U houdt van Keith Jarrett, Philip Glass of Simeon ten Holt? Dan houdt u ook van Hania Rani.
De muziek van de Poolse pianiste Hania Rani (voluit Raniszewska) is zindermeer schatplichtig te noemen aan het werk van Philip Glass. Misschien ook Michael Nyman, een vleugje Keith Jarrett en ook wat Simeon ten Holt.
Allemaal componisten die in haar eigen ‘about me’ niet voorkomen. Haar in inspiratiebronnen? Componisten als Max Richter, Esbjorn Svensson, Miles Davis, Nils Frahm, Murcof, Portico Quartet, Radiohead en zelfs The Beatles.
Terwijl het het Philip Glass effect er zo duimendik bovenop ligt. Niet erg origineel dus. Maar hoe origineel kan een hedendaags kunstenaar nog zijn? Zelfs een ‘onmiskenbaar eigen stijl’ is amper nog te realiseren.
Dat is niet erg. Als het maar goed is en mensen weet te boeien. Zoals er publiek is voor Glassworks, zo is er zeker ook publiek voor Hania Rani.
Drie november wordt ze verwacht in Tivoli Vredenburg, samen met celliste Dobrawa Czocher.
Reacties (2)
hmmm, inderdaad echt vernieuwend is het niet, ook niet na inderdaad Max Richter, Nils Frahm, etc.
Maar het is wel mooi gedaan. Dank hiervoor.
Ja mooi. Voor mij mag ze het laten bij pianospelen en hoeft ze niet bij te zingen. Prettig is dat je er zo met je neus bovenop zit als die camera zo dichtbij is, die handen, die snaren, die hamertjes, die toetsen, die vingers – ik bedoel, als je ergens op rij tien zit in een zaal, dan zie je dat niet meer. Mooi, muziek van buiten mijn bubbel.