P.J. Cokema

1.332 Artikelen
178 Waanlinks
2.626 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: © Museum De Wieger Deurne gebouw copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Kunst op Zondag | Langs het tuinpad

De vorige zondagen lieten we de grote, bekende musea links liggen en gingen in Zundert, Amsterdam en Schiedam op bezoek bij kleinere musea en bijzondere galeries en expositieruimten. Zo rondtrekkend kwamen we ineens langs het tuinpad van iemands vader en troffen daar museum De Wieger.

Museum De Wieger was ooit de woning en werkruimte van huisarts/kunstenaar Hendrik Wiegersma. De man liet behalve een prachtig pand en fraaie kunst, ook vijf zonen na van wie één de tekstschrijver werd van ‘Het Dorp’, een stukje weemoedige nostalgie dat door Wim Sonneveld onsterfelijk is gemaakt.

In dat lied wordt ‘het tuinpad van mijn vader’ bezongen, dat dus pal naast het museum ligt, en in Deurne zijn ze daar zo trots op dat het paadje officieel is opgenomen in het straatnamenregister en men het niet kan nalaten Deurne te promoten zonder naar dat chanson te verwijzen.

De Wieger is een van de vele lokale musea die de bezuinigingen op kunst en cultuur niet zonder kleerscheuren heeft doorstaan en het is afwachten hoe de toekomst er na 2019 uit zal zien. Want ook al heeft de gemeente een eenmalige fooi toegekend, structurele bestaanszekerheid is er (nog?) niet.

Van belang daarbij zijn o.a. de komende bezoekersaantallen. Zo gaat dat tegenwoordig en dus een reden voor u om De Wieger en soortgelijke musea met uw bezoek te vereren. Is dat de moeite waard?

Closing Time | Artikulator

Onze homage aan de blokfluit beleefde vorige keer al een hoogtepunt met de uitvoering van Gesti (Berio) door Frans Brüggen. Nu was dat voor sommigen iets te ontoegankelijk, ook al zat er een beetje theater in (de manier waarop het wordt uitgevoerd, c.q. de theatrale vingerzetting).

De Duitse blokfluitheldin Agnes Dorwarth heeft een serie theatrale stukken  geschreven, die ook door de jeugd (= de toekomst) enthousiast en uiterst kundig worden uitgevoerd. Hier Artikulator IV.

Closing Time | Gebaren

Om enigzins tegemoet te komen aan mensen voor wie een heel blokfluitorkest teveel is zetten we vandaag één enkele fluiter in de schijnwerpers. De componist van indrukwekkende solo-stukken voor diverse instrumenten (de Sequenza’s van Luciano Berio) schreef in 1966 voor de Nederlandse ‘blokfluitgodfather’ Frans Brüggen deze ‘Gesti’.

Meer werk van Berio in Closing Time: Sequenza voor hobo,   voor fagot en voor trombone.

Closing Time | Blokfluiten

Zo nu en dan gaan hier de spotlights op een bepaald instrument en met name als dat instrument de enige en fantastische hoofdrol heeft. Wat vreemd dat de blokfluit hier nog niet is bejubeld.

Want wat is dat ding populair! Niet alleen Europa (bijv. Noorwegen en de U.K.), ook de V.S. en menig Aziatisch land (o.a. Zuid-Korea, Maleisië, Taiwan) kent blokfluitorkesten, enembles en virtuoze solisten. Op die solisten komen we nog terug, nu warmen we u op met het Iraanse ‘Pars Blokfluit Orkest’.

Foto: cc commons.wikimedia.org Van Goghhuis. Foto G. Lanting

Kunst op Zondag | Vincent van Goghhuis

Sla de grote, bekende musea eens over en loop een van de vele kleinere musea, expositieruimten en galerieën binnen. Bijvoorbeeld de tot museum omgebouwde kunstenaarshuizen.

Er zijn genoeg kunstenaarshuizen te bezichtigen, d.w.z. de huizen waar een kunstenaar ooit heeft verbleven en/of gewerkt. Van geboortehuizen tot woon- of werkplaatsen, waar soms een geënsceneerde werkplek is te zien, versierd met wat historische foto’s, misschien een paar originele kunstwerken, meestal reproducties.

Er zijn er ook die ‘de geest van de kunstenaar’ levend proberen te houden door zijn/haar geschiedenis te verlengen met eigentijdse exposities, zoals Het Vincent van Goghhuis in het Brabantse Zundert.

Niet te verwarren met het Van Goghhuis in Drenthe, die zich presenteert als “het enige openbaar toegankelijk pand in Nederland waar één van de beroemdste schilders ter wereld, Vincent van Gogh, woonde en werkte.” Dat is enigszins misleidend. Van Gogh heeft er 2 maanden gelogeerd. Veel langer heeft hij in Den Haag gewoond en gewerkt. Een wandelroute langs huizen, waarvan sommigen toegankelijk, getuigt van zijn residentiële geschiedenis.

Van Gogh’s geboortehuis in Zundert is gesloopt en daarvoor in de plaats staat nu het Vincent van Goghhuis dat de geschiedenis van Van Gogh verbindt met hedendaagse kunst.

Twee exposities zijn een bezoek waard.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Ach ja…

In de top-tig gitaarriffs hoort deze zeker thuis. Uit de tijd van de vergeten Fleetwood Mac.  Die andere Fleetwood Mac kent u vast en zeker beter.

Ach ja..

Foto: © Levi van Veluw, Altar table, acryl on museumboard, framed, 2019 copyright ok. Gecheckt 26-11-2022

Kunst op Zondag | Levi van Veluw

Wie alleen de bekende musea bezoekt om kunst te bewonderen, mist een hoop. Er is een scala aan expositieruimten en galerieën, waar veel boeiende kunst te zien is. Bijvoorbeeld de expositie ‘Beyond Matter’ van Levi van Veluw in galerie Ron Mandos (Amsterdam, t/m 11 mei te zien).

Gemiddeld 6 tot 7 keer per jaar zijn kunstwerken van Levi van Veluw te zien in musea en galeries in binnen- en buitenland. Behalve de solo-expositie in Amsterdam is er vandaag de laatste mogelijkheid om vroeg werk (4 portretten) in het Singer Museum te Laren te zien en kun je tot 16 juni de installatie ‘The Chapel’ zien in het Rijksmuseum Twente.

The Chapel, installation, 200 x 200 x 300cm, wood, cobalt ink, uit de serie Veneration, 2017.
© Levi van Veluw, The Chapel, installation, 200 x 200 x 300cm, wood, cobalt ink, uit de serie Veneration, 2017

Van Veluw is een multi-disciplinair kunstenaar en bijna al zijn projecten worden vorm gegeven met installaties, sculpturen, videos, foto’s, schilderijen en tekeningen.

Shallow hole, charcoal drawing, 73 x 51 cm, 2013, uit de serie The collapse of cohesion.
© Levi van Veluw. Shallow hole, charcoal drawing, 73 x 51 cm, uit de serie The collapse of cohesion, 2013

Uit dezelfde serie deze video: Archive, 2014 (8 min. 35″).

Subdividing matter II, Handmade sculpture , 240cm x 70cm x 5cm, Walnut wood, Black ink, with movable lids, 2016, Uit serie The Monolith.
© Levi van Veluw. Subdividing matter II, Handmade sculpture , 240cm x 70cm x 5cm, Walnut wood, Black ink, with movable lids, Uit serie The Monolith, 2016

Foto: Public Record Office Victoria (cc)

De ene bevooroordeelde leraar is de ander niet

COLUMN - Uit de persconferentie na de ministerraad, afgelopen vrijdag 29 maart 2019.

Journalist Frank Hendrickx (Volkskrant) vraagt de minister-president zijn mening te geven over het door Forum voor Democratie opgezette ‘meldpunt voor bevooroordeelde leraren’.

Het antwoord van MP Rutte:

Bizar. Maar jongens, laten we ook niet na elke boer die een politicus laat altijd erover gaan reageren. Ik vind het een bizar idee.

Vervolgens

complimenteert hij de leerkrachten met hun hoge niveau, roemt hij ons onderwijsstelsel als één van de beste ter wereld, betwijfelt of hij heden ten dage voor zijn eindexamen zou slagen, gezien de veel hogere eisen dan in zijn eindexamentijd blijkbaar golden en juicht:

Wat is dat onderwijs veel beter geworden en wat hebben we daar goede mensen voor die klas staan. Laten we die ook een beetje respecteren.

De journalist heeft zijn research gedaan (of een ijzersterk geheugen) want vraagt nog even door:

Want is het iets heel anders dan bijvoorbeeld de VVD in het verleden had zo’n meldpunt voor links opruiende schoolboeken? Is dat dan iets heel anders?

De MP:

Ja, dit is echt wat anders ja. Dit is gewoon… Dit is spionage in de klas, gaan we niet doen.

Foto: © Ketefactory stil tentoonstellingsfolder 2019 copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Kunst op Zondag | Stil

Wie alleen de bekende musea bezoekt om kunst te bewonderen, mist een hoop. Er is een scala aan expositieruimten en galerieën, waar veel boeiende kunst te zien is.

Ik bedoel niet de commerciële galerietjes waar de Corneilles als warme broodjes over de toonbank gaan en nep als kunst wordt verkocht. Ik doel op galeries die nog levende en werkende kunstenaars presenteren. En de talrijke, vaak door kunstenaars gedreven projecten en exposities die een bijna museaal karakter dragen.

Een mooi voorbeeld is de Schiedamse Ketelfactory. Weliswaar een gevolg van drankgebruik, maar dankzij de grondleggers Kim Zeegers en Winnie Teschmacher nu al weer 10 jaar een mini-museum met bijzondere tentoonstellingen en projecten als ‘Door het beeld’ en ‘Snapshot of an larger order’.

De Ketelfactory viert het 10-jarig bestaan met de tentoonstelling ‘stil’ (tot 14 juli nog te zien). Alle kunstenaars die eerder in de Ketelfactory te zien waren, zijn gevraagd ‘stilte’ uit te drukken in een werkje van niet groter dan 30 cm2. Het resultaat: 64 visies op een hoogst uitzonderlijke expressie. Want heeft u wel eens werkelijke stilte waargenomen? Of echte stilte geproduceerd?

Misschien is het een kwestie van oefenen. Performancekunstenares Marina Abramović geeft regelmatig workshops en leert anderen zich voor te bereiden op het uitvoeren van performances. Het zijn oefeningen in stilte. Eén zo’n oefening is ‘kijken naar primaire kleuren’: een uur lang naar een geel, rood of blauw vlak kijken (in dit filmpje te zien op 4 min. 23”).

Closing Time | Als daar muziek voor is

Om nog even voort te borduren op gisteren:  u kunt nu beoordelen of hier ge- of misbruik wordt gemaakt van de poëzie van M. Vasalis. Twee versies van het gedicht ‘Als daar muziek voor is’ (teskt onder het tweede filmpje).

Het eerste: een uitvoering van tenor Gijs Meeusen, begeleid door een strijkkwartet.

Het tweede (na de ‘lees verder’)

Een uitvoering van het het Noordpool Orkest en zangeres Janne Schra, die u gister al hebt gehoord in Zachter.

Vorige Volgende