Eric

76 Artikelen
2 Waanlinks
834 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Eric schrijft met onregelmatige intervals columns over politiek en samenleving en stoort zich aan het gebrek aan transparantie en onvervalst idealisme. Politicus C zegt in de publiciteit ferm dat iets wit is, maar herschrijft de definitie in de officiele nota zo dat oranje ook wit kan zijn, dat soort dingen. Kortom: Eric heeft een bloedhekel aan populisme, huichelarij en achterbaksheid in de politiek en dat is dan ook vrijwel altijd de aanleiding voor een column.
Foto: Christopher Cotrell (cc)

En hop – weer wint de entertainmentlobby!

NIEUWS - De EU is vergeven van de lobbyisten en dat blijkt al jaren reuze effectief te zijn. Geen wonder dat de entertainmentindustrie al jaren zijn geld daaraan spendeert in plaats van aan het bedenken van verdienmodellen die recht doen aan de echte wereld. Op 1 januari wordt er via de EU weer een fijne regel doorgedrukt waarmee de grote jongens in de industrie de kleintjes uit de markt drukken.

Wat is er precies aan de hand? Voor kleine ondernemers bestaat in de meeste (alle?) EU-landen, en ook in Nederland, de kleine-ondernemersregeling. Die houdt in dat als je weinig verdient met je handeltje, je niet de hele rompslomp van periodieke aangiftes en betalingen hoeft te doen. Daarbij gaat het om nog geen 2000 euro aan te betalen btw. Kom je daarboven, dan moet je gewoon betalen – en vaker dan eens per jaar aangifte doen.

Wie hebben daar voordeel bij? Het gaat in elk geval niet om mensen die er een dikke boterham mee verdienen. Het gaat zelfs niet om sappelende zzp’ers die er net van kunnen leven. Integendeel, het gaat meestal om ‘handel’ die het hobbyisme amper ontgroeid is. Muzikanten bijvoorbeeld, die van hun zuurverdiende centjes muziek opgenomen hebben en daar online een paar centen mee verdienen om hun hobby te bekostigen. Echt, als je onder de kleine ondernemersregeling valt ga je ook van die vrijstelling voor btw-afdracht niet rijk worden.

Maar een nieuwe EU-richtlijn schrijft nu voor dat die kleine-ondernemersregeling geheel vervalt als je ook maar één digitale verkoop doet naar een EU-land. Eén verkochte download naar Cyprus kan je dus pakweg 1500 euro btw kosten over normale, fysieke verkopen. Maar dan ben je er nog niet, want omdat je niet meer voor de kleine-ondernemersregeling in aanmerking komt moet je ineens elke drie maanden aangifte gaan doen. Zelfs als je drie keer per jaar moet aangeven dat je een digitale omzet van nul euro hebt behaald. O ja, en of je tien jaar lang van elke digitale verkoop twee of drie bewijzen van woonplaats van de koper wilt bewaren. Hallo, di-gi-taal jongens. IP-adressen kunnen variëren, niet iedereen heeft of gebruikt een account met landextensie en zo zijn er nog wel wat hindernissen te bedenken voor een regeltje dat ofwel bedacht is door bureaucraten zonder clue, ofwel is voorgekauwd door lobbyisten die het zo onwerkbaar mogelijk wilden maken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Springt u maar voor de trein! – Inkomensgebonden doodslag

De nieuwe Miljoenennota is gebruikt om vast een stel forse bezuinigingen door te voeren, zodat het aanstaande kabinet-Wrok I dat niet meer hoeft te doen. Er is bij
de linkse partijen hoop gedoe over de kinderopvang – terecht -, maar een nog veel belangrijker punt lijkt onder te sneeuwen.

Chronisch zieken en gehandicapten worden onevenredig zwaar getroffen – zie ook dit persberichtvan de CG-raad met koopkrachtcijfers voor een aantal groepen – maar dat is nog peanuts vergeleken bij wat een specifieke groep te wachten staat.

Blijkens de Miljoenennota moet je voortaan een bovenmodaal inkomen hebben om depressief te kunnen worden. Naast allerlei hogere eigen bijdragen wordt namelijk de vergoeding van antidepressiva volledig geschrapt (al snel 50 tot 100 euro per maand) en geldt er voortaan een eigen bijdrage van 400 euro per maand bij opname in een instelling.

Depressiviteit leidt vaak tot sociale en maatschappelijke problemen (echtscheiding, verlies van werk en/of inkomen) vóór iemand de stap maakt naar hulp in de geestelijke gezondheidszorg. Velen zullen dan ook op het dieptepunt juist geen riant inkomen hebben, terwijl dit kabinet hen vrolijk 50 tot 100 euro per maand extra aan medicijnen wil laten betalen, of 500 euro (inclusief medicijnen) bij een opname. En vergeet niet dat in het laatste geval lasten als huur en dergelijke gewoon doorlopen. Over gezinnen met meerdere personen met depressiviteitsklachten en/of andere chronische klachten heb ik het dan nog niet gehad. In de praktijk zal dit betekenen dat mensen gevaarlijke uitwegen gaan zoeken (bijvoorbeeld de goedkoopste medicijnen online proberen te vinden, zonder deugdelijke controle op de kwaliteit) of simpelweg niet behandeld zullen worden, met alle maatschappelijke kosten van dien.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Calimero’s cordon

calimeroTjonge, een aantal linkse partijen verklaart vooraf niet met de PVV te zullen regeren en iedereen valt over ze heen. “Niets geleerd van Fortuyn”, “je mag geen democratische partijen uitsluiten”, en natuurlijk Wilders zelf, die met graagte spreekt van een cordon sanitaire. Dat laatste is volslagen onzin, want dan is er sprake van doodzwijgen en het uit de weg gaan van het debat.

Dat debat komt er weliswaar niet van, maar dat ligt aan de PVV zelf. Wilders loopt zelf met zijn gevolg weg uit het kamerdebat over de crisismaatregelen, lijsttrekker voor de Europese verkiezingen Barry Madlener verschijnt nergens in een debat met andere lijsttrekkers en ook de andere PVV’ers roepen wat scheve vergelijkingen op het katheder en hollen liefst al de Kamer uit vóórdat er vragen gesteld kunnen worden. Wie legt dat cordon sanitaire nou eigenlijk aan?

Ook om een andere reden is het onzinnig van Wilders om te klagen over deze duidelijke keuzes ter linkerzijde. Hij gebruikt “links” voordurend als een soort scheldwoord en komt, waar het over linkse partijen gaat, niet verder dan het spuien van verroeste clichés. Natuurlijk, hij blijft roepen dat hij met iedereen wil regeren, maar hoe zou zijn achterban erop reageren als hij met GroenLinks zou gaan regeren? Precies, die zou dat niet pikken. Kortom, Wilders schiet onmiddellijk in Calimerostand, maar wat links feitelijk zegt is niets anders dan wat Wilders continu in verkapte termen laat horen: een kabinet met Wilders en linkse partijen is geen optie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De nieuwe integratiekoers van de PvdA

Een paar weken geleden werd Ella Vogelaar op vrij oncharmante wijze uitgeleide gedaan als minister van Wonen, Werken en Integratie, naar verluidt omdat ze zo slecht communiceerde. Nu liet haar presentatie inderdaad te wensen over, maar het blijft een wat magere reden. Er lijkt vooral een verschuiving in de integratiestandpunten van de PvdA gaande.

Een interview in De Volkskrant met PvdA-voorzitter Lilianne Ploumen bevestigt dat. Ze rakelt namelijk de kwestie van de dubbele paspoorten nog maar eens op:
“Loyaliteit heeft voor mij niets met nationaliteit te maken. Maar de greep van herkomstlanden moet verdwijnen. Om Nederlander te worden moet je je oude nationaliteit in principe opgeven.”

Met de laatste zin toont ze zelf aan dat ze de eerste niet meent. Dat is leuk voor Aboutaleb en Albayrak. Met terugwerkende kracht krijgen ze nog een trap van de partijvoorzitter, nadat bij de start van het kabinet Wilders en even later Marijnissen al loyaliteit en nationaliteit aan elkaar verbonden. Ook de PvdA sluit zich hiermee aan bij het koor van provincialen, dat in een wereldomspannende samenleving een klein hoekje van prikkeldraad probeert te voorzien.

Juist door te stellen dat je geen Nederlander kunt worden met nog een andere nationaliteit “vanwege de greep van herkomstlanden”, zeg je dat mensen – al dan niet vrijwillig – minder loyaal zijn wanneer ze een tweede nationaliteit hebben. 

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beroep van de toekomst: psychiater

André Rouvoet is op ethisch gebied niet het meest vooruitstrevende jongetje van de klas. Van homo’s moet hij niets hebben – in elk geval niet als ze in zijn partij zitten -, ook al zegt hij dat niet hardop. Wat hij nu wel hardop zegt in de vandaag verschijnende nota van zijn hand, is dat mensen die willen scheiden eerst in therapie zouden moeten. Klinkt beschaafd, want waarom zou je niet proberen om je huwelijk te redden, nietwaar? Maar wat hij blijkbaar niet wil weten, is dat je soms moet concluderen dat scheiden de beste oplossing is voor alle partijen. Als je eenmaal tot een scheiding hebt besloten, is daar meestal al een hele periode aan voorafgegaan waarin minstens één van de partners al uitgebreid heeft nagedacht en de voors en tegens heeft afgewogen.

Maar nee, meester André heeft besloten dat je eerst nog in therapie zult moeten. Om te beginnen kom je op een wachtlijst en als je na pakweg een half jaar eens aan de beurt bent is het vast ook nog de bedoeling dat je een weekje of twintig gaat zitten therapieën.

Al met al ben je al snel een jaar verder – en Rouvoet wil de therapie “niet vrijblijvend” maken, dus een snelle scheiding kun je vergeten – en in dat jaar zitten twee partners, waarvan er tenminste één heeft uitgesproken dat het over is, nog steeds aan elkaar vast. Daar wordt het vast niet gezelliger van. Kunt u nagaan wat dat gaat betekenen voor de kinderen. Een jaar lang sleept het zich voort, moeten pa (m/v) en ma (m/v) alle onvrede naar boven trekken – waarvan één uurtje onder begeleiding.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een linkse hoek

Met De Telegraaf weer in de ouderwetse “links is evil”-koers is het inmiddels bon ton geworden om iedereen met linkse sympathieën in dit land vooral niet op argumenten te bestrijden. Nee, iemand is links en dus dom en onbetrouwbaar. Personen afbreken is daarmee ook meteen gerechtvaardigd.

Nadat Duyvendak is opgestapt zeggen we dus niet dat dat een goede zaak is, nee, er wordt meteen kans gezien om een campagne te starten waarin ook andere linkse politici schade kan worden berokkend.

Dus startte De Telegraaf de jacht op Jacqueline Cramer en even later op Jet Bussemaker, beide PvdA-bewindsvrouw. De reactie vanuit linkse hoek was er slechts een van verdedigen, in plaats van eens vol voor de aanval te kiezen.

Terwijl daar toch voldoende reden voor was, ook voordat het gedoe rond Wijnand Duyvendak begon. Nog niet zo lang geleden liep bijvoorbeeld VVD-kamerlid Henk Kamp te klagen over “linkse rechters” in dit land. Lekker populistisch, maar ook levensgevaarlijk. Je geeft mensen immers het argument zich niets aan ons rechtssysteem gelegen te laten liggen door simpelweg te stellen dat het wel een linkse rechter geweest zal zijn.

Dat is des te merkwaardiger als je bedenkt dat een rechter niet zijn eigen mening als leidraad aanhoudt, maar de wet. En juist nu worden linkse politici afgerekend op het in een ver verleden overtreden van de wet, of zelfs het wellicht in een ver verleden sympathie hebben gehad voor in een ver verleden gepleegde overtredingen van de wet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Duyvendak en de moraal

De passage in zijn te verschijnen boek waarin GroenLinks-Kamerlid Wijnand Duyvendak toegeeft te hebben deelgenomen aan een inbraak in het Ministerie van Economische Zaken brengt GroenLinks schade toe, zo heeft Femke Halsema gezegd. Ja, dank je de koekkoek, maar wat betekent dit voor het functioneren van Duyvendak als Kamerlid? Kan iemand met een verleden als dit Kamerlid blijven?

Natuurlijk, rechts Nederland omschrijft milieu-activisten per definitie het liefst als terrorist en vindt dat hij moet aftreden. De achterban van GroenLinks en SP schijnt – in een onderzoek van Maurice de Hond, dat wel – de inbraak te billijken vanwege de idealistische achtergrond en ziet blijkbaar geen bezwaar. Moet een Kamerlid per definitie van onbesproken gedrag zijn? En wat betekent dat dan? Geen strafbare feiten hebben begaan? Geen feiten hebben begaan die wellicht ooit tot een veroordeling hadden kunnen leiden? Niet op familiefeestjes met z’n aangeschoten klauwen aan z’n schoonzus hebben zitten?  Volgens mij zijn dat geen bruikbare criteria. Zelfs niet als iemand een strafbaar feit heeft begaan en daarvoor in de gevangenis heeft gezeten. Na het uitzitten van je straf word je immers geacht je schuld aan de maatschappij te hebben voldaan. Of een partij dan nog met je in zee wil, is een tweede.

Volgende