Zembla doorbrak taboe met Wilders docu
Deze post is bedoeld om samen met u duidelijkheid te verschaffen omtrent het ‘moddergehalte’ van de recente Zembla uitzending over Wilders. Lees het postje en geef aan hoe u denkt over de Zembla docu, of lees het postje niet en maak de auteur gelijk uit voor Josef Goebbels. Maar geef daarna in ieder geval nog even uw mening over het moddergehalte van de documentaire (van heel erg modderig: -10 tot neutraal: 0). Doe het anders voor Kees Driehuis want die snapt alle kritiek niet.
Afgelopen zondag doorbrak Zembla met haar uitzending over Wilders een Hollands taboe: “vergelijk nooit te nimmer huidige politici met de nazi’s van weleer”. Waarom dat eigenlijk niet mag is niet geheel duidelijk, maar dat geldt wel voor meer taboes. Het heeft iets met sociale cohe(n)sie te maken: “de boel bijelkaar houden”. Zolang we de uitspraken van Wilders niet vergelijken met een regime dat miljoenen mensen apart zette en vervolgens vermoordde kan hij gezellig in ons midden de meest verschrikkelijke uitspraken blijven doen. Henk en Ingrid kunnen bij aanvang van een nieuwe werkweek kracht putten uit zijn spierballentaal en ondertussen hun geweten sussen met loze redeneringen als: “hij meent het allemaal niet zo.. ..waar ie deporteren zei bedoelde hij epibreren, ik zet alle jokers in, stop de tijd!”. Collectieve ontkenning. Het ‘nazi-vergelijk’ taboe heeft iets weg van zo’n foute teambuilding: als je met elkaar maar hard genoeg roept dat de gloeiende kooltjes niet heet zijn en de glasscherven niet scherp kan je er rustig met je blote voeten overheen lopen. Ook al staat later het bloed in je schoenen: het was toch niet zo, want dat hadden we met elkaar afgesproken.
Natuurlijk is Zembla een documentaireprogramma dat haar items vaak op een ronkende toon brengt en in de korte bondige formule (30 minuten) laat men bewust weinig ruimte voor kanttekeningen om de boodschap zo eenduidig mogelijk over te brengen. Maar deze uitzending over Wilders was niet tendentieuzer dan een gemiddelde andere Zembla-aflevering. Het enige verschil was dat er het taboe op het vergelijken met de nazi’s werd doorbroken: the Godwin curse.
