Vandaag een Kunst op Zondag “old skool”
URS FISCHER What if the Phone Rings 2003.
Meer Urs Fischer hier en op de website van Urs Fischer, die we in Kunst op Zondag eerder zagen in Gat en Kaarsen.
Fileer de mens tot op het bot en wat blijkt? Iedereen is gelijk!
In het diepst van ons wezen zijn we knekels. Doodsaai, dus verzinnen we er van alles omheen. Zelfs ons verzincentrum is bot. We nemen een kijkje in knekel- en curiosakabinetten en bij hedendaagse osteologische kunstenaars.
In de late Middeleeuwen was de dodendans een poosje een trendy thema in de kunst. Vermoedelijk was de pandemische pest aanleiding. De pest trof iedereen, oud, jong, arm, rijk. Men werd zich scherp bewust van de vanitasgedachte. Kom daar vandaag nog maar eens om.
Michael Wolgemut (1434-1519), Danse Macabre, 1463.
De in Brussel geboren arts en anatoom Andries van Wesel (in Latijn Andrea Vesalius) wordt gezien als een van de eerste wetenschappers die de menselijke anatomie in kaart bracht. In deel 1 van zijn ‘De humani corporis fabrica libri septem’ (Zeven boeken over de bouw van het menselijk lichaam) behandelde hij het skelet. Vesalius maakte zelf een aantal gravures van skeletten in diverse poses.
Andreas Vesalius (1514 – 1564), Biddend skelet, 1723.
En wie was de maker van de eerste röntgenfoto van een roker?
Vincent van Gogh (1853 – 1890).
Kun je zelfkennis opdoen door een skelet te bestuderen?
Dit weekend was de laatste kans een 4 meter hoog beeld van de Spaanse koning Felipe VI te kopen. Het kost slechts 200.000 euro. Het is een creatie van de kunstenaars Santiago Sierra en Eugenio Merino, op ARCO, de Spaanse beurs voor hedendaagse kunst.
Er is wel een voorwaarde verbonden aan de aankoop: de koper verplicht zich het beeld binnen een jaar na aankoop te verbranden. Is dit een soort Banksy-stunt (herinnert u zich de versnippering van een geveild werk)? Is dit een politiek statement tegen de Spaanse koning?
Of een cultureel grapje? Het kunstwerk is getiteld ‘Ninot’, Ninots zijn carnavaleske poppen, die worden verbrand tijdens ‘La Crema’, aan het einde van de Fallas in Valencia, een feest ter ere van Sint Jozef en de komst van de lente. Alle poppen gaan de fik in, op één na, die in het Museu Faller de Valencia terecht komen (voor een virtuele tour klik hier, voor filmpjes en foto’s van de edities van 2008 tot en met nu: klik hier).
Het verbranden van poppen is geen onbekend ritueel. In Ecuador en Colombia (als onderdeel van het Carnaval de Blancos y Negros) worden op oudjaarsavond poppen verbrand, waarmee al het slechte van het afgelopen jaar in rook opgaat.
Er zijn mensen die met kerst hechten aan ouderwets kaarslicht. Als u met kerst zulk nostalgisch licht wenst, neem dan eens één van deze kaarsen in huis.
In een eerdere aflevering van Kunst Op Zondag zagen we al een man als kaars opbranden. Onderdeel van een opstelling waar ook dit beeld stond.
In dit filmpje de opbouw van het beeld, het aansteken van deze reuze kaars en hoe het verder afliep.
[kliktv nr=1]
Als u kaarsen branden leuk vind, bedenk dan ook wat u met kaarsvet kunt doen.
Ferdi Rizkiyanto – Uncharted, 2013. Digitaal gemanipuleerde kaars.
Doe meer met kaarsen. Hong Yi liet kaarsen het werk doen. Resultaat? Een portret van zangeres Adele.
[kliktv nr=2]
Pascal Smelik demonstreert hoe hij de vormen maakt voor zijn kaarsrecht-serie.
[kliktv nr=3]
Teresa Houghmaster van Little Dead Things vind de Kerstman als kaars te weinig duidelijk maken wat een lont in je hoofd doet. Dan maar zo.
De Belgische modeontwerpers An Vandevorst en Filip Arickx, werkzaam onder de naam A.F. Vandevorst, lieten in 2011 deze kaars maken voor hun show op de Arnhem Mode Biënnale.
[kliktv nr=4]
Doet u de kaarsen uit voor u slapen gaat? Alvast een prettige kerstweek gewenst.
Filmpje bij Kunst Op Zondag | Kaarslicht, van zondag 22 december 2013.
Hedendaags bedelen: crowdfunding, donateurswerving, sponsors vragen. Niet alleen Sargasso probeert particuliere spaarpotjes open te krijgen, ook kunstenaars en culturele instellingen zien zich, door gebrek aan subsidie, gedwongen tot ‘nieuw ondernemerschap’.
Het themablog van deze week was ‘Investeer in inhoud’. Ook al heeft een eenmalige subsidie veel opgeleverd, die geldkraan is dicht. Een situatie die veel kunstenaars en culturele instellingen al eerder hebben meegemaakt.
Men bedelt zich suf. De overheid helpt een handje met de Geefwet. Individuele kunstenaars hebben daar alleen profijt van als ze bij een door de belastingdienst goedgekeurde culturele instelling of crowdfundig organisatie zijn aangesloten.
Als een organisatie een ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling)stempel heeft, kunnen gulle gevers op enig belastingvoordeel rekenen. Sargasso heeft dat stempel niet, maar een de crowdfunding site Voor de kunst wel. Je kunt dus een kunstwerk in wording mee helpen financieren
Nu is het niet de bedoeling de kersverse of potentiële Sargasso-donateurs weg te jagen richting kunstenaars. Ik zou zeggen: denk aan allebei. In het kader van ons geldwervende themablog wijs ik op een andere optie om Sargasso te steunen.
Sargasso heeft sinds deze week een boekenwinkeltje. In tegenstelling tot een gift in keiharde euro’s, levert een aanschaf via die winkel u geen belastingvoordeel op. U steunt wel Sargasso want wij krijgen een deel van de opbrengst.
Er viel even een gat in deze wekelijkse serie. Dat maken we nu goed door het gat eens nader te beschouwen.
Het gat is niet niets. Het staat symbool voor de afgrond, voor verval, voor peilloze en angstwekkende diepten. Maar het gat is ook uitermate functioneel als kader voor doorkijkjes. Hoe kleiner het gat , hoe nieuwsgieriger men wordt om er doorheen te gluren. Vandaag kunst waar het gat op enigerlei wijze een rol speelt.
Het gat als ultieme leegte komt nauwelijks voor. Het dichtste bij het gat als niets komt zoiets als het zwarte vlak van Malevich, wiens werk nu is te zien in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Het schilderij van Malevich gaat overigens niet over het ‘zwarte gat’, maar over de kleur zwart.
Fabian Oefner fotografeert in een fractie van een seconde zwarte gaten. Met een uiterst simpele techniek.
[kliktv nr=1]
Het gat als leegte wordt misschien aardig gesymboliseerd door het gat in een kruis van melkflessen. Een installatie die ‘door de wereld reist’ en al op diverse plekken te zien was.
Femke van Dam – Een Piëta voor het Godvormig Gat in de Consumptiemaatschappij.
Het gat als valkuil. Urs Fischer liet in 2007 een groot gat graven in een New Yorkse galerie (zie de afbeelding boven dit artikel). De titel ‘You” doet vermoeden dat Fischer onszelf de grootste valkuil vindt? Urs Fischer sloopt niet alleen vloeren. Ook muren in musea moeten er aan geloven. Een manier om van een tentoonstelling één groot diorama te maken, zoals hij in het Museum of Modern Art in New York deed.
Een diorama is een soort grote kijkdoos. De kijkdoos kennen we als de schoenendoos waarin een miniatuurtafereeltje is gemaakt, die je door een klein gaatje kunt bekijken. Jawel, een peepshow. Gluren door de muren. Urs Fischer gaf daar een eigen draai aan.
Filmpje bij Kunst op Zondag | Gat van zondag 20 oktober 2013
In de pop herkent men de mens. Het nabootsen van de werkelijkheid gaat zo ver dat de mens zichzelf wenst te herscheppen. Leidt dat tot klonen die niets meer voorstellen dan de poppen die wij in werkelijkheid ook zijn?
Normaal gesproken herschept de mens zich langs biologische weg en creëert een zoon of dochter. Er zijn echter kunstenaars die er lol in scheppen mensen een nepkindje aan te bieden. Mocht je geen zin hebben in huilende koters en poepluiers, adopteer dan een reborn baby.
Voorbeeld van een Reborn baby.
Zo goed als levensecht. Een idiote markt die wereldwijd de aarde dreigt over te bevolken. Het kind als pop spreekt zo tot de verbeelding dat er zelfs een kind is dat pop wil zijn.
Met haar weblog en Youtube-kanaal verovert Dakota Rose onder de naam Kota Koti de harten van vele tienermeisjes die net zo’n levend popje willen zijn.
[kliktv nr=1]
Dat is natuurlijk allemaal de schuld van Barbie. De kunstenaar Nickolay Lamm laat zien hoe de onwezenlijke Barbie er uit ziet als het popje gefabriceerd zou zijn volgens normale menselijke maten. Barbie wordt er iets realistischer van.
Die kinderlijke fascinatie gaat niet over als men volwassen wordt. Wassenbeeldenmusea trekken duizenden bezoekers en het levend standbeeld is populair.
