Niet alleen Palestijnen juichen om geweld | Israeliers blij met dood Palestijnse peuters
, door
Foto:
Enric Borràs (cc)
Arabische Lente slaat Palestijnen niet over
, door
Het leek haast alsof de Arabische Lente aan de Palestijnen voorbij was gegaan. Er waren tot nu toe geen massale protestbewegingen en evenmin aanwijzingen dat Palestijnen naar het voorbeeld van Tunesië, Egypte en andere Arabische landen aanstalten maakten om en masse te gaan ‘stemmen met hun voeten’. Afgezien van wat kleinere demonstraties was er slechts één opmerkelijke uitzondering: de marsen die Palestijnse vluchtelingen in Libanon en Syrië organiseerden naar de Israelische grenzen op en rond 15 mei, de dag van de Nakba. De tienduizenden die eraan deelnamen zorgden voor grote nervositeit aan de Israelische kant, die zich vertaalde in een bloedige reactie, waarbij een veertigtal demonstranten door de Israeli’s werd doodgeschoten en een onbekend aantal te gewond raakte.
Maar indirect is er intussen wel degelijk sprake van een invloed die uitgaat van de veranderingen in de Arabische wereld. Zo is het feit dat Fatah en Hamas in november het tussen hen bereikte verzoeningsakkoord van 4 mei 2011, dat een dode letter was gebleven, weer oppakten onder meer te danken aan verschuivingen in de Arabische regio. Vooral het verdwijnen van president Mubarak, die altijd trouw het Amerikaanse beleid uitvoerde, was daarbij een factor doordat het zorgde voor een andere klimaat in Egypte. De Egyptische geheime dienst pakte de verzoeningspogingen tussen Hamas en Fatah weer op, waar zij zich al eerder mee bezig had gehouden. En ook was er meer toenadering tussen Cairo en Hamas via een (in letterlijke zin) wat opener beleid ten aanzien van de grensovergang bij Rafah.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rosenthal doet het weer
, door
Minister Uri Rosenthal doet het weer, zegt NRC-Handelsblad. In september torpedeerde onze minister van Israelische Buitenlandse Zaken een gezamenlijke resolutie van de EU in de VN-Raad voor de Mensenrechten in Genève, omdat er onaardige dingen over Israel instonden. Op het allerlaatste moment gaf hij toen de dienstdoende Nederlandse diplomatieke ambtenaar ter plekke via diens iPhone de opdracht in een ontwerp-verklaring een referentie te schrappen aan de twee-statenoplossing. Ook referenties aan het arresteren van vreedzaam demonstrerende betogers, of vermeldingen van het toenemen van het aantal keren dat huizen worden afgebroken in Jeruzalem en de rest van de bezette gebieden, mochten niet van Rosenthal. Zijn last minute wijzigingen kregen last minute steun van Tsjechië en Italië. Omdat na Rosenthals wijzigingen de verklaring, die was gebaseerd op een rapport dat juist een toename van arrestaties en het slopen van huizen signaleerde, volstrekt werd ontkracht, ging de hele verklaring uiteindelijk niet door. Een aantal EU-ministers was behoorlijk kwaad.
Deze week gebeurde iets vergelijkbaars in het beraad van de EU-ministers van buitenlandse zaken in Brussel, als we NRC-Handelsblad mogen geloven. Afgelopen maandag werd daar na actie van Rosenthal (die daarbij weer steun kreeg van Italië) een kritische EU-verklaring over Israël aangepast, zo meldt de krant. Rosenthal zou ´per se niet´ hebben gewild dat in de tekst een verwijzing kwam te staan naar een rapport van de diplomatieke vertegenwoordigers van de EU in Jeruzalem en Ramallah, waarin het beleid van Israël in een deel van de bezette gebieden scherp wordt bekritiseerd. Die kritiek gold vooral de zogenoemde ‘Area C’, het deel van de Westoever dat in tegenstelling tot Area A (bestuurd door de Palestijnse Autoriteit (PA), of Area B (bestuurd door de PA en Israel samen), onder volledige Israelische controle staat. Na Rosenthal´s ingrijpen kwam de verklaring die de EU-ministers van Buitenlandse Zaken maandag uitgaven niet verder dan de constatering dat er in 2011 “verontrustende ontwikkelingen op de grond” waren, maar dat de EU onverminderd vasthoudt aan een tweestatenoplossing. Volgens bronnen had Rosenthal die zin ook nog willen veranderen, zegt de NRC, maar dat kreeg hij dus niet gedaan.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
‘Recht op de Westoever’
, door
Eind november schreef ik over het ongekend hoge aantal veroordelingen dat de militaire rechtspraak op de Westoever weet te boeken. De Israelische militaire aanklagers, schreef ik, kunnen bogen op wat vermoedelijk een wereldrecord is in het aantal bereikte veroordelingen. Hun score is namelijk vrijwel 100% (om precies te zijn 99,74% – het scheelt haast niets). Dit blijkt uit het jaarrapport van de militaire rechtbanken op de Westoever over 2010, waarvan de krant Haaretz een exemplaar in handen heeft weten te krijgen.
Op het blog van Bernard Avishai (Bernard Avishai dot com) kwam ik een soort vervolg op dit verhaal tegen. Avishai kreeg van de advocaat Michael Sfard, die onder meer de belangrijkste juridische raadsman is van Yesh Din, de gegevens uit een rapport dat Sfard onlangs voor deze organisatie heeft opgesteld. Het gaat erover hoe sinds 2005, het jaar waarin Yesh Din haar werk begon, klachten over criminele vergrijpen werden afgehandeld. Het is geen opwekkende lectuur (mensen die Hebreeuws lzen kunnen het rapport overigens in pdf versie lezen, hier).
- Het totaal aantal misdaden begaan jegens Palestijnen ging in 38% van de gevallen over gebruik van vuurwapens, in 42% van de gevallen over schade aan eigendommen en in 15% over het schenden van het recht van eigendom op land.
- 91% van de klachten bij de politie leidde niet tot het in staat van beschuldiging stellen van verdachten, dat gold met name voor 86% van de geweldsmisdaden, en 96% van de klachten over beschadiging of vervreemding van eigendommen. Van 127 klachten betreffende het vernielen van olijfboomgaarden tussen 2006 en 2011, leidde één zaak tot een in staat van beschuldiging stelling.
- 66% van de zaken werd gesloten omdat de politie beweerde dat de verdachten onbekend waren, 24% omdat er geen (geloofwaardige geachte) getuigen waren. Minder dan 4% of de misdaden die werden aangebracht bij de militaire politie werd onderzocht. In meer dan 90% van de gevallen werden alibi’s van kolonisten voor waar aangenomen zonder dat dit werd nagetrokken of nader onderzoek werd gedaan.(Vooral dit laatste vind ik buitengewoon illustratief voor de situatie, AbuP).
- Tussen 2007 en 2011 werden er 267 klachten ingediend tegen militairen; in precies 30 gevallen (ongeveer 11%) werd besloten een onderzoek in te stellen.
- 13 gevallen van kolonisten die op privé land van Palestijnen hadden gebouwd leverden 11 uitspraken op van het Israelische hooggerechtshof. Daarvan werden er vijf niet opgevolgd zonder dat dit consequenties had. Land waarop illegaal wegen voor kolonisten waren aangelegd werd achteraf ‘voor het algemeen nut’ onteigend.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Een paar vragen voor Netanyahu
, door
Misschien dat nog niet iedereen het weet, maar op 18 en 19 januari, volgende week dus, brengt Benyamin Netanyahu op uitnodiging van de Nederlandse regering een bezoek aan Nederland. Hij zal lunchen met koningin Beatrix, en praten met premier Rutte en minister van buitenlandse zaken Uri Rosenthal.
Van het gesprek met de laatste twee moeten we ons niet te veel voorstellen. Van Rutte kunnen we vooral beleefdheden verwachten. En Rosenthal belijdt weliswaar met de mond het officiële EU-standpunt betreffende de oplossing van het Israelisch-Palestijnse conflict, maar in de praktijk heeft hij sinds zijn aantreden eigenlijk nog geen enkele kritische opmerking gemaakt over het beleid van de huidige Israelische regering – eerder het tegendeel. Het zal er dan ook vooral op neerkomen dat de banden tijdens dit gesprek nog verder worden aangehaald en nieuwe vormen van samenwerking een impuls krijgen.
Netanyahu heeft echter ook een ontmoeting van de commissie buitenland van de Tweede Kamer. En aangezien die niet uitsluitend bestaat uit leden van de VVD, het CDA of de PVV, komt wellicht een enkel Kamerlid op het idee ook wat kritische dingen te berde te brengen. Welnu, er is keus genoeg:
1) De constatering in een rapport van Vrede Nu van deze week dat de bouwactiviteiten in de bezette gebieden over 2011 met 20% zijn toegenomen, terwijl in Oost-Jeruzalem een ongekend aantal (namelijk ca. 5000) nieuwe wooneenheden in verschillende stadia van planning verkeren. Daarnaast staan ook nog eens 55 wooneenheden op stapel midden in Arabische wijken. Onderwijl lijken de plannen voor de zogenoemde E1 sector die de verbinding vormt tussen Jeruzalem en Maaleh Adumim vaste vorm te gaan krijgen, zodat de Westoever definitief in tweeën dreigt te worden geknipt. En dan staan ook nog eens 11 zogenaamd ‘illegale’ nederzettingen (nederzettingen die door Israel zelf als illegaal worden aangemerkt) op de nominatie om te worden ‘gelegaliseerd’. (Ik heb het verslag van Peace Now samengevat op mijn zusterblog – de volledige versie van Peace Now zelf staat hier.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Kolonist in hooggerechtshof Israel
, door
Israels hooggerechtshof heeft een nieuwe stap gezet op weg naar irrelevantie als hoeder van het recht, nu voor het eerst in de geschiedenis van zijn bestaan een lid is benoemd die woont in een nederzetting op de Westoever. De gelukkige is rechter Noam Sohlberg (50, links op de foto), die woont in de nederzetting Allon Shvut, een onderdeel van het Etzion Blok.
Alle Israelische nederzettingen zijn illegaal volgens het internationaal recht. Israels hooggerechtshof krijgt daarom met de benoeming van Sohlberg een wetsovertreder in zijn midden. Wat dat voor consequenties zou moeten hebben is makkelijk aan te tonen aan de hand van een voorbeeld: De Nederlandse grondwet stelt in artikel 90 dat ons land meehelpt aan het bevorderen van de internationale rechtsorde. Dientengevolge zou Nederland tegen de benoeming moeten protesteren. Ook zou de Nederlandse regering, als zij haar eigen regels naleeft, contacten met deze rechter moeten mijden.
En zelfs is het – als we consequent zijn – eigenlijk zo dat dat mijden van contact voor het hele hooggerechtshof zou moeten gelden. Want hoewel de hoogste rechters in Israel worden benoemd door een daartoe ingestelde commissie, heeft het hooggerechtshof zich ook zelf over de benoeming van Sohlberg kunnen (en moeten) uitspreken. Zondag verwierp het hof een bezwaarschrift dat de NGO Yesh Gvul (‘Er is een grens’) had ingesteld op grond van het feit dat Sohlberg een inwoner is van een nederzetting. Het hof, dat overigens al in de jaren zeventig de stichting van nederzettingen als zodanig had goedgekeurd met de aantekening dat het alleen op zogenoemde ‘staatsgrond’ mocht gebeuren en niet op privé-grond, deed dat met een mijn inziens zeer dubieuze redenering: 1) De commissie die over de benoeming van de nieuwe opperrechters ging wist ook van de woonplaats van Sohlberg en had dit geen reden gevonden hem niet te benoemen, 2) In de Israelische Basiswet (die min of meer geldt als een soort grondwet) staat niet dat een woonplaats van een rechter hem zou kunnen belemmeren zijn functie uit te oefenen en 3) Yesh Gvul was niet eerder met dit bezwaar gekomen, terwijl Sohlberg toch al lang als rechter functioneerde.
Foto:
Enric Borràs (cc)
‘De twee staten zullen er nooit komen’
, door
Dit interview met de Palestijnse politicus en intellectueel Ali Abunimah, schreef ik voor het herfstnummer van het tijdschrift ZemZem (www.zemzem-org).
De aanvraag voor het lidmaatschap van de Verenigde Naties die de Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas van plan was in september te doen, heeft de geesten nogal verdeeld. Aan de ene kant voorstanders – waaronder een overweldigende meerderheid van lidstaten van de VN– die menen dat de Palestijnen toch eindelijk een keer recht hebben op erkenning van een eigen staat. Aan de andere kant tegenstanders, zoals Israel, de Amerikanen en delen van de EU, waaronder Nederland die het klap in het gezicht van Israel vinden als die staat niet via onderhandelingen tot stand zou komen.
Maar ditmaal lopen de tegenstellingen ook dwars door de Palestijnse gelederen. Ook heel wat Palestijnen waren namelijk verre van enthousiast. Omdat ze Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit volstrekt niet representatief achten voor ‘de’ Palestijnen, en omdat ze vrezen dat de aanvraag afbreuk kan doen aan historische Palestijnse rechten en de miljoenen Palestijnen buiten de bezette gebieden zou kunnen beroven van een stem.
Het Nederlandse Palestina Komitee, zelf eén van die instanties die zich uitspraken tegen het initiatief van Abbas, haalde Ali Abunimah naar Nederland. Abunimah, een rijzende ster in de Palestijnse gemeenschap, is al wat langer een tegenstander van de twee-statenoplossing. Hij schreef zo’n vijf jaar geleden het boek ‘One Country’, waarin hij een pleidooi hield voor een shift van de politieke weg om een twee-statenoplossing te bereiken (een doodgelopen weg volgens hem), naar een grassroots beweging voor gelijke burgerrechten in één staat. Sindsdien is hij steeds meer geworden tot een gezicht en een woordvoerder van deze beweging, ook wel BDS-beweging genoemd, waarbij BDS staat voor Boycott, Divestment and Sanctions. Onder meer de volkscomités in plaatsjes als Ni’lin of Nabi Saleh, waar regelmatig tegen de Muur wordt gedemonstreerd, behoren tot de BDS-beweging.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Mensenrechtenorganisaties berispen Israel
, door
Israel heeft haar onwettige sloopactiviteiten op de westoever en Oost-Jeruzalem het afgelopen jaar meer dan verdubbeld, waardoor het aantal families dat dakloos en ontheemd is geraakt een nieuw dieptepunt heeft bereikt. Tegelijkertijd is de uitbreiding van de nederzettingen in 2011 sterk opgevoerd, terwijl ook het geweld van kolonisten jegens Palestijnen krachtig is toegenomen.
Een coalitie van 20 mensenrechtengroepen, waaronder Amnesty International, Human Rights Watch, en Oxfam International, heeft dat dinsdag bekendgemaakt. Zij deden dat terwijl het zogenoemde Kwartet, (de VN, Rusland, de EU en de VN) in Jeruzalem bijeenkwam voor een nieuwe poging om weer een vredesproces op gang te krijgen. De 20 organisaties riepen het Kwartet op om alle partijen aan hun verplichtingen volgens de internationale wet te houden. Het Kwartet zou, volgens de organisaties Israel onder druk moeten zetten om onmiddellijk een einde te maken aan zijn nederzettingenpolitiek en te stoppen met het in strijd met de wet slopen van huizen en andere constructies.
‘De toenemende snelheid van de uitbreiding van de nederzettingen en sloop van huizen duwt de Palestijnen naar de afgrond, en vernielt hun bronnen van inkomsten zowel als de vooruitzichten op een rechtvaardige en duurzame vrede,’ aldus Jeremy Hobbs, directeur van Oxfam. ‘Waar het Kartet over praat heeft steeds minder te maken te maken met wat er intussen feitelijk gaande is. Het Kwartet moet zijn aanpak radicaal omgooien en laten zien dat het echt een verschil kan maken voor de levens van Israeli’s en Palestijnen.’
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De gekleurde reportages uit Egypte
, door
Reportages uit Egypte, het blijft blijkbaar moeilijk. Ik schenk meestal niet al teveel aandacht aan de missers en probeer mijn eigen gang te gaan. Ik geef er – wat sommigen misschien arrogant zullen vinden – zelfs de voorkeur aan bijna alles wat ik over Egypte schrijf in het Engels te doen – op mijn andere blog. Omdat ik denk daardoor een publiek te bereiken – onder meer in Egypte zelf – dat beter begrijpt waar ik het over heb.
Maar nu komt van twee kanten kritiek van anderen. En omdat ik me realiseer dat de impact van de foute reportages ook naklinkt, wil ik me er voor een keer wel bij aansluiten.
Professor Juan Cole (blog: Informed Comment) valt over een reportage in het Israelische YNet(=Jediot Ahronot) van een demonstratie afgelopen vrijdag bij de moskee van Al-Azhar in Cairo tegen de verjoodsing van Jeruzalem. (Het was de derde demonstratie die dag, er was er een op Tahrir tégen de militairen, één vóór de militairen in de wijk Abassiya en deze dus, van de Moslim Broederschap, tegen de bezetting en annexatie Jeruzalem). Cole ergert zich eraan dat de Israelische verslaggever die het stuk schreef het de hele tijd heeft over ‘haat tegen de Joden’ en zelfs opschrijft dat: ‘Muslim Brotherhood spokesmen, as well as Palestinian guest speakers, made explicit calls for Jihad and for liberating the whole of Palestine. Time and again, a Koran quote vowing that “one day we shall kill all the Jews” was uttered at the site.’
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Verkiezingen Egypte zijn uitermate complex
, door
De verkiezingen in Egypte zijn uitermate complex. Niet alleen vanwege de huidige onrust, maar ook vanwege het kiesstelsel. En werkende uitslag zal nog wel even op zich laten wachten.
Een deel van de Egyptenaren gaat vandaag en morgen naar de stembus voor de eerste werkelijk democratische verkiezingen voor de Maglis as-Shaab, de Tweede Kamer, van Egypte. Uitslagen hoeven we overigens niet snel te verwachten want het hele kiesproces is om de één of andere duistere reden (vraag het de militairen van de SCAF) gigantisch ingewikkeld en duurt daardoor tot januari (en als we de verkiezingen voor de Senaat, de Maglis as Shura, erbij nemen duurt het zelfs tot maart. De nieuwe Maglis as-Shaab komt ook pas op 17 maart bijeen).
Om te beginnen gaat het stemmen van de 50 miljoen kiesgerechtigden (op een bevolking van 85 miljoen) in drie fasen. Vandaag en morgen stemmen Cairo, Fayoum, Port Said, Damietta, Alexandrië, Kafr El-Sheikh, Assiut, Luxor, en het Rode Zee district. De twee andere delen van Egypte komen op respectievelijk 14-15 december en 3-4 Januari aan de beurt.
Maar het stemmen zelf is ook niet erg simpel. Als een overblijfsel uit de tijd van Nasser is er naast een stelsel van lijsten (lijstverbindingen van partijen), ook een keuze gehandhaafd tussen individuele kandidaten op een lijst van arbeiders en boeren en een andere van mensen uit andere beroepsgroepen. Iedere kiezer kiest twee individuele kandidaten en stemt ook op één van de lijsten. Een week later is er dan een tweede ronde (dat geldt voor elk van de drie fasen) waarbij wordt gekozen tussen kandidaten die niet in de eerste ronde al 50% van de stemmen of meer kregen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Israel haalt Joods-Palestijnse radiozender uit de lucht
, door
Israel heeft afgelopen donderdag abrupt een radiostation gesloten dat werd gedreven onder gezamenlijk Israelisch-Palestijnse leiding en dat een platform gaf aan mensenrechten- en vredesorganisaties.
De sluiting van radio Kol haShalom (Gehele vrede) vond plaats nadat het lid van de Knesset Danny Danon (Likud) daarop in september had aangedrongen omdat het station zou ‘ophitsen tegen Israel’ en ’tegen democratisch genomen besluiten was’. De sluiting moet gezien worden tegen de achtergrond van het brede offensief dat in Israel de laatste jaren plaats vindt tegen alles wat links en voor een vergelijk met de Palestijnen is.
Het radiostation in kwestie is een joint venture van de NGO’s Biladi (Palestijns) en Het Joods-Arabische Centrum voor Vrede (Israelisch). De naam Kol haShalom is gekozen als een eerbetoon aan zender ‘De Stem van de Vrede’ van wijlen Abie Nathan, maar door in het Hebreeuws net een medeklinker te wijzigen is de betekenis een iets andere.
De directie van de zender wordt gevormd door het vroegere parlementslid van Meretz, Mossi Raz en de Palestijnse Meissa Bransie-Siniora. Kol haShalom zendt al zeven jaar uit en doet dat vanuit Ramallah op de Westoever, terwijl het ook in Oost-Jeruzalem een kantoor heeft van waaruit internet-uitzendingen worden verzorgd.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rituele slacht gepasseerd, verbod besnijdenis volgende station
, door
Altijd al het gevoel gehad dat ik iets miste. Altijd al het gevoel gehad dat andere mannen meer succes hadden bij de vrouwen, gelukkiger waren in hun relaties, minder gestrest op het werk verschenen, tevredener door het leven gingen. Nooit geweten wat het was. Maar nu ben ik – besneden man – uit de droom geholpen. Hierdoor. Het stond op de site van Nu.nl:
“Besneden mannen en hun partners hebben een slechter seksleven dan onbesneden mannen. Dat concluderen Deense onderzoekers van het Statens Serum Institut in Kopenhagen deze week in International Journal of Epidemiology. De Deense wetenschappers ondervroegen meer dan 5000 mannen en vrouwen over hun seksleven. Het bleek dat besneden mannen moeilijker tot een orgasme kunnen komen dan onbesneden mannen, terwijl hun vrouwelijke partners vaker last hebben van vaginale pijn.
Dit zorgt voor een minder plezierig seksleven voor beide. Vooral de aandacht voor het effect op vrouwen in dit onderzoek is bijzonder, het is de eerste keer dat hiernaar gekeken wordt.”
Eelt op je eikel
Besneden mannen ontwikkelen een hardere huid op de eikel van hun penis en, zo schrijft Nu.nl:
“Hierdoor moeten besneden mannen harder en ruiger te werk gaan om tot een orgasme te komen. Die ruigheid heeft weer tot gevolg dat vrouwen vaker pijn ervaren, acht keer zo vaak als bij onbesneden mannen.