In het eerste halfjaar van 2024 vestigden zich 12 duizend mensen minder in Nederland, dan in dezelfde periode vorig jaar. Dit komt doordat de immigratie met ruim 11 duizend is afgenomen en de emigratie met bijna duizend is toegenomen (CBS). Wat ging daaraan vooraf? De Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2023. Die leidden tot de aanstelling van vogelverschrikker Wilders en zijn even charmante als weerzinwekkende assistente Faber. Er kwam werkelijk niets uit hun handen en het wachten is nog steeds op een coherent en effectief beleid. Daar kunnen we nog langer op wachten, want Wilders riep ‘boe!’ en migranten schrokken zich de pestpokken. Faber riep: “Ik ga u verrassen, het komt helemaal goed” en wég bleven die 11 duizend mensen. Je kunt dus wel nagaan waarom Wilders en Faber vandaag, op de internationale dag van de migrant, op tafel staan te dansen. Deze dag is bedoeld om aandacht te vestigen op de schaduwkanten van migratie en hoe die zouden kunnen worden weggewerkt. Dat gaat over de bijna 70.000 migranten die sinds 2014 gestorven of vermist geraakt zijn langs land- en zeeroutes. En dat niet alleen: het gaat ook over arbeidsmigranten die omkomen tijdens hun werk (herinnert zich Qatar nog?). Ook in Nederland. Het gaat ook over migranten die via een omweg hier wat werk kunnen krijgen in ruil voor arbeidsvoorwaarden die niet meer dan de kwalificatie uitbuiting verdienen. De VN stelt dat “steeds meer bewijsmateriaal aangeeft dat internationale migratie doorgaans positief is voor zowel de landen van herkomst als de landen van bestemming” en dat “de potentiële voordelen groter zijn dan de potentiële winsten van vrijere internationale handel, met name voor ontwikkelingslanden”. Maar dat is natuurlijk aan de dovemansoren van de vogelverschrikker en zijn hulpje gericht. Het bestaat in hun met stro gevulde hoofden niet dat er ook positieve kanten aan migratie zitten. En dat, als je de mensontwaardige kanten oplost, de wereld er alleen maar mooier op wordt. De Internationale Dag van de Migrant, het is eigenlijk om te janken dat zoiets überhaupt nodig is.
Cream was een Britse band die de tweede helft van de jaren zestig aan de weg timmerde en drie albums produceerde. Ze werd opgericht door gitarist Eric Clapton en drummer Ginger Baker, die op voorspraak van Clapton zanger en gitarist Jack Bruce bij de band haalde.
In 1993 en 2005 gaven ze opnieuw optredens.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
ANALYSE - van Betty de Hart en Ricky van Oers
Zoals eerder aangekondigd in het hoofdlijnenakkoord, bevat het regeerprogramma van het kabinet Schoof meerdere plannen die betrekking hebben op naturalisatie en nationaliteit die, bij elkaar genomen, de toegang tot het Nederlanderschap zullen bemoeilijken en het verlies van Nederlanderschap makkelijker maken. Verblijfblog geeft een overzicht van deze plannen, de juridische knelpunten en verwachte effecten (eerder verschenen bij Verblijfsblog).
Allereerst is er het voornemen om de standaardtermijn voor naturalisatie te verlengen van de huidige vijf jaar naar tien jaar: een verdubbeling dus. In de huidige Rijkswet op het Nederlanderschap is bepaald dat de naturalisandus (degene die wil naturaliseren) “tenminste sedert vijf jaren onmiddellijk voorafgaande aan het verzoek in het Europese deel van Nederland, Aruba, Curaçao, Sint Maarten of de openbare lichamen Bonaire, Sint Eustatius en Saba, toelating en hoofdverblijf heeft” (8 lid 1 sub c RWN). Afwijkende, kortere termijnen dan deze vijf jaar gelden onder meer voor personen die met een Nederlander zijn gehuwd of samenleven en voor oud-Nederlanders, en voor personen die gedurende tien jaar op het grondgebied van het Koninkrijk toelating en hoofdverblijf hebben gehad (art 8 lid 2 t/m 5 RWN). Het gaat hier om de termijn van verblijf voordat een naturalisatieverzoek kan worden ingediend. Daarnaast geldt er een wettelijke beslistermijn van een jaar waarbinnen de IND op een naturalisatieverzoek moet hebben beslist. In bijna alle gevallen (98%) wordt deze beslistermijn gehaald. Vervolgens moet de naturalisandus verplicht deelnemen aan een door de gemeente georganiseerde naturalisatieceremonie en daar een verklaring van verbondenheid ondertekenen. Pas dan is de naturalisatie een feit.
COLUMN - De toespraak van het jaar komt uit 2023. Nu zit u natuurlijk meteen met de vingers boven het toetsenbord(je) om mij van die existentiële vragen voor de voeten te werpen als ‘Het spoor bijster P.J.?’ Of: ‘Vergeten dat we weer een jaartje verder zijn Cokema?‘
Nee lieve lezer, hier is geen sprake van een simpele tikfout of een verstoord besef van werkelijkheid in het algemeen, het tijdsbesef in het bijzonder. Het gaat hierom:
Een actualisaris heeft geen makkelijke taak. Amper heeft de tijdbeschrijfster genoteerd wat er hier geschiedde, of nu voltrekt zich weer een ander fenomeen dat nodig de analen in moet. En dus is het bij het nakende eindejaar eigenlijk onbegonnen werk een overzichtelijke terugblik op 2024 samen te stellen. Er gebeurt zo veel, dat het NOS jaaroverzicht bijna even lang als het jaar zelf zou moeten duren om recht te doen aan alle hoogte- en dieptepunten.
Wie hinder ondervinden van snel opeenvolgende ‘gebeurtenissen van groot belang’, zijn de actualisarissen van de komische soort. U kent ze (hopelijk nog) wel: cabaretiers met een dosis engagement in het pakket. Een uitstervende soort, hetgeen mede verklaart waarom de wereld aan chagrijn ten onder gaat.
Als deze ambachtslieden een voorstelling in elkaar timmeren, gaan ze er zo’n twee jaar mee het land in. Om een voorbeeld te geven van wat er dan kan gebeuren: in 2023 brengt een cabaretier een aardige grap over hoe het land tot aan het eind der tijden aan Mark Rutte geketend zou blijven, Bedenkt die gladjanus (Rutte, niet de cabaretier) ineens dat het wel mooi is geweest, blaast zijn laatste kabinet op en verkast naar de Navo, want als je meer wilt verkloten dan alleen Nederland, moet je natuurlijk bij de trans-atlantische weermacht zijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
… De vergelijking tussen Gaza en Nagorno-Karabach gaat bijvoorbeeld niet op, niet alleen vanwege het verschil in schaal en aantallen doden, maar ook omdat Israël westerse wapens krijgt en Azerbeidzjan niet. De verontwaardiging over het eerste is dus logischerwijs groter. …
In een verder overigens uitstekende column over de hypocrisie van de VVD, slaat Floor Rusman hier toch de plank flink mis. In de periode van 2011 tot 2020 gaf Azerbeidzjan ongeveer vier keer zo veel uit aan wapens dan Armenië. Van die uitgaven werd iets meer dan een kwart uitgegeven bij Israelische wapenfabrikanten. Gezien de flinke belangstelling en (concrete orders) voor Israelische wapens vanuit de EU, kun je moeilijk beweren dat het hier niet om westerse wapens gaat.
Het allitereert prima, maar bij december denk je niet gauw aan duurzaamheid. Wel aan reflectie en daaropvolgende intenties voor de toekomst. Goede doelen misschien. Qua troep kopen lijkt het meer op anti-duurzaamheid. Daar zou een woord voor moeten zijn. Onhoudbaar. Verwoestend. Wat ook allitereert? December-destructie. Maar daar gaan we niet voor! Positieve impact in tijden van heersende koopwoede.
Nadat M&M in 2022 over de duurzame december-challenge schreef, is het nu mijn beurt. Aankopen en gedragingen van november vallen buiten de beschouwing. Vlak voor december begon heb ik wel nog sieraden gekocht. Op Black Friday heb ik niks gekocht, ook niet in de actieweek ervoor of de actiedagen erna. Toch een vermelding waard.
Wat betreft december het volgende.
✦ Kikkers en muizen hebben erg veel verpakkingsmateriaal. Ik heb ze toch gekocht voor de jaarlijkse nostalgie, en om uit te delen. Misschien niet meer doen volgend jaar.
✦ Mijn vriend kreeg een gedicht van Sinterklaas. Ik kreeg niks.
✦ Ik heb tegen mijn tante gezegd dat ze geen kerstversiering meer hoeft mee te nemen als cadeau.
✦ Hoewel ik de winkelstraten niet expres opzoek, was ik toevallig in een grote stad om met een vriendin af te spreken (bij een NS-station ‘in het midden’). Ik heb voor mezelf een paar cadeau’s gekocht. Namelijk twee plantenpotten die ik twee jaar geleden al heb gekocht met de bedoeling er één in te brengen bij een Sinterklaas-uitwisseling, waarna ik ze toch maar allebei meenam om samen weg te geven. Ook kocht ik een handgemaakt kopje wat ik al eerder heb gezien en overwoog te kopen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vooruit, nog maar eentje dan van dat briljante album, Mellon Collie & The Infinite Sadness. Er staat wel een hoop vulling op die dubbelplaat; leuk voor liefhebbers van herrie, maar aan normies als ik niet besteed.
Maar als de Pumpkins in de roos schieten, dan is het ook echt sterk. Zoals dit nummer.
Met zo’n titel zou je natuurlijk een lieflijk liedje verwachten, vol rozengeur en maneschijn. Dan ben je bij de Smashing Pumpkins echter aan het verkeerde adres.
Van het onvolprezen album Mellon Collie & The Infinite Sadness (1995).
In de glorieuze jaren negentig trachtten de media de zogenaamde muzikale vete tussen de Beatles en de Rolling Stones nog eens uit te melken door de Britse megabands Oasis en Blur tegenover elkaar te zetten.
Zelf vond ik beide niet zo interessant, totdat Blur in 1997 een oranje album uitbracht, getiteld: Blur.
De rockband All Them Witches (Nashville) doet hier in de verte denken aan The Doors, met de litanie aan proclamaties die zanger Charles Michael Parks Jr. over zijn publiek uitstort.
Ik mis alleen het Hammond-orgel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.