijd een beetje in standje “lekker belangrijk, not” staat, wegens gemis aan poezenaanwezigheid…maar dat gaat vanzelf weer over. Zoals je zelf al zei; emoties verschijnen en verdwijnen. Het duurt alleen soms even.
Dan valt dat bevallen eigenlijk best wel mee.
@14: LOL…ik zei “een beetje”.
@13
Ik denk dat het ook met emotionele volwassenheid van de blogger te maken heeft. Een shitload kritiek over je heen krijgen is niet waar je voor bezig was toen je naar het lege scherm staarde. En als blogger moet je van uit het niets maar ergens mee aan komen. Ik als reageerder heb het gemakkelijk. Ik reageer niet uit het niets, ik reageer op de blogger. En als ik ergens niks van weet dan hou ik mijn mond wel. (inkoppertje)