De rol van het Arnhemse Gerechtshof in de ontsnapping van de geweldadige vrouwenhandelaar Saban Baran is verbijsterend en ten hemel schreiend. Doorgaans pleit ik niet direct voor het rollen van koppen, maar hier lijkt er zo’n geweldige inschattingsfout te zijn gemaakt dat de verantwoordelijken van mij subiet het veld mogen ruimen. Niet in de laatste plaats vanwege het directe gevaar en de trauma’s die de ontsnapping voor de slachtoffers van Baran oplevert.
Maar nu moeten we verder. Baran is zeer waarschijnlijk ontsnapt naar Turkije, een land waarmee Nederland geen uitleveringsverdrag heeft. Nu kan de Nederlandse overheid de omslachtige carrot & stick benadering richting Ankara inzetten: dreigen dat als Turkije niet meewerkt aan de opsporing het de EU-kanditatuur niet steunt. Maar dat zal een hopeloos langdurig traject worden. Misschien kan Den Haag wat leren van hoe Ankara zelf dergelijke dilemma’s oplost? Velen van u herinneren zich waarschijnlijk nog hoe de Turkse geheime dienst op 15 februari 1999 in Kenia de voorvluchtige PKK-leider Abdullah Öcalan arresteerde (beeld). Het was een onrechtmatige clandestiene operatie, maar ach daar hoor je tien jaar later niemand meer over. Ik denk dat daarom de Turkse regering er zelf ook niet zo zwaar aan zal tillen als Nederlandse geheimagenten Baran ergens uit een hutje op de Anatolische Hoogvlakte plukken en hem geboeid en geblinddoekt terug naar Nederland voeren. Laten we zeggen: “Nederland kan het weer, over grenzen heen kijken, dynamiek …tóch?!“
“De inkadering is verkeerd” klaagt Kees Hudig op Globalinfo over de bijeenkomst die vanavond wordt gehouden in de Rode Hoed in Amsterdam. In het debat ‘Zijn bedrijven betere armoedebestrijders?’ staat de theorie ‘De Zeven Gewoonten van zeer succesvolle bedrijven’ van bedrijfsgoeroe Stephen Covey centraal. Wat zijn de zeven gewoonten van bedrijven die heel succesvol zijn in het scheppen van welvaart in arme landen? Als aankeiler voor de bijeenkomst publiceerden OneWorld en OnzeWereld een artikel met zeven voorbeelden van multinationals die door te doen waar ze goed in zijn tegelijk armoede bestrijden in de Derde Wereld. De stelling boven het artikel luidt: “De tijd dat we ontwikkelingslanden hulp boden met geld van ngo’s is voorbij. Ontwikkelingslanden worden nu gezien als economische uitdaging, waar bedrijven samen met overheden en ngo’s economische groei tot stand kunnen brengen. En dat is de oplossing voor armoedebestrijding”.
De andersglobalisten-site Globalinfo is niet te spreken over deze aanpak. In zijn artikel wijst op Globalinfo Hudig op de gelikte greenwash waarmee bedrijven tegenwoordig ngo’s inpakken.
Hij vreest dat tijdens het debat de bedrijven niet het vuur aan de schenen gelegd kan worden. “Door alleen in te zoomen op een leuke praktijk van een multinational, zal die er altijd goed vanaf komen en valt er eigenlijk ook niets meer te debatteren”. Nu ontwikkelingshulp door de overheid ter discussie staat worden de bedrijven te gretig omarmt als heilige graal voor armoedebestrijding stelt Hudig. Terwijl diezelfde bedrijven toch ook zoveel slechts doen in ontwikkelingslanden: “Tegelijkertijd staat Unilever bekend als een van de meest genadeloze transnationale bedrijven als het gaat om het veroveren van lokale markten, en mankeert er natuurlijk van alles aan de productie van de grondstoffen die gebruikt worden”. Het lijkt erop dat Globalinfo liever helemaal geen rol voor bedrijven in armoedebestrijding ziet? Dit is weer een inkadering van het debat waar de organisatoren het niet mee eens zullen zijn.
• Het is donderdagavond zeven uur, na het hanteren van een cirkelzaag in uw nieuwe woning bungelen twee van de vijf vingers op ongewone wijze aan uw linkerhand, u bloedt flink maar het is niet levensbedreigend. Mag u naar de spoedeisende hulp of moet u eerst via 1888 het nummer van uw huisarts achterhalen?
• Het is zondagmiddag u voelt u al een paar uur niet lekker, u bent misselijk, ervaart een beklemmende pijn achter het borstbeen, deze pijn straalt uit naar uw linkerarm, u zweet als een otter en uw partner vindt dat u er “slecht uitziet, maar dat u ook niet meer zoveel moet drinken op feestjes”. Mag u naar de spoedeisende hulp of probeert u toch eerst via drie antwoordapparaten de dienstdoende huisarts te consulteren?
• Het is drie uur ‘snachts uw kind voelt zich benauwd en klaagt over keelpijn. U heeft de indruk dat een acute keelontsteking de luchtpijp afknelt. Uw kind wordt nu steeds paarser maar dat kan ook door het schreeuwen komen. Mag u direct naar de spoedeisende hulp of belt u toch eerst met de dokterscentrale?
Zomaar drie dilemma’s waar u als calculerend burger binnenkort voor kan komen te staan. Want wie in de toekomst zonder briefje van de huisarts naar de eerste hulp gaat, kan er niet altijd meer op rekenen dat zijn zorgverzekering de kosten betaalt. Alleen in geval van levensgevaar mag u direct naar de spoedeisende hulp.