Zo langzamerhand heb ik er een dagtaak aan om iedere keer weer de fabeltjes over de olie- en benzineprijs uit de wereld te helpen.
Dit keer was het De Pers die zich liet misbruiken door United Consumers en de BOVAG. En niet gehinderd door enige drang om op zoek te gaan naar feiten hebben ze klakkeloos de persuitingen overgeschreven.
Dus laat ik kort zijn. Nee, het is nog steeds niet de hoogste benzineprijs (voor inflatie gecorrigeerd). Dat zou iets van 1,74 moeten zijn.
En ja, als de benzineprijs in 2008 werkelijk de olieprijs had gevolgd, zouden we een revolutie gehad hebben. Dus wees blij dat de oliemaatschappijen juist niet iedere verhoging in de olieprijs altijd helemaal doorberekenen.
En doordat ze ook weer over accijns begonnen, heb ik mijn grafiekje op dat punt ook maar weer eens bijgewerkt. Daar kan dus best nog een beetje bovenop.
De tunnel in de A73 ging steeds dicht en de tunnel van de A2 bij Utrecht ging maar niet open. Waardoor? Door de veiligheidssystemen. Daar is dus veel over te doen geweest. En ook over de “normen”. Daarom verscheen er bij de kamerstukken een studie naar dit onderwerp om wat duidelijkheid te kunnen scheppen.
Dat rapport is overigens best taaie kost voor iemand die niet in de materie zit, zoals ik. Maar een paar zaken kan ik er toch wel uithalen die interessant zijn.
Met name in de discussie over de tunnel in de A2 bij Utrecht ging het over het niet goed genoeg zijn van het veiligheidssysteem en het te laat opleveren. In dat licht is het wel apart om in het rapport te lezen dat er nog wel wat ruimte voor interpretatie m.b.t. de regelgeving op dit vlak.
“Ontbreken eenduidige normstelling veiligheid
Er is geen heldere norm vastgelegd voor het veiligheidsniveau waaraan tunnels moeten voldoen. Dit maakt het einddoel van het besluitvormingsproces onhelder”
Dat roept dan de vraag op wie er nou op grond van welke normen op de rem heeft getrapt. Belangrijk in deze context is ook de discussie over wie nu hierover eigenlijk moet beslissen. En in het rapport lees ik dat dit toch vooral het College van B&W is waarbinnen de weg valt:
“De wet- en regelgeving legt een proces vast, dat bestaat uit vier fasen. Iedere fase wordt afgesloten met een besluit, waarin het verantwoordelijke college van Burgemeester en Wethouders (college van B en W) toetst of de fase op de wettelijk voorgeschreven wijze is uitgevoerd en of aan alle regels is voldaan.”
Ik vind het gratuit om nu te zeggen dat het besluit verkeerd was en trek er een hoop lessen uit voor de toekomst.
Aldus premier Rutte aan het einde van het debat over de mislukte evacuatie met een helicopter in Libië.
Twee dingen komen dan in me op.
Ten eerste bleek de internationale samenwerking weer eens verre van optimaal. Wat is er dan precies gebeurd met de lessen die we van Sebrenica geleerd hebben? Welke garantie hebben we dat we in toekomstige situaties niet weer naïef ergens aan beginnen?
Ten tweede schiet me de uitspraak van Balkenende te binnen: “met de kennis van nu…”.
Twee grafieken, zelfde verhaal.
Variant 1:
Variant 2:
Let op het subtiele verschil in titels. Maar wat is nu het verhaal?
Het eerste grafiek komt, jawel, van DS af. Het wordt gebruikt om duidelijk te maken hoe zwaar de sterkste schouders wel niet belast worden. Echter, het is een wat beperkte visie op de werkelijkheid. Het gaat namelijk alleen over inkomstenbelasting. Als we alle afdrachten in ogenschouw nemen (premies worden bijvoorbeeld niet als “belasting” gezien, maar je bent ze net zo hard kwijt aan het rijk) dan krijg je de tweede variant. Een veel egalere verdeling over de diverse inkomensgroepen.
En in plaats van te kunnen constateren dat de rijkste 10% meer belasting betaalt dan de overige 90% bij elkaar, kan je nu alleen maar zeggen dat ze meer belasting betalen dan de armste 60% van de bevolking. Of dat ze maar drie maal hun aandeel (10%) voor rekening nemen. Dat klinkt toch anders.
Zullen we nog wat meer goochelen met de getallen? Als we het aandeel van de rijkste 10% in de gehele afdracht van de laatste 10 jaar als reeks nemen, krijg je dit:
Weet je wie er van 2002 tot 2007 naast CDA aan het roer zat? VVD. Toen steeg dus het aandeel dat de rijken in de staatsruif gooiden met 2 procentpunten.
Weet je wie er van 2007 tot en met 2009 naast CDA aan het roer zat? PvdA! Toen daalde het plots weer met 1,5 procentpunt.
Dit opiniestuk is geschreven door Stephan Okhuijsen van Sargasso en Stefan Panhuijsen van de Publieke Zaak. Het stuk is aldaar ook te lezen.
Terwijl politici de afgelopen maand druk in de weer waren om de kiezer naar de stembus te krijgen voor de Provinciale Statenverkiezingen kwam het bericht binnen dat het burgerinitiatief ‘Nederland krijgt Nieuwe Energie’, ondanks het binnenhalen van 45.000 handtekeningen, is afgewezen. Teleurstellend, maar vooral weinig verrassend nieuws. Het burgerinitiatief dreigt vanwege politieke procedures namelijk uit te draaien op een fiasco dat de kloof tussen de burger en politiek alleen maar vergroot.
Hoe zit het ook alweer met het burgerinitiatief? Sinds 1 mei 2006 kunnen burgers zelf een agendapunt voor de Tweede Kamer aandragen. De initiatiefnemers van deze wet stelden dat het burgerinitiatief ‘de participatie en betrokkenheid van burgers kan vergroten’ en een ‘brug zou kunnen slaan tussen ideeën die in de samenleving leven en de landelijke politiek’. Niet alle partijen waren gelijk enthousiast. Na een motie van CDA, VVD, CU en SGP werd de oorspronkelijke drempel van 10.000 handtekeningen verhoogd naar 40.000 en mocht het onderwerp twee in plaats van één jaar niet in de Tweede Kamer zijn behandeld. Daarnaast moet er nog aan enkele andere voorwaarden worden voldaan; een burgerinitiatief mag bijvoorbeeld niet over de Grondwet gaan.
Sinds 2006 zijn er tien burgerinitiatieven ingediend, ieder voorzien van minimaal 40.000 handtekeningen. Aan de burger ligt het falen van het burgerinitiatief dus niet, deze blijkt in staat grote groepen medeburgers – bij elkaar opgeteld goed voor bijna tien zetels – te mobiliseren voor maatschappelijke problematiek. Beantwoordt de politiek dit enthousiasme van de burger? Helaas niet, van de tien initiatieven voldeden er slechts drie aan alle procedurele voorwaarden. Wat is het probleem? Willen de verzamelaars van 40.000 handtekeningen allemaal de Grondwet aanpassen? Nee, alle burgerinitiatieven die ‘niet ontvankelijk’ zijn verklaard, voldeden niet aan de voorwaarde dat het voorstel de laatste twee jaar niet in de Tweede Kamer aan de orde is geweest. Een vreemde voorwaarde, zeker als we het meest recente initiatief nader bekijken.
De Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR) bracht vorige week het rapport iOverheid uit. Een blik op de vele informatiesystemen en het gebruik ervan bij de overheid. Dat is een pittige verhandeling met nog veel meer achtergrond informatie en visies erbij.
Maar 1 ding ontbreekt in het rapport. Een inventarisatie van alle systemen en databases. Dat is ook vrijwel een onmogelijke opgave natuurlijk, zeker als de diverse instaties zelf niet eens weten wat ze in huis hebben.
Maar een subset van die systemen en databases zou ik graag toch wat nader willen uitzoeken. Dat betreft de systemen waarin gegevens gebruikt worden die direct gekoppeld zijn aan personen. Dat zijn namelijk de privacy-gevoelige databases.
Een getal dat hierbij soms, zonder duidelijke onderbouwing, genoemd wordt is 200 tot 300 stuks.
Bekende voorbeelden zijn natuurlijk de Gemeentelijke Basisadministratie en de belastingsystemen. Maar waar staat er nog meer iets van u geregistreerd? En in hoeverre zijn die systemen aan elkaar gekoppeld? Daarvoor gebruiken we graag jullie kennis en inzet.
Geef in de reacties ieder systeem/database dat u maar kunt vinden. Daarbij zijn een paar aspecten belangrijk om te vermelden:
– Wat slaat men op?
– Waarvoor gebruikt men het?
– Van wie is het (bij welk overheidsorgaan is het ondergebracht)?
– Is het verplicht? Staat u er altijd in, of alleen onder bepaalde voorwaarden (bv uitkering)?
– Is het gekoppeld aan een ander systeem/database?
– Staat er ergens online een beschrijving? Dan natuurlijk een linkje graag.
