Overzicht

Gastauteur

2.322 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022

One spotify to rule us all…

, door

Het lijkt alsof Spotify de muziekindustrie open breekt, maar dat zou nog wel eens schijn kunnen zijn, zegt Jaap-Henk Hoepman, onderzoeker aan de Radboud Universiteit Nijmegen in deze Engelstalige gastbijdrage (blog).

According to this post on TechCrunch, startups like Spotify that depend on premium licensed content have a fundamental problem: If they succeed, the content owners will jack up their licensing fees. But I think there is another problem, that affects us users in a big way, and that will essentially turn Spotify (or any other startup that happens to be even more succesful) into a monopoly.

The thing is this. In the old days, the carrier to distribute music to the consumer, i.e. the CD (or the LP), was standardised. We had one CD player, that could play all CDs, irrespective of the record company that our favourite artist happened to be signed up with. Things worked this way because used to buy CDs one at a time, released by different record companies.

We have tried to do similar stuff on-line with MP3 and the like. But with subscription-based services like Spotify thinks don’t work the same way. When I subscribe to Spotify, I get a Spotify player that I need to play the music I like. If I also want to listen to music available through Google Music, I need a different player. It’s like needing several CD players, one for each record company that happens to release CDs that you like. Clearly undesirable: you are not going to switch player whenever you want to listen to a different song.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ethische gedachten over zorg, hier en ginder

, door

Een bijdrage van Toon Kasdorp.

Ik heb de laatste weken in een ziekenhuis doorgebracht en me daar onder meer bezig gehouden met gesprekken over de financiering van de zorg en over ontwikkelingshulp met kamergenoten.

Bill Gates heeft er zijn ongerustheid over uitgesproken dat Nederland van plan zou zijn haar ontwikkelingshulp te gaan verminderen, vooral vanwege de voorbeeldfunctie die Nederland en een klein aantal andere landen op dit punt jarenlang gehad hebben. Vermindering in Nederland zou met andere worden heel goed een multiplierfunctie kunnen hebben: het zou de hulp wereldwijd negatief kunnen beïnvloeden. Om die reden zou het misschien verstandig zijn de hulp voorlopig wel op de begroting van de rijksoverheid te laten staan maar niet meer uit te keren tot we nut en onnut van de bestaande ontwikkelingshulp hebben uitgediscussieerd. Voor de financiering van de rijksoverheid maakt dat geen verschil.

Als Bill Gates het over ontwikkelingshulp heeft dan bedoelt hij in de eerste plaats gezondheidshulp. Over dat onderwerp is in ethisch opzicht wel iets te zeggen.

Is er een goede ethische reden om ons minder te bekommeren om de gezondheid van de bewoners van derdewereldlanden dan van mensen hier in Nederland? Ik vraag dit omdat ons systeem van financiering van de gezondheidszorg wordt verdedigd met een beroep op de solidariteit. Die solidariteit houdt in de praktijk op bij de mensen die door hun aanwezigheid h.t.l. in de praktische omstandigheden verkeren op die zorg aanspraak te kunnen maken. Als de aanspraken van anderen op onze solidariteit even sterk zouden zijn als die van onze landgenoten, zou met ons systeem ethisch iets niet in orde zijn. Wij zouden dan nalaten de nodige maatregelen te nemen om de verdelende rechtvaardigheid in acht te nemen en gelijke toegang tot de zorg voor alle mensen te verzekeren ongeacht hun woonplaats. Onze ontwikkelingshulp dan in geen enkel opzicht toereikend zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De vonken springen, maar slaan niet aan

, door

Er is een belangrijk verschil tussen Anders Breivik en Mohammed Merah, betoogt schrijver Said el Haji, in een bijdrage die eerder verscheen op zijn eigen site.

‘Er is een katalysator nodig. Een vonk geslagen uit een vuursteen, geleverd door een eenling met een messiascomplex. De geschiedenis staat bol van dat soort eenzame wolven, zelfverklaarde martelaars, solitiaire kamikazepiloten. Dat is toch de les van 1914? Eén kogel in Sarajevo, één dode Franz Ferdinand in een cabriolet, en de Eerste Wereldoorlog barstte los.’ Deze passage is afkomstig uit het Boekenweekgeschenk Heldere hemel van Tom Lanoye. Historisch klopt hij niet, omdat de moordenaar van Franz Ferdinand geen eenling met een messiascomplex of zelfverklaarde martelaar was maar onderdeel van in totaal zes geoefende moordenaars die in opdracht handelden van het Servische leger; maar de woorden die Tom Lanoye in de mond van zijn fictieve generaal Van Buren legt, zijn actueel. Ja, het verschijnsel ‘lone-wolf terrorisme’ is weer een beetje in de aandacht, nu de Frans-Algerijnse Mohammed Merah in Toulouse zijn gruweldaden heeft gepleegd, per scooter.

Het verhaal van Heldere hemel gaat trouwens over een echte gebeurtenis die plaatsvond op 4 juli 1989, vlak voor het einde van de Koude Oorlog, toen een Russische MiG-23 zomaar het Westerse luchtruim betrad en de autoriteiten met de handen in het haar zaten over hoe te handelen. Een van de fictieve personages in het verhaal, Chief of Staff Clark Rogers, snapt niet waarom de Sovjet-Unie aanvalt met maar één vliegtuig. Waarop generaal Van Buren, een ander fictief personage, de eergenoemde les van 1914 aanhaalt. ‘Eén kogel in Sarajevo, één dode Franz Ferdinand in een cabriolet, en de Eerste Wereldoorlog barstte los. Twintig miljoen doden.’ Uiteindelijk stort het vliegtuig neer op een huis in België: één dode. Het was een ongeluk; het ging helemaal niet om een aanslag om een ramp van wereldformaat uit te lokken, de Russische piloot had gewoon omwille van technische problemen het toestel verlaten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Populisten kanaliseren het wantrouwen

, door

In NRC Weekend (17/3/2011) stelt Tom-Jan Meeus dat rechtspopulistische politici wantrouwen in de maatschappij injecteren. Hij veronderstelt dat wantrouwen (“in een krankzinnig hoog tempo”) is toegenomen onder de Nederlandse bevolking en dat populistische partijen hieraan debet zijn. Beide claims zijn ongegrond, zeggen politicologen Tom van der Meer en Armen Hakhverdian van de UvA (zie hun blog).

Voor een politieke vertrouwenscrisis in Nederland is geen enkel bewijs, althans niet in de zin dat het vertrouwen tegenwoordig structureel lager ligt dan voorheen. Sterker nog, in de jaren zeventig en tachtig was slechts 50% van de Nederlanders tevreden met het functioneren van de democratie, tegenwoordig ligt dat percentage tegen de 70%. Dat was zelfs in de jaren negentig niet zo hoog.

Het vertrouwen in regering en parlement is grilliger, met name sinds het afgelopen decennium. In het najaar van 2001 piekte het politiek vertrouwen wereldwijd in reactie op 9/11. Vervolgens daalde in Nederland het vertrouwen onder Balkenende II en III, piekte het tot een historisch hoogtepunt(!) tijdens de 100-dagentour van Balkenende IV in 2007 en later na de daadkrachtige overname van ABN-Amro, om vervolgens weg te zakken na interne ruzies in het kabinet.

Eurobarometer 1974-2011

Er bestaat geen bewijs voor een neergaande trend of zelfs voor een significante breuk na 2001, zoals Meeus suggereert. Nederlandse burgers zijn weliswaar grilliger geworden in hun opvattingen, maar van toenemend wantrouwen is geen sprake. Afhankelijk van de momentopname behoort het politiek vertrouwen in Nederland tot de absolute top (voorjaar 2009) of subtop (2011) van Europa.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Waterdag en PET-flesjes

, door

Wereldwaterdag is een goed moment om afscheid te nemen van de onzin die gebotteld water is, zegt Europarlementariër Judith Merkies (PvdA).

Vandaag is het wereldwaterdag. Politici, lobbyisten en mensen uit het bedrijfsleven verzamelen zich in vergaderzaaltjes om te praten over hoe we met ons allen voorzichtiger met ons drinkwater om kunnen gaan. Ook in het Europees Parlement, waar voor iedere deelnemers van de discussie over de waterstrategie van de EU of over het innovatiepartnerschap voor water kleine 33cl PET-flesjes klaar staan. De productie van elke liter gebotteld water kost drie liter water. En die flesjes, daar moeten we ook eens van af.

Je kunt geen koelkast verkopen aan een Eskimo. En zelfs een natuurtalent in marketing, krijgt weinig klandizie wanneer hij zand verpakt en verkoopt in de Sahara. Waarom laten Nederlanders – die zich kunnen beroepen op een prima kraanwatervoorziening – zich dan wel een loer draaien door de industrie van gebotteld water?

Uit flesje niet beter dan kraanwater

In Nederland betaal je voor duizend liter kraanwater ongeveer 1,50 €. Voor een zelfde prijs koop je één, hooguit twee, flesjes bronwater bij de supermarkt op het station of uit de automaat. Je betaalt dus duizend tot vijftienhonderd keer zo veel voor een product dat op geen enkele manier superieur is. Want de vaak lachwekkende beweringen over ´intense zuivering´, en de pittoreske afbeeldingen van bergtoppen en kronkelende beekjes ten spijt – kraanwater of fonteintjes met gefilterd water blijken keer op keer net zo gezond te zijn als water in dure flesjes.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Help mijn man heeft een hobby (NSFW)

, door

Wederom een bijdrage van Luna. Lees ook haar blog Climaximaal.

Soms kun je als vrouw behoorlijk last hebben van de uit de hand gelopen hobby’s van je man. Als hij je hele huis heeft omgetoverd tot een soort bedevaartsoort voor Bob Marley en de hele dag ‘No Woman No Cry’ op repeat draait. Of omdat hij nooit meer thuis is vanwege zijn vogelspot-verslaving. Soms ben je echter al lang blij dat je man zo vaak mogelijk van huis is, zodat je zo min mogelijk met elkaar te maken hebt. Maar heb je wél last van de hobby van je man, dan is daar John Williams! En John Williams helpt mannen om hun hobby op de tweede plaats te zetten en hun vrouw weer op nummer 1!

Een leuke aflevering zou zijn; Help, mijn man bouwt neukmachines. Dat is toch weer eens iets anders dan modelvliegtuigjes, John! Een paar jaar terug schreef ik voor FOXY een artikel over neukmachines en kwam toe de meest bizarre en freaky machines tegen (wat te denken van een roulettetafel met daarop 4 dildo’s gemonteerd en als je aan het wieltje draait, dan bewegen die dildo’s, rien ne va plus). Ik was helemaal gefascineerd, in de eerste plaats natuurlijk door die machines (wat te denken van een fiets, met in het zadel een gat waarin een dildo op en neer beweegt tijdens het fietsen), maar ook door de makers van die machines, want het waren allemaal one of a kind goed in elkaar gezette apparaten. Ook Timothy Archibald was blijkbaar gefascineerd door deze subcultuur, want in zijn boek Sex Machines: Photographs and Interviewsgaat hij op zoek naar de uitvinders van de inmiddels legendarische Sybian, maar hij ontmoet ook huis-, tuin- en keukenmannen van wie je niet zou verwachten dat ze ‘s nachts tot in de late uurtjes van oude keukenmachines, klopboormachines en fietswielen de meest inventieve neukmachines in elkaar solderen (wat te denken van een neukmachine met de naam Fuck-o-saurus).

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Is kritiek op huftergedrag een beperking van de vrije meningsuiting?

, door

Op het (niet zo heel erg maar ze doen hun best) pro-hufterige blog ‘De Reaguurder’, verscheen een artikel tegen fatsoensridders en moraalfascisten. Ik was al een tijdje niet op De Reaguurder geweest, maar de auteur probeerde op Twitter  mijn aandacht te trekken, dus ik ging weer eens kijken. Ik voelde me aangesproken en reageerde als volgt:

Ik ben inderdaad zo’n zelfverklaarde fatsoensridder, een moralfag die steeds klaar staat met zijn wijsvingertje als hij vindt dat hufters over de schreef gaan. Laat me eens wat dieper in gaan op jouw persoonlijke ‘huftermanifest’, waarmee je dat van Bert Brussen op GeenStijl nog eens dunnetjes over doet. Heel dunnetjes, want een echte hardcore hufter ben je zomaar niet.

Allereerst zet ik graag een vraagteken bij de centrale premisse van je stuk. Je begint met uitgebreid uitleggen dat wij fatsoensridders alles mogen zeggen en schrijven. Dat is fideel van je. Maar dan zeg je: “jullie menen dat jullie de enigen zijn met dat recht op vrije meningsuiting”. Dat is de kern van je betoog, die nog eens terug komt in je conclusie: “(…)dat wij jullie niks willen ontzeggen, jullie het recht op een bepaalde manier van uiten niet proberen te ontnemen of ondermijnen. Zoals de fatsoensridders en moralisatienazi’s dat constant op verkapte wijze trachten te doen.”

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Digitale schaduw: poppetje van nullen en enen?

, door

Het idee dat onze gegevens worden opgeslagen en gedeeld is al jarenlang een hot topic in Nederland. Onder ICT’ers en digitale burgerrechtenactivisten is de term ‘digitale schaduw’ al langer bekend. Maar ‘gewone burgers’ zoals ik snappen er vaak de ballen van. Hoe bedoel je een digitale identiteit? Is dat een soort poppetje gemaakt van en nullen en enen? Wat betekent het voor mij? En wat kan ik er zelf aan doen, vraagt Mariette Hummel zich af.

In juni 2011 begon ik met het DigiMe-project. Met dit onderzoek – gecrowdfund via Nieuwspost.nl – wil ik meer inzicht krijgen in mijn digitale schaduw. De term ‘digitale schaduw’ zal ongetwijfeld bekend zijn onder de Sargassolezers, dankzij hoofdredacteur Dimitri Tokmetzis en zijn nieuwe boek. Toen ik mijn project op Nieuwspost zette was het debat omtrent het Elektronisch Patiënten Dossier nog in volle gang, ook was er net een wetsvoorstel voor een landelijke DNA-bank afgewezen. Mijn Facebook newsfeed stond op dat moment vol met discussies over onze privacy en hoe we deze langzaam aan het verliezen zijn. Maar zoals Dimitri al vaak schreef: dit debat over privacy is eigenlijk achterhaald. Onze gegevens zijn namelijk al overal opgeslagen. Ze worden doorverkocht aan bedrijven of gekoppeld door overheden.

Mijn zoektocht begon met het meest voor de hand liggende: ik googelde mijzelf. En ik schrok me kapot: op mijn scherm verscheen een kaartje, met een virtuele punaise op mijn huis gericht – op de meter nauwkeurig. Naast het kaartje stonden mijn mobiele telefoonnummer en mijn privéadres. Het klopte als een bus. Deze informatie was via de website van TomTom op internet gekomen. Maar ik had geen TomTom; sterker nog: ik had geen auto en zelfs geen rijbewijs. Ik mailde ex-rechercheur Wilfred van Roij van het digitaal opsporingsbedrijf Com-Connect en vroeg hem hoe die gegevens bij TomTom waren gekomen. “Kamer van Koophandel”, schreef hij. Verrek, dacht ik, als freelance journalist sta ik inderdaad ingeschreven bij de KvK. Deze verkoopt je adresgegevens en telefoonnummer dus door, tenzij je nadrukkelijk aangeeft dat je dat niet wilt. Toen ik mij in 2010 bij de KvK inschreef, is mij dat niet verteld. Het bleek vervolgens een hels karwei om mijn privégegevens weer privé te krijgen. TomTom heeft mijn adres uit het systeem gehaald maar in no time had een volgend bedrijf mijn adres en mobiele nummer weer gepubliceerd.

Foto: copyright ok. Gecheckt 13-10-2022

De moeizame verhouding tussen Hero, Geert en Fleur

, door

Beste Geert,

Via een van mijn relaties bij de pers mocht ik vernemen dat jij positief verrast was over mijn inbreng rond het MOE-meldpunt. Naar het schijnt zou je zelfs gezegd hebben dat je blij was dat er niet alleen jaknikkers in de PVV-leiding zitten maar ook mensen zoals ik, die hun nek uit durven steken om openlijk jouw positie als onbetwist leider van onze beweging in twijfel te trekken. Ik zou zeggen: “Geert, vriend… graag gedaan.”

Het is inderdaad belangrijk dat wij het debat binnen de PVV blijven voeren en dat we met zijn allen goed begrijpen dat ál onze meningen tellen en dat beslissingen dus ook wel eens van een Hero mogen komen in plaats van steeds weer van dezelfde Venloser. Reden waarom ik eerder al pleitte voor de oprichting van een jongeren-PVV, ondanks jouw uitdrukkelijke verwerping van dit idee. En niet te vergeten natuurlijk mijn proefbalonnetjes over een meer democratisch gehalte van onze beweging en de mogelijkheid deze om te vormen tot een echte partij, met leden en een democratisch verkozen voorman. Of vrouw, natuurlijk, want we hebben natuurlijk best wel een redelijk capabele vrouw in onze beweging, die bovendien een ontegenzeggelijke esthetische présence heeft.

Nu we het toch over Fleur Agema hebben, moet me toch iets van het hart. Zie dit niet als kritiek, maar als een collegiale tip en een vriendelijke waarschuwing. Een tegengeluid, zoals jij dat zo graag hoort. Wat me opvalt als het gaat om Fleur, is dat jij bij vergaderingen steeds snel naast haar gaat zitten. En dat terwijl ik toch ook bepaalde rechten heb. Ook ik ben onder de indruk van de grote kwaliteiten van Fleur, haar uitstraling en présence, maar ik vind dat dit geen reden hoeft te zijn voor jou om steeds weer haar nabijheid te zoeken. Ik heb eens rondgevraagd, ook bij mijn vrienden van de pers en het is meer mensen opgevallen dat Fleur en jij erg close zijn. Ik bedoel maar: Fleur en jij samen met de auto naar persbijeenkomsten, Fleur en jij samen bij de koffieautomaat en laatst zag ik jullie samen in het damestoilet verdwijnen. Nou ja, dat was om je coupe bij te werken, maar je wekt hiermee toch een bepaalde indruk. Ik bedoel maar… zelfs in het promotiefilmpje van onze beweging zit jij samen met onze Fleur in een roeibootje. Ieder aan een riem, kán het intiemer? Wat moeten de mensen wel niet denken?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hulp aan Afrikaanse homo’s werkt averechts

, door

Het is geen pretje om in Kenia homo of lesbo te zijn. Zeven jaar celstraf hangt je boven het hoofd. En veertien jaar cel als de politie je op heterdaad betrapt. Homoseksualiteit is tegen de wet, on-Bijbels en on-Afrikaans, vinden ze. Daarom gaat er ook ontwikkelingsgeld naar homo-emancipatie in Kenia. Maar de westerse bemoeienis blijkt in de praktijk veel kapot te maken, zo ondervond Marc van der Giessen.

Ik was tijdens mijn verblijf in Kenia van 2005 tot 2011 onderdeel van een maatschappij waar homohaat normaal is. Ik zag de urgentie van HIV preventie onder homoseksuelen. Er waren klachten dat homo’s geen advocaat kregen wanneer zij door politie gearresteerd werden. Vaak maakte ik mee dat homo’s geen toegang kregen tot gezondheidszorg. Ruim 60 procent van de jongens gaf toe aan ‘ruil seks’ te doen en 30 procent liet zich betalen voor seks. Naar schatting was 40 procent van de homoseksuelen HIV positief. Hoog tijd dus voor een stevig emancipatie-offensief.

Zes jaar lang heb ik in ontkenning gewoond en gewerkt in Kenia. Er stond te veel op het spel. Totdat een groep homojongens mij benaderde om alsjeblieft te solliciteren als directeur van HIV preventieprogramma. ‘De hetero’s snappen ons niet’, zo luidde hun klacht. ‘Wij steken ons nek wel uit, help ons om onze rechten af te kunnen dwingen’. De baan heb ik voor bepaalde tijd aanvaard en een geschikte Keniaan klaargestoomd om het van me over te nemen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Godsdienstvrijheid vereist godsdienstige vorming

, door

Moslims, en dan met name jonge moslims, hebben regelmatig te maken met dwang uit eigen kring. Je kunt ze helpen door datgene te verbieden waartoe ze gedwongen worden. Je zou ook kunnen zorgen dat ze hun eigen geloofs- en gedragskeuzen kunnen rechtvaardigen, en dat ze in de discussie met radicale geloofsgenoten niet bij voorbaat kansloos zijn. Daar hebben ze dan wel wat meer kennis en inzicht voor nodig dan ze nu thuis, in de moskee en op school meekrijgen, stelt ethicus Bart Voorzanger.

Wees gerust, dit wordt niet wéér een stukje over de Hogeschoolse bezemkast voor biddende moslims. Maar de aanleiding ligt daar wel: de Hogeschool van Amsterdam deed zijn informele gebedsruimte op slot omdat gematigd islamitische studenten zich door een groep fanatiekelingen gedwongen voelden om er gebruik van te maken. Zulke dwang komt voor. Net als Iran en Saoedi-Arabië heeft ook Nederland zijn islamitische godsdienstpolitie. En al gaat het dan hier om kleine clubjes onbezoldigde vrijwilligers zonder steun van het wereldlijke gezag en zonder gevangenissen en martelcentra, machteloos zijn ze bepaald niet. Jonge moslims zijn kwetsbaar, en het is dus heel goed dat instellingen als de HvA ze te hulp schieten. Alleen, het afsluiten van een gebedsruimte lijkt me de juiste vorm niet. Sterker nog, ik denk dat het haast reflexmatige van die reactie deel van het probleem is. De kwetsbaarheid van jonge moslims is vooral het gevolg van een gebrek aan religieuze kennis en theologische vaardigheden. En die missen ze omdat wij religie als privézaak zien waarvan je in het openbare leven zo min mogelijk dient te merken – precies de reden waarom het afsluiten van zo’n ruimte zo voor de hand lijkt te liggen.

’t Is al vaker gezegd: Nederland was net stevig aan het seculariseren toen het een grote groep behoorlijk traditionele gelovigen binnenhaalde. Als werkkracht waren ze welkom, als medemens aanvankelijk ook nog best, maar dat ze gelovig waren, wilde aanvankelijk vrijwel niemand weten. Aandacht voor dat geloof kwam er pas toen enkele voornamelijk niet-Nederlandse moslims, voornamelijk élders, in naam van dat geloof dood en verderf begonnen te zaaien. En die aandacht was vooral negatief.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Open brief aan Mark Rutte

, door

Tot voor kort was het meisje van de slijterij, Petra de Boevere, lid van de VVD. Nu niet meer. In een open brief aan Mark Rutte legt ze uit waarom.

Beste Mark,

Het moet me even van het hart. Ik ben sinds 1 januari van dit jaar geen lid meer van de VVD. Ik heb me jarenlang ingezet voor die partij.Voor ik ooit lid werd had ik de beginselverklaring zorgvuldig doorgelezen. Ik kan me namelijk alleen verbinden aan een partij waar ik het mee eens ben met een filosofie die aansluit bij de mijne.

De vijf liberale waarden vormen de basis voor die beginselverklaring. Vrijheid, Verantwoordelijkheid, Verdraagzaamheid, Sociale rechtvaardigheid en Gelijkwaardigheid.

Mark, in 2008 schreef jijzelf een nieuwe beginselverklaring voor de VVD, die was aan een ‘upgrade’ toe. Hij was laten we zeggen een ‘beetje gedateerd’ geworden. In die jaren bezocht ik ook wel VVD-congressen. Op één van die congressen heb ik nog met je gedanst op Meatloafs ‘Paradise by the dashboardlight’ Mark. Weet je dat nog?

Je bent 4 dagen ouder dan ik ben. We zijn beiden watermannen. Net voor we 5 jaar geleden allebei 40 werden en jij in de streek was aan het begin van de campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen van 2007 vroeg ik jou hoe jij nu dat 40 worden ervaarde. En wat jij graag na je 40e nog zou willen doen. Wat je goal was. “Als ik in mijn kist lig wil ik graag dat mensen zeggen dat ik er alles heb uitgehaald.” was je antwoord.

Vorige Volgende