Dimitri Tokmetzis

1.273 Artikelen
1.248 Waanlinks
534 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Goede en slechte reizigers

Reizigers met een Europees paspoort mogen vanaf gisteren door de automatische controle op Schiphol en hoeven dus niet meer in de rij te wachten. Het werkt simpel. Je haalt je biometrische paspoort langs een scanner en staat een gelaatscan en een vingerafdruk af. Je gegevens worden langs een aantal zwarte lijsten gehaald en als alles in orde is, mag je door. Dit lijkt allemaal heel comfortabel, maar dat zal het voor velen niet zijn.

Een groot euvel is het onderscheid dat je gaat maken tussen verschillende reizigersstromen. Je creëert feitelijk twee soorten reizigers. Goede, gave, risicoarme en winstgevende reizigers. En slechte, gehavende, risicovolle en verliesgevende passanten.

wachtrij voor de security op het vliegveldHoe makkelijk je door de poortjes komt, hangt namelijk van een aantal zaken af waar je zelf weinig invloed op hebt. Aan één factor kun je helemaal niets doen: de kwaliteit van je biometrische gegevens. Op zich lenen biometrische kenmerken zich prima voor dit soort controles (al moet je ze nooit, nooit, nooit in een centrale databank zetten – we leven verdomme toch niet in Iran?). Maar wat als je geen goede vingerafdruk kan afgeven – bijvoorbeeld vanwege ouderdom of omdat je zwaar lichamelijk werk verricht? Dan heb je al een probleem. Een gelaatscan kan lastig zijn als je een hoofddoek net even verkeerd draagt. Die mensen mogen dus meteen al naar de ‘secundaire screening’. Dikke pech. Maar hopen dat niet teveel beambten zijn wegbezuinigd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verstrikt in het net

check in/check uitWie volledig vasthoudt aan privacy, wordt niet gekend, heeft geen toegang en krijgt geen informatie. Welkom in het net.

Privacy is hot. Het verzet tegen het Elektronisch Patiënten Dossier, rekeningrijden, OV-chipkaart, de centrale database met vingerafdrukken en gelaatscans groeit. Vandaag zijn twee boeken uitgekomen die een fris perspectief bieden op deze discussies.

Van het Rathenau Instituut verschijnt het boek Check in / Check uit. De digitalisering van de openbare ruimte. ,,Dit laat zien dat de informatiesamenleving een nieuwe fase ingaat waarin de openbare ruimte steeds verder digitaliseert. Dagelijkse handelingen als betalen, door de OV-poortjes lopen en autorijden, worden steeds meer vastgelegd. Onze digitale identiteit wordt daarmee steeds ‘rijker’. Dat biedt interessante mogelijkheden, bijvoorbeeld voor marketing of opsporing. Er zijn echter ook risico’s: verlies van anonimiteit, misbruik van persoonsgegevens en systeemdwang’’, aldus het Rathenau.

Het huidige privacydebat richt zich nog veel op het opslaan van gegevens, het al dan niet te verbergen hebben van persoonlijke informatie. Het goede van Check in/Check uit is de groeiende informatiehonger wordt ingebed in het krachtenspel waar burgers/klanten, bedrijven en overheden in verwikkeld zijn.

De auteurs volgen daarvoor twee ‘discoursen’. Ten eerste dat van ‘empowerment’, of anders gezegd, in hoeverre de beloften van de informatierevolutie voor de burger uitkomen. Wat hebben wij aan al die nieuwe techniek en het verstrekken van persoonsgegevens? Er wordt terecht geconstateerd dat die persoonsgegevens in toenemende mate bepaalt of je toegang hebt tot ruimtes (stations, wegen, gebouwen, winkels etc.), diensten (verzekeringen, financiële producten, facebook) en goederen. Je kunt dat ook omdraaien. Wie die gegevens niet verstrekt of niet aan het gewenste profiel voldoet, wordt uitgesloten of gestraft. Wie anoniem met de trein wil reizen, loopt kortingen mis.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Even geen Harlem Shuffle


Beste lezer. Even geen Harlem Shuffle de komende tijd. Op dit moment zit ik in Nederland vanwege het overlijden van een familielid. Ik blijf hier ook nog wel even voor de nodige nazorg. Harlem Shuffle gaat zeker verder, maar pas na een pauze van zeker twee maanden.

Als ik naar Harlem terugkeer, staat er nog een aantal mooie verhalen op stapel. Een bezoek aan een spuitenuitwisselingsproject (naar Nederlands model), een gesprek met een wereldverbeteraar, die hevig teleurgesteld is in haar buurt. Een verhaal over de verdrijving van de zwarte bevolking door blanke middenklassemensen zoals ik. Een blik aan de onderkant van de economische ladder – de straatschuimers die ’s nachts tevoorschijn komen. Voor nu ben ik echter even uitgedanst.

Dimitri Tokmetzis

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ideale burger van Sagem

vingerafdrukHet Franse defensiebedrijf Sagem gaan we nog vaker tegenkomen dan ons lief is. Het bedrijf voert nu twee grote projecten uit in Nederland: de centrale opslag van alle vingerafdrukken en de invoering van de Rijkspas. Ondertussen werkt Sagem hard achter de Europese schermen om ook in de toekomst verzekerd te zijn van biometrische klusjes.

Het is leuk om in de Raad van Bestuur van Sagem te zitten, want het kan niet op. Uit het jaarverslag over 2007: ,,This is a strong growth sector, since demand for protection of people and goods is skyrocketing in this changing and uncertain world. Governments in particular have to address this requirement, and are seeking increasingly reliable solutions.’’ Skyrocketing betekent een gemiddelde groei van 20 procent op jaarbasis. Naar eigen zeggen is Sagem de wereldleider in biometrische identificatie waarmee ‘individuele rechten gemanaged’ kunnen worden van burgers (ID-passen, kies- en verzekeringspassen, paspoorten), reizigers (immigratie, asielzoekers) en access control.

Begin deze maand lanceerde Sagem weer een leuk nieuw speeltje, de IDeal Citiz™.

,,IDeal Citiz™ is the first multi-Match On Card product to include fingerprint, iris and facial recognition technology. The combination of multi-biometry enhances the matching accuracy, giving much more reliability in holder authentication while respecting holder privacy – all holder biometry references remain secret and on the card (behalve als de opdrachtgever dat niet wil, zoals de Nederlandse overheid dat niet wil in het huidige paspoort, dt.). With IDeal Citiz™, Sagem Sécurité and its subsidiaries offers an all-in-one product that meets the full range of government ID requirements, including e-services, digital signature and travel applications. It addresses all ID application needs: national e-ID and corporate e-ID, healthcare/welfare card, driver license, resident permit and qualified signature.’’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Harlem Rennaissance


Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de negende aflevering: Harlem Rennaissance.

De afgelopen weken hebben we een paar donkere kanten gezien: criminaliteit, ontvreemding, crackmoeders en -baby’s, onderdrukking en verzet. Vandaag wil ik stilstaan bij de schoonheid van Harlem en in het bijzonder de schoonheid die de Harlem Rennaissance heeft nagelaten.

Het wordt wel eens gezegd dat de ellende van Harlem ook zijn redding is geweest. De jaren zestig, zeventig en tachtig hebben overal in de stad hun sporen nagelaten (denk aan het vreselijke Verizon-gebouw aan de voet van de Brooklyn Bridge). Het uitblijven van stadsvernieuwing heeft er in Harlem voor gezorgd dat veel oude gebouwen nog overeind staan – soms nauwelijks dat dan wel. Het huidige stadsbestuur investeert veel geld in het opknappen van veel gebouwen en de straten laten hun oude schoonheid weer zien.

Een bijzondere bloeiperiode was de zogenoemde Harlem Rennaissance. Van wanneer tot wanneer die duurde, daarover wordt getwist. Gemakshalve – en dan zoek ik de middenweg – hou ik de eerste helft van de twintigste eeuw aan. De meeste gebouwen stammen uit die tijd. Ook op het gebied van de kunsten bracht deze periode veel legendes voort. Duke Ellington, Billy Holliday, Langston Hughes en nog veel veel meer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | cubicle warriors, echte knallen

SaillantLOGOMet onbemande vliegtuigjes voeren de VS oorlog tegen de Taliban in Pakistan. De ‘drones’ worden vanuit de VS aangestuurd, door zogenoemde cubicle warriors. Het lijkt een veilige en schone oorlog, maar niets is minder waar.

Het is een oorlog die in de media grotendeels wordt doodgezwegen. Dagelijks worden soms tientallen huizen of publieke gebouwen gebombardeerd in het westen van Pakistan, waar de Taliban en mogelijk Al Qaida-strijders zich bevinden. Dat bombarderen gebeurt door onbemande vliegtuigjes, zogenoemde drones. Die zoemen urenlang boven dorpen en steden. Een camera zoekt naar bekende terroristen (of vrijheidsstrijders, het is maar aan welke kant je staat). Gevoed met informatie uit allerlei databases maakt de drone zelf een ingewikkelde berekening en doet vervolgens een suggestie aan een piloot die vijftienduizend kilometer verderop in de VS zit. Die hoeft alleen nog maar op een knop te drukken en de drone duikt naar zijn tegenstander. De cubicle warriors zien niet hoeveel mensen, eufemistisch ‘collateral damage’ genoemd, zijn gedood. Om vijf uur pakken ze hun broodtrommel in en rijden ze in de file naar huis, naar vrouw en kinderen.

Volgens de regering-Obama is het programma zeer succesvol. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het aantal aanvallen flink wordt opgeschroefd. Volgens goed Amerikaans gebruik worden de meeste delen van het programma door private bedrijven uitgevoerd. Het knopje wordt door iemand van het leger ingedrukt. Dat nog wel. Gisteren werd bekend dat ook onbekende terroristen naar hun 72 maagden worden gestuurd. Onduidelijk is hoe dat gaat gebeuren.

Quote du Jour | the rage of 2010

“The more you examine the law’s provisions and proponents, the more you realize that it’s the latest and (so far) most vicious battle in a far broader movement that is not just about illegal immigrants — and that is steadily increasing its annexation of one of America’s two major political parties.”

Frank Rich in de New York Times

Progressief Amerika heeft op dit moment vele vijanden: BP, Wall Street. En nu weer Arizona. De zuidelijke staat schopte niet-blank en progressief Amerika tegen het zere been door zeer strenge immigratiewetgeving in te voeren. De politie mag bijvoorbeeld iedereen aanhouden en ondervragen van wie ze vermoedt dat die zich illegaal in het land bevindt. Eind vorige week en dit weekend waren er overal demonstraties. Vakanties naar Arizona – met de Grand Canyon als publiekstrekker – worden massaal afgezegd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De humorloosheid van het nerveuze gezag

Je staat met een stuk karton in de stationshal met daarop geschreven ‘Everything is okay’. Mag dat? In Engeland niet.

Charlie Veits is een vreemde activist. Hij woont in Londen, heeft filosofie gestudeerd. Kwam naar eigen zeggen terecht in ongepland kantoorwerk. Werd in 2009 ontslagen. Kocht een videocamera en bevindt zich sindsdien op een zoektocht naar het wezen van de samenleving en het wezen van zichzelf. Dat allemaal onder de banier van the Love Police.

In zijn filmpjes stelt hij onder meer de ‘safety state’ aan de kaak en wat dat betreft bieden Londen en Engeland een onuitputtelijke inspiratiebron. Ik vind zijn filmpjes naast grappig, buitengewoon verhelderend. Hij legt de enge zenuwachtigheid bloot rondom kwesties van openbare orde, veiligheid en consumentisme. Daarnaast tonen zijn filmpjes keer op keer de humorloosheid van het gezag. Hij richt zich niet alleen tegen politie maar vooral ook tegen de vraatzucht van private bedrijven in het publieke domein.

Een serie gaat over ‘Everything is okay’. Het verspreiden van die boodschap, in het openbaar, brengt hem en een kompaan telkens in de problemen. Sommige filmpjes gaan wat lang door. De eerste twee zijn de moeite waard om uit te kijken. Bij de anderen zijn vooral de eerste minuten interessant. Hoewel interessant is misschien niet het beste woord: eng dekt de lading beter. Voor wie weinig tijd heeft: het laatste filmpje is een compilatie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overleven in de personal information economy (6/6)

Alle consumenten, in Nederland en daarbuiten, laten een groeiende digitaal spoor achter in de duizelingwekkende grote databanken van het bedrijfsleven. En we worden omringd door een wolk van klantprofielen. Op basis daarvan worden we gelabeld, gestuurd, verleid en beoordeeld. Dit raakt niet alleen onze privacy. Deze klantprofielen bepalen of we worden bediend en tegen welke prijs en zijn dus direct van invloed hoe we ons kunnen handhaven in de informatiemaatschappij. Een serie. Vandaag het laatste deel: nieuwe verhoudingen.

een man zit verschrikt achter zijn macWe hebben de afgelopen week gezien wat voor enorm belangrijke rol informatie speelt in de verhouding tussen consumenten en bedrijven. Het gebruik van persoonsgegevens heeft weliswaar te maken met privacy, maar gaat veel verder. Het gebruik raakt direct onze levenskansen. Het gebruik van informatie is een uitermate politieke kwestie: niet alleen het verzamelen, maar ook hoe die informatie wordt gebruikt en welke – geautomatiseerde – bewerkingen er op worden uitgevoerd.

Het is nauwelijks tegen te houden dat de consument steeds transparanter wordt. Dat bedrijven transparanter worden, is helaas minder vanzelfsprekend. Of zoals Perri6 het zegt in het boek The Glass Consumer: ,,For much of the collection, use and disclosure of personal information is – ironically – veiled by considerations of commercial confidentiality in the private sector and the exemptions for national security, detection of crime and fraud control in the public services; no reliable or meaningful statistics are published even by companies and agencies that issue their codes of practice about their own compliance with them.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Malcolm X en de zwarte woede


Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de achtste aflevering: zwarte woede.

Deze week werd Thomas Hagan na 45 jaar gevangenschap vrijgelaten. Hagan was één de drie schutters die in 1965 Malcolm X vermoordden. Rivaliteit tussen X en de Nation of Islam – die hij kort daarvoor de rug had toegekeerd – kwam tot een gewelddadig einde. Malcolm X mocht dan uit de weg zijn geruimd, de zwarte woede bleef en kwam in vele, soms bizarre, gedaanten terug.

shabazz mosqueDe zwarte woede is tastbaar in het stuk Harlem waar ik woon. Aan het einde van mijn straat ligt Marcus Garvey Park, vernoemd naar de zwarte nationalistische leider en inspiratiebron voor Malcolm X. Aan de andere kant van mijn straat loop ik zo Malcolm X boulevard op. Vijf blokken downtown staat de uivormige koepel van de Malcolm Shabazz Mosque (zie hiernaast). Loop ik vier blokken omhoog dan bevind ik mij op 125th street. Een stukje westwaarts hangen op een gevel nare foto’s van lynchpartijen. Aan de overkant staat iedere dag een zwart busje met een groot bord ‘buy black’. Op het busje prijkt ook de foto van Robert Mugabe, de dictator van Zimbabwe. ‘Handen af van Zimbabwe’ dweept de foto.En al deze locaties hebben met elkaar te maken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Interview: kinderpornofilter laat maker buiten schot

Dat kinderporno verwerpelijk is en bestreden moet worden, daar is vrijwel iedereen het over eens. Een paar weken terug stelde Eurocommissaris Cecilia Malmström voor om landelijke filters in te voeren en daarmee dus het internet te censureren. De Tweede Kamer zag daar ook wel wat in. Jan-Jaap Oerlemans (24 UvA) publiceerde deze week zijn scriptie over de bestrijding van kinderporno op internet en heeft zich zeer over de plannen verbaasd. ‘In plaats van dat de mensen opgepakt en vervolgd worden die dit materiaal gemaakt of geplaatst hebben, worden vooral de downloaders vervolgd’. Een interview over Lolita’s, censuur en opsporingsdiensten die hun eigen Aanwijzingen niet opvolgen (lees de scriptie hier).

Waarom heb je voor dit onderwerp gekozen?

Kinderpornografie is iets dat mensen bijna overal ter wereld moreel verwerpelijk vinden. Bij de productie van kinderpornografie worden kinderen misbruikt en door het internet kunnen de afbeeldingen of filmpjes tientallen jaren op het internet rondzwerven. Dit is schadelijk voor het kind en dat is dan ook de belangrijkste reden dat kinderpornografie strafbaar is gesteld. Ook ik ben natuurlijk van mening dat kinderpornografie zo goed mogelijk bestreden moet worden. In mijn scriptie staat dan ook de vraag centraal hoe kinderpornografie op internet het beste bestreden kan worden.

Vorige Volgende