Overzicht

Dimitri Tokmetzis

1.273 Artikelen
1.248 Waanlinks
534 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Revolutie in Harlem

, door


Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de vierde aflevering: Ontwaakt! Staakt! Maar eerst een frapuccino…

che guevaraWe hebben socialisme nodig – miljardairs, jullie dagen zijn geteld! Is getekend: Party for Socialism and Liberation. Overal in Harlem hingen de aankondigingen voor de socialistische conferentie aan de lantaarnpalen. In een land waar velen een publiek zorgstelsel als het voorportaal van de socialistische heilstaat beschouwen, zijn dit soort bijeenkomsten niet gebruikelijk.

Op een zaterdagmiddag is het zover. De socialisten vallen nogal uit de toon in dit straatarme en gure deel van Harlem. Linkse meisjes en jongens blijken mooi gekleed, blank, hoogopgeleid.

In de kelder van de jeugdherberg hangen vrijwilligers vlaggen op die Israël oproepen de bezette gebieden te verlaten. Of anders… Een jongen hannest met een onduidelijke statement op karton over Tsjetsjenië.

Er hangt opwinding in de lucht. De woede tegen ‘kapitalistisch tuig’ is nog nooit zo groot geweest. En dat helpt ‘de socialistische zaak’, schreeuwt de eerste spreekster, een muis van een meisje. De leider van de plaatselijke afdeling, die zichzelf niet voorstelt, want iedereen schijnt hem te kennen, loopt in zijn strakke pak naar voren. De revolutie komt eraan, predikt hij rustig. De armen worden armer, de rijken redden zich wel, gezien alle bailouts en bonussen. Het kan niet lang meer duren voordat de armen in verzet komen. Na afloop van zijn speech laat hij de aandacht van de jonge mooie meisjes zich welgevallen. Al snel breekt de groep in tweeën voor verdiepende workshops.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vingerafdrukken bij het Bewysburo

, door

BewysboekNederland is niet het eerste land dat een centrale databank voor vingerafdrukken opzet. Die eer gaat naar Zuid-Afrika in de jaren vijftig, toen de Apartheid van de grond kwam. Die centrale databank was een grote mislukking.

De kwaadaardige achtergrond ervan is niet te vergelijken met de huidige Nederlandse opzet. Maar we kunnen wel degelijk wat van het Zuid-Afrikaanse ‘Bewysburo’ leren. Vervuiling van gegevens, misbruik door andere overheidsdiensten en het koppelen van informatie middels een uniek persoonsnummer kunnen verstrekkende gevolgen hebben voor burgers.

Deze wat langere post is gebaseerd op het artikel Verwoerd’s Bureau of Proof: Total Information and the Making of Apartheid van de Zuid-Afrikaanse historicus Keith Breckenridge. Op het artikel rust copyright, dus ik kan het hier niet online zetten.

Het begon aan het begin van de jaren vijftig met een plan van een ijverige bureaucraat, A.J. Turton. De Afrikaanse bevolking was erg mobiel, trok van stad naar stad, op zoek naar werk. Politie, Belastingdienst en andere overheidsinstellingen hadden moeite om Afrikanen te lokaliseren. Turton stelde een nieuw systeem voor. Voortaan zouden Afrikanen twee documenten krijgen: een identiteitskaart en een een boekje dat ze bij zich moesten dragen. Het boekje bevatte enkele persoonlijke gegevens, een overzicht van de migratiebeweging en waar de betreffende Afrikaan mocht komen. In een centraal bureau werd vervolgens een ‘persoonsdossier’ aangemaakt met daarin informatie over werk- en woongeschiedenis, medische gegevens en belastinggegevens.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Crisis in de onderzoeksjournalistiek

, door

SaillantLOGODe onderzoeksjournalistiek staat onder grote druk. De publieke omroepen krijgen meer armslag om hun actualiteitenrubrieken vorm te geven en verbannen gevestigde programma’s als Zembla, Reporter en Argos naar de marge van de televisie. Ook de ervaringen bij andere media, beloven weinig goeds.

Zonder onderzoeksjournalistiek zouden we nog steeds geloven dat de JSF een goed idee is, zou de Commissie-Davids niet hebben bestaan, de bouwfraude pas veel later zijn opgemerkt, ziekenhuizen vies blijven, incompetente Officieren van Justitie zich niet hoeven verantwoorden, pensioenfondsen de productie van clustermunitie financieren.

We hebben onderzoeksjournalistiek hard nodig. Ministeries, gemeenten en bedrijven verbergen zich in toenemende mate achter een schild van voorlichters die ontwikkelingen, documenten en nieuws in een voor hen gunstig licht proberen te spinnen (politie Utrecht: ‘we communiceren voortaan veiligheid’). Er zijn inmiddels meer voorlichters dan journalisten en daar kun je inmiddels ook een bescheiden stadion mee vullen.

De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) laat de invulling van de rubrieken voortaan aan de omroepen. Die krijgen daar meer geld voor. Dat lijkt goed nieuws. Maar gevestigde programma’s als  Zembla, Reporter en Argos zijn zonder scrupules naar de marge van de televisie verbannen. Zembla zendt voortaan op zaterdagavond tegen elven uit. Het voortbestaan van Reporter en Argos is onzeker. Er komt ook wat voor terug. KRO gaat bijvoorbeeld Brandpunt weer op de tv brengen en belooft ook aan onderzoeksjournalistiek te doen. EO wil Tijdsein nieuw leven inblazen. De Vara wil iets van een nieuwsuur.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zero tolerance en de weg naar boven

, door


Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de derde aflevering: hoe Harlem en New York weer uit het dal kropen.

Vorige week hebben we gezien hoe Harlem bijna en onder ging aan drugs en criminaliteit. Sinds begin jaren negentig is er ongelooflijk veel bereikt: van no go area tot gewilde woonwijk die overspoeld wordt door blanken. De cijfers bewijzen het. Vrijwel alle criminaliteitscijfers zijn in twintig jaar tijd gedecimeerd. Hoe dat kan is nog steeds onderwerp van een fel debat, een debat dat niet alleen van belang is voor Harlem en New York, maar ook voor Nederland (waar immers ook vaak op de zero tolerance-trommel wordt geslagen).

Oud-burgemeester Rudolph Giulliani is met de prijs aan de haal gegaan. Rondom zijn persoon is een mythe van crimefighter gecreëerd, die gretig wordt geconsumeerd in andere Amerikaanse steden en ook is overgewaaid naar de andere kant van de oceaan. Ook hier prijzen veel politici Giulliani’s zero tolerance-beleid, waarbij de kleinste overtreding wordt bestraft.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Across 110th street

, door


Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de tweede aflevering: hoe Harlem onleefbaar werd.

Filmposter Hell up in HarlemBoven 110th street moet je sterk zijn om te overleven, zong Bobby Womack begin jaren zeventig. Hij had gelijk. In de jaren zestig begon Harlem aan een diepe val, veroorzaakt door heroïne, het wegtrekken van de blanke en zwarte middenklasse en het wegvallen van publieke diensten.

Wat in artistieke kringen begon, werd een rage onder jonge zwarte mannen: het gebruik van heroïne. In de jaren zestig en daarna kwam ruim de helft van het aantal New Yorkse verslaafden uit Harlem – terwijl het aantal bewoners in Harlem slechts drie procent van het totale New Yorkse aantal bevatte.

Malcolm X beschuldigde de ‘blanke man’ ervan de ‘zwarte broeders’ aan de drugs te houden. In werkelijkheid kwam de overvloed van goedkope heroine uit eigen gelederen. In de georganiseerde misdaad – van oudsher gedomineerd door de Italianen – deden de eerste grote zwarte drugssyndicaten zich gelden, een proces dat onlangs werd vertolkt in de film American Gangster.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Niet-controversiele controverses

, door

Interimwet betaalbaarheidsheffing huurwoningen  = controversieel

Rechtspositie studenten en raden van toezicht = controversieel

Kansspelen via internet  = controversieel

Wijziging van werkloosheidsvoorzieningen om gemeenten meer zekerheid te geven dat uitkeringsgerechtigden kunnen werken met behoud van uitkering  = controversieel

Wijziging van de Tijdelijke instellingswet Raad voor strafrechtstoepassing en jeugdbescherming (30.161) = controversieel

Verlaging leerplichtige leeftijd naar vier jaar = controversieel

Elektronisch patiëntendossier = niet controversieel

Bovenstaand lijstje is een greep uit dossiers die de Eerste Kamer het afgelopen decennium na de val van een kabinet controversieel heeft verklaard (of dus niet).

‘Rechtspositie studenten en raden van toezicht’ is inderdaad zo’n onderwerp waar een half miljoen Nederlanders extra moeite hebben gedaan om bezwaar tegen te maken.

‘Verlaging leerplichtige leeftijd naar vier jaar’, is inderdaad zo’n onderwerp waar deskundigen niet in het openbaar over gehoord willen worden en waarvan de hoorzitting stiekem achter gesloten deuren plaatsvindt: degene die de parlementariërs (getrapt) hebben gekozen kunnen het wel met een verslagje doen.

De ‘vermindering aantal leden provinciale staten’ is inderdaad een onderwerp waarover gedraaid wordt met cijfers en waar belangenorganisaties worden ingehuurd – of afgekocht? – om maar maatschappelijk draagvlak te veinzen.

‘De Interimwet betaalbaarheidsheffing huurwoningen’ is inderdaad zo’n wet waar een groot deel van de uitvoerders zich tegen verzet omdat het niet goed doordacht is en er nog onacceptabele risico’s aan kleven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pedo in de buurt? Sms-je van de staat

, door

een jongen of meisje is aan het sms'enDaar waar in Nederland burgemeesters vergeefs pedofielen uit hun gemeente proberen te weren, heeft de staat New York aanmerkelijk minder scrupules. Wie op de hoogte wil blijven of er een pedofiel, of andere sex offender in de buurt komt wonen, kan binnenkort een mailtje, fax, telefoontje of sms’je daarover krijgen. New York speelt daarmee met vuur.

De staat houdt een register bij met daarin 30.000 veroordeelden. Die informatie is openbaar en is al terug te vinden op veel sites. Met een simpele klik op de kaart, kun je zien welke verkrachter, kinderlokker of potloodventer bij jou in de buurt woont. Zo zie ik bijvoorbeeld dat James Dingel, veroordeelt voor verkrachting, zich bij mij om de hoek begeeft. Maar liefst negen offenders wonen binnen een straal van driehonderd meter. Of woonden, want ik heb de indruk dat de informatie niet erg actueel is.

Een aantal senatoren vindt dit soort online services niet genoeg. Met bestrijding van pedofielen kun je scoren. Dus nu kunnen burgers zich opgeven voor de alerteringsdienst. Ze horen dan of er een pedofiel of sex offender in hun gemeente, buurt of straat is komen wonen. Altijd handig.

Nu hoor ik u al zeggen: please think of the children… Dat is waar. In een onderbuikreactie zeg ik ook, castreren of verstoten die handel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant | Hopey Changey thing

, door

SaillantLOGO President Obama ligt onder vuur omdat hij op binnenlands gebied te weinig voor elkaar krijgt. Op één punt is die kritiek in ieder geval terecht: burgerrechten.

‘How’s that hopey, changey thing working out for ya’, sneerde de omhooggevallen hockeymom Sarah Palin onlangs richting Obama-aanhangers. De Alaskaanse troela, die normaal geen twee zinnige woorden achter elkaar weet te zetten, verwoordde hiermee haarscherp het onbehagen onder de Obama-aanhangers.

De gezondheidszorg die maar in de mediadraaikolk blijft steken. Wall Street die zich uit iedere poging tot inteugeling wurmt. Obama’s hypotheekplan dat niet werkt. Het onstuitbaar groeiende leger aan werklozen. Het enorme begrotingstekort dat nu toch wel nachtmerrie-achtige proporties begint aan te nemen. En die gematigdheid jegens de Republikeinen; dat begint toch wel een beetje te ruiken naar watjesgedrag.

Obama is inderdaad niet de Messias. En ook al is vooruitgang traag, er is vooruitgang. Gezien de moeilijke positie waar Obama startte, doet hij het lang niet zo slecht.

Behalve op het punt van burgerrechten. Als ergens een breuk met zijn voorganger nodig was, was het daar wel. Obama leek voortvarend te beginnen door direct na zijn inauguratie de sluiting van Guantánamo Bay te gelasten. Ook zijn meer overheidsstukken openbaar gemaakt, wat een frisse verandering leek ten opzichte van Bush en Cheney die zoveel mogelijk geheim probeerden te houden. Maar daarmee houdt het op.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Harlem Rennaissance, the sequel?

, door


Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de eerste aflevering: een tweede Harlem Rennaissance?

De eerste aflevering kan maar op één plek beginnen: 125th street. Het is de levensader die de beroemde New Yorkse zwarte wijk doorkruist. Onderaan de post vindt u een introductie van de wijk en de serie met een virtuele rondleiding op 125th Street. Klik op de tabbladen naast de kaart aan en ontdek wat er de komende tijd op Sargasso’s Harlem Shuffle volgt. De tekst gaat onder de kaart verder en kijk gerust even rond op streetviewniveau. Deze ultieme 2.0 kaart is gemaakt door Sargasso-redacteur Daniël Hoenderhos.

Waarom een serie over deze wijk? Mijn vrouw en ik zijn hier een jaar geleden komen wonen en we zien de wijk iedere dag veranderen. De wijk komt niet alleen bij van de knock-outs die de drugsepidemie in de jaren zestig, zeventig en tachtig keer op keer uitdeelde; ze is bevangen geraakt door een geheel nieuwe energie. Mark my words: over een paar jaar is Harlem een van de hipste wijken van New York. Blanken durven eindelijk de wijk in, aangetrokken door dalende criminaliteitscijfers, het snel beter wordende woonklimaat, de prachtige en nog betaalbare huizen, de nabijheid van Central Park en goede transportverbindingen en de uit de grond springende restaurantjes, winkels en cafés. De wijk wordt afgestoft en opgepoetst. Het verleden glimt er weer doorheen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De wijk, de supermarkt en de toekomst

, door


Stop de persen. Op de hoek van Frederick Douglass Boulevard en 119th Street is de Best Yet Market geopend. Senator Charles Rangel heeft de openingsplechtigheid voltrokken. De supermarkt heeft een groot aanbod van verse producten en ‘gourmet-food’.

Toen de lokale kwaliteitszender New York 1 met een heuse tv-reportage over de supermarkt berichtte, was mijn reactie waarschijnlijk dezelfde als de uwe: so what. Leuk, een nieuwe supermarkt in de buurt, maar in een stad van 8,5 miljoen mensen en een metropool van 21 miljoen mensen kan dit toch niet echt nieuws zijn.

Wel blijkbaar als die supermarkt in Harlem ligt, de beroemde zwarte wijk boven Central Park. De Best Yet Market is een statement. Een kwaliteitssupermarkt – waar een brood vijf dollar kost en je biologisch vlees kan kopen – in één van de armste en gevaarlijkste buurten van New York? Daar moet iets gaande zijn. Het is het zoveelste bewijs dat Harlem grondig verandert.

De wijk is het afgelopen decennium enorm opgeknapt. De crackepidemie is grotendeels uitgewoed. De misdaad is spectaculair teruggedrongen. In 1990 woonden er nog geen 1000 blanken in de wijk, die qua inwonersaantal vergelijkbaar is met Utrecht. Thans zijn dat er 20.000. Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog is Harlem weer een aantrekkelijke plek om te wonen. Mijn vrouw en ik wonen er nu bijna een jaar en hebben inmiddels een gezin.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ga eens boeven vangen

, door

Een gelukkig gezinnetjeDit keer niet tegen de politie gericht, maar tegen de Jeugdgezondheidszorg (JGZ) en Jeugdzorg (JZ). De laatste weken duiken er verontrustende berichten op in de media waarbij overenthousiaste JGZ- en JZ-medewerkers brave vaders en moeders er onterecht van beschuldigen dat ze hun kinderen verwaarlozen of mishandelen.

Wie wantrouwen zaait, zal wantrouwen oogsten. De JGZ en JZ lijken steeds meer samen te smelten. Daar waar het namelijk de natuurlijke taak van de Jeugdzorg is om problemen op te sporen, doen tientallen beroepsgroepen in de jeugdgezondheidszorg dat inmiddels ook. Velen daarvan werken met meldplichten en protocollen als ze ‘niet-pluis’-gevoelens hebben. Een greep uit het rijke aanbod: tandartsen, eerste hulpposten, juffen en meesters, school maatschappelijk werkers, jongerenwerkers, kraamhulpen, consultatiebureau-artsen en –verpleegkundigen, gemeentelijke interventieteams (ja de tandenborsteltellers). Er ontstaat een ronduit negatieve benadering jegens gezinnen. Wie problemen zoekt, zal ze immers vinden. Desnoods leg je een gezin net zo lang onder een vergrootglas totdat je een probleem hebt gevonden.

Een aantal voorbeelden: Eén op de tien meldingen van kindersmishandeling is onterecht, meldde Trouw begin februari in een fraai achtergrondverhaal. Nog eens vijftien procent van de meldingen kan niet bevestigd worden. Dat is dus een mix van schuldigen en onschuldigen. Dat kan gebeuren, maar al die gezinnen worden in elektronische dossiers geboekt als verdacht. Je weet immers maar nooit. Gezinnen gaan daar echter aan kapot, boekstaafde de krant.

Vorige Volgende