Anne

De SGP wil dat de minister van Justitie uitzoekt of een boek van de stichting Wetenschappelijk Onderzoek naar Zorgvuldige Zelfdoding dat binnenkort verschijnt in strijd is met de wet. Het is geschreven door o.a. psychiater Boudewijn Chabot. Chabot promoveerde in 2007 op auto-euthanasie, het "schemergebied tussen euthanasie en zelfmoord". In 1994 werd hij schuldig bevonden aan hulp bij zelfdoding, maar omdat hij volgens de rechter zorgvuldig had gehandeld kreeg hij geen straf opgelegd.

Het boek geeft adviezen over zelfdoding. Kees van der Staaij van de SGP vindt dat het boek in strijd is met het beleid om zelfmoord te voorkomen. Hij gebruikt hiervoor het argument dat volgens het Wetboek van strafrecht hulp bij zelfdoding strafbaar is (art 294). Volgens stichting WOZZ is het verschaffen van informatie over zelfdoding echter niet strafbaar. Door de ministers van Justitie (Korthals en Donner) is een uitspraak van de Hoge Raad over hulp bij zelfdoding uit 1995 als uitgangspunt genomen (de zaak tegen mw Mulder-Meiss, gepubliceerd in Nederlandse Jurisprudentie 1996, nr 322).

Uit Jurisprudentie van de Hoge Raad (…) valt op te maken dat onder het begrip behulpzaamheid bij zelfdoding in de zin van artikel 294 Sr niet kan worden verstaan het verschaffen van informatie, het voeren van gesprekken en het geven van morele steun. Dergelijk handelen is derhalve niet strafbaar. Wel strafbaar is in beginsel degene die middelen verschaft en duidelijke, op naleving gerichte instructies geeft tijdens de uitvoering van de zelfdoding. […] Het verstrekken van het boek ?Humane zelfdoding? aan artsen of aan andere personen is op grond van het bovenstaande derhalve niet strafbaar (Handelingen Tweede Kamer 2002-2003 nr 1067).