Laibach zou Laibach niet zijn als ze zelfs een muziekclipje over de majestueuze kleurrijkheid van religie niet zouden kunnen omkeren in een nachtmerrie over totalitaire systemen.
Het is hun handelsmerk: de band maakte furore met Teutoons-totalitaire parodieën op Queens One Vision en Opus’ Life is Life.
De autoriteiten in voormalig Joegoslavië wisten niet goed hoe ze het gezelschap moesten duiden: waren het echt neofascisten of staken ze eigenlijk de draak met het communistisch regime? Subversief was het hoe dan ook, dus werd de band gedurende de jaren tachtig een tijdlang verboden. Niet dat dit veel hielp, ze ging ondergronds gewoon door.
Ook Juno Reactor kan niet ontsnappen aan de Laibach-behandeling.
Reacties (4)
Ik zag Laibach ooit in het voorprogramma van Juno Reactor – in totale verwarring stonden daar fans met kleding die ik veelal associeer met de wat meer anti-fascistische medemens en fans met kleding (lees: uniformen) die ik veelal associeer met de toch wat fascistischer medemens door elkaar. Vredelievend genoten ze van het concert om direct na het voorprogramma allemaal ineens verdwenen te zijn. Hadden ze toch iets gemeen: het waren allemaal cultuurbarbaren:p
Laibach blijft een dubieus clubje.
En die tune ‘god is god’ blijft de slechtste tune ooit.
…
OK, bijna dan. De vogeltjesdans dan gaat ‘m voor :)
@1: Of het ligt gewoon aan jou. Zelf vind ik Laibach als voorprogramma voor Juno Reactor (tot zaterdag nog nooit van gehoord) al de wereld op zijn kop.
@3 Wat jij de wereld op zijn kop vindt gaat toch alweer 20 jaar terug. Langer dan pakweg Pearl Jam en Neil Young een dingetje hebben:p
http://www.laibach.org/laibach-juno-reactor/