Het is zwaar om een Wall Streetbankier te zijn
Terug! – De nostalgiereflex van de PVV
De PVV wil terug naar de gulden. De partij beweging rond Geert Wilders heeft een rapport laten opstellen waaruit blijkt dat dat veel geld oplevert. De kwaliteit van de rapporten van de PVV kennende klopt het waarschijnlijk grotendeels niet, hoewel inmiddels wel duidelijk is dat de euro ook geen onverdeeld genoegen is. Maar waar het vooral om gaat is de stelling die PVV als reactie op de europroblemen instinctief inneemt: we moeten TERUG! naar de gulden. De PVV wil altijd TERUG!
In het algemeen kan het denken bij de PVV als volgt worden samengevat:
- Er is NU een probleem (soms een echt probleem, soms ook een verzonnen probleem waar politiek gescoord mee kan worden, meestal een mengsel van die twee.)
- VROEGER was dat probleem er niet (of we wisten niet dat het er was.)
- ERGO: we moeten de situatie van vroeger herstellen, we moeten TERUG!
De PVV is eerder de Partij van de Retromania dan de Partij voor de Vrijheid. De gulden moet terug – “Wat waren we vroeger trots op de gulden. De gulden was de mooiste munt van Europa. De gulden was een sterke munt” – de immigranten moeten terug, de strenge schoolmeester moet terug, de asbak moet terug op de bar, de boeven moeten terug naar de gevangenis (misschien moet de galg ook wel terug op het dorpsplein), klimaatverandering moet terug. Oh nee, dat kan niet. Dan moeten we maar terug naar de tijd voordat we wisten dat er klimaatverandering was. Ignorance is bliss.
Waarom Albayrak de beste keuze is
De strijd om de opvolging van Job Cohen begint een beetje trekken te krijgen van revenge of the nerds. We hebben nu al Martijn van Dam (technisch bedrijfskundige) en Diederik Samsom (kernfysicus). Daar komt straks vast ook nog Ronald Plasterk (moleculair bioloog/ijdeltuit) bij. Nou dacht ik toch dat het de bedoeling was de 1) de PvdA weer contact zou krijgen met de lageropgeleiden 2) feller oppositie gaat voeren. Dat gaat met deze hogeropgeleide mannen uit de linkse elite die alle drie ook nog een wat babbelige, wijdlopige manier van spreken hebben dus echt niet lukken. Zeker niet Diederik Samsom, in wie ik elk vertrouwen heb verloren nadat hij zich een keer finaal onder tafel heeft laten lullen door godbetert Richard de Mos (waarschuwing: tenenkrommende televisie.)
Wie dan wel? Nebahat Albayrak natuurlijk. De dochter van een steigerbouwer en een inpakster met Rotterdamse straatvechtersmentaliteit die zich via onder meer het enige echte Sciences Po opwerkte tot staatssecretaris op de post met het grootste afbraakrisico, Vreemdelingenzaken, en daar probleemloos overeind bleef. Niet iemand van de wetenschappelijke mitsen en maren, maar van het juridisch dichtgetimmerde betoog, versterkt door de “niet lullen, maar poetsen” cultuur van de Maasstad, waar de inwoners haar overigens graag als burgemeester hadden gezien. Bovendien is Albayrak één van de weinige fractieleden die niet geassocieerd wordt met gelekte mails en ongelukkige interviews.
De onvermijdelijke saaiheid van democratische mode
Bovenstaande filmpje over de kleding van politici zag ik op Slate. Op zich geen diepgaand vertoog, maar wel één dat allerlei interessante vragen oproept.
Ik vraag me bijvoorbeeld af of de saai geklede democratische politicus niet ook een feedbackloop creëert, die mannenmode nu al anderhalve eeuw gevangen houdt in variaties op zwarte en grijze pakken. Immers, als de hoogst geplaatste mannen in een maatschappij pakken dragen, dan zullen allen die lager sociaal op de ladder staan dit gaan overnemen in de hoop ook wat van dat statusvoordeel mee te pakken. Zo blijft het pak dé outfit voor de man die hogerop wil komen.
Als je bijvoorbeeld Lodewijk XIII vergelijkt met Lodewijk XIV, dan zie je dat het er vroeger in de herenmode veel heftiger aan toe ging, zowel wat betreft de stijl als de veranderingen hierin. Sinds de opkomst van de democratie kan een man met veel minder kastruimte toe, maar het is ook een beetje saai allemaal (hoewel zo’n Lodewijk-outfit niet lijkt aan te raden bij temperaturen boven de 15°C.)
Je kan je ook afvragen waarom sommige politici zich onttrekken aan die dresscode. Dat lijkt me voor de hand liggend. Met de Hans Spekmantrui laat deze politicus zien: “Ik ben geen onderdeel van het systeem, ik ben onafhankelijk.” Dat is gemakkelijk (nou ja, gemakkelijk, je moet er wel Hans Spekmantruien voor dragen) gepakte winst op andere politici. Het is tegelijkertijd ook een serieuze handicap op weg naar de echte top: zou jij Spekman in zijn trui als premier met de koningin op de foto willen zien?
De ISP die ‘Censuur!’ schreeuwde
Censuur, ik heb er een ontzettende hekel aan. Wie niet? Censuur is het monddood maken van mensen door de macht van de staat. Censuur leidt tot Noord-Koreanen die denken dat ze met tiran Kim Jong-Il werkelijk een grote leider zijn kwijtgeraakt. Censuur houdt Saudi-Arabië gevangen in de Middeleeuwen.
Daarom heb ik er net zo een grote hekel aan als mensen de term ‘censuur’ oneigenlijk gebruiken. Wie hier de commentaarvelden vol loopt te schelden, kan worden verwijderd. Dat is geen censuur, want op je eigen website kan je schelden op iedereen. Censuur is het ook niet als burgemeester Aboutaleb na een schietpartij een café laat dichttimmeren, hoeveel goede gesprekken er ook gevoerd werden. Cafés genoeg om verder te kleppen. Censuur is het net zo min als een wegens auteursrechtenschending veroordeelde website geblokkeerd moet worden van de rechter.
Het vriendelijke verzoek dus aan XS4All-directeur Theo de Vries om zich te onthouden van uitspraken als “dit vonnis komt neer op censuur en dat is in beschaafde landen verboden.” Het mag – ik ben immers tegen censuur – maar het is wel op het niveau van Wildersgeblaat over “staatstelevisie” en “politiek proces”.
Beetje sneu ook om in het persbericht totaal niet in te gaan op de uitgebreide motivatie van de rechtbank op dit punt. Waar zijn de tegenargumenten? De Vries sputtert slechts nog een beetje: “Als je hele websites blokkeert, zul je onvermijdelijk informatie blokkeren waar helemaal niets mis mee is.” Net zoals dat iedereen die alleen in dat dichtgetimmerde café kwam om een biertje te drinken en te klaverjassen gedupeerd is. Soms moeten er belangen afgewogen worden. Dat doen rechters. En die hebben bepaald dat het in dit geval een klip-en-klare zaak is. Want wie wordt er namelijk gecensureerd in het vinden van informatie waar helemaal niets mis mee is als The Pirate Bay geblokkeerd wordt? Ziggo en XS4All hebben via wat heel steil en raar hellende vlakken wat potentiële mondgesnoerden geprobeerd aan te dragen, maar dat was meer surrealistisch performancekunst dan dat het echt houdt snijdt.
Minister Schippers en de andere bailout voor de dikke sigarenroker
Minister Schippers heeft in haar oneindige wijsheid besloten dieetadvies en begeleiding bij stoppen met roken uit het basispakket te geven. Op volstrekt onwetenschappelijke persoonlijke waarneming gebaseerd durf ik te zeggen dat waar tot voor kort diëtist dankzij de obesitasepidemie een solide baan leek, het nu vooral omscholers voor overbodig geworden diëtisten zijn die gouden tijden tegemoet gaan.
Waarom gooit Schippers dit eigenlijk uit het basispakket? Iedereen die zich vijf minuten in de zorg verdiept, merkt dat alle experts het over één ding eens zijn: nu investeren in preventie is hét middel om de zorgkosten straks beheersbaar te houden. Schippers geeft dit zelf in haar brief aan de Kamer (pdf) ook ruiterlijk toe (pagina 6):
“In het licht van de voorgaande duiding heeft het CVZ in augustus 2010 geadviseerd de gecombineerde leefstijlinterventie (GLI) integraal in de regelgeving op te nemen als extra ondersteunende maatregel bij de laatstgenoemde risicofactor. Het CVZ heeft in het Pakketadvies 2011 gewezen op het onderzoek naar het saldo van de kosten en opbrengsten van de GLI op korte en middellange termijn. Daaruit blijkt dat bij opname in het pakket van de GLI de eerste vier jaren sprake zou zijn van afnemende kosten (van € 51 miljoen in jaar 1, aflopend naar € 9 miljoen in jaar 4), en dat eerst na vier jaren sprake is van een batig saldo. In het tiende jaar na eventuele opname in het pakket zou er sprake zijn van een positief saldo van kosten en opbrengsten binnen de zorg, te weten circa € 50 mln.”
(Tip voor de ambtenaren van het ministerie van VWS: grafiekje!)