Kittekat

26 Artikelen
19 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een rondje sherry voor iedereen

Is het al sherry tijd?Naast het mij druk maken over smeltende ijskappen en sneue ijsberen, de goedkope H&M kleren gemaakt in Cambodja door bevende kinderhandjes, duurzaam opgewekte energie waar ik mijn vinger niet op kan drukken hoe dat dan precies werkt en waarom, denk ik na over het combineren van moederen en werken.
En meestal val ik dan meteen spontaan in slaap.
Tot nu toe…
Als ik om mij heen kijk, dan is het vrij normaal om drie maanden na het werpen van de baby weer terug achter een bureau te schijven. Op mijn werk ben ik in korte tijd gepeild door de andere werkende moeders. Of ik ook zo blij was om weer eens wat anders te zien dan de supermarkt en eindelijk weer deel te nemen aan normale conversaties in plaats van het maken van koetjiekoe geluiden. Nee, het is geweldig om terug te zijn op een plek waar implementatie, trajectfinanciering en ketenaanpak de normaalste woorden van de wereld zijn. Ik zou zonder problemen mijn ambtseed inleveren voor een leven samen met man, kind en het internet. Uit een recente Cambridge University studie komt naar voren dat er een attitudeverschuiving plaatsvindt over het beeld van de supermoeder die productief is op de werkvloer en fluitend haar kind naar bed brengt. Er lijkt sprake te zijn van een growing sympathy for the old fashioned view that a place is in the home, rather than in the office. Fok, dat is goed nieuws.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: de finale

Het kost moeite om te onthouden dat er nog een finale te zien valt. Gelukkig zet ik de HD TV met 34.790 megapixelpower precies op tijd aan om de geweldige eindceremonie van dit zinderende EK mee te krijgen. Dames met witte Amy Winehouse pruiken op dansen tussen mannen verstopt in tippies die bezaaid zijn met ballonnen. Apart. Dan een ‘live’ optreden van de Spaanse zanger Enrique Iglesias, specialist in open geknoopte wapperende overhemden. Ik weet zeker dat Heino nu ENORM zit te balen, thuis. Dan worden alle attributen, het podium en achtergrondzangeressen snel afgevoerd om plaats te maken voor de twee finalisten: der mannschaft met Schweini voorop en de Spaanse Reconquista met de kopvriendelijke Torres. Zijn ogen staan strak gericht op de strakblauwe hemel terwijl het volkslied door het Ernst Happel stadium galmt. Luis Aragones staat er onbewogen bij. Deze ouwe rakker doet mij denken aan een bejaarde Willem van Hanegem. Man van weinig woorden maar met vuur in zijn hart.



De wedstrijd begint onrustig, de ploegen tasten elkaar af. Die mannschaft neemt het voortouw in de aanval maar echt gevaarlijk wordt het niet. Dan na een dikke twintig minuten volgt een prachtig uitgespeelde aanval met Xavi en Torres voor het doel van Lehmann: GOAL! Die mannschaft is volledig de kluts kwijt, als kippen zonder koppen lopen ze te draven over het veld zonder plan, zonder overzicht. Het hoofd van Ballack vertoont een soort van stigmata wonden waar het bloed uitspuit. Een voorteken?
Na de rust zijn we weer getuigen van spectaculaire beelden: Klose krijgt een rotschop in zijn ballen te verwerken. Het beste spel is afkomstig van de Spanjaarden. Moeiteloos wordt gecombineerd vanuit het middenveld, richting de flanken, richting het doel. Een liedje klinkt door mijn hoofd, ik voel een zachte bries terwijl de palmbomen mee ritselen op het ritme van de wedstrijd. Dan, als de finale langzaam het einde nadert, doet een ander deuntje haar intrede. Zelfs de laatste minuut verloopt zonder dodelijke Duitse gevolgen. Het hoofd van Joachim Low hangt geknakt, de goudgele sproeten van Torres stralen. Alles ist forbei, Schweini.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: lessen in relativering en dankbaarheid

Nu de oranjedampen zijn neergedaald en alle welpies ijverig aan het werk zijn gezet om een tower of power te bouwen is het tijd om onze aandacht te vestigen op de aanloop naar de finale van dit zinderende EK. De eerste finalist is de mannschaft van Duytschen bloet. Ik heb de kwartfinale waarin zij moesten spelen tegen de gehavende Turken met plezier overgeslagen. Waarom het onvermijdelijke zien aankomen in de laatste minuut als je ook in een bioscoop kan zitten om de beste film ever te kijken?


“Wij, van SATC, willen graag een proost uitbrengen op de lezertjes van Sargasso. Nou, proost en moge de best gekapte boys winnen.”

Iemand die hoogstwaarschijnlijk ook niet voor de buis heeft gehangen met een bakkie nachos en dip, is Christiano Ronaldo. Portugal werd uit het toernooi getrapt door Duitsland tijdens de kwartfinale. Maar Cristiano ging niet bij de pakken neerzitten. Integendeel! Zo zien we hem hier heerlijk relaxen met zijn vriendinnetje. Hij is het schoolvoorbeeld van hoe je met een tragische nederlaag om moet gaan. Wie ons ook nog een uitstekend lesje weet te leren in relativering, is onze goeie ouwe koningin. Zo tekenen we de volgende Cruijff-achtige uitspraak op uit hare mond: “Soms win je, soms verlies je in de sport.” Ik vermoed dat dit makkelijker gezegd is als je de wedstrijden bekijkt met een haakwerkje op schoot en een vermogen van 270 miljoen dollar achter de hand.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: from Russia with love

Een ding valt direct op: wat zijn de russen lelijk, deze lijkbleke Tsjernobyl kinderen. Go west van de pet shop boys, smst vriend. Zo klinkt hun volkslied. Het Wielemus galmt, de rouwbanden zijn om en de camera zoemt in op Prins Tapbier. Ik sms terug: bad luck.

Eerste tien minuten
Bavaria reclame in mijn kop, life is a rocky road. Alles voelt gespannen aan. Kind huilt. De eerste Russische aanval strandt op de verdediging. Tegenaanval met Kuyt voor het doel. Veel aandacht voor Boulahrouz. Hoe snel moet zijn hart nu kloppen voor haar, het bloed door zijn aderen suizen. De Russen nemen een hoekschop, twee achter elkaar. Geen werkelijk gevaar als in ‘er staat een kernraket in de tuin’. Dan een kans met meer substantie, een rus kopt over. Kind zet de volumeknop een tandje hoger. Vecht tegen de slaap, zoals oranje vecht met de concentratie en precisie.

Tien tot dertig minuten
Waarom zie ik telkens de Russen op onze helft. Waar is de opbouw, het frivole spel naar voren? Kind blijft onrustig huilen, ondertussen haar truitje weg sabbelend. Boulahrouz maakt een overtreding, zwartgallig. Boulahrouz zoekt de diepte op, hoekschop. Engelaar schiet de bal hard naast. We zwoegen, ploegen door de toendra. Die nummer tien is een irritante dribbelaar, met zijn muisgrijzige haar. En dan vanuit het niets is daar van Nistelrooij die voor het doel opduikt om een voorzet erin te tikken. Het publiek houdt de adem in; er gebeurt weer wat! Boulahrouz is wat brutaler, maar een snelle omschakeling van de russen zorgt voor angstige momenten, van der Sar redt, drie keer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: aspergesoep, een soort van Châteauneuf-du-Pape en een portie tienerhormonen

Het leven van een Sargasso EK verslaggeefster gaat vaak over rozen. Zo leek het mij een goed idee om voor de wedstrijd van Nederland tegen het gele Roemenië, uit eten te gaan met mijn man. Ter viering van ons huwelijk. Kind lieten wij achter in een mandje onder de brug. Ontspannen deden wij ons tegoed aan een EK menu in het classybuurtrestaurant. Met wijnarrangement. Zalm, dat soort oranjeachtige dingen zeker. Maar nee, wij werden aangenaam verrast door een keur aan smaken. De rode pukkels van de ober terzijde. Na drie wijn lag ik lallend onder de tafel en ging Hank zich bemoeien met de etende dames achter ons, of ze wat zachter konden praten over hun werk. Dat leidt zo AF van het zachte haasje met truffelsaus. Verse ouders kunnen niet meer tegen alcohol, zo is dat.

We kropen enkele meters over straat richting het cafeetje aan het plein met de fontein. Ik ging zitten op de barkruk met mijn hoofd een meter verwijderd van de flatscreen met slechts 30 megapixelpower en zeker geen HD kwaliteit. Teleurstellend dus. Even teleurstellend als de eerste helft van de wedstrijd waar met vlagen goed gespeeld werd. Dit heeft ook met perceptie te maken. Zo vind ik alle wedstrijden met Klaas Jan Huntelaar moeilijk verteerbaar. Volgens mij had deze jongen schaatser moeten worden, zeker geen voetballer. Maar het schijnt dat hij echt goed is. De tienermeisjes aan de bar deden alsof ze erg geïnteresseerd waren wat er zich op het veld afspeelde. Het was overduidelijk waar deze gansjes voor waren gekomen: de barjongeman met zijn nonchalant over de schouder geworpen theedoek. Toen de knul buiten een sigaret ging roken, verzuchtte een meisje dat hij al een vriendin had. Maar waarom flirtte hij dan met je? Duh!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: Op naar de kwartfinale

Italië – Roemenie
Ze zien er nog een beetje zuur uit, die Romeinse jongens. Luca Toni kopt en kopt en kopt maar de bal wil er niet in. Del Pietje zijn bakkebaarden zijn extra scherp voor de gelegenheid maar ook zijn eerste treffer moet nog vallen. Waarom lopen er vandaag in de buurt alleen maar collectanten rond? Ik heb al het gehandicapte kind moeten weigeren en Hank denkt nog even na over de stichting plezier met een asieldier. Wat wel een goed voorteken moet zijn is dat ik Henk Spaan vanmiddag op de fiets tegenkwam. Tomaatrood hoofd. Gedreven fietste hij door de wind. Goed. Roemenie speelt volkomen onzuiver maar krijgt wel gelukkige kansen met Mutu en Chivu. Hij loopt volkomen voor schut met zijn hoofdbandje verkeerd op zijn hoofd. In de laatste minuut van de eerste helft wordt Italië een doelpunt door de neus geboord.

Ronald Waterreus in de studio: waarom zijn alle stylisten bij de NOS ontslagen? Wie heeft bedacht dat een potje gele gel in iemands haar smeren een goed ding is? Ik begrijp wel dat het de aandacht afleidt van wat hij te vertellen heeft. Hoewel, ik versta hem toch nie met dat accent. Ik vind Camoranese speler van de eerste helft. Zijn haar is altijd zo verzorgd; mooi glanzend, dik, in model geknipt. Vaak in combinatie met kekke gezichtsbeharing. Op hem kan je bouwen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: de prelude

Schweinsteiger. Zeg de naam een paar keer hardop, dat is best lekker. Ook fijn: Ballack. Ze zouden zo kunnen spelen in een operette. Schweinsteiger und Ballack; ein besonders romantisches Erlebnis. De frustratie druipt van de tv af. We spreken donderdagavond 12 juni en die Mannschaft heeft nog een kwartier de tijd om een twee nul achterstand op Kroatië weg te werken. De Kroatische coach gebaart, wenkt en schreeuwt. Ondanks zijn grijze pak en witte overhemd oogt hij als een Pete Doherty op zoek naar zijn geliefde crack pijpje. Een wit gelaat en licht rooddoorlopen ogen. Zoals de fotograaf Francois Brunelle aantoont dat de wereld vol zit met gelijkgestemde fenotypes, is de gelijkenis tussen de twee treffend te noemen.


“..treffend…”

De bundestrainer Joachim Löw heeft met zijn ravenzwarte haar en mooi van snit gesneden zwarte pak wel wat weg van Rick de Leeuw, zanger van de Tröckener Kecks. De laatste tien minuten van de wedstrijd zijn redelijk opwindend te noemen. Duitsland scoort middels Podolski. Schnell! So fort! Maar de roodgeblokte theedoeken houden stand, geslepen als zij zijn. In de blessuretijd ontploft Schweinsteiger na een provocatie. Hij deelt een pittige duw uit wat goed voor rood is. Kroatië wint en gaat met zes punten op zak goed slapen, vanavond. De welpies in de vensterbank glimlachen heimelijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Update wedstrijdverslag (3-0!!1!)

Frankrijk Roemenie
0-0. Pff.

Eerste tien minuten
Nederland tegen Italië met Frank Snoeks helaas pindakaas, ram bam boterham. ‘Benenbreker, mooie teckel van Pirlo, riskant van Ooijer, had zo geel kunnen zijn, wel jammer dat zo’n eerste pass niet goed aankomt.’ Sensatiezoeker Snoeks is altijd en altijd voor de tegenpartij. Altijd mooi om een coach in herhaling gebaren te maken wat lijkt op trekken aan
onzichtbare draden. Een soort van mime. Kuyt
komt er niet uit.
Verdediging ziet er goed uit, sinds wanneer kunnen we dat? Het spel
heeft wat vrolijks. Fris en fruitig, zowaar. Als een koele
chardonnay. Snoeks zijn stem slaat even over als Sneijder de vrije
trap gaat nemen. In de muur. Van der Vaart schiet ook eens,
opportunistisch. Het lijkt er op dat we geen ontzag tonen. Snoek:
GEVAARLIJK dit. Toni! Di Natale helemaal over-het-hoofd-gezien.
Verwijtbaar!

Tien tot twintig minuten
Gio is geen mietje. Ik herhaal: geen mietje. Mooie tackle op de bal,
scheids. Heel Italië terug op eigen helft. Van Nistelrooij haalt ook
maar een keertje uit. Mispoes. Gottogod, Snoeks haalt fijntjes uit de
doeken dat Boulahrouz geen enkel wedstrijdritme heeft. Kuyt verdedigt
lekker mee. We rekenen op zijn melkzuur vrije kuiten. Snoek biedt
zijn excuses aan omdat hij dacht dat van Nistelrooij aangeraakt werd
door de keeper. Paniek! Die had er in gemoeten, uiteraard. Goeie
vibes, zeg. Wat zat er in de verjaardagstaart van Sneijder?? Kind
brabbelt op de bank mee in het tempo van de oranje leeuw. Op de
linkerflank gebeurt het. Nederland zwoegt, zet druk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: OMG!1!

Zaterdagmiddag, een paar uur voor de aftrap van het EK 2008 met de wedstrijd Zwitserland tegen Tsjechië. Zou het gaan knallen? Vuurwerkwaardig? En zou het mij lukken om een serieus verslag hierover te schrijven. Mijn gedachten gleden automatisch naar de rookworst luisterend naar de naam Jack van Gelder. Zijn glimmende hoofd paste maar net op de nieuwe HD flatscreen tv met 10.000 megapixelpower. Gênant!
Ik schudde mijn hoofd, als het ware om de kolder te verdrijven. Voor lichtvoetigheid was geen plek. Ik moest een insteek vinden die mijn wetenschappelijke achtergrond nu eens niet zou verloochenen. De uitzending van Zembla kon als basis dienen. Men had onderzoekers opdracht gegeven om een grondige analyse te maken van de wedstrijdpatronen van het Nederlands elftal. De uitkomsten dienden als tips voor de trainer Marco van Basten. Als men de Italianen met respect zou kunnen benaderen op het veld en niet met ontzag, als de corners kort genomen worden en de indirecte vrije trappen door Sneijder of van Persie, dan was de finale te halen. Respect voor Italianen is niet moeilijk op te brengen. Alleen al de uren die zij spenderen in de badkamer om het haar zo glimmend mogelijk te krijgen. En dan het haarbandje! Verdammt! Dit is niet bedoeld voor de startpagina maar voor de hoogopgeleide internetmensen van Sargasso.

Om mijn verslag van kop tot staart te kunnen voorzien, wandelde ik met de kinderwagen naar de Middenweg, richting de woonwijk Park de Meer. Hier stond ooit het stadion de Meer waar Ajax met Johan Cruijff zijn dribbeltjes uitvoerde. Ik ging zitten op de middenstip, met mijn handen in het haar. Ik keek op naar de strakblauwe hemel. Geen wolk te zien. Vanaf een balkon draaide iemand een ontzettende megahit van Wolter Kroes. Zou het succes zich nog op tijd gaan aandienen voor Rocky Vosse, dacht ik. Ik zuchtte diep. Mijn hoofd voelde zwaar, een hoofdpijn kondigde zich aan. Plots kleurde de lucht boven mij knaloranje en viel een donkere wolk naar beneden, richting de middenstip. De wolk bleef precies voor mij zweven. Op de wolk zat een man.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: anyway you want it

De spanning begint zich nu langzaam op te bouwen. Oranje is vertrokken, op naar de sappige velden van het Zwitserse Bern waar we Italië, Frankrijk en Roemenië gaan treffen.

Het goede nieuws voor de aanvalshoede is dat Fabio Cannavaro niet meegaat, slecht nieuws voor de liefhebster van puik verdedigingswerk. Gelukkig hebben we het internet nog. Hallo, meneer bilspier!:

Hoogste tijd om eens te zoeken naar uitspraken en misvattingen over onze kansen om Europees kampioen te worden. Zo kwam afgelopen maandag Willem van Hanegem aan het woord in het tv programma Holland Sport. Willem heeft nooit zoveel tekst nodig om duidelijk over te komen. Zijn wenkbrauwen vormen twee snorren die op de verkeerde plek zitten. Op de vraag of hij een analyse kon geven van de aankomende wedstrijd, sprak De Kromme klare taal. ‘Ik analyseer niet, ik zit in een studio slap te ouwehoeren.’ Bovendien heeft het toch geen zin. ‘Die goserts denken toch wat anders en doen dan ook wat anders.’ Zijn voorspelling: Nederland tegen Spanje in de finale, 2-1. Man van mijn hart, die Willem.
De journalisten van de Telegraaf zitten lekker te wroeten in de aarsholten van spelers. Op zoek naar die ene pakkende uitspraak. van Bronckhorst was er wel voor te porren. ‘Ik verwacht dat we kampioen worden’, aldus een giechelende Gio. Wacht even, hoor. VERWACHTEN? Hier begint mijn keizersnede ernstig van op te spelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: fok

Ik ben toch wat verdrietig, lieve Sargasso lezertjes. Voel me niet helemaal 100% Seedorf, integendeel. En dit allemaal naar aanleiding van de bekendmaking van de complete Oranje selectie. Marco, wat maak je me nou man. Boulahrouz thuislaten op de bank in Nederland, voor zijn flatscreen tv van 100 inch HD met extra pixelpower. Khalid heeft nog een beetje dat Jaap Stam vermogen. Je tegenstander doodstaren terwijl je de bovenarmspieren dreigend laat flexen. Een verpletterende indruk maken. Ook al zit je alleen maar op de bank in Zwitserland, gewoon voor het effect. ‘ja, maar Kittekat, we hebben toch Bouma en Heitinga?’ Nein! We kunnen niet alleen maar aanzetten met een stelletje gundogs en ja, dat klinkt een stuk beter dan dat het in werkelijk is: gesnoef, een beetje stinken en veel haarverlies na afloop van de match.

Het leek zo goed te gaan met mijn stemming, zeker na het zien van een tv-programma over het ware verhaal achter de rel Hiddink en Davids op het EK van 1996. Hoewel iedereen spontaan hangende borsten krijgt na het zien van Tommie Egberts, gaven de beelden van een Hiddink met magnetron bestraalde snor mij kippenvel. Na het bruine arm incident liet De Snor de mokkende Oranje selectie achter in een kamertje. Met een whiteboard, een stift en zelfreinigend vermogen moest de ploeg erachter zien te komen wat ten grondslag lag aan de vuighe woorden van Edgar Davids. Dat was niet zo moeilijk, aldus Winston Bogarde. Zijn strakke zwarte T-shirt tekende mooi af tegen de wit skai leren bank. Op de achtergrond een knallend groen oranje jukebox. Wat zou hij ’s avonds luisteren, als hij mijmerend terugdacht aan zijn zwarte en witte EK vrinden? Tupac? Public Enemy?
De oorzaak van de bruine arm lag in het feit dat de blanke voetballers bij Ajax meer verdienden dan de Surinaamse spelers. Ronald de Boer wist het nu goed te relativeren: ik heb donkere vrienden, ook al maken ze mijn vloer schoon. Respect! Ook Bogarde gaf er een zwier aan. ‘Ik was daar voor één ding gekomen, om het fokking EK te winnen.’ Dit geld geneuzel sudderde nog een tijdje voort in de vorm van een deal die Danny en Ronald sloten met chips fabrikant Croky. Een vette bonus als ze geheel Ajax konden meekrijgen om beeldmateriaal vrij te geven voor belangrijke flippo’s. No fokking way, zeiden Kluivert en Bogarde. Toch bonden ze uiteindelijk in. Voor het groepsproces. Zo wist iedereen zijn arm mooi egaal bruin te krijgen. Fijn.

Vorige Volgende