KRAS | Kechs

Er was eens een rapper die vrouwen bitches noemde, maar dan in het berbers. Kechs. De tieners van Nederland wisten dat al langer, maar nu weten hun moeders het ook. En die zijn niet gediend van dit soort praat. Dus zijn we heden getuige van een rondje rapperboefshaming. Het schijnt - dit kan bijna niet waar zijn, maar ik meld het toch even - dat het management van de rappende belhamel de champagne heeft laten aanrukken in het zicht van blingende verkoopcijfers. Wij zien ons hier geconfronteerd met een nieuwe maatschappelijk fenomeen: muzikanten die met hun teksten de jeugd in ongepaste verwarring brengen. Logisch dat ouders en beleidsmakers zich zorgen maken. Ik stel voor dat de regering een commissie instelt om de verwildering der jeugd in kaart te brengen en passende maatregelen te nemen.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Quote du Jour | Polarisatie niet overdrijven

“Overigens moeten we het probleem van polarisatie niet overdrijven. Die scherpte lijkt mij beter dan een apathische samenleving”

Rutger van den Noort – een van de initiatiefnemers van “De Nederlandse Leeuw” – vindt het met de polarisatie wel meevallen. Maar Rutger, door alle polarisatie is toch ernstige verlamming opgetreden en is de creativiteit totaal verdwenen? Wel een beetje on message blijven, he?

En nu we toch bezig zijn een bonusquote, uit hetzelfde stuk:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Sociale werkplaats

Onder verantwoordelijkheid van iemand die een jaar geleden minister van sociale zaken was maar inmiddels fractievoorzitter van de PvdA, zijn in Nederland de sociale werkplaatsen goeddeels ontmanteld. Mensen die niet konden meekomen op de commerciële arbeidsmarkt werden “in hun eigen kracht” gedumpt. Onder verantwoordelijkheid van iemand die in Drente over sociale werkplaatsen ging maar inmiddels fractielid is van de PvdA, werd dat beleid ontdoken. Een schijnconstructie deed iedereen tekort, maar behoedde wel meer mensen voor “participatie”.

Nu is er bonje binnen de PvdA. De discussie gaat niet over wie het meest sociale beleid voerde, maar wie de regeltjes ontdook. Het is een treurig gezicht. De sociaal-democratie in Nederland weet ergens nog wel dat ze ooit ideologische veren had, maar heeft geen idee meer hoe die eruit zagen of waar ze te zoeken.

Foto: dryhead (cc)

De oorlog tegen onszelf

Nu de oorlog tegen kerst voor dit jaar weer voorbij is, en we ons langzaam kunnen opmaken voor de oorlog tegen pasen (#zinin), valt me weer eens op in hoeverre rechts probeert te bepalen hoe iedereen in Nederland de feestdagen, oh shit, sorry, de kerstdagen moet beleven. “Prettige feestdagen” zeggen is een teken van cultuurverval. Nee, je moet “kerstdagen” zeggen. En dan nog iets als “gelukkig nieuwjaar” ofzo, omdat het tweede toch echt iets minder inclusief is dan het eerste. En inclusief is ook al een vies woord geworden, dus vandaar. En bij kerst hoort natuurlijk een kerstboom. Ikzelf heb zo’n stervend stuk hout in je huiskamer al jaren geleden in de ban gedaan, maar tegenwoordig komt je naam ergens op twitter op een lijstje te staan met landverraders als dat bekend wordt. Of een lijstje van mensen waarmee na de ‘omwenteling’ zal worden afgerekend (zwaait).

Ook de koning was hiervoor niet immuun. Hij waagde het om geen doodgaande den zichtbaar in beeld te hebben staan tijdens zijn kersttoespraak (ik persoonlijk zou het een feestdagenvoordracht willen noemen) en werd aangehaald als voorbeeld van het verval van onze cultuur. Neutraal verslaggever Wierd Duk viel het ook op, en de Telegraaf tikte het relletje rustig over in haar kolommen, maar vergat erbij te vermelden dat er al minstens 30 jaar geen boom binnenshuis is te bekennen, bij die koninklijke toespraak. Waarschijnlijk vanwege de naaldenallergie van de gemiddelde gereformeerde medemens, overigens. En die tolereren en accommoderen hoort blijkbaar wél bij onze cultuur.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Stef Bos, Bruce Springsteen en Joost Karhof

Mijn schoonmoeder belde op. ‘Heb je het al gehoord’, zei ze, ‘Joost Karhof is dood.’ Ik was even in de war. Zowel van de dood van Joost Karhof als van het idee dat mijn schoonmoeder dit nieuws belangrijk genoeg vond om mij voor op te bellen. ‘O jee’, zei ik, ‘wat erg.’ ‘Ja, verschrikkelijk inderdaad’, zei mijn schoonmoeder, ‘maar ik zei het je: elke kerst gaat er een beroemd iemand dood.’ Dat had ze inderdaad gezegd de dag ervoor.

Ik zat naar de Top 2000 à Go-Go aan het kijken. Mijn vrouw was boven bij mijn dochter die overstuur was omdat ze thuis wilde slapen. Stef Bos vertelde over een boer die twee koeien wilde slachten. De koeien waren van de vader van de boer geweest. Onlangs was de vader van de boer overleden. De boer kon het niet over zijn hart verkrijgen de koeien te slachten. Misschien kon Stef Bos voor hem en die koeien Papa zingen. Op een ochtend stond Stef Bos met de boer en diens koeien in de wei. Stef Bos zong a-capella dat hij steeds meer op zijn vader leek. De zon scheen, de boer weende, de koeien kauwden. Toen Stef Bos klaar was zei de boer dat het goed was zo. Een week later waren de koeien geslacht. 

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Gedachtengoed

Tijdens een vijf uur durend etentje met Jared Taylor was Thierry Baudet weer eens zo ontzettend met zichzelf bezig dat hij zich na afloop weinig van het gedachtengoed van de alt-racistische denker kon herinneren. U denkt allicht: moet dat nou, twee dagen achter elkaar een lompe Baudet-grap? Dan zeg ik: u heeft gelijk, maar deze was te mooi om te laten liggen.

Enfin, ik vroeg mij dus af of ik wel eens met minder frisse types aan tafel heb gezeten en in hoeverre ik vervolgens door dat gedachtengoed besmet ben geraakt. Ik kon het me niet heugen. Maar dat is natuurlijk het gevaarlijkst, dat je onbewust andermans verderfelijke ideeën overneemt terwijl je voor je gevoel alleen over jezelf gepraat hebt.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Designated Survivor

Mocht zich op Prinsjesdag een gruwelijke aanslag voordoen, dan is vermoedelijk de enige overlevende landelijke politicus Thierry Baudet, omdat die op zulke momenten wel iets beters heeft te doen dan een toneelstukje in Den Haag bij te wonen. Dus ja, op zich snap ik de behoefte van D66 wel aan een designated survivor, een dappere dodo in bezit van brein die het land door dergelijke moeilijke tijden zal heen slepen.

Maar moet zo iemand benoemd worden? Lijkt me niet. Wie in tijden van rampspoed uitzonderlijke bevoegdheden nodig zal hebben om orde op zaken te stellen, heeft daarvoor een krachtig mandaat van het volk nodig. De designated survivor dient een gekozen functionaris te zijn. Ik zelf zou daarvoor, zo is mijn bescheiden mening, een uitstekende keuze zijn.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Contextualiseren

Juristen hebben doorgaans geen antenne voor integriteit. Tijdens hun opleiding wordt er immers ingeramd dat de wet de scheidslijn is tussen betamelijk en onbetamelijk. Hun vak is duwen en trekken aan die scheidslijn. De rest is irrelevant. Wanneer je integriteit condificeert in regels komen ze er nog wel uit, maar anders dolen ze in het duister. Wat de fok, dat mag niet? – waar stáát dat dan?

Enfin, er is dus weer eens een integriteitsdingetje op het Ministerie van Justitie (en Veiligheid, maar dat is iets totaal anders). Beetje druk op een onderzoeker gezet om bruikbare resultaten uit een rapportje te kunnen halen. Gewoon, wat contextualiseren. Politici van de tutter. Ministerie schiet in standje verbaasd. Ik geloof in de oprechtheid daarvan. Integriteit? Echt – geen flauw idee.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Kalme burger

De kalme burger is het beu, sprak een kamerlid dat ik voor het laatst meende gezien te hebben in een aflevering van ‘Allo ‘Allo, en daarna stelde hij nog voor van Nederland een haatzaaiparadijs te maken, maar mij was hij al kwijt bij de combinatie van ‘kalme burger’ en ‘beu’. Ik stelde mij bij een kalme burger tot dan toe eerder iemand voor die het allemaal hoofdschuddend aankijkt en dan zijns weegs gaat.

Kalme burger zet zijn auto dwars op een snelweg bij Dokkum. Kalme burger vindt dat roetmoppen niet moeten zeiken. Ik vind het raar klinken, maar ik zal er wel aan moeten wennen, net als die gewone Nederlander die bij nader inzien een van argwaan schuimbekkende belastinghater met de schurft aan politici bleek te zijn. Hoofdschudden zal wel niet helpen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schaamte steekt overal de kop op

RECENSIE - Vaste lezers van Sargasso zal de naam Aart G. Broek mogelijk bekend voorkomen. De literatuurkenner, sociaal-wetenschapper en organisatiedeskundige publiceerde in 2016 een aantal columns op dit weblog.

Deze en andere columns verschenen dit najaar in de bundel ‘Schaamrood – Aantekeningen over angst, agressie en ambitie’ bij uitgeverij In de Knipscheer, gespecialiseerd in uitgaves op het gebied van Afro-Caraïbische lectuur, met name pöezie.

Het boekje is bedoeld als opvolger van de tien jaar eerder verschenen essaybundel ‘De terreur van de schaamte‘, waarin Broek al eens zijn opvatting uiteenzette dat allerlei uitingen van agressie terug te voeren vallen op gevoelens van vernedering, krenking en schaamte. Of het nu terrorisme betreft, of asociaal en crimineel gedrag van allochtone hangjongeren of de verbeten manier waarop organisaties en bestuurders zich ingraven bij interne en externe kritiek op het functioneren, steeds is schaamte het hoofdmotief, aldus Broek.

In ‘Schaamrood’ werkt hij dezelfde these nog eens uit in een waaier aan thema’s. De brede interesse van de auteur komt de variëteit daarbij ten goede: nu eens gaat het over de beweegredenen van jihadgangers, dan weer over falende megaprojecten, om het vervolgens over Antilliaans verzet tegen Nederlandse koloniale arrogantie te hebben.

De lezer hoeft zich dan ook nergens te vervelen. Zou het ene opstel hem niet kunnen bekoren, dan vindt ‘ie elders vast wel iets van zijn gading. Anderzijds lijkt de bundel daardoor een werkelijke eenheid te ontberen, al zal dat ook komen door de aard van het werk. Columns zijn nu eenmaal gelegenheidsgeschriften.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Vorige Volgende