Closing Time | Sugarland
Prachtig liedje van een in Nederland vrij onbekend country-duo. In de VS zijn ze wel redelijk succesvol geweest, hoewel er volgens Wiki alweer 10 jaar niets is uitgebracht. Jammer.
Prachtig liedje van een in Nederland vrij onbekend country-duo. In de VS zijn ze wel redelijk succesvol geweest, hoewel er volgens Wiki alweer 10 jaar niets is uitgebracht. Jammer.
COLUMN - Ik ben pas voor de tweede keer begonnen in mijn een van mijn favoriete boeken. Dat tegelijk ook mijn minst favoriete boek is. Want het is de laatste van de beste schrijver die ooit op deze aardkloot heeft rondgelopen. Een woordkunstenaar, de Meester, met een ongeëvenaard gevoel voor humor, inzicht in de menselijke natuur en een fantasie waar je stijl van achterover slaat. Ik zeg dat met grote stelligheid, omdat ik me niet kan voorstellen dat iemand er anders over denkt. Al zal dat vast het geval zijn. Mocht jij zo iemand zijn, dan heb je vast nooit iets van hem gelezen. Of je humorknobbel is kapot. Terry Pratchett doet mij hardop lachen als ik zijn schrijfsels lees. Niet een beetje grinniken, maar echt onvervalst in een deuk liggen. En tegelijk zit er altijd een diepere laag in zijn verhalen, die je aan het denken zet. Ik heb heel wat kennis en menige wijsheid uit zijn boeken gehaald (en dat zijn er belachelijk veel, meer dan 60 met een totale oplage van zo’n 30 miljoen). Die wijsheid kwam vast uit hemzelf, maar veel kennis ontleende hij aan coauteurs Jack Cohen (bioloog) en Ian Stewart (wiskundige).
Ik vond Des’ree al indrukwekkend toen haar eerste single Feel So High in Nederland uitkwam. Daar kwam een schepje bovenop toen ze Delicate met Terrence Trent D’arby deed (wat dat met die apostroffen is trouwens, ik weet ’t niet hoor). Maar met Life maakte ze natuurlijk pas echt naam en het bijbehorende album had sindsdien een vrij prominente plek in mijn collectie. Er staat geen nummer op dat ik oversla of niet luidkeels meezing.
COLUMN - Ik ben de installateur van de “slimme meter” al een paar keer misgelopen. Toen hij – volgens een keurige brief – zou komen, kwam hij niet. Later vond ik op verschillende andere tijdstippen bericht dat hij langs was geweest, toen ik niet thuis was. Maar ik ben niet zo happig op dat ding, dus ik ben er niet achteraan gegaan. Maar Liander wil het blijkbaar heel erg graag, want pas geleden kreeg ik weer zo’n brief dat ik nu toch echt binnen 4 weken een afspraak moet maken. En ik was van plan dan toch maar overstag te gaan, want je kunt de verbinding (waar ik dus een probleem mee heb, want privacy en hacken en ik wil dat soort shit gewoon niet in mijn huis, rot op met je Internet of Things) ook uitzetten. Het is tenslotte best ouwe meuk wat hier in de meterkast hangt.
Na de uitzending van Kassa van afgelopen zaterdag ga ik eerst maar even uitzoeken welk merk Liander gebruikt. En of dat allemaal wel veilig is. Want een jaar geleden werd al geconstateerd dat de slimme meters van Landis & Gyr niet voldoen aan de eisen, waarna minister Wiebes gesommeerd heeft al die krengen stante pede te vervangen. Dat is voor een groot deel inderdaad gebeurd, maar het blijkt dat de netbeheerders het probleem niet heel erg serieus hebben genomen. Ze hebben daarna Honeywell-meters ingekocht en geplaatst, die zo mogelijk nog gevaarlijker zijn. Het gaat bij beide modellen om niet passend schroefdraad op een onderdeel, waardoor er gas zou kunnen gaan lekken.
Er zijn hier en daar wel eens vrouwen waarvan ik als heterovrouw zelfs denk; nou, daar zou ik best een beschuitje mee willen eten. Norah Jones is er zo een. Prachtige meid, en dan ook nog zulke mooie muziek maken, met die zwoele stem. Wat ze ook live meer dan waar maakt.
Ik heb dus wel gezocht naar een live-versie van I’ve Got To See You Again, maar ik blijf de studiovariant gewoon mooier vinden. Dat lekkere lijzige vindt ze zelf blijkbaar niet geschikt voor een liveoptreden, want ze gooit er vaak een iets meer uptempo sausje overheen. Dus hier de clip met beelden van de film Under The Tuscan Sun.
Dit is een kort fragmentje uit Jimmy Kimmel Live van een paar dagen geleden, met een trucje dat in Nederland ook wel eens met succes werd toegepast. Iets wat je in lachen doet uitbarsten en tegelijk een gevoel van plaatsvervangende schaamte oproept. Je stelt mensen een vraag, die in plaats van het doorgronden van die vraag, meteen met een antwoord denken te moeten komen.
Denk aan John Leerdam die in de zeik genomen werd. Of Vox Pop die het publiek ondervraagt over Arabische cijfers. The stupidity of some people!
Toch is het vrij lullig, een beetje gemeen zelfs, om mensen zo in de maling te nemen. Maar het toont ook aan hoe makkelijk het is, zeker in de VS. Met een president die dagelijks zoveel idiote uitspraken doet, dat het niet meer is bij te houden. En dus betwijfelt niemand dat hij gezegd heeft dat hij het Vrijheidsbeeld gaat terugsturen naar Frankrijk. Sommigen vinden het zelfs een goed idee…
Dit artikel is ook gepubliceerd op hoevrouwendenken.nl
Gezien de overmatige aanwezigheid van harige mannen in mijn Closing Times ben ik nu even in de zangeressen gedoken. Noem het een thema, ik vind een beetje houvast altijd wel lekker voor de inspiratie. Een vrouw die zeker niet mag ontbreken is Donna Summer. Veel meer dan haar grote hits ken ik eigenlijk niet van haar, maar dat zijn ook niet voor niets grote hits natuurlijk. Sowieso een prachtige stem met een groot bereik.
Pas geleden merkte een oplettende reaguurder op dat in mijn Closing Times de man (al dan niet behept met gezichtshaar) behoorlijk domineert. Dat was mij ook al opgevallen. Daarom ben ik toch nog eens in mijn archieven gedoken om te zien of de muziekvrouw nou echt zo ondervertegenwoordigd is. Het antwoord is ja. Maar er zijn er wel degelijk een paar die ik hoog heb zitten, alleen is niet alles even geschikt voor een Closing Time. Zo vind ik Pink een geweldige zangeres, maar om hier nou een van haar grote hits te plaatsen… Iets te hoog pop-gehalte.
NIEUWS - Zojuist is bekend geworden dat Stan Lee, de grote man achter Marvel Comics, is overleden.
Hij werd 95 jaar en laat een gigantisch oeuvre achter. Hij bedacht vele superhelden zoals Spider-Man, Hulk, X-men en nou ja die lijst is dus nogal lang. Zijn personages waren vooral ook menselijk, hadden irritante trekjes, humor, lastige liefdeslevens en allerhande onhebbelijkheden, wat ze blijkbaar des te aantrekkelijker maakte.
Na de strips volgden de nog altijd zeer populaire films en series. Voor de fans was het een sport om zijn cameo’s te spotten; altijd bijzonder bevredigend om de man even kort voorbij te zien komen. Dat zullen we nu helaas moeten missen. Hieronder een overzicht.
Elke rechtgeaarde nerd, waar ik mijzelf ook onder schaar, pinkt vanavond een traantje weg.
Fink (Fin Greenall) is Dj, producer en singer-songwriter; hoe breed wil je het hebben?
Dit is een beetje een slaapliedje. Nou ja, ik val er niet echt van in slaap, maar godsamme, hypnotiserend is het wel. Zelfs de close-ups van dat gezichtshaar trekken ongewild mijn aandacht (ja ja, dat begint een obsessie te worden). For fuck sake…scary as hell…brr. Maar het zij hem vergeven. Wat een geweldig nummer. Slaap lekker. Wel ff scheren morgenochtend hoor.
Woohoo, he’s back! Dit zijn wel de gezelligste YouTubeclips aller tijden: Carpool Karaoke van James Corden. Zijn Late Late Show is leuk, maar dit is echt geweldig. Wie kent inmiddels niet de legendarische aflevering met Paul McCartney (waar ik hier eerder een stukje over schreef)?
Deze eerste aflevering van het nieuwe seizoen is met Michael Bublé. Een echte smooth operator, maar stiekem vind ik hem best wel goed. En James kan ook echt heel goed zingen, naast dat hij stomme geintjes uithaalt natuurlijk. Het is echt een feestje in de auto. Tot ongeveer 10 minuten in de clip. Pak de tissues er maar vast bij, want dit eindigt in tranen. Dat kan dus ook gewoon. Wat een geniaal concept.
Dit is Voy Fance, met een prachtige akoestische uitvoering van Burden. Visueel word ik altijd een beetje naar van deze man. Wegens bizar gezichtshaar. En dan ook nog die gast op de achtergrond. Maar ik kijk gewoon niet, want muzikaal is dit een sterk staaltje. Ogen dicht en luisteren.