Sinéad O’Connor heeft nog een tijdje het rastafarianisme aangehangen. Uit die tijd stamt onder andere deze cover van Peter Tosh z’n Downpressor Man, dat zelf weer een expliciet antikoloniale cover is van Nina Simone’s Sinnerman.
Het is onvoorstelbaar dat er geen live-opnamen van Sinéad zijn die dit nummer zingt, want dit swingt as een tiet. Ik zou zelfs durven beweren dat dit tot O’Connors beste werk behoort, maar ik ben geen kenner.
De eerste single van haar debuutalbum uit 1987. Wat was ze jong in deze clip. Vol brandende woede, pijn, verdriet.
O’Connor was ook literair geschoold (het onderwijs was dan ook een stuk beter vroeger). Zo verwijst het refrein naar twee regels van de Ierse dichter William Butler Yeats:
Why, what could she have done, being what she is?
Was there another Troy for her to burn?– No Second Troy
Oké, eigenlijk is dit een nummer van Peter Gabriel en Sinéad O’ Connor mag het refrein meezingen. Maar dat doet ze wel lekker.
Voor wie het zich afvraagt: 1992, meer dan dertig jaar geleden. Voelt u zich al een oude zak worden? Ik nog niet, maar dat is waarschijnlijk zelfbedrog.
Deze week is een prima moment om de catalogus van Sinéad O’Connor nog eens door te lopen.
We zien wel hoever we komen, voordat we op platgetreden paden dreigen terecht te komen.
Gisteravond werd bekend dat de Ierse zangeres Sinéad O’Connor op 56-jarige leeftijd is overleden. De doodsoorzaak is vooralsnog onbekend. De politie geeft te kennen dat ze buiten bewustzijn werd aangetroffen in een Londense flat. Een autopsie moet uitsluitsel geven.
O’Connor kampte decennialang met een bipolaire stoornis. Ze werd wereldberoemd met een nummer geschreven door niemand minder dan Prince: Nothing Compares to You en had een charismatische, intense toneeluitstraling.
In 1977 bracht elektro-protopunkduo Suicide haar evenzo genaamde debuutplaat uit, volgens Entertainment Weekly een ‘mijlpaal in de elektronische muziek’. Eerste nummer was ‘Ghost Rider’.
Dit is zo’n band waarvan je vermoedelijk nooit gehoord hebt, maar die wel invloed uitoefende op tal van muziekartiesten. Suicide heeft bestaan tot de dood van Alan Vega in 2016. Die deed het al rustiger aan sinds een beroerte in 2012. Hij zou uiteindelijk 78 worden. Knap dus dat ‘ie tussendoor, in 2015, nog een concert gaf tijdens de Punk Mass in Londen.
Ik had de uitvaart van Jane Birkin helemaal gemist. Toevallig kwam ik een bericht erover tegen in de nieuwsapp van de Times.
Presidentsvrouw Brigitte Macron was aanwezig, Charlotte Rampling en de Franse filmster Catherine Deneuve. Honderden fans stonden buiten de kerk te wachten om een glimp op te vangen van de rouwstoet, terwijl Birkins hits La Javanaise en Baby alone in Babylone uit luidsprekers op straat galmden.
Birkin zal vooral herinnerd worden om het uit de kleren gaan in de film Blow Up, haar wereldberoemde hijgnummer met minnaar Serge Gainsbourg en niet te vergeten: de Birkin Bag, waar ze tassenfabrikant Jean-Louis Dumas tijdens een vliegtocht het idee voor gaf.
De 63-jarige Marla Glen kwam uit een muzikale familie uit Chicago. Dat haar moeder een gospelzangeres was en vader bluesgitarist wekt geen verwondering: Glen presenteert zich half als prediker, half als bluesperformer.
Sinds 1998 woont de androgyne zangeres in Duitsland, waar ze volgens het Oostenrijkse magazine Kurier ondanks enkele wereldhits moeite heeft de huur te betalen.
Joe Bonamassa groeide praktisch op tussen de gitaren, werd als 11-jarige onder de hoede genomen van niemand minder dan BB King, en schopte het uiteindelijk zelf tot gitaargod en blueslegende.
En toch altijd een bescheiden jochie gebleven.
Begrijpen doe ik nog steeds weinig van dit liedje, maar deze verstilde versie valt in ieder geval niet te versmaden. Houdt deze Jennah Bell in de gaten, die gaat het nog ver schoppen.
Carla Torgerson en singer-songwriter Chris Eckman vormden de kern van rockband The Walkabouts. Soms deden ze met hun tweeën muzikale projecten ernaast on de de naam Carla & Chris
Countryzanger Jason Aldean heeft zichzelf met bovenstaand nummer het mikpunt van een sociocultureel relletje gemaakt. ‘Try that in a small town’ verwoordt namelijk precies wat veel conservatieve Amerikanen denken over de rellen en plunderingen die nogal eens gepaard gaan met demonstraties tegen politiegeweld.
Probeer dat eens in een klein stadje
Kijk hoe ver je komt op straat
Hier zorgen we voor de onzen
Ga die streep over en het duurt niet lang
voor je erachter komt, ik raad aan dat je ’t laat
Probeert dat in een klein stadje