Wapenhandel: schone schijn en werkelijkheid
DATA - 
In een jaar lijkt er niets te veranderen, maar na tien jaar ziet de wereld er plots totaal anders uit riep een wijze m/v ooit.
Dat gevoel overviel me vandaag bij het bezoeken van de zoveelste editie van Hack de Overheid. Zelf was ik nog nooit op zo’n dag geweest. Maar alle ontwikkelingen op het vlak van open data en overheid hou ik al zeker 10 jaar in de gaten. En jaar na jaar dacht ik dat er maar geen schot in kwam.
En dan zie je plots die omslag komen. Dan zie je plots maar liefst 8 overheidsinstanties in den lijve aanwezig op zo’n dag om hun datasets aan te bieden en toe te lichten. Dan voel je dat de wereld nooit meer hetzelfde zal zijn.
In een aantal landen zijn er al succesvolle experimenten met open data van de overheid waaruit blijkt dat de overheid helemaal geen rechtszaken aan haar broek krijgt maar juist ineens grote besparingen bereikt of de service naar de burger naar een veel hoger niveau weet te brengen. Alleen maar door de gegevens die ze hebben, beschikbaar te stellen. Een voorbeeld ter illustratie.
Het real-time beschikbaar stellen van de werkelijke aankomst- en vertrektijden van treinen en bussen laat zich mooi vertalen in applicaties waarmee burgers kunnen zien hoe laat hun bus/trein werkelijk vertrekt. Dat spaart frustratie maar blijkt ook meer mensen naar het OV te trekken omdat ze daarmee beter en voorspelbaarder hun reis kunnen plannen.
Je zou denken dat boekhouden eenvoudig is, zeker als het gaat om het uitdelen van geld. Je vraagt eerst een bonnetje en dan maak je het geld over. Dat voer je gelijk in een database in met wat gegevens erbij (land, soort project, bedrijf, etc…) en klaar is Kees.
Maar in Europa is niets eenvoudig. En als je het om 50 miljard euro per jaar gaat, schijnt het alleen maar moeilijker te zijn. Lees het hele verhaal over het uitzoekwerk van een groep diehards hier.
Een specifieke opmerking zette mij aan tot een kleine speurtocht:
“some of the biggest corporate beneficiaries of a programme intended to support small- and medium-sized companies are multinational corporations such as IBM, Fiat and fashion retailer H&M”
Hoe zou dat zitten met de Nederlandse bedrijven? Ik heb daarom als steekproef de bedrijven die momenteel een notering in de AEX hebben even door de zoekmachine van FT gehaald. Hieronder het resultaat van steun die grote Nederlandse ondernemingen kregen in de periode vanaf 2007, voor zover bekend:
Aegon € 0 Ahold € 0 Air France – KLM € 0 Akzo Nobel € 152.504 Aperam € 0 ArcelorMittal € 879.416 ASML € 0 BAM € 0 Boskalis € 0 Corio € 0 DSM € 129.766 Fugro € 0 Heineken € 30 ING € 0 KPN € 0 Philips € 416.313 Randstad € 631.836 Reed Elsevier € 0 Shell € 12.102 SBM € 0 TNT € 251.908 Tomtom € 0 Unibail-Rodamco € 87 Unilever € 965.904 Wereldhave € 1.126 Wolters Kluwer € 334.653Polyanski, who will reportedly be the Russian DCM in Poland next year, accurately represents the Russian view of the EU-Russia energy relationship — that the EU discriminates against Russia (with the unbundling proposal, for example) and that it should be nicer given its dependence on Russian gas. Like other Russian officials, Polyanski fails to see (or at least admit) that Russia is also dependent on the EU — its best customer.
Zo, het is weer even geleden dat de laatste KSTn verscheen. Er waren wat zaken die me van het doorspitten van de droge kamerkost afhielden.
Maar gisteren had ik weer even een verloren kwartiertje en kwam gelijk een tweetal interessante documenten tegen. De eerste is een rapport waarin ingegaan wordt op de beleving van werkstraffen van jongeren in hun eigen buurt. Nu ben ik zelf een voorstander van het instrument werkstraf/taakstraf omdat het betere resultaten oplevert dan pure gevangenisstraf, zeker bij lichte vergrijpen. Maar je kan ook doorslaan in je benadering van deze materie zeg. Het rapport heeft wel een heel softe insteek. Twee voorbeelden hiervan:
“Vanuit praktisch negatief oogpunt vinden jongeren het volgens taakstrafcoördinatoren vreselijk vervelend dat ze hun vrije zaterdagen moeten opofferen voor een werkstraf. Ook met het gedwongen karakter hebben sommigen moeite. Dit speelt voornamelijk bij de groepsprojecten een rol. Ze moeten duidelijk herkenbare en ‘lelijke’ hesjes dragen.”
“Alle geïnterviewde coördinatoren zijn het erover eens dat plaatsing van een jongere maatwerk moet zijn. Toch vinden de jongeren niet altijd dat er rekening wordt gehouden met hun eigen wensen of voorkeuren.”
Ja, duh, het is wel straf hoor, geen vakantie.
Het rapport blinkt nou niet echt uit in overtuigingskracht. Het gaat sterk over de beleving van de jongeren zelf, zonder in te gaan op het uiteindelijke effect (werken de werkstraffen ook in het verminderen van recidive?).
