Eigen verantwoordelijkheid in Vinexwijken
TV West meldt dat de Haagse gemeenteraad aandringt op het
beter beveiligen van Vinexwijken, omdat er in dit waterrijke, nieuwe woongebied onlangs een driejarige peuter is verdronken. Men spreekt van meer spijlen op bruggen, hekken om het water en metalen matten om het water minder diep te maken.
Dit is natuurlijk een schoolvoorbeeld van de vertrutting en verweking van Nederland. Al vele honderden jaren leven de mensen in het gebied dat nu Nederland heet, op of aan het water. In vroeger tijden wist men nog dat kinderen konden verdrinken, en namen hun eigen voorzorgsmaatregelen. Een hek rondom de tuin bijvoorbeeld. Of zwemles.
Het kwam niet in de mensen op om iets of iemand anders dan zichzelf de schuld van een verdrinking te geven, want in die tijden was het leven nog simpel: Gooi een kind in het water en het verzuipt… eigen schuld dikke bult.
Tegenwoordig lijkt het motto: Gooi een kind in het water, en het verzuipt… overheid schuld, ambulancedienst schuld, architect schuld. Iedereen behalve diegene die er echt wat aan kan doen: de ouder.
Nederland degenereert!
Mensen letten vroeger dus gewoon op hun kinderen, en ook vandaag zijn er nog legio mensen die dat nog steeds doen. Boeren bijvoorbeeld. Die zetten ook geen hekken om al hun slootjes heen, maar hebben allang door dat een hek om het erf veel gemakkelijker en effectiever is.
Zo verloor ze in 1955, vlak voordat ze zou doorbreken, een broer door verdrinking. Ruim 22 jaar later kon zij ook haar zus ten grave dragen nadat deze bij haar thuis een hersenbloeding kreeg. Maar 5 jaar later doorbreekt ze de grens van één miljoen verkochte boeken, en is vanaf dan de bestverkopende en meest geciteerde dichter van Nederland. (
De Duitser Roland Tach (53) heeft een zwarte Labrador, genaamd Adolf. Zoals de meeste honden kan dit beest een pootje geven, maar deze heeft de gewoonte om zijn rechterpoot wat verder op te heffen dan de meeste andere honden, namelijk op een manier die in Duitsland verboden is.