M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.

Closing Time | Bible And A Gun

Jason Ringenberg, maar van wie is die andere stem? Steve Earl. Mooi duo, en ondertussen snijden de snaren van de violen mij in plakjes, tot op het bot, daar ga ik, naar de tranenpoel, hier houd ik geen stand tegen.

Goeie Americana, maar ja dat is maar mijn mening, with a Bible and a gun.

Over  tekstschrijven gesproken:

 

That this highway is paved with sorrow
And every mile is lined with pain
And when the sun comes up tomorrow
You’ll be just as far away

Now I hear her whisper soft and low
Through every mile I run
As I travel through this world of woe
With a Bible and a gun

If a man was made to suffer
I’m a mighty man I know

 Darkness is my shelter
Emptiness my light
And stranger, heaven help you
If our paths cross tonight

Closing Time | Alcohol And Pills

Laat het maar aan de country / Americana artiesten over om live, tijdens hun concerten, tussen de songs door, de boel aan elkaar te babbelen. (En kunnen ze, het is toch pauze, even een slokje nemen en een snaar  stemmen.)

Ik herinner me een concert van The Secret Sisters, waarin elke eventuele stilte moeiteloos werd opgevangen door een anekdote, iets over de oorsprong van het liedje, een review over het hotel waar ze hadden overnacht, een recensie over de maaltijd of over het toetje (‘how is it called, the flaflip?) dat ze was voorgeschoteld in poppodium van de avond ervoor.

Closing Time | For Cryin’ Out Loud

Wie zijn dit? The Heck. Wat, The Heck? Ja, The Heck. Uit Klazienaveen, Drenthe, tussen Zwartemeer en Bargerveen. En daar maken ze dus ge-wel-di-ge muziek. Waarom weet niet iedereen dat?

Deze clip is opgenomen in de voormalige dierentuin van Emmen. Naar verluidt stonden de pinguïns in de polonaise, stonden de giraffes te headbangen en stonden de olifanten tijdens dit nummer klaar om te gaan stagediven. (Gelukkig greep de oppasser op tijd in.)

Closing Time | Jennifer Eccles

Ik heb er soms spijt van als ik iets wilde uitzoeken, achteraf dan. Had dat nou niet gedaan, denk ik dan, dan was ik niet teleurgesteld geweest, dan was er geen deceptie, dan was ik niet geconfronteerd met die uiteenspattende roze zeepbel waar al die tijd een banaliteit in bleek te zitten. Of zoiets.

Ik herinner me nog die elpee Five Leaves Left, van Nick Drake. Wauw, dacht je dan vroeger, diep man, daar moest wel een loodzware symboliek achter schuilgaan, of anders zeker iets zeer poëtisch, poehee, de laatste vijf blaadjes, ga er maar aanstaan. Wat zou dat wel allemaal niet kunnen betekenen? De werkelijke betekenis bleek echter zeer prozaïsch. Het bleek de waarschuwende tekst te zijn in een pakje vloei: vanaf hier bevinden zich nog maar vijf vloeitjes in dit pakje.

Closing Time | Lying All The Time

 Nederbeat van The Outsiders uit 1966. Wat een branie had die Wally Tax toch en wat een talent. En wat een heerlijk snerend houterig Engels. Maar bij ‘lying all the time’ dacht ik nu niet aan een mislukte liefdesrelatie, en aan wie daar de schuld van krijgt, maar aan de berichtgeving over de ‘militaire vredesoperatie’ in Oekraïne.

Closing Time | Love Is Selfish

Bij het bekijken, en beluisteren van deze song, deze clip van Jack White, was ik al om/ingepakt, binnen de eerste 20 seconden. En waardoor kwam dat? Door de song, de artiest, de clip misschien? Nee, het kwam door dat geluid dat wordt veroorzaak als de vingers van de gitarist glijden over de hals van de gitaar, van het ene akkoord naar het andere. Dat geeft een bepaald geluid. En dat geluid, die muziek, staat niet genoteerd in de compositie. Je hoort een swietsj, je hoort een sjoetjs, dat is het geluid dat de verplaatsende vingers maken op de snaren.

Quote du Jour | Leve de vrijheid!

Hoe bijziend ben je als je Russen wilt cancelen die precies dat meemaakten wat de Oekraïners nu te verstouwen krijgen? Niet het Russisch is het probleem, noch het Russisch volk en al zeker niet de dichters, schrijvers en componisten en andere kunstenaars. Maar de man Poetin is het probleem.

Leve de vrijheid!

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Doel, België

Doel, Belgie

Ik heb hier niet gewoond, ik heb hier geen verbintenis.
Ik ben hier slecht als doorgangsreiziger, als toerist op de fiets.
Maar ik ken uw dorp. Uit de media, het voelt gelijk vertrouwd;
“daar bij die molen”of is dat al te afgezaagd?
Is het eerder nu:”Daar bij die koeltorens”?
Ik fiets hier door uw straten, ik verken de boel.
Ik slalom langs het glas dat uit de sponningen
geslagen is. Ik kan niet om de graffiti heen:
elk huis is hier een palet of een ezel geweest.
Het klopt wat ze over u schrijven, die dichtgetimmerde
vensters en deuren, alsof er een Tsunami
werd verwacht, of een overval. Dat er slecht volk
op pad hier naar toe was. En dat klopte ook wel.

De dijk bood uitzicht als altijd, de bankjes
stonden klaar. De kroeg bij de molen: Stella Artois.
De dijk doet wat tie moet doen: het water buiten
houden, en de mensen en het land droog.
Dit is immers het land waar ze land maken van water,
maar waar ze water willen maken van huizen,
van leven, van bewoond historisch gebied,
niets ontziend – want dat kan ook niet.
Het land waar een dijk geen onoverkomelijk
obstakel is, en protest of argument evenmin.
Doel, daar bij die molen. En die kerncentrale.

Ik fiets door Pastorijstraat, Parkstraat,
Havenweg en Camermanstraat. Systematisch,
links, rechts, links, het dambord af, maar
het hart is weg, er klopt hier iets niet.
Ik denk: er zullen ooit vissen zwemmen
door deze straten. In deze huizen zal wier wuiven.
En de kerkklokken zullen onder water luiden.

Closing Time | Last Stop: This Town

Even een liedje om geen enkele andere reden dan dat ik het mooi vind. En dat al, ik heb het net even opgezocht, 23 jaar lang. Soms wil je even iets moois zien of horen naast alle ellende in de krant en op de schermen. Ik heb het over Oekraïne. En ik heb het angstig vermoeden dat de beelden alleen maar erger zullen worden. Maar ik ben dan ook geen optimist.

Closing Time | Blitzkrieg Bop

Haha, beetje Oekraïense modder, slecht onderhoud, slecht georganiseerd, geen tijdige bevoorrading, tekort aan brandstof, geen ervaring en een slechte moraal/moreel. En dan sta je daar met je colonne. En dan krijg je als Russische soldaat een bekertje thee aangeboden door de plaatselijke bevolking die met jou, stumper, te doen heeft, en dan schrok je ook nog die gekregen boterham op, want het rantsoen voor jou en je divisie was gisteren al op.

Closing Time | HOUSTON (Live)

Een kijkje onder de motorkap van een vleugel, wat zit er allemaal in (en op en achter)? Volgens de tekst zitten er twintig muziekinstrumenten in, ik heb ze niet geteld. Het is haast meer een kunstwerk dan een muziekinstrument geworden.

Er is ook een making of van deze clip. Daarin is te zien hoe de aankoop van een oude tweedehands piano leidde tot dit multi-instrument: het binnenwerk werd eruit gesloopt, en de nieuwe instrumenten, die overal vandaan kwamen, werden erin gezet.

https://www.youtube.com/watch?v=qB_4e7f8_74

Closing Time | Caroline’s Anatomy

Nederlands, maar dat had u al gezien aan de fiets, woonboot, het CS van Amsterdam, de grachten en de stapel Grolsch kratjes in de hoek (het blijven muzikanten).

VanWyck heet eigenlijk Christien van Oele en in haar band speelt Marjolein van der Klauw gitaar, die we nog kennen van haar eigen band Powderblue.

De song Caroline’s Anatomy, met dat lekkere ritme,  staat op de cd Molten Rock. Hou je van metal, dan moet je hier niet naar  luisteren. Hou je van singersongwriters, folk en americana of van rustige muziek, als je met een kopje thee en een beschuitje in quarantaine op de bank ligt, dan is dit misschien de bijpassende soundtrack.

Vorige Volgende