Closing Time | Erik Satie – Vexations

Zeer langzaam te spelen, 840 keer te herhalen: Vexations van Erik Satie. https://www.youtube.com/watch?v=sKKxt4KacRo Wat zegt u? Dit is geen 840 keer? Klopt. Dus nog maar een keer (“Encore!“): Uitvoering door Reinbert de Leeuw (8-9- 1938 –14-2- 2020): 26 min. 31” https://www.youtube.com/watch?v=tqmQ_HJfOQs Vraagje voor de liefhebbers/kenners: welke metronoomsnelheid hoort bij de uitvoering van Reinbert de Leeuw?

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Allegro For Piano And Trashed Tape Recorder

De Vlaamse muzikant, componist en producer Jan De Bock, heeft onder de naam Silent Noise Revolution, een plaat uitgebracht, Insides. De muziek daarop is een concept: minimalistisch pianospel, tegen het modern klassieke aan, gecombineerd met abstracte elektronische geluidjes:

Blieb, piep, kraak brom, ruis, sjoesh, psht, tsjik, tuut, ratel, prrrrt en tik: abstracte geluidjes en stilte, het gaat nergens echt wild tekeer.

Niet voor elk moment van de dag wat mij betreft, (af en toe denk ik, kom nou maar op met die beat) maar intrigerend genoeg door die afwisseling van piano en dat gefriemel aan die knopjes.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | Kronos Quartet

Het Kronos Kwartet (sinds 1973) speelt drie stukken in dit Tiny Desk Concert van NPR Music.

Het is me een raadsel waarom dit kwartet zich heeft vernoemd naar een mythsich wezen dat zijn eigen kinderen opvrat en ze later ook weer uitspuugde. Ja, die Kronos deed het op zijn manier.

Over een maandje of negen wordt het kwartet in Utrecht verwacht. Dan lopen ze al weer tegen hun vijftigjarig bestaan aan (in 2023). U ziet: wellicht het meest inclusieve strijkkwartet (ze spelen oud en hedendaags klassiek, pop- en jazzmuziek, volksmuziek en combinaties van dat al) is ‘foverer young’.

Closing Time | Hania Rani

U houdt van Keith Jarrett, Philip Glass of Simeon ten Holt? Dan houdt u ook van Hania Rani.

De muziek van de Poolse pianiste Hania Rani (voluit Raniszewska) is zindermeer schatplichtig te noemen aan het werk van Philip Glass. Misschien ook Michael Nyman, een vleugje Keith Jarrett en ook wat Simeon ten Holt.

Allemaal componisten die in haar eigen ‘about me’ niet voorkomen. Haar in inspiratiebronnen? Componisten als Max Richter, Esbjorn Svensson, Miles Davis, Nils Frahm, Murcof, Portico Quartet, Radiohead en zelfs The Beatles.

Closing Time | In C – The Corona Version from Sweden

Het Helsingborg Symphony Orkest nam het initiatief om muzikanten uit heel Zweden virtueel samen te brengen (in maart 2020), als symbool voor samenwerking, creativiteit en optimisme tijdens de Covid-19-pandemie.

Ze spelen ‘In C’, gecomponeerd in1964 door Terry Riley dat hier in verschillende stijlen voorbij komt.

‘In C’ werd voor het eerst uitgevoerd door die andere grote minimalist Steve Reich en een aantal musici die goed thuis waren in geïmproviseerde, experimentele en elektronische muziek.  Onder andere Jon Gibson (saxofoon), Pauline Oliveros (accordeon), Stuart Dempster (trombone), Morton Subotnick en Warner Jepson (synthesizers).

Closing Time | Glassworks

Mijn ouders hadden een bescheiden rijtje elpees klassieke muziek, de bekende namen. Het zei me niet zoveel, al die violen altijd. En dat duurde en duurde maar, geen nummertje van drie minuten ofzo. En er was verder ook geen invloed in mijn buurt die me kon tippen over aansprekende klassieke muziek. Dus hield ik van pop. Later, op mijn studentenkamertje, hoorde ik een keer toevallig op de radio The Glassworks van Philip Glass. Klassieke muziek, maar dan nu gemaakt. Ik heb de elpee The Glassworks gekocht en vaak naar geluisterd. Ik kende deze muziek helemaal niet. De aanschaf van deze plaat heeft bij mij alleen niet geleid tot verdere stappen in de wereld van de klassieke muziek, of de Minimale muziek, het is bij The Glassworks gebleven. KOYAANISQATSIde film waarvoor Philip Glass de soundtrack maakte,  vond ik een draak van een film, verschrikkelijk (ik ben zelfs in de pauze weggelopen – dat zou ze leren, stelletje pretentieuze aanstellers, oplichters). Maar als iemand nog tips heeft voor klassieke muziek?

Closing Time | La Monte Young

In beperking toont zich de meester, dat gezegde is niet van toepassing op La Monte Young, althans niet als je de lengte van z’n opus magnum in ogenschouw neemt: The Well-Tuned Piano duurt tot over de 5 uur. Maar afijn, het is zondag en mensen zijn vrij, dus als er een dag is waarop dit hier gepost kan worden dan is het wel vandaag. Gaat u er maar even voor zitten…

Closing Time | Uakti

Uakti was een Braziliaanse band. Bandleider Marco Antônio Guimarães is klassiek geschoold. Oorspronkelijk speelt hij cello maar raakte al snel geinteresseerd in het zelf bouwen van instrumenten. Veel van de instrumenten die Uakti gebruikten werden door de band zelf gemaakt.

De muziek van Uakti bevat invloeden uit minimal music en van traditionele Indiaanse muziek uit Brazilie.

Closing Time | No Testament

Wim Mertens is een Belgische componist/pianist die sinds de vroege jaren 80 de wereld verblijdt met zijn muziek. Qua stijl is minimalisme nooit ver weg, maar de melodie wordt daarbij nooit uit het oog verloren. Zijn muziek wordt veel gebruikt in films, voor theaterstukken, en in de media als herkenningsmelodie.

Uit 1989 is dit No Testament.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.