Gastauteur

2.335 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The crash of civilization

Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte aan gastbijdragen. Deze bijdrag is van Abraham Blauvelt.

Fukuyama concludeerde in zijn The End of History and the Last Man dat na de val het communisme ons Utopia was bereikt. Destijds heb ik hem horen spreken in de Nieuwe Kerk en ik werd ook bevangen door een gevoel van opluchting dat we het eindpunt van de geschiedenis hadden bereikt. Ik zat geramd voor toekomst. De werkelijkheid blijkt weerbarstiger. De liberale democratie als idee staat onder druk door haar eigen falen. Mensen blijken toch minder goed te functioneren dan we dachten, zelfs in het beste systeem dat we hebben kunnen bedenken.

Huntington en 9/11 hebben bovendien het conflict tussen de beschavingen op scherp gezet. Anders dan Huntington dacht, betreft het niet alleen een conflict tussen beschavingen, maar juist ook een crash van de beschaving. Vanuit het ongenoegen dat uit de poriën van de maatschappij wasemt, zien we de opkomst van Nieuw Rechts als sprekende rioolbuis van het ongenoegen van het dom gehouden klootjesvolk. Een politieke hangplek waar je als onfatsoenlijk mens lekker onfatsoenlijk kunt doen terwijl je toch het eigen gevoel van intrinsiek fatsoen vast kunt houden. Het is helemaal bon ton om Links de schuld te geven van alles, zelfs van het nazisme en om alle moslims als minderwaardige mensen te bestempelen. Ze kunnen niet anders dan onbeschaafd zijn, want ze zijn alleen schatplichtig aan Allah. Die domme Linkse Rakkers hebben dat alleen nog niet door.

Nu in de VS het lelijke ware gezicht van Nieuw Rechts zichtbaar is geworden, keert daar de moraal terug. Nederland als achterlijk kikkerlandje loopt een jaar of acht achter de muziek aan en als je het Nieuw Rechts vraagt is waterboarding morgen legaal, want niet in strijd met de Geneefse conventie. Er heerst immers een burgeroorlog in Gaza-Gouda en die vijandelijke islamitische strijders moeten by any means necessary er vanaf gehouden worden hun snode straatterroristische plannen uit te voeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De islamcritici zetten vooral zichzelf te kijk

De onderstaande gastbijdrage is van schrijver / columnist Mohammed Benzakour. Dit artikel verscheen eerder in Trouw. Benzakour bood Sargasso het originele artikel ter plaatsing aan.

Natuurlijk, in normale tijden was de ‘kwestie Ali Eddaoudi’ geen kwestie geweest. Een geëngageerde geestelijke verzorger met keurige antecedenten en dito functieprofiel, wat doen een paar onwelvoeglijkheden in een ver columnverleden nog toe? Minister Plasterk en Pim Fortuyn hekelden in hun vorige columnistenbestaan beduidend scherper het Kabinetsbeleid, maar mochten ongehinderd bij Balkenende aanschuiven. Zo hoort het ook.

Maar voor Eddaoudi geldt, nogal onverholen, een ander meetlat. Heerlijk hoe Hero Brinkman (Pauw & Witteman, 14 april) moeiteloos verwoordt waar anderen met intellectuele rimram omheen zwieren: een pastoor, een humanist, een dominee, een rabbijn, allen zijn welkom bij Defensie, maar moslimsoldaten moeten hun zielenheil maar ‘privé’ verzorgen. Duidelijke taal, een pluimpje waard.

De kwestie Eddaoudi staat niet op zichzelf. Er ging een straffere kwestie aan vooraf. Tariq Ramadan, de Egyptisch-Zwitserse moslimfilosoof, lag al wekenlang onder vuur. Driftig werd het balletje gekaatst tussen de driehoek Gay Krant – Volkskrant Forum – Leefbaar Rotterdam, met Frits Bolkestein als pitcher achter de coulissen. Dubbele tong, wolf in schaapskleren, fundamentalist, terrorisme-ideoloog, misogyn, homofoob, u kent ‘t rijtje. Jaren geleden al werd eenzelfde vuurtje opgepookt in bepaalde milieus in Frankrijk, tot het wetenschappelijk als ‘hetze’ werd ontmaskerd. Daarna vond de campagne een doorstart in zekere Engelse en Duitse kringen, tot ook daar de ‘kritiek’ luchtfietserij bleek. En toen was Nederland aan de beurt. Sinds met de grote denker Bolkestein door Ramadan de vloer is aangeveegd tijdens een debat op de Erasmus Universiteit (11 september 2008; zie de videoregistratie op de NMO website) is het startschot gegeven voor een reeks verdachtmakingen, culminerend in het beruchte artikel in de Gay Krant van Henk Krol (tevens oud-persvoorlichter van de VVD) waarin Ramadan beschuldigd wordt van homodiscriminatie. Tot twee weken geleden met een onafhankelijk onderzoek de ‘omstreden uitlatingen’ werden ontzenuwd. Ingewijden wisten het allang: de citaten en insinuaties in de Gay Krant blijken ‘onjuist, tendentieus, onvolledig en uit hun context gerukt.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Henrik Langedam, bruggenbouwer

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs. Hieronder een stuk van Jaap, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

Caïro, van onze verslaggever.

Afgelopen week stonden de Egyptische kranten weer bol van wat zij betitelden als ‘de zoveelste aanval op de islamitische identiteit’. Aanleiding vormde een cassettebandje dat De Broederschap in handen was gespeeld en waarop we de Nederlandse hoogleraar ‘sociale cohesie en broederschap’ – Henrik Langedam ? horen spreken over de gelijkheid tussen man en vrouw. Althans, zo beweert de hoofdredacteur van Dar al-Taqiyya, het lijfblad van de Broederschap.

Henrik Langedam (46) kennen wij hier als een innemende persoonlijkheid en een begenadigd spreker maar bovenal, als een geleerde die zich ook in de Arabische wereld verstaanbaar weet te maken. Zelf ziet hij zich als bruggenbouwer tussen ’twee culturen met een tastbare overlap’. Gekneed en gevormd door de Verlichtingsgedachte acht Langedam de Mohammedaanse openbaringsleer op een aantal punten niet in strijd met de beginselen van Verlichting en seculariteit. Daarom wil hij zich met de Egyptische overheid inzetten om de verlichtingsfobie, die in de Arabische wereld steeds ernstiger vormen aanneemt, een halt toe te roepen.

De aanslagen uit 2001, waarbij extremisten van het Voltairisch Genootschap vier gestolen kamelen tot ontploffing brachten in de Al-Aqsa moskee, dreunen in de Arabische wereld nog altijd na. Net als de vele gewelddadige aanslagen in de jaren daarna waarbij de brute moord op de omstreden cineast Teov Angogh het dieptepunt vormde. Deze aanslag en de ongeregeldheden die daarop volgden deden de universiteit van Caïro besluiten een leerstoel ‘sociale cohesie en broederschap’ in te stellen. Een leerstoel die tot op de dag van vandaag wordt bezet door de Nederlandse hoogleraar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ons kent ons in het beloningsdebat

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Irene, dat eerder verscheen op Waterlog.

De discussie over topsalarissen leek even uit te monden in nieuwe principes en nieuwe praktijken. Maar de beloning van de ’topman’ van Aedes, Marc Calon, laat toch weer zien dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Calon zou voor drie dagen werk per week 200.000 euro ontvangen. In de Tweede Kamer ontstond hierover veel commotie. Vandaag wordt zijn benoeming vermoedelijk definitief.

Pikant detail is dat alle spelers in dit spel van PvdA huize komen ? de grootste voorvechters van een helder beloningsbeleid in de publieke sector. Bovendien zijn het allemaal goede bekenden van elkaar: Hans Alders, die nu voorzitter van de Raad van Commissarissen van Aedes is, was Commissaris van de Koningin in Groningen, waar Calon gedeputeerde was.

De afgelopen dagen zagen we dan ook een mooi staaltje crisismanagement van de betrokken heren. Calon leverde 50.000 euro per jaar in. Hij mocht in de media uitgebreid vertellen dat hij vertrouwen wilde, en, idealistisch als hij is, van een hogere beloning dan 150.000 euro heeft afgezien. De site van Aedes meldt trots dat Calon bereid is een vast dienstverband aan te gaan ? in plaats van als freelancer, wat belastingstechnisch veel voordeliger is. Minister Eberhard van der Laan mocht de salarisverlaging van Calon als zijn succes claimen. Een staaltje van regentengedrag: heren die elkaar kennen, die eerst een hoger en dan een lager salaris afspreken en elkaar vervolgens de bal toespelen om het succes te claimen. Dit alles uitsluitend naar aanleiding van ophef in de Tweede Kamer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De bankrekening van Jack de Vries

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder wederom een stuk van SanteBrun, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

JSF dummy op airshow (Foto: Flickr/World's Saddest Man)

Zou het echt waar zijn? Al ‘874 miljoen euro geïnvesteerd in de Joint Strike Fighter’? Jack de Vries beweert het, maar als je die kop erbij denkt met dat rare kuifje, dan sla je er toch even het handboek op na.

Wat betekent bijvoorbeeld ‘investeren’? Dat is de laatste jaren inderdaad wel eens vertaald in ‘geld overmaken naar iemands bankrekening en weten dat je het nooit terugziet’, maar ondanks de crisis betekent het onder normale mensen nog altijd ‘ik geef jou dat geld, jij betaalt mij daar rente/dividend over en als je het geld niet meer nodig hebt, dan geef je het terug. Met koerswinst, als het effe kan.’

En is die berg geld inderdaad overgemaakt op de bankrekening van een firma die vliegtuigen produceert? Of is het geïnvesteerd in Nederlandse bedrijven die inmiddels tot de conclusie zijn gekomen dat je niet gek veel hebt aan deelname in het JSF-project?

Nou zijn er dagen bij, ook deze week alweer, verdorie, dat ik geen 874 miljoen euro bij elkaar zie (het lijkt me een schuurtje vol) maar dat zegt niks. Op het niveau van het ministerie van defensie is het nauwelijks meer dan pindanootjes ? je hoort onze Jack ? die voornaam heeft hij natuurlijk gekregen in de kroeg waar hij op donderdagavond gaat darten ? nooit over ‘deze week alweer een paar honderd miljoen weggepleurd in Afghanistan’. (Ik heb geen idee wat het kost, daar in die zandbak. Maar gratis is het niet. En weggegooid zeker.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Horeca moet meer poetsen en minder lullen

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Luuk, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

Een eerlijk establishment (Foto: Flickr/Bart Vermeersch)

Als het slecht met mensen gaat hebben ze de neiging de schuld buiten zichzelf te leggen. Een bijzondere uiting van dit gedrag is het populaire en volstrekt misplaatste ‘ik ben depressief’ van mensen wier leven nogal wat tegenslag kent. Hiermee zegt iemand dat hij ziek is, het dus niet zijn schuld is en dat iemand anders (dokter) het voor hem op moet lossen. Wat ze eigenlijk zouden moeten zeggen is ‘ik ben ongelukkig’, want daarmee geven te toe dat ze zelf schuldig aan de situatie zijn er dus ook wat aan kunnen doen. Ik meen dat dit verschijnsel extern attribueren heet in de psychologie, maar pin me er niet op vast.

Dit gedrag zien we vandaag de dag ook bij de horeca. Alhoewel het CBS duidelijk heeft gemaakt dat de omzetdaling van de horeca niet aan het rookverbod ligt blijven ze erop staan dat het toch echt vooral komt door het rookverbod. De discussie nadert echter een climax omdat een deel van de horeca wel aan de slag is gegaan met de nieuwe situatie en, zoals de Koninklijke Horeca Nederland al vorig jaar meldde, succesvol is en duidelijk minder omzetdaling ziet. Het zijn nu nog de kleine cafeetjes die klagen omdat ze geen rookkamer kunnen aanleggen waar grote cafés dit wel kunnen.

De rechtbank van Breda is het nu met ze eens. Ze vindt ook dat er sprake is van concurrentievervalsing. Tevens stelt ze dat een café zonder personeel ook geen rookverbod hoeft in te voeren. Het verbod ging immers om het beschermen van werknemers. Deze bizarre redenering wordt zeer terecht aangevallen door twee schrijvers van de KWF Kankerbestrijding in Trouw. Een ondernemers is zelf immers ook medewerker en staat ook onder bescherming van de ARBO wet. Ze stellen: “Als we de redenering van de rechter in Breda over het rookverbod doortrekken, mag een glazenwasser die een eenmanszaak heeft zijn ladder tegen de muur zetten en ramen lappen boven de tien meter werkhoogte. Hem dit verbieden ? in de redenering van de rechter ? betekent oneerlijke concurrentie. Deze man met zijn eenmanszaak kan immers minder gemakkelijk investeren in een hoogwerker of rolsteiger, iets wat de grote glazenwasserbedrijven wel kunnen. Er wordt duidelijk met twee maten gemeten.” Touché!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The right to remain silent (Nederlandse versie)

Op Sargasso is plaats voor gastbijdragen. Ook is dit meestal de weg waarlangs we kijken of een nieuwe blogger tot de redactie kan toetreden. Vandaag een bijdrage van Danny Jouwe.

Het zal het einde van Dog Day Afternoon geweest zijn. Al Pacino is net ingerekend en geboeid; dat vliegtuig in ruil voor gijzelaars is niet doorgegaan; hij staart met een lege blik voor zich uit; en dan hoort hij zijn rechten. ‘You have the right to remain silent.’ En: ‘You have the right to speak to an attorney, and to have an attorney present during any questioning.’ Het was mijn eerste keer dat ik me bewust werd dat een verdachte grondrechten heeft. Amerikaanse scenarioschrijvers hebben de dramatische kracht van deze zinnen altijd heel goed begrepen, zodat de halve wereld op de hoogte is geraakt van enkele grondbeginselen van de Amerikaanse rechtsstaat.

Zonder meer ging ik ervan uit dat het in Nederland ook zo was. Later hoorde ik dat een advocaat in Nederland helemaal niet aanwezig mag zijn bij het eerste verhoor van een verdachte. Het was een schok voor me, en ik voelde teleurstelling. Politie en justitie vinden dat zoiets de voortgang van een onderzoek zou kunnen schaden. Dat argument heeft nooit indruk op me gemaakt. Zijn ze in Nederland minder slim of zo dan hun Amerikaanse tegenhangers? Hebben ze een beetje positieve discriminatie nodig omdat het anders te moeilijk voor ze wordt?

Gelukkig is er eind vorig jaar een uitspraak geweest van het Europese Hof van de Rechten van de Mens (EHRM) die de Nederlandse situatie op losse schroeven zet. Het was ook nog eens een uitspraak met een tikkeltje ironie. Het ging namelijk om de zaak van een Turkse Koerd tegen Turkije. Hij had een illegaal spandoek aan een brug gehangen. In eerste instantie was hij veroordeeld op grond van het eerste politieverhoor. Maar in hoger beroep beriep hij zich erop dat hij strafbare feiten had bekend onder druk van een antiterrorisme-eenheid en in afwezigheid van een advocaat. Het EHRM kwam vervolgens met de hoofdregel dat ‘de toegang tot een raadsman mogelijk moet zijn vanaf het moment dat de ondervraging van een verdachte door de politie begint’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Unhappy China, bang Amerika en verward Europa

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Brechtje Paardekooper[/i].

Moge je leven in interessante tijden. Het gerucht gaat dat dat een oude Chinese vloek is. Niet waar. Maar er schijnt wel een spreekwoord te zijn: Het is beter om als hond te leven in rustige tijden, dan als mens in chaotische tijden. Misschien, gezien de Chinese historie van bloedige omwentelingen, is dat inderdaad wel waar.

Er is geen twijfel over mogelijk dat we sinds iets meer dan een jaar in chaotische maar interessante tijden leven. De verhoudingen in de wereld zijn drastisch aan het veranderen, niet in het minst door de financiële crisis. In het NRC van dit paasweekend twee artikelen die dat illustreren.

Unhappy China
Nog niet online, helaas, is een interview van Oscar Garschagen met de schrijvers van de essaybundel Unhappy China, een enorme bestseller in China. Aanleiding is natuurlijk de financiële crisis, die ook China begint te treffen. Dat wekt wrok, zeker waar die crisis voor veel mensen van Amerikaanse makelij is – en hun land tegelijkertijd maar bezig blijft Amerikaanse obligaties te kopen. De auteurs wijzen erop dat China weliswaar veel laagwaardige productie huisvest, maar bijvoorbeeld nauwelijks hoogwaardige technologische industrie heeft en vrijwel geen wetenschappelijke doorbraken bewerkstelligt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilders moet opkomen voor Abou Jahjah

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Huub Bellemakers van Overalleseenmening.nl.[/i]

Dyab Abou Jahjah (Foto: Wikimedia Commons)

Een tijdje terug was het hommeles tussen de regering en Geert Wilders. De regering deed immers niet genoeg om het Britse inreisverbod van Wilders aan de kaak te stellen. Nu heeft Wilders de kans zichzelf écht geloofwaardig te maken. Belgische ophitser Abou Jahjah mag ook Engeland niet binnen.

Geert Wilders is al niet bijster consequent als het gaat om de vrijheid van meningsuiting. Boekverbieden doet hij graag. Vandaag werd ook nog eens bekend dat zijn partij op grote schaal uitspraken laat verdwijnen van een van z’n partijgenoten. Uitspraken van een Europese kandidaat die niet overtuigd was van het woord genocide als het gaat om de massamoord op Armeniërs tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Maar Wilders heeft nu de kans zich echt uit te spreken voor de vrijheid van meningsuiting. Abou Jahjah is een triest figuur, die mensen tegen elkaar opzet en de integratieproblematiek in België een stuk ingewikkelder heeft gemaakt. Maar ook dat soort mensen moeten Engeland in mogen. En Wilders dient ook onze regering daarop aan te spreken. Gelijke monniken, gelijke kappen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Iraans kernwapenprogramma zet kwaad bloed in zowel het Midden-Oosten als het Westen

Dit is een gastbijdrage van Nick Ottens.
IRAN-NUCLEAR-ISFAHANNiemand is op dit moment blij met Iran en haar kernwapen-in-de-maak. Een kleine atoomwedloop is in het Midden-Oosten uitgebroken nu ook landen als Egypte en Saoedi-Arabië nucleaire technologie willen ontwikkelen. Frankrijk lijkt maar al te bereid hen daarin te helpen. Iran heeft tegelijkertijd Soedan en Syrië verleid met haar samen te werken waarmee de tweekamp compleet lijkt.
Ondertussen zaait de kwestie ook in het Westen verdeeldheid. Israël, wiens kernwapens Iran vreest, wil actie ondernemen maar de Verenigde Staten lijken vooralsnog niet tot geweld bereid.
President Obama opende zijn diplomatieke offensief tegenover Iran met een bijzonder genereuze videoboodschap. Hij noemde het land tot tweemaal toe “de islamitische republiek van Iran,” een naamgeving die door de Amerikanen lang werd geschuwd, en zei dat het land haar “rechtmatige plaats in de gemeenschap der naties” moest innemen; een uitgesproken erkenning van de dertig jaar oude Iraanse revolutie.

Iraans geestelijk leider, Ayatollah Ali Khamenei, reageerde niet bepaald even vriendelijk. Alle anti-Amerikaanse bombarie ten spijt leek zijn boodschap vooral; eerst zien, dan geloven.
Het Iraanse atoomprogramma komt ondertussen steeds dichterbij de bom: volgens een Israëlische ambtsdrager beschikt het land nu over ruim duizend kilogram laag-verrijkt uranium en zal het nog eens vijfhonderd kilogram verrijken gedurende het komende halfjaar. Het kan dan of binnen een jaar een kernwapen produceren; het programma naar een nieuwe, geheime locatie verplaatsen wat zo een jaar vertraging oplevert; of genoeg verrijkt uranium aanmaken om uiteindelijk meerdere bommen te fabriceren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

NAVO-top Straatsburg: een ooggetuigenverslag

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een uitgebreid verslag van Basszje, welke we in de mail kregen. Een nog uitgebreider verslag vind je op zijn weblog.

Demonstraties tegen NAVO-top Straatsburg (Foto: Flickr/josvanzetten)


Moesten vorige week pacifisten in Den Haag al het recht opeisen d.m.v. een illegale demonstratie tegen de Afghanistan-top en voor het einde van de oorlog in dat land, maakte de CRS (Compagnies Républicaines de Sécurité – oproerpolitie) het nog vele malen bonter. Het is wellicht een goede uiting van de boodschap van de NAVO. Straatsburg zat muur- en muurvast. Iedereen die op straat wilde vertoeven of protesteren zou te maken krijgen met een ongekende repressie. Bewoners waren verplicht om vredesvlaggen binnen te laten. Grondrechten en vrijheden werden opgeschort. Duizenden demonstranten werden uit de stad verdreven terwijl de wereldpers liever keek naar een kleine groep relschoppers. Een verslag van een roerige dag.

Om vier uur vertrekt een delegatie van zo’n 1500 mensen vanuit het Anti-NAVO kamp om in alle vroegte te proberen het centrum te bereiken voor een tegendemonstratie en wellicht blokkades van de NAVO-delegatie. De geruchten over massale politie-inzet zijn niet van de lucht, de sfeer is gespannen. Zonder enige vorm van waarschuwing vliegt bij de eerste aanblik traangas alle kanten op. Het bleek exemplarisch te zijn voor de rest van de dag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Auteursrechtclaims: Communitysites te inschikkelijk

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Arnoud Engelfriet, dat eerder op zijn eigen blog verscheen.

Communitysites zoals Hyves, Web-log en Myspace geven veel te makkelijk toe aan claims van derden over inbreuk op auteursrechten. Zonder enig overleg met de gebruiker of zelfs maar controle van de juistheid van de claim verwijderen de beheerders het materiaal waarover geklaagd wordt. Dat blijkt uit een onderzoek (.pdf) onder de belangrijkste communitysites dat (mijn) juridisch adviesbureau ICTRecht in maart en april 2009 heeft uitgevoerd.

We plaatsten het Peter Pan-verhaal ‘The Little White Bird‘ van James Barrie, waarvan de auteursrechten inmiddels vervallen zijn, op weblogs en profielpagina’s bij communitysites Web-log.nl, punt.nl, Netlog.com, Hyves.nl, WaarBenJij.Nu, Blogger.com en Myspace.com. Vervolgens stuurden we een sommatie namens de fictieve ‘Peter Pan Heritage Foundation’ om verwijdering van deze berichten te eisen.

Vrijwel alle sites, inclusief de marktleider Hyves, reageerden direct door het bericht, of zelfs de gehele weblog of profiel, te verwijderen. Het eigen beleid over dergelijke klachten werd niet gevolgd. Klachten van de houder van de weblog/profiel mochten niet baten: er was een claim over auteursrecht, dus de pagina moest weg. “Auteursrecht kan niet zomaar vervallen lijkt me,” aldus een helpdeskmedewerker. Alleen Blogger.com en Punt.nl verwijderden het materiaal niet, om procedurele redenen.

Vorige Volgende