Closing Time | Human League

Een tijdje geleden leidde ik een paar mensen rond door het Nationaal Museum in Beiroet. We stonden alweer bij de uitgang en ik rondde mijn praatje af, toen een mevrouw me aansprak: was ik Jona Lendering?

Het duurde een moment voor ik haar herkende. We waren eens zo oud als destijds, maar zoals zij mij had herkend, zo herkende ik haar: een geliefde van bijna een kwart eeuw geleden. Ik had haar al die tijd niet gezien, aangezien zij en haar man voor hun werk doorgaans verbleven in verre buitenlanden.

Eigenlijk had ik wel even willen bijpraten in het restaurantje tegenover het museum, maar ik had een lunchafspraak in de buurt van de haven, dus ik gaf haar mijn kaartje. “Ik hoop dat je me eens belt als je in Nederland bent, dan drinken we koffie en praten we bij.”

Een uur later zat ik te lunchen. Restaurant Em Nazih. U raadt al wie daar binnen kwam wandelen. Of all the gin joints in all the towns in all the world, she walks into mine. Dit keer was er wel gelegenheid om wat te kletsen. Ze vertelde dat ze in Beiroet was voor een congres, dat ze kinderen had en in Nederland woonde. En ik vertelde over mijn wederwaardigheden in de afgelopen kwart eeuw.

We namen afscheid want ik moest naar de luchthaven. (Het was de eerste dag van de grote protesten en het was vreemd om overal langs de weg brandende autobanden te zien.) Eenmaal in het vliegtuig was er naast me een stoel vrij en om een of andere reden verbaasde het me niet eens dat zij daar even kwam zitten. Meer ervaringen om uit te wisselen. Je ziet elkaar een kwart eeuw niet, daarna ontmoet je elkaar drie keer op één dag.

Ik wilde op Schiphol afscheid nemen, maar ze was al vertrokken. Enfin, dacht ik, we zouden nog weleens koffie gaan halen.

***

Ik had het stukje hierbij willen laten en u willen loodsen naar het mooie bitterzoete liedje van de Human League hierboven. Het typeert zo mooi de gevoelens die je kunt hebben voor iemand die niet voor niets je ex is maar ook niet voor niets je geliefde was. Er is echter een wrang PS. Restaurant Em Nazih bestaat niet langer; het werd verwoest bij de grote explosie in de haven. De corona heeft Libanon buitengewoon hard geraakt en heeft het politieke protest gesmoord. De corrupte Libanese bestuursklasse gaat door met het uitzuigen van de bevolking.