Het album Stateless van het kwintet Tangents is het product van jamsessies die in stukken zijn gehakt en vervolgens op de computer zijn bewerkt en gemixt.
Soms knap je af op een artiest als je leest welke betekenis ze aan hun muziek geven. Dat de muziek bedoeld is om “te helen”, bijvoorbeeld. Maar goed, vergeet het direct weer, want je hoort het er niet aan af: de muziek van Deradoorian is psychedelisch maar nergens zweverig, en haar stem(men) helder en zoet maar niet zalvend. En toegegeven, je zou je er beter door kunnen gaan voelen.
Op zijn eerste net uitgebrachte album Eternal Something combineert Daniel Brandt moderne klassieke muziek met elektronische muziek met een belangrijke rol voor percussie. Klinkt als het Brandt Brauer Frick ensemble – Brandt is de percussionist van het naamgevende trio – maar dan beter: meer gevarieerd, gelaagd, meeslepend en soms hypnotiserend.
Het combineren van noise en ambient kan uiteraard best boeiende muziek opleveren, maar ik dacht niet dat het goed of mooi zou kunnen klinken, tot ik de EP In Summer van Jefre Cantu-Ledesma hoorde. Klinkt als: idyllische chaos, of een chaotische idylle.
Mooie omschrijving hier van Forest Swords’ mix van dub, psych, dance en drone: “if there was a rave in the Upside Down dimension on “Stranger Things,” Forest Swords would have made for the perfect soundtrack”. ‘Miarches’ staat op zijn eerste album Dagger Paths.
Kaitlyn Aurelia Smith componeert warme soundscapes die allesbehalve slaapverwekkend zijn. De klanken op haar laatste album EARS (waar dit nummer niet op staat maar wel bij hoort) komen van een zeldzame Buchla synthesizer, een handvol andere synthesizers, klassieke instrumenten en haar stem.
Gronograph maakt zijn nummers met samples en field recordings. Zo verwerkte hij in het nummer ‘The Tomorrow People’ geluiden van NASA. Het levert fijne muziek op: vrolijke en dromerige melodieën op lekkere en afwisselende ritmes, vaak met een wat nostalgische of magische sfeer die wordt ondersteund door de video’s.
De vierkoppige band Kreidler maakt nogal uiteenlopende muziek, soms overwegend elektronisch, dan weer ambient of pop, of meer neigend naar krautrock of postrock. De video van ‘Alphabet’ vertelt het eerste deel van een liefdesverhaal (kijk ‘Destino’ voor deel 2 en ‘Ceramic’ voor deel 3). De iets langere versie van ‘Alphabet’ zonder video is muzikaal wat meer bevredigend. De nummers staan op ABC, hun elfde album.
Portico Quartet maakt moderne jazzmuziek. Kenmerkend voor hun sound is het geluid van de hang, een relatief nieuw percussie-instrument, uitgevonden in 2000 in Zwitserland, dat bestaat uit twee schalen van staal die zowel horizontaal als verticaal kunnen worden bespeeld. Het nummer ‘Ruins’ staat op hun vierde album Portico Quartet.
Kenmerkend voor de muziek van Jimi Tenor is de combinatie van (afro-)jazz met, in zijn woorden, “spontaneous silliness and shameless glamour”. Met dit gezapige en toch sprankelende nummer opent hij zijn laatste album Saxentric. Naast de saxofoon neemt Tenor zo’n twintig andere instrumenten en (achtergrond)zang voor zijn rekening.
Het kwintet Vessels begon jaren geleden als een post-rock band, voor ze de elektronische kant op gingen. ‘Radiart’ is een voorproefje van hun nieuwe album The Great Distraction dat in september uitkomt, en gaat vergezeld van een clip met een, eh, ontknoping.
Nonkeen zijn drie jeugdvrienden, van wie pianist/elektronisch artiest Nils Frahm ongetwijfeld het meest bekend is. Dingen aan het toeval overlaten is hun thema: de nummers zijn bewerkingen van op cassettebandjes opgenomen geklooi van vroeger en nu, en ze beslisten door het gooien van een dobbelsteen welke nummers op welk van de twee albums zouden komen. ‘Chasing God through Palmyra’ staat op het eerste album The Gamble.