In zijn residentie nabij Peredelkino is vanmorgen Patriarch Aleksej de Tweede overleden. Hij was sinds 1990 de belangrijkste figuur binnen de Russisch-orthodoxe kerk. Van die verzoening is het nooit gekomen. President Dimitry Medvedev is in Mumbai direct op het vliegtuig gestapt en schrijft op dit moment op zijn zwarte macbook aan een afscheidstoespraak.
Wie te gast is bij Pauw en Witteman moet ook bloggen. De VARA heeft er zelfs een speciale website voor in het leven geroepen. Afgelopen vrijdag zat daar NOS-verslaggever Peter ter Velde. Hij heeft – naar eigen zeggen – ‘flow‘. Hij bracht een boekje uit over zijn tijd in Uruzgan en liet aan tafel weten waarom hij bepaalde verhalen pas dagen later aan het licht bracht. Arnold Karskens weet er wel raad mee: “Peter is gewoon op zijn vingers getikt. Of nog erger: hij was bang dat hij op zijn vingers getikt zou worden.”
Geen geld.
Geen vuur.
Geen speed.
Geen krant.
Geen wonder.
Geen weed.
Geen brood.
Geen tijd.
Geen weet.
Geen klote.
Geen donder.
Geen reet.
Jules Deelder
Uit: Renaissance. Gedichten ’44 – ’94. Amsterdam, 1994.
Of ik Rusland misschien niet een beetje mis.
‘Als kiespijn’, zeg ik.
Dat is niet zo, maar ik mag Andrej graag de kast op jagen.
‘Zeker weten?’, vraagt hij.
De verbinding valt weg. Een paar minuten later krijg ik deze link. Het is een video van een paar jaar geleden van het een mannenkoor van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Zeker kijken tot 1.31.
“I used to carry a small transistor radio and listen to the local stations. No matter which continent I was on, I could always find out what was happening in the world. Now radio is worthless. When I turn the dial I get ten stations, each using a different language, and I can’t understand a word. If I travel a thousand miles, I get ten new equally incomprehensible stations. Are they saying that the money in my pocket is no longer any good? Are they saying that war has broken out?”
