G. Drios

52 Artikelen
4 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van Repin tot RTL

In historisch perspectief verschijnen de nieuwste dieptepunten van de commerciële televisie ineens in een heel ander licht.

De Wolgaslepers is een bekend schilderij van de beroemde Russische schilder Ilja Repin (1844-1930). Daarop is een groep armoedige mensen te zien die schepen met enkel hun eigen lichaamskracht over de Wolga slepen. Repin heeft er van 1870 –1873 aan gewerkt. Hij was eerst een iets andere opzet van plan, maar week daar later weer van af. Bijzonder veel aandacht heeft hij verder aan de hoofden van de slepers besteed. Elk hoofd is een verhaal op zich. Repin heeft veel moeite gedaan om de goede modellen te vinden en in werkelijkheid zijn het niet allemaal slepers, er zit ook een dominee en een kunstschilder tussen. Het bijzondere is dat elk van de slepers zijn eigen unieke persoonlijkheid heeft.

Het schilderij werd dan ook geroemd om zijn respectvolle manier waarmee naar de slepers wordt gekeken. Repin geeft hun ondanks hun armoede en lage sociale status waardigheid. In eerdere jaren gebeurde iets dergelijks nog niet zo vaak in de kunst, toen lag de focus meer op welgestelden en werd naar de lage sociale klasse van bijvoorbeeld de Wolgaslepers  niet omgekeken. In de tijd van Repin en later daarentegen wel, in een nieuwe kunststroming die realisme wordt genoemd en waar Repin een vertegenwoordiger van is. Een bekende Nederlandse realist is overigens Herman Heijermans met Op Hoop Van Zegen (1900), die van “De vis wordt duur betaald”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Op bezoek bij Henk en Ingrid

Al geruime tijd heeft iedereen het over Henk en Ingrid, ik kan het al bijna niet meer horen. Iedereen heeft er zo zijn eigen mening over. Maar zijn zij eigenlijk echt zoals wij denken?

Het idee was heel eenvoudig, ik ga gewoon een keer op bezoek bij Henk en Ingrid, gewoon voor een interview. Maar het had nogal wat voeten in de aarde. Het probleem begon al met de definitie. Henk en Ingrid, wie zijn dat eigenlijk? Ik dacht altijd dat het de doodgewone Nederlandse mannen en vrouwen op straat zijn. Niet heel erg rijk, gewoon modaal inkomen of zo. Die zouden makkelijk te vinden moeten zijn en zo ging ik als een soort Jakhals Erik willekeurig mensen op straat vragen of zij Henk of Ingrid zijn. “Nee” zeiden ze “Henk en Ingrid zijn PVV-ers”. Zo had ik er nog niet over nagedacht, maar bij nader inzien vond ik dat eigenlijk ook.

PVV-ers vond ik eerst niet, maar dat lag misschien ook een beetje aan mij. Misschien zocht ik op de verkeerde plaatsen. Ik dacht al overeenkomsten te zien tussen Henk en Ingrid en de silent majority, de zwijgende meerderheid uit politieke discussies in vroegere jaren, een meerderheid die misschien zwijgt omdat ze in werkelijkheid helemaal niet bestaat. De silent majority is dan niets anders dan een goedkope truc om een mediahype te ontketenen. Het handige daarbij is dat zij haar vertegenwoordiger nooit zal tegenspreken. Mubarak had zich tijdens de protesten op het Tahrirplein ook als vertegenwoordiger van de silent majority in Egypte kunnen opwerpen. Wie weet was hij dan nu nog steeds aan de macht geweest. Dus, misschien zijn ook Henk en Ingrid slechts een goedkope reclametruc en bestaan zij in werkelijkheid helemaal niet?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Over kunst in Groningen

Geen uitstap naar Groningen zonder een bezoek aan het Groninger museum, de terechte trots van de hele stad. Het gebouw zelf is al de moeite van het kijken waard en dan komen de tentoonstellingen er nog bij. In de eerste zaal hangt een selectie uit het museumarchief. Dat zijn zowel eeuwenoude schilderijen van welgestelde mensen als ook hedendaagse foto’s van onder meer fotomodellen en drugsverslaafden. De combinatie tussen de oude schilderijen en de nieuwe foto’s stelt de bezoeker in de gelegenheid, om deze heel verschillende genres met elkaar vergelijken en daardoor vanuit een nieuw perspectief erna te kijken.

De twee volgende tentoonstellingen pakken vervolgens hetzelfde concept op, want ook daar gaat het om zowel schilderijen uit een vroegere periode als ook om hedendaagse fotografie. Alleen is alles nu wat abstracter. De schilderijen, en ander werk, zijn van kunstenaarsgroep de Ploeg, die in het begin van de 20ste eeuw is opgericht in het noorden van Nederland.



George Martens: Roddel in de regen

De groep liet zich onder meer door de Duitse Expressionisten inspireren, onderhield internationale contacten en verwierf ook internationale faam. Het werk van de Ploeg is vergeleken bij de portretten van welgestelde mensen uit vroegere eeuwen uiteraard zeer abstract en vrijgevochten. Te zien is onder andere werk van kunstenaar en verzetsman Hendrik Werkman, die kort voor het einde van de oorlog aan een tragisch einde kwam.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Slaapverwekkend Wakker Nederland

Ook de Telegraaf en zijn lezers hebben recht op een plek bij de publieke omroep. Waar zouden zij anders hun mening moeten verkondigen? Maar ja, nu dat met het nieuwe ochtendprogramma van Wakker Nederland gelukt is, rijst natuurlijk de vraag hoe deze zendtijd te vullen. Gelukkig zijn daar middelen voor: trailers, vooraankondigingen en verkeersinformatie. Bovendien moet er altijd nog tijd worden vrijgemaakt voor reclame en het Journaal en hoeft de nieuwswaarde zo vroeg in de ochtend ook niet altijd zo extreem hoog te zijn…

– Dan gaan we nu weer terug naar onze verslaggever in het bos bij hoofddorp. Wieger, heb je inmiddels de plek bereikt waar de mysterieuze zwerver zich bevindt?

– Ja, dat heb ik. Hier zou het moeten zijn, hier bij deze, ja, deze tent zal ik het maar eens noemen. Maar verder geen teken van leven. Misschien slaapt hij nog of is hij er helemaal niet. Ik zal eens roepen. Hallo meneer… halloo… u merkt het – geen antwoord. Hij is er niet of hij komt gewoon niet naar buiten. Nou, dan ga ik maar weer.

– U zag een reportage van onze verslaggever in het bos bij hoofddorp over een mysterieuze zwerver die daar schijnt te leven. Merel, hoe is de situatie op de weg?

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-03-2022

Po(w)News

Ik kijk nooit naar PowNews en nu zeker niet meer. Terug van een Griekenland-vakantie ging ik nog een laatste keer kijken omdat een item ook over Griekenland ging. Achteraf bleek het kijken weliswaar niet nodig te zijn geweest, maar nu weet ik in ieder geval waarom.

Op vakantie deden wij onze dagelijkse boodschappen in een kleine supermarkt die door twee broers werd gerund. De winkel was zeven dagen per week open, van ’s ochtens acht tot middernacht. De broers waren altijd aan het werk en nooit vrij. Ook in andere winkels, restaurants en hotels was het niet anders, overal werd door iedereen hard gewerkt. De vraag is natuurlijk of iedereen met zijn harde werk ook nog wat verdiende. Het leek van niet.

Gelukkig gedroegen de toeristen zich wel, nare opmerkingen als: ,,Hee Wassili, schiet eens op met die Souvlaki van je, wij hebben die miljarden euro’s niet voor niets betaald”, hebben wij gelukkig niet meegemaakt. Althans niet in Griekenland zelf, maar wel weer terug in Nederland. In het programma PowNews  zag je medewerker Rutger Castricum op locatie in Griekenland zich grondig misdragen. Hij vernielde spullen van plaatselijke winkeliers omdat hij daar kennelijk zin in had en omdat die toch al van hem waren. Mijn vermoeden is dat het allemaal in scène was gezet, maar toch.

Vorige