Anders nog iets? | Iedereen is ‘sociaal’

COLUMN - Sinds de opkomst van de zogenaamde social media, ben ik het vertrouwen in de mensheid kwijt geraakt. Dat het ooit zover zou komen, had ik nooit kunnen vermoeden, toen ik mijn eerste voetsporen op het wereldwijde web achterliet. Ik zat destijds in de laatste jaren van de docentenopleiding. Er was in het schoolgebouw een enorme mediatheek aanwezig, inclusief een x-aantal computerbakbeesten.

Internet was een compleet nieuwe en andere wereld, die mijn studiegenoten en ik langzaam gingen verkennen. Die ontdekkingstocht had echter ook zijn keerzijde. Mijn enige tentamen dat ik in vier jaar tijd afsloot met een vijf, en dus een herkansing, was voor het vak informatica. Voornamelijk omdat de verleidingen van het nieuwe communiceren, tijdens de lessen in het informaticalokaal, domweg te groot waren.

Op dat moment, nu zo’n zestien jaar geleden, vertrouwde ik nog mensen. Noem het naïef, maar ik bedoel, waar blijf je tegenwoordig als je niemand meer kunt vertrouwen? Juist ja, op de social media! Social media bestond in die periode nog niet officieel in de vorm van Feesboekjes, Hyveshypes, Twittergekwetter en Instagrammetjes. Het sociale aan mijn vroegste webperiode was toch wel het chatten. En dan heb ik het over de premature chatboxen, nog van voor de tijd van het inmiddels al aan zijn eigen roem ten onder gegane MSN en alle klonen die later volgden. Het was allemaal nieuw en onschuldig. Toen nog wel.

Maar het duurde niet lang voordat de échte social media kwamen opzetten en de basis van ons leven ging vormen. Inmiddels zijn we met z’n allen vrijwillig en onvrijwillig ‘ont-Hyved.’ Twitter en Facebook zijn er als grootmachten overheen gekomen en verplichten je bijna, om maar niets te missen van de virtuele/echte sociale wereld.

Tenminste, daar waar het ‘sociaal’ zou moeten zijn, verbaas ik me steeds meer over de a-sociale en bemoeizuchtige nepsferen op deze verschillende media. Zo heeft heel bekend én onbekend ‘sociaal’ Nederland een behoorlijk ongezouten mening over elkaar. En worden we op een zeer sociale manier beledigd, beschuldigd en bedreigd. Gewoon, omdat het kan en daarbij tevens zo lekker makkelijk, anoniem, veilig en vooral ‘sociaal’ is…

Maar dat is nog niet het enige. We worden ook nog eens op een ‘sociale’ manier via al deze vormen van social media belazerd! Zo kun je Twitteraccounts, Facebookvrienden en de bijbehorende likes tegenwoordig kopen. Vijf euro per maand voor een stuk of vijfhonderd (nep)accounts in je followers line zorgen voor meer aanzien in deze social fake-wereld. Een slimmerik die het ziet. Populariteit gegarandeerd! Dat dit pure fraude is, op een sociale manier, daar bedenkt zich niemand over. Daarnaast wordt het inmiddels wereldwijd geaccepteerd. Kan ik op deze manier nog wel een volger vertrouwen die meer dan vijfduizend volgers heeft, zonder dat deze persoon Oprah Winfrey of Barack Obama heet?

Natuurlijk weet ik dat ik het zelf in de hand heb, en vrijwillig deze sociale wereldwijde webwereld kan verlaten. Of Twittervolgers die verdacht veel followers hebben (gekocht), gewoon kan blocken. Maar dat is me te makkelijk. Ik ga gewoon door met mijn virtuele sociale wereldje. En ik vertrouw alleen nog maar mezelf. Ook al is dat misschien niet zo ‘sociaal.’

Volg Pascal Cuijpers op Twitter.