Victor

294 Artikelen
119 Waanlinks
1.377 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Onderzoeker Kunstmatige Intelligentie aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vaticaan richt de Blik op de Weg

Het christendom is ook niet meer wat het geweest is. Vroeger moest je nog helemaal een berg beklimmen om van de lieve Here God zelf de loodzware stenen tafelen met de tien geboden in ontvangst te nemen. Tegenwoordig worden de nieuwste tien geboden gewoon door middel van een persberichtje uit het Vaticaan verzonden.

Ook het onderwerp van de nieuwe tien geboden is niet wat je zo een-twee-drie van een eeuwenoud instituut zou verwachten. Maar het Vaticaan gaat ook alweer een tijdje met z’n tijd mee en ach, je moet toch wat proberen om de aandacht te krijgen. Dus vaardigde het Vaticaan vandaag, bij Monde Gods, de Tien Geboden Voor In De Auto uit.Het definitieve bewijs dat God dood is lijkt me, dit soort malligheid vanuit zijn moederkerk had hij vroeger met minstens 150 dagen regen de kop ingedrukt. Nu rest ons niets dan zoals gewoonlijk het Vaticaan te negeren en ons gewoon aan de aardse verkeers- en fatsoensregels houden.

Voor om te lachen daar hier dan toch nog even de Tien Geboden voor de Automobilist (in het Engels):

1. You shall not kill.
2. The road shall be for you a means of communion between people and not of mortal harm.
3. Courtesy, uprightness and prudence will help you deal with unforeseen events.
4. Be charitable and help your neighbor in need, especially victims of accidents.
5. Cars shall not be for you an expression of power and domination, and an occasion of sin.
6. Charitably convince the young and not so young not to drive when they are not in a fitting condition to do so.
7. Support the families of accident victims.
8. Bring guilty motorists and their victims together, at the appropriate time, so that they can undergo the liberating experience of forgiveness.
9. On the road, protect the more vulnerable party.
10. Feel responsible toward others

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Recensie: Tarantino’s “Death Proof”

De korte versie van deze recensie is het volgende: Ook deze Tarantino mag je niet overslaan. De langere versie van deze recensie is voor de laatste twijfelaars, die misschien op het verkeerde been zijn gebracht door matige recensies in de NRC of het Parool. Maar laat je niet misleiden, de film is je 9(?!) euro dubbel en dwars waard.

Death Proof is onderdeel van een samenwerking tussen Tarantino en zijn maatje Robert Rodriguez. In het verleden werkten de twee al samen maar dit keer besloten ze het eens goed aan te pakken en maakten ze Grind House, een double bill, twee 70’s style ‘exploitation’ films achter elkaar geplakt met daartussen fake trailers. Rodriguez maakte Planet Terror en van Tarantino’s hand kwam Death Proof. De Europese distributeurs van de films vonden echter dat de gemiddelde Europeaan te weinig bekend was met het double bill concept dat ze de films splitsten. Tarantino maakte voor deze gelegenheid een extended cut om toch een volwaardige bioscoopfilm over te houden. Een geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen.

Death proof is een ode aan de Amerikaanse Slasher Flick uit de jaren 70. Films van het type ‘Groepje cheerleaders wordt langzaam uitgedund door een seriemoordenaar’. Maar Tarantino zou zichzelf niet zijn als hij het genre zich niet volledig eigen maakt, helemaal uitkleedt en weer opbouwt, onderweg zijn eigen unieke sausje erover heen gooiend.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Terugkeer RATM: nu meer dan ooit nodig?

Zack de La R.Voor de jongere lezer: Rage Against the Machine (RATM) was een van de bands die de jaren negentig hun gezicht hebben gegeven. De band die in navolging van onze eigen Urban Dance Squad op succesvolle wijze hardrock en rap wisten te combineren was toch vooral bekend om de inhoud van hun songs: opruiende socialistische liederen over de horrors van (Amerikaans) kapitalisme.

In 2000 viel de band uit elkaar. De bands en projecten die uit deze splitup ontstonden (Audioslave, Zach de La Rocha’s solowerk, the Nightwatchman en Axis of Justice) waren stuk voor stuk redelijk succesvol maar misten de opwindende energie die ontstond als de vier muzikanten bij elkaar waren. Onlangs nog bracht gitarist Tom Morello onder de titel the Nightwatchman een soloalbum hetzelfde soort linkse liederen als waar RATM faam mee verwierf. Deze plaat werd niet overal even positief ontvangen.

Nadat dit jaar Audioslave uit elkaar ging leek dan toch de weg vrij voor een reunie en inderdaad, in januari kwamen alle leden weer bijeen voor een reeksje concerten en later dit jaar staat een aantal optredens met de Wu Tang clan gepland. Ook is er afgelopen week een officiele site, www.ratm82407.com verschenen met daarop een klok die aftelt naar… de definitieve reunie?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

T-A-H, een Nederlandse Alternate Reality Game

Een tijdje terug berichtte ik over het fenomeen ‘Alternate Reality Game’ (ARG). Toen ging het over de ‘Lost Experience’, een ARG die zich bezighield met mysteries rond het tv-programma Lost (dat overigens weer helemaal terug is bij zijn oude genialiteit). Een probleem van de ARGs die tot nu toe de kop opstaken is dat ze zich hoofdzakelijk op de Amerikaanse markt storten, men kon (Amerikaanse) telefoonnummers bellen en Amerikaanse locaties bezoeken. Niet echt iets voor ons dus.

Maar nu is er T-A-H, een Nederlandse ARG. Het draait allemaal om een Amsterdamse hacker WallFly en een ‘aanslag’ op het museumplein die twee dagen geleden heeft plaatsgevonden. Beelden van de aanslag zijn te zien op t-a-h.nl, daar kan je je ook inschrijven voor het spel. Om snel up to date te raken kan je ook op ownage.nl even bijlezen. Ik ben benieuwd of het aanslaat, als er lezers zijn die meedoen, hou ons op de hoogte!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Roemeense Abortusfilm wint Palme d’Or

palme d'orZo ben je als land een van de onderpresteerders op filmgebied en zo win je op het belangrijkste filmfestival ter wereld twee prijzen. Dit jaar was Roemenie de grote winnaar in Cannes. Niet alleen won Cristian Nemescu’s film California Dreamin’ de Prix un certain regard, de hoofdprijs, de Gouden Palm was dit jaar voor 4 luni, 3 saptamini si 2 zile van de regisseur Cristian Mungiu.

Het verhaal speelt zich af aan het einde van Ceaucescu’s dictatorschap en vertelt over twee vrouwen die er alles aan doen om de ongewenste zwangerschap van een van hen te beeindigen. Wanhopig zoeken ze hun heil bij een illegale arts die de abortus op een hotelkamer wil uitvoeren. De titel (4 maanden, 3 weken en 2 dagen) slaat op de exacte tijd die de verwarde Gabita heeft laten verstrijken voordat ze tot deze stap is gekomen.

De film laat het menselijk drama zien dat het gevolg was van Decreet 770, in 1967 uitgevaardigd door Ceaucescu. Om het beloofde land van arbeiders te voorzien verbood hij abortussen en liet hij de Geheime Politie rucksichlos op de naleving toezien. Veel vrouwen zochten uiterste redmiddelen in illegale abortussen, die niet zelden leidden tot de dood. Op het IDFA van 2004 werd hier al eens over verteld in de aangrijpende documentaire Children of the Decree, die ook op TV verscheen.

Vorige Volgende