De tegenculturen van de jaren zestig en zeventig

Wie zich zorgen maakt om de hedendaagse polarisatie in Nederland zou eens naar de jaren zestig van de vorige eeuw moeten kijken. Provo's, hippies, linkse revolutionairen en feministen sloegen toen een groot gat met de bezadigde, conformistische naoorlogse cultuur van de meerderheid van de Nederlandse bevolking. Blij met de nieuwe welvaart, de televisie, de wasmachine en de auto werd 'het klootjesvolk' opgeschrikt door drugsgebruik, vrije seks en godslastering. Het 'langharig werkschuw tuig' werd in Amsterdam door mariniers van de Dam geveegd. De politie hakte op gezag van traditionele burgemeesters keer op keer keihard in op vreedzame demonstranten. Maar na verloop van tijd ruilden de autoriteiten het gewelddadig optreden in voor wat toen heette 'repressieve tolerantie'. En veel aspecten van de tegencultuur werden in de jaren er na langzamerhand geaccepteerd en geintegreerd in de mainstream cultuur. Het is een fase, zeggen opvoeders over de puberteit. Het gaat om tijdelijk ongemak. Polarisatie is noodzakelijk in een democratie om vastgelopen patronen aan de kaak te stellen en om emancipatie van minderheidsgroepen in gang te zetten. Op voorwaarde dat de 'destructieve kanten' onschadelijk gemaakt worden, zeggen de behoedzamen. Over de tegenculturen die in de jaren zestig en zeventig ophef veroorzaakten is al het nodige geschreven. Met De vlucht naar boven levert Jan J.B. Kuipers een lezenswaardige en relativerende beschrijving van een roerig tijdperk. De waarde van zijn boek zit hem niet zozeer in de sociologische analyse als wel in de gedetailleerde beschrijving van alles wat zich onder de noemer van de tegencultuur in die jaren aandiende. En dat was nogal wat. Enerzijds alles wat kan worden gezien als ontsnapping aan de toenmalige strakke normen en waarden in kunst, muziek, mode, vrijetijdsbesteding en genotmiddelen. Anderzijds de drang tot fundamentele maatschappijverandering, het verzet tegen politiek paternalisme, tegen de oorlog in Vietnam, tegen het slaafs volgen van de Verenigde Staten. De titel van Kuipers boek verwijst naar de verbinding tussen beide stromingen. 'Het streven naar onmiddellijke bevrijding van knellende sociale verbanden en vereantwoordelijkheid, en van de banaliteit van het alledaagse, motiveerde zowel de escapisten, de ontsnappers en de drop-outs die bedwelming of bewustzijnsverruiming zochten, als de revolutionaire activisten - Cocagne en Utopia.' Kuipers, die eerder een boek publiceerde over tegenculturen in de eerste helft van de vorige eeuw, schrijft deels uit eigen ervaring. Met af en toe een vleugje nostalgie. Dat hij zelf de tegencultuur in het jongerenwerk in het Zeeuwse Middelburg meemaakte heeft er denk ik ook toe geleid dat hij verder kijkt dan 'het magische centrum' Amsterdam en ons ook meeneemt naar het popfestival in het Kralingse bos in Rotterdam, het 'Woodstock van de Veluwe' in het Gelderse Eerbeek en open jongerencentra elders in het land met diverse activiteiten die getuigen van het alternatieve leven . De hoeveelheid details -namen, plaatsen, data- die Kuipers bij elkaar heeft gezocht over manifestaties van tegenculturen tussen 1955 en 1980 is indrukwekkend. Teleurstellend is daarom wel de betrekkelijk geringe aandacht die hij besteedt aan het feminisme, een tegencultuur die achteraf gezien misschien nog wel het meest blijvende effect heeft gehad. Veel manifestaties van de tegencultuur hadden slechts een kort bestaan. Provo, Kabouterbeweging, ze werden al na een paar jaar weer opgeheven. Wat 'underground' heette veranderde in korte tijd in een 'mainstream' popcultuur. De commercie speelde met nieuwe mode en muziek al snel in op de culturele trends onder jongeren. De porno- en drugsindustrie bloeide op. In de Ik-cultuur, die door de hippies in de grondverf was gezet, verloor het collectief dat maatschappijverandering moest afdwingen al snel gewicht. Alles overziende won Cocagne het dik van Utopia dat afgescheept werd met een flets kabinet Den Uyl. De maatschappijverandering bleef in woorden steken. De neoliberalen hoefden niet lang te wachten om economie en maaatschappij grondig te resetten. Kuipers citeert uit Anet Bleichs biografie van Joop den Uyl die meende dat zijn regering van midden jaren zeventig te laat was gekomen omdat de hervormingsdrang eind jaren zestig al tanende was. Kuipers: 'Hij vergat gemakshalve dat óók in de jaren zestig de meerderheid van de Nederlanders wel de vrijheden van de nieuwe consumptiemaatschappij, maar niet die van haar als onkruid opgeschoten criticasters had beliefd.' Het is wellicht een geruststelling voor degenen die zich zorgen maken over de polarisatie van hedendaags 'onkruid'. Jan J.B. Kuipers, De vlucht naar boven; tegenculturen in Nederland in de jaren zestig en zeventig. Walburgpers, 2023. Hardcover €29,99.  

Closing Time | Gå Med Dig

Een Deense oorwurm over een stel dat gek van elkaar wordt, maar uiteindelijk niet zonder elkaar kan. ‘Gå med dig’ speelt met de dubbelzinnigheid van een uitdrukking die zowel ‘gaan met jou’ kan betekenen als ‘ga weg van mij’.

Enkele fragmenten:

Hij: Ik ga niet hard op je, ik rijd liever naar het Noorden.
Zij: Ik wil je niet slaan, maar ik ben verknipter dan je denkt.

Zij: Ik wil jou niet aanraken of je verrote bloemen
Hij: Je morst aarde in mijn auto en ik verander in een monster.
Zij: Ik wil geen ‘in ons’ en ‘onze’ en ‘wij samen’.
Hij: .. een wannabe Don Draper.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | I’ll Try Sophia Once

Hoe makkelijk is het om een lekker nummertje muziek in elkaar te draaien? Heel makkelijk, zolang je alles bij elkaar jat.

Deze creatieveling maakte een mashup van Clairo’s ‘Sofia’, ‘I’ll try anything once’ van The Strokes en ‘Bizarre Love Triangle‘ van New Order. Hopsa, klaar is kees!

Closing Time | Smoking out the Window

De kreet ‘She belongs to the streets!’ is eigenlijk natuurlijk slutshaming. Vandaar wellicht dat Bruno Mars & Anderson .Paak daarom gebruik maken van een eufemisme, dat ineens een stuk positiever klinkt.

De twee megasterren bundelden de afgelopen jaren hun krachten in het gelegenheidsduo Silk Sonic. Die naam dekt de lading in ieder geval wel.

Closing Time | Silver

Rising Appalachia is een folkgezelschap onder leiding van de zussen Leah Song en Chloe Smith. Die produceren naar verluid hun muziek van A tot Z zelf, al hebben ze inmiddels wel een paar mensen aangetrokken om de organisatie en publiciteit te verzorgen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende