Michel

227 Artikelen
78 Waanlinks
3.417 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Ik schrijf over conservatisme, economie en de relatie tussen die twee. Regelmatig komen eurocrisis en de problemen met macro-economie aan bod.

De vraag die me steeds meer bezig is gaan houden is: waarom is het politieke klimaat de afgelopen dertig jaar veranderd van optimistisch/progressief naar pessimistisch/conservatief.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: het grootste slachtoffer

[qvdd]

Bibliotheken zijn het grootste slachtoffer van de bezuinigingswoede in Nederlandse gemeenten. Bijna 70 procent van alle gemeenten bezuinigt op kunst en cultuur. En de bibliotheek „staat op nummer één”, aldus een recent onderzoek in opdracht van staatssecretaris Zijlstra. (Cultuur, VVD).

NRC (9 april, geen link, alleen op dode bomen en i-pads) over de bezuinigingen op de bibliotheken, juist nu het bezoekersaantal weer toeneemt. Ook in andere kranten werd hierover al eerder bericht.

Niet alleen wordt de rekening voor het redden van de banken gestuurd naar de zwaksten in de samenleving, maar ook bibliotheken betalen het gelag. Blijkbaar is het zo belangrijk dat de schulden snel worden afbetaald dat wij zelfs onze toekomst er voor over hebben. Bibliotheken spelen misschien een bescheiden rol in de kenniseconomie, maar blijkbaar is de financiële situatie zo urgent dat we ons zelfs dat niet meer kunnen permitteren. “Het vet moet weggesneden worden”, zoals Joep Schrijvers het vorig jaar al formuleerde. En ik kan hem alleen maar gelijk geven: om echt goed te kunnen concurreren met India en China, zijn deze bezuinigingen nog maar het begin.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: de democratie werkt niet meer

[qvdd]

“The political process no longer works. […] The economy is controlled by a handful of economic elites. The necessities of most Americans are no longer being met. The only way to change this is to shift the power to a culture of resistance. This will be the first in a series of events we will organize to help give people control of their economic and political life.”

Kevin Zeese, director of Prosperity Agenda, zoals geciteerd door Chris Hedges.

Veel, vooral grote bedrijven, maken weer winst en keren leuke bonussen uit terwijl de economie nog steeds in het slop zit. De winst wordt doorgesluisd naar belastingparadijzen zoals de Bermuda’s en Nederland. Ondertussen worden de kosten die zijn gemaakt voor het redden van die zelfde bedrijven bij de burger in rekening gebracht via bezuinigingen op allerlei basisvoorzieningen en publieke taken. Wanneer komen wij hier, in Europa, in verzet?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De droom van goedkope kernenergie

Mr Atom - Screenshot uit A is for AtomOm te begrijpen waarom dingen zijn zoals ze zijn kun je het beste naar de geschiedenis ervan kijken. En zo is het ook met kernenergie. De droom van goedkope kernenergie is een erfenis van wetenschappers die tijdens WOII het dodelijkste wapen ooit hadden gemaakt. Gedreven door schuldgevoel besloten zij om hun kennis op een positieve manier in te zetten voor de wereldvrede: met de nieuwe kernenergie kon een bijna onbeperkte hoeveelheid energie worden opgewekt met zeer weinig “brandstof”: grammen Uranium leverden even veel energie als tonnen steenkool. Het optimisme van die tijd over de mogelijkheden van de wetenschap en het vertrouwen dat mensen hadden in wetenschappers kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Het was echt een Brave New World. Kijk bijvoorbeeld naar dit promotie filmpje van General Electric voor kernenergie:

[youtube=4×3]fN1osLamdgw[/youtube]

( Prachtige jaren 50-stijl animatie overigens, voor de liefhebber is hier deel 2)

De droom
In de wederopbouwtijd na WO-II hoopten veel mensen dat wetenschap alle sociale problemen zou kunnen oplossen. Er waren zelfs genootschappen zoals Technocracy Inc die de politiek wilden afschaffen en vervangen door wetenschap – beter dan door politici kon de maatschappij ingericht worden door wetenschappers met rationele planning en beleid. Een roep overigens die we ook nu nog wel horen: het optimisme is weliswaar verdwenen, maar de naïviteit allerminst.
Wat betreft kernenergie is de uitkomst bekend : de politiek en commercie gingen er mee aan de haal. Politici beloofden een gouden toekomst met goedkope energie. Grote bedrijven als Westinghouse Electric Company en General Electric zagen er een kans in om geld te verdienen. Maar toen bleek dat het ontwerp van de centrales inherent onveilig was waren de ondernemers niet bereid om hun ontwerp aan te passen en waren de politici niet instaat om hen hiertoe te dwingen. De Licht Water Reactor is oorspronkelijk ontworpen als motor voor atoomonderzeeërs. Men heeft het aangepast voor toepassing in kerncentrales door het op te schalen – van 6 (*) mega watt tot 1000 mega watt. Het beveiligingssysteem dat is ontworpen voor kleinschalig toepassing (in een onderzeeër of vliegdekschip) is echter niet berekend voor het opgeschaalde model. Bij ongelukken kunnen daardoor grote hoeveelheden radioactief materiaal ontsnappen. Deze feiten waren al in de jaren 70 bekend: een citaat uit onderzoeksrapport uit die tijd:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: A G-Zero World

[qvdd]

This is not a G-20 world. Over the past several months, the expanded group of leading economies has gone from a would-be concert of nations to a cacophony of competing voices as the urgency of the financial crisis has waned and the diversity of political and economic values within the group has asserted itself.
[…] We are now living in a G-Zero world, one in which no single country or bloc of countries has the political and economic leverage — or the will — to drive a truly international agenda. The result will be intensified conflict on the international stage over vitally important issues, such as international macroeconomic coordination, financial regulatory reform, trade policy, and climate change. This new order has far-reaching implications for the global economy, as companies around the world sit on enormous stockpiles of cash, waiting for the current era of political and economic uncertainty to pass. Many of them can expect an extended wait.

Foreign Affairs, Maart/April 2011 Vol 90, No.2 (alleen abon), maar ook op dode bomen te lezen in de openbare bibliotheek, of te koop in de betere kiosk.

De tijden van de Washington Consensus zijn voorbij. Ondanks vrome perscommuniqués van de G20 en de EU dat waarin wordt betoogd dat we moeten leren van fouten van het verleden en moeten samenwerken op economisch gebied, zo betogen Ian Bremmer en Nouriel Roubini, is elk land bezig met het oplossen van zijn eigen problemen en is samenwerking ver te zoeken. Wat een zwartkijkers zult u misschien zeggen, maar dat werd van Nouriel “Dr. Doom” Roubini in 2006 ook gezegd toen hij de Kredietcrisis en de daarop volgende Grote Recessie van 2008 voorspelde. Ondertussen in Nederland maakt men zich vooral druk over de hoogte van het lidmaatschapsgeld voor de EU.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Bezuinigen op het speciaalonderwijs

[qvdd]

Als het aan de minister ligt, gaat in het speciaal onderwijs vanaf 2012 fors het mes. Dat betekent voor deze school dat er op een budget van 1,1 miljoen euro per jaar 180.000 euro bezuinigd moet worden. […] Wat [schooldirecteur Hanneke Blom] heel erg stoort is de toon van de brief die de minister hierover onlangs naar alle scholen stuurde: ‘Over succes spreekt zij kleinerend. Wij vinden het een succes als een kind weer gemotiveerd raakt om te leren en zich te ontwikkelen. Bij ons is het continu afstemmen, zorgen voor de voorwaarden om te komen tot leren. Daarvoor is meer nodig dan een lesboekje. Het idee dat er in het speciaal onderwijs luxegevallen zitten, is beledigend. De problemen van ieder kind moeten zwaar genoeg zijn en de meeste ouders willen het liever niet. Ze hebben vaak lang geprobeerd om hun kind op een gewone school met extra begeleiding te houden. Maar voor deze kinderen gaat dat absoluut niet.’

Nooit meer rust in de klas. Margreet Fogteloo en Roos Menkhorst, Groene Amsterdammer 24 maart

Waarom moeten kinderen met een handicap opdraaien voor de problemen die zijn veroorzaakt door hebzuchtige bankiers en gemakzuchtige politici? Onze gemakzuchtige regering denkt dat deze maatregelen noodzakelijk zijn om de economie weer op gang te helpen. Ik waag het te betwijfelen dat dit zo is. Het geeft eerder blijk van harteloosheid en verkeerd begrepen eigenbelang: deze kinderen zullen met of zonder bijzonder onderwijs waarschijnlijk nooit een productieve bijdrage leveren voor de economie, daarom kan er bezuinigd worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wisconsin, USA. Maart 2011: vakbonden, democratie en de klassenstrijd

Wisconsin Budget Repair Bill Protest/ Creative Commons Flicker/mrbula

Voor de zekerheid heb ik plaats en datum maar in de titel gezet want wat zich de afgelopen maand in de Senaat van Wisconsin afspeelde deed eerder denken aan de 19e dan aan de 21e eeuw en bovendien is de VS geen bananenrepubliek maar een moderne westerse industriële natie. Wat is er gebeurd? De hele Democratische Senaatsfractie was de staat uit gevlucht en “ondergedoken” in de aangrenzende staat Illinois. De gouverneur had een arrestatiebevel tegen hen uitgevaardigd en een boete opgelegd van 100$ voor elke dag dat ze absent waren. Hun stafmedewerkers was de toegang tot faciliteiten in het parlement (zoals kopieermachines) ontzegd. Het was een laatste desperate zet van de Democraten om te voorkomen dat een wet tegen vakbonden werd aangenomen. Door hun afwezigheid was er geen quorum in de Senaat meer en zo hoopten ze de gouverneur, Republikein Scott Walker, tegen te houden. Deze wilde per wet verbieden dat vakbonden van overheidspersoneel namens hun leden kunnen onderhandelen over arbeidsvoorwaarden. Uiteindelijk heeft het allemaal niet geholpen. De Senatoren zijn inmiddels weer terug want de wet is toch – tijdens hun afwezigheid – aangenomen dankzij een paar handige manoeuvres van de Republikeinen.

Tegen Walkers wetsvoorstel is 4 weken massaal geprotesteerd in Madison, de hoofdstad van Wisconsin. Vorig weekend – de dag na de aardbeving in Japan – bereikte dit haar hoogte punt toen 100.000 mensen demonstreerden, de grootste protesten sinds de Vietnamoorlog. De directe aanleiding voor het laatste massale protest was de listige manier waarop de Republikein de quorumeis hadden weten te omzeilen. Door alle niet-fiscale onderdelen uit de wet te halen was volgens hun geen quorum nodig – dat is alleen nodig als het om begrotingszaken gaat. Een paar weken daarvoor werd deze wet ook al op een bijzondere manier aangenomen. Om te voorkomen dat Democraten de zaak zouden kunnen vertragen werd de vergadering 5 minuten eerder dan gepland geopend en werd in een paar minuten durende vergadering, de wet er bijna letterlijk doorheen gehamerd. De Democraten kregen geen kans om te protesteren of zelfs maar tegen stemmen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Laatste column van Frank Rich

[qvdd]

By the time I reached high school, Vietnam was heating up. I began tracking the columnists’ pronouncements with some ardor. This was, of course, in the day when everyone read the papers, when pundits had yet to start bloviating on television, and when it was widely believed, especially in Washington, that the wise men of the press held enormous sway over national events, from the making of presidents to the waging of wars both hot and cold.

Frank Rich, columnist van de NYT neemt afscheid van zijn column. Hij brengt in zijn laatste column de goede oude tijd in herinnering dat televisie nog niet zo belangrijk was en toen Presidenten nog werden afgezet als zij logen en de kranten nog invloed hadden. Tegenwoordig hoeft een President die liegt niet meer af te treden – tenzij hij een Democraat is – en zijn de media vooral dienstbaar aan de macht. De wijze mannen van de pers zijn tegenwoordig wijze mannen en vrouwen op radio en televisie die het normaal vinden om serieus te discussiëren over de vraag of de President wel in de Verenigde Staten is geboren. Dat zou in Rich’s jeugd ondenkbaar zijn geweest.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerikanen en Britten vallen Libië aan: Over tirannen en olie.

De Arabische Lente begint steeds meer op een winter te lijken. Na de succesvolle en voornamelijk geweldloze revoluties in Tunesië en Egypte is het klimaat steeds harder aan het worden. De overgebleven dictators willen niet wijken en zijn bereid om alle mogelijke middelen tegen hun eigen volk in te zetten. In Libië wordt nu ingegrepen door de internationale gemeenschap:

In Bahrein laat de Soennitische Koning, die als absoluut vorst regeert over een bevolking die in meerderheid sjiitisch is, schieten op demonstranten. Het grote buurland Saoedi-Arabië grijpt in, niet om het belaagde volk te helpen maar de Koning – 15% van soennitisch Saoedi-Arabië is Sjiitisch. De opstand zou immers makkelijk kunnen overslaan naar eigen land. De internationale gemeenschap klaagt hier niet over: lente in Bahrein komt nu even niet gelegen.

Ondertussen in Yemen weet het autoritaire regime niets beters te doen dan schieten op demonstranten:

De huidige interventie van “internationale strijdkrachten” is natuurlijk niet te vergelijken met wat er in Irak in 2003 is gebeurd – maar wel met de 2e golf oorlog in 1991(*). De Arabische Liga heeft om hulp gevraagd, en de Veiligheidsraad van de VN heeft het officieel goedgekeurd. Maar zou dit ook kunnen gebeuren voor Yemen of Bahrein? Waarom wordt er voor die mensen niets gedaan? Het antwoord is niet moeilijk te vinden: olie. Door de onrust is de olieprijs tot het niveau gestegen van vlak voor de Grote Recessie – we betalen inmiddels weer 1.60 aan de pomp. Als de onrust in Libië, en de staten in de Arabische golf niet onder controle gekregen kan worden zal deze zeker verder stijgen. Gadaffi is een terrorist, een moordenaar van zijn eigen volk en ik zal er geen traan om laten als aan zijn moorddadig regime een einde wordt gemaakt door gewapend ingrijpen. Maar laat u niet wijs maken dat om humanitaire redenen wordt ingegrepen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Hervormingsgezinden moeten ook dat anti-islamverhaal slikken

[qvdd]

Ik geloof steeds meer dat het probleem van dit kabinet niet de voorgenomen bezuinigingen zijn, maar het incoherente verhaal dat daarbij verteld wordt. De VVD en het CDA staan een ingrijpende sociale hervormingsagenda voor, die stelselmatig gesaboteerd wordt door de PVV met haar nationaal-conservatisme en haar islamhaat. Ik geloof in de noodzaak van die bezuinigingen, zal daarom ook nooit PvdA stemmen, maar zie niet in waarom a) die hervormingen moeten worden afgezwakt terwille van de PVV en b) daar ook nog eens een anti-islamitisch sausje overheen moet worden gekieperd.

Stephan Sanders (Op de laatste pagina van de papieren Vrij Nederland van deze week, niet online) lust de bezuinigingsloempias die dit kabinet bakt wel, maar het PVV-sausje dat er bij zit is hem te heet. Dit is het dilemma van de fiscaalconservatieve, progressief-liberale VVD stemmer. Even doorbijten, dan is de vervelende verzorgingsstaat van de PvdA wegbezuinigd, mede dankzij de PVV.

Vorige Volgende