Funkadelic deed het al zes jaar voor de verfilming van de musical Hair (1979), dus het moge duidelijk zijn van wie Milos Forman de beroemde scène in het park heeft gepikt.
Een knul ligt dood te gaan aan de gevolgen van een drive-by shooting. Een vriendin, die hem in een staat van paniek in leven tracht te houden en de zich steeds weer herhalende vragen van de 911-telefonist probeert te beantwoorden, valt op zeker moment uit hoevaak ze verdomme nog moet herhalen dat haar vriend nauwelijks ademt. Daarop werpt de telefonist subiet de hoorn op de haak. “U kunt het blijkbaar verder zelf wel af.” Gelukkig is de man inmiddels het brandweerkorps uitgewerkt.
In his Pulitzer-Prize-winning book, Lords of Finance, the economist Liaquat Ahamad tells the story of how four central bankers, driven by staunch adherence to the gold standard, “broke the world” and triggered the Great Depression. Today’s central bankers largely share a new conventional wisdom – about the benefits of loose monetary policy. Are monetary policymakers poised to break the world again?
Alexander Friedman schetst hoe financiële markten wereldwijd haarscheuren vertonen: levensverzekeraars en pensioenfondsen hebben grote moeite om aan de benodigde revenuen te komen, en gaan daardoor noodgedwongen steeds risicovollere beleggingen aan.
In 2014 zagen drie onderzoeken over de integratie van Turkse jongeren het licht:
Een wapenhandelaar in Inverness, Florida riep zijn winkel onlangs uit tot ‘Muslim Free Zone’. Waarom zou ik wapens verkopen aan degenen die Amerika willen vernietigen, zo redeneerde hij.
Duidelijk, een bevooroordeelde redneck, zou je denken. Maar toen een vertegenwoordiger van CAIR contact met hem opnam, bleek deze Andy Hallinan verrassend open voor een gesprek.
“Ik denk dat de islam een haatdragende, gewelddadige godsdienst is”, zo zei hij. “Maar als hij me wil overtuigen van het tegendeel, prima.”
Desalniettemin heeft CAIR aangegeven het ministerie van justitie te verzoeken om na te gaan of Hallinan de wet niet overtreedt door moslims zijn diensten te ontzeggen.
De Morgen geeft enkele redenen waarom Windows 10 wellicht een verbetering is, maar even afwachten de moeite kan lonen.
Windows 10 lijkt nog niet helemaal klaar. Dagen voor de lancering worden nog cruciale fouten opgelapt. Dat is niet zo heel verrassend, maar het kan de moeite lonen om nog een paar dagen of zelfs weken te wachten tot je zeker bent dat de eerste versie ook stabiel draait.
Sommige applicaties, soms diegenen waar jij aan gehecht bent, kunnen nog niet volledig klaar zijn voor Windows 10 en onbruikbaar zijn zodra je de upgrade maakt.
Windows 10 komt bovendien met gedwongen updates. Gebruikers kunnen er niet meer voor kiezen of ze een update willen accepteren. Bij cruciale beveiligingsproblemen is dat een goede zaak, maar er kunnen zo ook updates worden doorgegeven die voor problemen kunnen zorgen.
Wat krijg je als je rockband Red Hot Chili Peppers kruist met funkband The Meters? Snijdende gitaren en funky beats.
Agenten die de nekklem gebruiken, rechtvaardigen dat door te zeggen dat ze deze hebben geleerd op de politieacademie, maar volgens Jaap Timmer, die onderzoek doet naar politiegeweld aan de VU, zit de nekklem niet in het programma van de politieacademie.
Het wordt volgens hem zelfs afgeraden; de techniek zou afkomstig zijn van de straat en de sportschool.
Een woordvoerder van de politie bevestigt dat de nekklem niet als techniek wordt aangeleerd. Wel wordt de nekklem in de lessen besproken om leerlingen te wijzen op de risico’s.
Ik had nog nooit van de Lafayette Afro Rock Band gehoord. Een ernstige lacune in mijn culturele ontwikkeling.
Funk zoals funk bedoeld is. De jaren zeventig springen je tegemoet.
I spend far more time arguing on the Internet than can possibly be healthy, and the word I’ve come to loath more than any other is “opinion”. Opinion, or worse “belief”, has become the shield of every poorly-conceived notion that worms its way onto social media.
There’s a common conception that an opinion cannot be wrong. My dad said it. Hell, everyone’s dad probably said it and in the strictest terms it is true. However, before you crouch behind your Shield of Opinion you need to ask yourself two questions.
1. Is this actually an opinion?
2. If it is an opinion how informed is it and why do I hold it?
RECENSIE - “Nu Opoetaleb!” schertste een populaire Marokkaans-Nederlandse twitteraarster over Zomergasten. “We beginnen in MAROKKO!”
En ja hoor, de dorpsput, de ezel en de armoe in de Rif kwamen al gauw weer voorbij. Het ging over het gebrek aan elektriciteit in Aboutalebs geboortedorp, en hoe hij in elkaar werd geslagen door zijn klasgenootjes die geen zin hadden om dagelijks zeven kilometer berg op-berg af naar school te moeten lopen en hem een spelbreker vonden omdat de kleine Ahmed coûte que coûte wilde leren.
Het zou dan ook nogal een oriëntaals-etnisch avondje worden met Zomergast Ahmed Aboutaleb. Maar wel een onderhoudend avondje, want de burgemeester van Rotterdam ontpopte zich als een bevlogen verteller.
Taal
De burgervader houdt van taal. Poëzie die de ervaring van het bestaan onder woorden weet te brengen, taal die innerlijke kracht oproept tegen onderdrukkende machten, taal om jezelf verstaanbaar te maken in het alledaagse.
Menige dichter en zanger zag de Zomergastenkijker gisteren dan ook aan zijn oog voorbijtrekken. Van Adonis tot Carmiggelt, van Vader Abraham tot Oum Kalthoum; alles kwam voorbij. Wat Aboutaleb bewondert in die twee Nederlandse schrijvers is dat ze het kleine, het gewone onder woorden weten te brengen. ‘Het kleine café aan de haven’ noemt hij typerend voor de Nederlandse identiteit: kneuterig, gezellig en egalitair.
“Het belooft een avond te worden met een Aboutaleb die de kijker nog niet kent”, aldus Ahmed Aboutaleb. Ik moest denken aan Julius Caesar, Louis van Gaal en boer Geert: die hadden (hebben) er ook een handje van over zichzelf te praten in de derde persoon.
Dat begint dus al goed.
Maar de burgervader van Rotterdam heeft natuurlijk wel gelijk. Iedereen heeft al een beeld van de man: en dat draait in de meeste gevallen om het gegeven dat hij geen autochtone Nederlander is, maar van Marokkaanse komaf.
Of je hem nu als succesmarokkaan ziet, als excuusallochtoon, als geheim wapen om de PvdA voor het karretje te spannen van Leefbaar Rotterdam of als nestbevuiler en verrader; de dominante beelden over Aboutaleb reduceren hem steeds tot zijn etnische afkomst.
Hetgeen betekent dat we in Nederland nog een lange weg hebben te gaan om tot een werkelijk inclusieve voorstelling van Nederlanderschap te komen; maar ook dat het er vanavond om zal spannen of Aboutaleb en Wilfried de Jong erin zullen slagen de mens Aboutaleb in al zijn facetten te tonen.
