Voor de jongere lezer: Rage Against the Machine (RATM) was een van de bands die de jaren negentig hun gezicht hebben gegeven. De band die in navolging van onze eigen Urban Dance Squad op succesvolle wijze hardrock en rap wisten te combineren was toch vooral bekend om de inhoud van hun songs: opruiende socialistische liederen over de horrors van (Amerikaans) kapitalisme.
In 2000 viel de band uit elkaar. De bands en projecten die uit deze splitup ontstonden (Audioslave, Zach de La Rocha’s solowerk, the Nightwatchman en Axis of Justice) waren stuk voor stuk redelijk succesvol maar misten de opwindende energie die ontstond als de vier muzikanten bij elkaar waren. Onlangs nog bracht gitarist Tom Morello onder de titel the Nightwatchman een soloalbum hetzelfde soort linkse liederen als waar RATM faam mee verwierf. Deze plaat werd niet overal even positief ontvangen.
Nadat dit jaar Audioslave uit elkaar ging leek dan toch de weg vrij voor een reunie en inderdaad, in januari kwamen alle leden weer bijeen voor een reeksje concerten en later dit jaar staat een aantal optredens met de Wu Tang clan gepland. Ook is er afgelopen week een officiele site, www.ratm82407.com verschenen met daarop een klok die aftelt naar… de definitieve reunie?
Ik mag hopen van wel. De bandleden hebben genoeg kunnen aanklooien de afgelopen zeven jaar in hun projectjes en in de tussentijd is de wereld er niet beter op geworden. Tom Morello, Zack de La Rocha, Brad Wilk en Tim Commerford moeten hun verantwoordelijkheid maar weer eens nemen en hun rol van (extreem) links geweten van de VS weer oppikken. De VS en de wereld hebben ze meer dan voorheen nodig.
Zack de la Rocha gaf ons al een voorproefje van hoe RATM zich tegen de Bushies zal gedragen en hoe de media in de VS daarop zullen reageren: Noam Chomsky citerend meldde hij dat de Amerikaanse presidenten opgehangen hadden moeten worden volgens hun eigen wetten.
…if the same laws were applied to U.S. presidents as were applied to the Nazis after World War 2 […] every single one of them, every last rich white one of them from Truman on, would have been hung to death and shot – and this current administration is no exception.
Reacties (8)
Tja, een terugkeer zou ik uit jeugdsentimentele redenen wel leuk vinden… maar kan ook erg tegenvallen. Kan de legende ook doen vervagen natuurlijk. Overigens vind ik dat Audioslave enkele behoorlijk goede nummer op plaat heeft gezet.
Ja het is wel gevaarlijk dit soort reunies, ik denk dat ze het daarom voorlopig ook nog voorzichtig aanpakken. Maar ik ben wel erg benieuwd.
Audioslave was inderdaad een goed experiment, maar uiteindelijk was het geheel nooit groter dan de som der delen (RATM en Chris Cornell). Live waren ze erg indrukwekkend, maar toch vroeg ik me steeds af hoe het geweest zou zijn als ZdlR er had gestaan..
Mwoah. RATM waren goed op hun debuutplaat. Daarna ging het kunstje al snel vervelen IMHO.
Ik heb geen behoefte aan verder uitmelken van de formule. Liever iets nieuws.
Alles beter dan het soloproject van Tom Morello (the Nightwatchman). Dat was denk ik het saaiste optreden op Pinkpop dit jaar.
RATM zou ik zeker nog een keer live willen zien, al is het alleen maar voor die paar oude knallers van ze!
Verder heeft zo’n band natuurlijk weinig tot geen invloed op de politiek, dus voor die reden is een reunie niet nodig.
RATM boeide me nooit zo (een The Ex voor Niet-Nederlanders)
Alles hangt natuurlijk met alles samen: uit Wiki over Patti Smith (zie GCgisteren): “On March 12, 2007, she was inducted[2] into the Rock and Roll Hall of Fame by Rage Against the Machine frontman Zack de la Rocha.”
Bij RATM heb ik ooit mijn meest bevreemdende muziekervaring ooit meegemaakt. Het was geloof ik een van de eerste Lowlands. Ze speelden in de Alpha tent. En bij “I won’t do what you told me” sprongen alle mensen me op en schreeuwden het na……..
Schapen.
RATM heeft misschien niet zo veel invloed op de politiek.. maar ze zetten er mensen wel over aan het denken.. bijvoorbeeld door dit soort publiciteit.. en verder vind ik het een zwaar goeie band
RATM zette mensen aan het springen, aan het meebleren en aan het zuipen. Maar niet aan het denken. Tom Morello was een uitstekende elektrische gitarist en het was dan ook onbegrijpelijk waarom hij aan dat akoestische geneuzel begon. Hij had beter naar Billy Bragg kunnen luisteren en die stijl proberen door te ontwikkelen.