Du hast den Farbfilm vergessen, mein Michael
Nun glaubt uns kein Mensch, wie schön’s hier warAlles blau und weiß und grün und später nicht mehr
Dat is inderdaad vervelend als blijkt dat je vriendje de hele vakantie in zwart/wit geschoten heeft. Nu ziet niemand hoe mooi het daar was op Hiddensee, waar je in bikini was, waar je op het FKK strand was.
Toevallig bezocht ik drie jaar geleden Hiddensee, met de veerboot vanaf Rügen is het een leuke dagtocht. Er is dat kleine vuurtorentje dat amper boven de naaldbomen uitkomt, en z’n grote broer op de noordpunt, er is het vakantiehuisje van de actrice Asta Nielsen (ook bekend uit een gedicht van Paul van Ostaijen) en er is het Gerhard Hauptmannhuis. En dat was het wel zo’n beetje. Plus het strand en de zee natuurlijk. En de rust. En die was er al in de DDR tijd. Ideaal voor de Ferien und Urlaub. En de vrolijke Schlager van Nina Hagen (ach, had mijn vrouw maar één zo’n hoed) beschrijft dat.
Deze week neemt Duitsland afscheid van Bondskanselier Angela Merkel. Het zit erop voor haar, Olaf Scholz neemt het over. De militaire kapel luidt haar morgen uit door het spelen van drie verzoeknummers. En één van die liedjes is Du Hast Den Farbfilm Vergessen, gezongen in 1974 door de toen 19-jarige Nina Hagen. Overbodig om te vermelden misschien, maar Angela Merkel en Nina Hagen hebben een jeugd in de DDR gemeen.
Reacties (4)
De pers grossiert in mogelijke duidingen van deze keuze. Al ben ik een verwijzing naar de deutsche Michel daarin nog niet tegengekomen.
Het zou wel een leuke tegenzet zijn geweest, als ze iets van Einstürzende Neubauten had gekozen.
Aardig van de heren dat ze de Merkel-ruit in ere houden.
Ha, ja!
Zijn die geweldige heren al eens voorbij gekomen?
Jammer dat het orkest een wat stijve uitvoering had toen ze voor Angela Merkel stonden.