Laat het maar aan de country / Americana artiesten over om live, tijdens hun concerten, tussen de songs door, de boel aan elkaar te babbelen. (En kunnen ze, het is toch pauze, even een slokje nemen en een snaar stemmen.)
Ik herinner me een concert van The Secret Sisters, waarin elke eventuele stilte moeiteloos werd opgevangen door een anekdote, iets over de oorsprong van het liedje, een review over het hotel waar ze hadden overnacht, een recensie over de maaltijd of over het toetje (‘how is it called, the flaflip?) dat ze was voorgeschoteld in poppodium van de avond ervoor.
Townes van Zandt kon er ook wat van. Literair werd hij bijna, met zijn verhalen, een meester. Ook al denk ik wel dat als je zijn tournee volgde, dat je in het feest van de herhalingen stapte.
Fred Eaglesmith vertelt hier over het tragische leven en het lot van Elvis Presley, Hank Williams, Gram Parsons, Jimmy Hendrix (zijn zaakgelastigden, vertelt Fred Eaglesmith, hadden liever niet dat Jimmy Hedrix werd geassocieerd met drugs…) en Jannis Joplin. Alcohol en pillen.