Joost

Weblogs en reageerders moeten het weer flink ontgelden de laatste dagen. Eergisteren betoogde de ons welbekende Reinder Rustema op De Nieuwe Reporter dat kranten zich ver moeten houden van reacties onder hun artikelen. Door hun lezersvolume worden de discussies, voor zover deze er zijn, na zo’n tien reacties al niet meer te volgen. Een kleine week eerder wist Henk Blanken op hetzelfde blog al te melden dat webloggers een hekel hebben aan journalisten en andersom.

Rustema geeft met zijn opinie vooral te kennen een voorstander te zijn van symptoombestrijding. Mensen reageren niet zoals je graag wil, dus ontneem je ze de mogelijkheid daartoe maar. Dat je reageerders kan stimuleren, zowel qua community als met techniek, ontgaat hem blijkbaar. Reacties op reacties mogelijk maken bijvoorbeeld, of een reputatiemanagementsysteem. Waar Henk Blanken zijn wijsheid vandaan haalt weet ik niet. Wat ik wel weet is dat berichtgeving in de gevestigde media over blogs bijna zonder uitzondering negatief is. Andersom is dat niet het geval en ik ken ook weinig bloggers die een hekel hebben aan journalisten. Of aan zichzelf, omdat ik aardig wat bloggende journalisten ken.

Wat achterblijft na deze twee stukken is het gevoel dat het internet, weblogs en reageerders overwegend negatief worden benaderd, vooral door de oude media. Waarom kan men nou nooit eens een positief gegeven uitlichten en dat dan nuanceren in plaats van het omgekeerde? Ze zien vooral problemen, waar ze er volgens mij niet zijn (Blanken), of waar ze opgelost kunnen worden, zonder dat er meteen rigoreuze maatregelen genomen hoeven te worden (Rustema).