Gastauteur, auteur op Sargasso

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

FIFA raakt steeds meer verstrikt in eigen leugens

19 november 2014 , 11:00 , door Gastauteur

COLUMN - Fair Play is bij de FIFA al jaren ver te zoeken, vindt Lieuwe Rozema.

Twee vrouwen die de machtige voetbalbond FIFA op de knieën dwingen. Het zou zo maar kunnen. Bonita Mersaides en Phaedra Almajid legden als officials van respectievelijk de Australische en Qatarese voetbalbond belastende verklaringen af bij de Amerikaanse jurist Michael Garcia, die in opdracht van de FIFA onderzoek deed naar omkoping rondom de toewijzing van het WK 2018 aan Rusland en het WK 2022 aan Qatar.

Garcia sprak met 75 betrokkenen, schreef zijn bevindingen allemaal keurig op en leverde het 350 pagina’s tellend eindrapport in bij de arbitragecommissie van de voetbalbond. Tot zijn grote verbazing kwam de ethische commissie van de FIFA onlangs met een samenvatting naar buiten, waarin Garcia zich totaal niet kon vinden. Er zouden onjuistheden en verkeerde conclusies in staan. Almajid was geschokt en woedend. Mersaides sprak zelfs van een farce.

Op zijn beurt verbaasde de voorzitter van de ethische commissie, de Duitse rechter Hans-Joachim Eckert, zich weer over de kritiek van Garcia. Volgens Eckert zou het normaal zijn geweest om dergelijke kritiek eerst met elkaar te bespreken, ware het niet dat de samenvatting nooit aan Garcia is voorgelegd. Niet erg chique van de voetbalbond. Die donders goed weet dat Garcia niks kan en mag zeggen, omdat hij een geheimhoudingsverklaring heeft ondertekend. Komt dat even goed uit. Deze week gaan beide heren alsnog rond de tafel. Maar de geest is uit de fles. Het zaakje stinkt en riekt naar doofpot.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dominique Weesie fantaseert er op los

17 november 2014 , 17:00 , door Gastauteur

NIEUWS - Zo signaleerde de opmerkzame twitteraar JaapToo gisteren.

Dominique Weesie, voorzitter/directeur van PowNed (@DWeesie op Twitter), strijkt per jaar tweehonderdvijftigduizend euro aan salaris op. Een hoop centen, en wat doe je daar dan mee?

Nou, da’s heel eenvoudig, je doet dagelijks aan: ophitsen, zwartmaken, vals Beschuldigen, haatzaaien en… liegen:

Maar… vergelijk dit met onderstaande tweet:

Wat is het nou?

Later op zondag twittert Weesie dat dit jongetje wél is uitgemaakt voor racist. Hij deelt dan ook een aan hem gericht mailtje van een PowNedmedewerker (zie onder) waarin wordt beweerd dat dit ‘een publicitaire nachtmerrie [zal] zijn voor de anti-Zwarte Pietlobby’.

Echter, Martijn Bink, die erbij was, de foto heeft gemaakt én ook de vader heeft gesproken, heeft het over ‘pro-Pieten’, Weesie over ‘demonstranten’, en in het mailtje zou het gaan om sympathisanten van de ‘anti-Zwarte Pietlobby’.

Is dat jongetje nu wel of niet voor racist uitgemaakt? Afwachten maar:

Maar waarom openbaart Weesie op een zondagavond via Twitter ook nog onderstaand mailtje? Wie doet dat nou, interne mail publiceren? Het kan natuurlijk zo zijn dat wij hierin moeten of kunnen lezen dat hij niet liegt, maar – als ik ga speculeren – dan is het een soort verkapte poging om nu al te zeggen ‘Okay, ik had het fout, maar het is de schuld van de “samensteller”. Zelf ben ik onschuldig!’

Foto: newdip (cc)

Nationale Politie is een nationale ramp

16 november 2014 , 18:00 , door Gastauteur

COLUMN - Het lijkt er vooralsnog niet op dat de Nationale Politie een doorslaand succes gaat worden, signaleert Lieuwe Rozema.

Een doorslaand succes is de Nationale Politie vooralsnog niet. Het aantal opgeloste misdrijven blijft aanzienlijk achter bij de doelen die het ministerie van veiligheid en justitie heeft gesteld. Wel zo’n 50 duizend minder dan in 2012, toen er nog 26 aparte politiekorpsen waren. Vroeger was inderdaad alles beter. Bij de politie althans.

Het gaat niet alleen om klein leed zoals fietsendiefstallen en auto-inbraken. Maar ook om de veel zwaardere gewelds- en seksuele delicten. Misdaden waarvan je hoopt dat de politie de daders snel opspoort en oppakt, om verdere maatschappelijke schade te voorkomen.

De Nationale Politie zegt goede redenen te hebben waarom het boeven vangen nog niet zo wil lukken. Volgens woordvoerder Remco Gerritsen kan het soms wel meerdere jaren duren voordat een misdrijf is opgehelderd. De voorlopige cijfers vertellen dus niet het hele verhaal. Al is het aantal opgeloste zaken in 2013 wel uitzonderlijk klein.

Toch zit er een kern van waarheid in de bewering van Gerritsen. De definitieve percentages zijn na een paar jaar altijd iets hoger. Eigenlijk is pas in 2016 met zekerheid vast te stellen of de dalende ophelderingscijfers ook daadwerkelijk aan de invoering van de Nationale Politie te danken zijn. Het is nu gewoon nog te vroeg om conclusies te trekken.

Foto: Scott Beale (cc)

Vonnis Robert van den Engel in #jelmergate betekend en uitvoerbaar

13 november 2014 , 13:00 , door Gastauteur

NIEUWS - Online stalking via Twitter heeft wel degelijk zijn risico’s, zo blijkt uit het vonnis van de Rechtbank Amsterdam in de zaak die Jelmer Siljee had aangespannen tegen Robert van den Engel.

Belangrijk nieuws in #jelmergate, de rechtszaak tussen Jelmer Siljee en Robert van den Engel (alias @Robert_Engel en @willemdepoes). De rechter heeft vonnis gewezen.

Jelmer Siljee heeft zijn procedure tegen Engel glansrijk gewonnen. Engel is veroordeeld tot een schadevergoeding van €5.000 plus de proceskosten van ruim €1500. Bovendien heeft de rechter Engel geboden alle artikelen en tweets tegen Siljee te verwijderen en zijn best te doen om ook (re)tweets van anderen te doen verwijderen. Tot slot mag Engel nooit meer ergens iets over Siljee publiceren. Aan deze laatste voorwaarden (verwijderen én negeren binnen drie dagen na het betekenen van het vonnis) is een dwangsom van €5000 per dag gekoppeld, met een maximum van €100.000 euro.

Waar gaat het eigenlijk over?

Even ter herinnering: het gaat om de kwestie waarbij de onschuldige voorbijganger Jelmer Siljee door Engel in de social media werd geslachtofferd omdat Engel zeker dacht te weten dat Jelmer zijn online vijand @drsyell was. Maar ook nadat zonneklaar was dat Jelmer niet Yell was, bleef Engel Jelmer belasteren en stalken, kennelijk in de hoop dat hij zo Yell onder druk kon zetten om zich bekend te maken. Sterker, diverse medestanders van Engel gaven inderdaad @drsyell de schuld van de problemen van Jelmer. Had Yell zich maar bekend moeten maken! Yell bleef echter anoniem, daarin achter de schermen gesteund door Jelmer Siljee en zijn zus Kinge. De Siljeetjes bezwoeren hem dat niet hij maar Engel de kwaaie Pier was en dat ze de wens van Yell om anoniem te blijven respecteerden.

Foto: Luc De Leeuw (cc)

De rol van de media bij het communiceren over (klimaat)wetenschap

13 november 2014 , 11:00 , door Gastauteur

OPINIE - Het is geen censuur om te verlangen dat een kwaliteitskrant geen feitelijke onzin op zijn opiniepagina’s plaatst, vindt de redactie van het blog Klimaatverandering.

Voor veel mensen zijn de reguliere media nog steeds het belangrijkste kanaal waardoor ze informatie over wetenschap tot zich nemen. De media zijn daarbij niet slechts een doorgeefluik van wetenschappelijke informatie, maar proberen die informatie natuurlijk ook te duiden, bijvoorbeeld door het in te bedden in een maatschappelijke context of door er ook kritische kanttekeningen bij te plaatsen.

Er bestaat in die zin een gezond spanningsveld tussen wetenschappers (die vooral willen dat de media een correcte en begrijpelijke vertaalslag maken van de wetenschap) en journalisten (die graag kritische ‘luis in de pels’ willen zijn). Idealiter hanteren media een balans tussen wetenschappelijk verantwoord en kritische reflectie, maar het is niet zeldzaam dat wetenschappers zich groen en geel ergeren aan onzinverhalen of ‘valse balans’ in de media.

Natuurlijk moet er ruimte zijn voor verschillende meningen. Opiniepagina’s in de krant geven juist daarom vaak ruimte aan allerlei meningen die ook afwijken van het standpunt van de krant zelf. Van een kwaliteitskrant zou je echter mogen verwachten dat men niet elke mening zomaar een podium biedt, maar aandacht heeft voor feitelijke juistheid en kwaliteit van de argumentatie.

Onlangs werd in de Volkskrant een groot stuk van Frans Dijkstra geplaatst in de opiniepagina’s, waarin aperte onzin over de opwarming van de aarde en Nederland in het bijzonder werd verkondigd. Navraag bij de redacteur van de opiniepagina, Chris Rutenfrans, leerde dat hij wel degelijk inziet dat niet elke mening een podium verdient, maar ook dat hij klimaatwetenschap vooral vanuit zijn klimaatsceptische overtuiging beziet:

Foto: Harald (cc)

90% Turkse jongeren op internet juist tégen geweld versus andersgelovigen

12 november 2014 , 19:00 , door Gastauteur

OPINIE - Het is voorbarig om te concluderen dat onder Turks-Nederlandse jongeren grote steun voor geweld tegen andersgelovigen bestaat, meent Ahmet Kaya.

Er ontstond veel ophef over het onderzoek van Forum/Motivaction waarbij onder andere werd gekeken naar wat de Turkse jongeren vonden van IS en jihadstrijders.

Eén van de verontrustende bevindingen uit dat onderzoek was dat 80% van de Turks-Nederlandse jongeren ‘het niet afkeurt dat uit naam van de jihad geweld wordt gebruikt tegen mensen met een ander geloof.’ Hoewel dit een beangstigend gegeven is, was er vrijwel direct veel verontwaardidging onder Turks-Nederlandse jongeren aangezien zij zich hierin absoluut niet konden vinden.

Zoals een Turks-Nederlandse jongere het verwoordde: ‘Ik heb nog nooit een Turkse Nederlander ontmoet die IS steunt. En vergis je niet, dit is hét gespreksonderwerp binnen deze doelgroep.’

Motivaction had online maar heel weinig mensen gesproken, ik besloot middels een kort onderzoekje hierop in te haken.

Analfabete jongvolwassenen?

Motivaction schreef:

Het onderzoek in 2014 is uitgevoerd onder 300 Turkse en 404 Marokkaanse Nederlanders van 18 tot en met 34 jaar oud. Door analfabetisme en digibetisme onder deze groep is het niet mogelijk om een online representatieve steekproef te realiseren.

Foto: SP (cc)

Is de SP(-kiezer) steeds gematigder geworden?

12 november 2014 , 11:00 , door Gastauteur

ACHTERGROND - De SP is allang geen maoïstische partij meer. De afgelopen vijftien jaar zijn de standpunten van de partij en haar kiezers echter behoorlijk stabiel gebleven, signaleert Matthijs Rooduijn.

Afgelopen weekend was het precies 25 jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel. Betekent de ‘overwinning’ van het kapitalisme destijds dat het radicaal linkse gedachtegoed helemaal is verdwenen? Nou, nee. De aan het bizarre grenzende aandacht die er vorige week was voor de komst van Thomas Piketty, en de daar mee samenhangende discussies over radicale inkomens- en vermogensherverdeling geven mooi weer dat de radicaal linkse geluiden in ons land allesbehalve verstomd zijn.

Het duidelijkste voorbeeld dat radicaal links alive and kicking is, is natuurlijk het electorale succes van de SP de afgelopen decennia. In 1994 kwam de partij met twee zetels in de Tweede Kamer. Dit aantal heeft de SP langzaam weten uit te breiden tot 25 zetels in 2006. In 2010 en 2012 wist de partij vijftien zetels te bemachtigen, en nu schommelt de partij in de peilingen rond de twintig zetels.

Maar hoe radicaal is de SP eigenlijk nog? Zijn de partij en haar kiezers met de jaren niet steeds gematigder geworden?

De standpunten van de partij

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Big Brother: Nu ook al op school en in je huis – Securus van Importunus

7 november 2014 , 13:00 , door Gastauteur

Als het aan de softwaredistributeur Importunus ligt, mogen kinderen in de strijd tegen cyberpesten al hun online privacy opgeven, signaleert Catharina Bethlehem.

Gisteren hoorde ik op de radio Charif Mews van de Piratenpartij praten over Securus van de Stichting Importunus. Ik had er nog nooit van gehoord maar dat is dus software die scholen kunnen gebruiken om hun leerlingen digitaal te volgen. De software is officieel ontwikkeld om pesten tegen te gaan, maar in de praktijk wordt alles wat kinderen online doen gemonitord.

Ik dacht terug aan mijn eigen jeugd en ik werd zelf ook een tijdje – ik denk een jaar of zo – gepest op de basisschool en dat vond ik toen vreselijk. Maar ik kon toen ik jong was ook gaan en staan waar ik wilde. Wij “kraakten” bijvoorbeeld lege bouwvallige huizen en begonnen daar clubhuizen in. We experimenteerden daar met “dingen die niet mochten” en dat was leuk en spannend.

Met vriendinnen hadden we het over akelig nare leraren, we beraamden plannen voor kattenkwaad, we roddelden over jongens en meisjes, onze ouders en niemand die ons kon horen. We waren vrij en we experimenteerden en we hadden lol!

Volgens mij zijn dit soort dingen belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen tot zelfstandige mensen, maar dat kan tegenwoordig dus niet meer. Communicatie gaat nu veel vaker via online digitale kanalen en blijkbaar is dat aanleiding om kinderen hun privacy te ontzeggen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-02-2022

Islamofobie en extreem-rechts

7 november 2014 , 11:00 , door Gastauteur

ANALYSE - Waar ligt de grens tussen islamofobie en authentieke islamkritiek? Die valt vaak helemaal niet zo gemakkelijk te trekken, meent arabist Brian Whitaker, oud eindredacteur Midden-Oosten voor de Guardian. Islamcritici lopen vaak het risico hand- en spandiensten te verlenen voor extreem-rechts. Toch moet er ook ruimte zijn voor echte kritiek en polemiek.

Afgelopen maandag opperde ik in een tweet dat ex-Moslims (en andere critici van Islamitische leerstukken en gebruiken) wegen moeten vinden om dit te doen zonder brandstof te verlenen aan islamofobie. Dit riep de volgende reactie op:

Het idee dat de term “Islamofobie” uitgevonden is door islamisten in het Westen, is inmiddels wijdverbreid op rechtse websites in de Verenigde Staten. Een daarvan zegt bijvoorbeeld:

Het neologisme ‘Islamofobie’ is niet zomaar ex nihilo opgekomen. Het is moedwillig uitgevonden door een façade-organisatie van de Moslimbroederschap, het International Institute for Islamic Thought, die is gesitueerd in Noord-Virginia.

Verhalen van deze aard zijn pure fictie, maar ze staan radicaal-rechtse elementen toe om te beweren dat islamofobie eigenlijk niet werkelijk bestaat, en dat de islam en moslims in het algemeen aldus ‘fair game’ zijn voor verguizing.

Herkomst van de term

Het vroegst bekende gebruik van de term op schrift was in het Frans – als “islamophobie” – in 1910. Het verscheen in een boek, La politique musulmane dans l’Afrique Occidentale Française van Alain Quellien, waarin deze de wijzen besprek waarop Franse koloniale bestuurders de culturen van de diverse Afrikaanse koloniën bekeken. De term verscheen ook in academische recensies van het boek, en kort daarna, in een biografie van de Profeet Mohammed door een Franse bekeerling tot de islam, die zijn boek opdroeg aan de nagedachtenis van de moslimsoldaten in het Franse leger die waren gesneuveld in de Eerste Wereldoorlog .

Foto: Joe Shlabotnik (cc)

Afsluiten drinkwater in strijd met kinderrechten

4 november 2014 , 13:00 , door Gastauteur

OPINIE - Kinderen worden te vaak niet beschermd tegen het wanpresteren van de ouders. Zo ook als het gaat om het afsluiten van de drinkwatervoorziening van gezinnen met kinderen, vindt Jos van Goethem.

Wanbetalers die om welke reden dan ook de waterrekening niet kunnen betalen, kunnen uiteindelijk worden afgesloten. Voordat dit gebeurt dienen de drinkwaterleveranciers een zogenaamde Ministeriële Regeling te volgen, waarin voorwaarden zijn opgenomen om het incassoproces zo zuiver mogelijk te laten verlopen.

Mocht een wanbetaler niet akkoord gaan met schuldhulpverlening, weigerachtig blijven op valse voorwendselen of op illegale wijze water gebruiken, kan echter alsnog worden overgegaan op afsluiting van de watervoorziening. Hierop is in de ministeriële regeling een uitzondering gemaakt, te weten er wordt rekening gehouden met de situatie dat ‘indien ernstige gezondheidsrisico’s voor degene die wordt afgesloten of zijn huisgenoten ontstaan’, de levering van drinkwater niet mag worden gestopt.

Kinderen

De hierboven genoemde ministeriële regeling gaat echter voorbij aan het feit dat kinderen niet de dupe mogen worden van het gedrag van de ouders, zoals is bepaald in artikel 2 van het Internationaal verdrag inzake de rechten van het kind (IVRK).

Kinderen zijn immers geen juridisch verlengstuk van de ouders en dienen als een eigen individu met een eigen leven (weliswaar voor de eerste achttien jaar toevertrouwd aan de zorg van de ouders) te worden gezien. De Hoge Raad heeft daarom dan ook in een recente uitspraak (ECLI:NL:HR:2012:BW5328) geconcludeerd dat ‘gedragingen van ouders, niet aan kinderen kunnen aangerekend of toegerekend worden’.

Foto: Fabian Bromann (cc)

Is het radicaal linkse gedachtegoed een kwart eeuw na de val van de Muur uitgestorven?

29 oktober 2014 , 11:00 , door Gastauteur

ACHTERGROND - Volgende maand is het precies 25 jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel. Tijd om eens voorzichtig de balans op te maken. Hoe zit het met het radicaal linkse gedachtegoed dat iets meer dan een kwart eeuw geleden nog hoogtij vierde in Europa? Is het op sterven na dood? Of is het, zo vraagt Matthijs Rooduijn zich af, door met zijn tijd mee te gaan, nog volop aanwezig?

In de media is er in ieder geval maar weinig aandacht voor radicaal links. Wanneer het in het publieke debat over radicale politieke partijen gaat, is er vooral aandacht voor het radicaal rechtse uiteinde van het politieke spectrum. Bij de verkiezingen voor het Europees Parlement van afgelopen mei bijvoorbeeld besteedden commentatoren vooral aandacht aan de electorale successen van rechtse partijen als Ukip in Groot-Brittannië en Front National in Frankrijk.

Dat is niet terecht. Ook radicaal linkse partijen hebben grote overwinningen weten te boeken bij de Europese verkiezingen. Het Griekse SYRIZA wist het aantal zetels te verzesvoudigen. De partij ging van bijna 5% van de stemmen in 2009 naar bijna 27% in 2014. Het Spaanse Podemos deed voor de eerste keer mee aan de verkiezingen en wist in één keer 8% van het electoraat achter zich te krijgen. Ook ‘onze eigen’ SP wist meer stemmers te trekken dan in 2009. Uit onderzoek blijkt dat de radicaal linkse partijfamilie het qua nationale electorale successen beter doet dan radicaal rechts en vergelijkbaar is met de Groene partijfamilie.

Foto: Luc Van Braekel (cc)

Hoe extreemrechts is de Belgische N-VA?

28 oktober 2014 , 19:00 , door Gastauteur

ACHTERGROND - De Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) van Bart De Wever, sinds 11 oktober meeregerend in België, is de afgelopen weken in het nieuws gekomen door gebeurtenissen die wijzen op extreemrechtse sympathieën tot hoog in de partij.

Onlangs berichtte De Morgen dat de N-VA Matthias Storme (medeoprichter van de partij) heeft aangesteld als bestuurder van het Interfederaal Gelijkekansencentrum in Brussel. Storme wekte in 2005 commotie door te verkondigen dat ‘discrimineren een fundamenteel mensenrecht is’* – en dat uit de mond van een professor Rechten.

Evenzo abject is dat Storme in 2004 na de gerechtelijke veroordeling van de neofascistische partij van Filip Dewinter wegens racisme, verklaarde dat het nu ‘bijna een morele plicht’ was op het Vlaams Blok te stemmen. Storme werd uit de N-VA gezet, maar is later gerehabiliteerd. Nu mag deze tegenstander van gelijke kansen dus het beleid gaan meebepalen van het Gelijkekansencentrum – waarmee hij nog een appeltje heeft te schillen omdat dit in 2004 met hem in de clinch lag. Extra verontrustend is dat CD&V en Open Vld, de coalitiepartners van de N-VA, kennelijk een oogje hebben toegeknepen.

N-VA-Kamerlid en burgemeester van Dentergem Koenraad Degroote opende onlangs een bijeenkomst van het Studiecentrum Joris Van Severen, meldt Knack. Degroote tekent ook voor de receptie na afloop: ‘Als burgemeester heet ik de colloquiumgangers welkom, het is de gemeente die het drankje aanbiedt achteraf.’ Van Severen richtte in 1931 het fascistische en antisemitische Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen op (Verdinaso, logo rechts). Degroote weigert te erkennen dat Van Severen een fascist was: ‘Je moet dat zien in de historische context van toen.’

De N-VA manipuleerde in 2012 Wikipedia: informatie dat partijleider Bart De Wever meewerkte aan het jaarboek en de nieuwsbrief van het Studiecentrum Joris Van Severen trachtte men te wissen. Momenteel is dit weer – zij het bagatelliserend – opgenomen bij het lemma over De Wever. Er staat niet bij dat De Wever op de website van het centrum werd vermeld als medewerker. Dit was tot voor kort het geval (screenschot), maar sinds enige dagen, ongetwijfeld als gevolg van de berichtgeving, is De Wever (samen met een aantal anderen) van de betreffende ‘wie’-pagina van het extreemrechtse Studiecentrum afgevoerd.